บทที่ 322 พิสูจน์ความสัมพันธ์ทางสายเลือด (1)

บทที่ 322 พิสูจน์ความสัมพันธ์ทางสายเลือด (1)

“คุณตีพี่หนูทำไม พี่หนูดุหนูแล้วเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย เกี่ยวอะไรกับคุณ ไปให้พ้น ไปให้พ้นเลยนะ” ถังจื่อซี ได้ยินว่าพี่ชายโดนตี น้ำตาก็หยุดไหลทันที ลืมเรื่องเศร้า ของตัวเองไปเลย ทำท่าดุเหมือนเม่นแคระแล้วตะคอกใส่ ผู้ชายคนนั้น

ใครก็ห้ามรังแกพี่ชายเธอทั้งนั้น

“คุณตี ชายหนู คุณเป็นคนไม่ดี ไปให้พ้น ไปให้พ้น เลย” ถังจื่อซีท่าทางราวกับมีหนามแหลมทั่วตัวตั้งชันขึ้น มา เธอเดินเข้าไปหาเขา ออกแรงถีบเขาไปหนึ่งครั้ง : “ไอ คนเลว หนูจะเรียกคุณลุงตำรวจมาจับคุณไป

ถังจื่อโม่เห็นน้องสาวตัวเองถีบผู้ชายคนนั้นหนึ่งครั้ง แถมยังพูดว่าจะเรียกตำรวจมาอีก ในใจเขาตกใจจนหัวใจ แทบหยุดเต้น

คนนั้นเป็นถึงนักฆ่ามืออาชีพ ฆ่าคนได้โดยไม่กระพริบ ตาเชียวนะ!!

โชคดี ที่อะรุ่ยได้ของที่ตัวเองต้องการแล้ว อีกทั้งที่ถังจื่อ ซีถีบนั้นเขาแทบไม่รู้สึกอะไร เขาเป็นนักฆ่ามืออาชีพกลัวเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น ฉะนั้นเขาจึงไม่ได้โต้ตอบอะไร กลับไป แล้วรีบจากไปทันที

ถังจื่อไม่ถอนหายใจออกมาเชือกหนึ่ง จากนั้นก็มองไป ยังน้องสาวแท้ ๆ ของตัวเอง นึกถึงเรื่องตื่นเต้นน่ากลัวเมื่อ กี้นี้ เขาจึงอยากจะตำหนิเธอสักหน่อย แต่เมื่อเห็นเธอมอง ตามหลังคนนั้นไปอย่างโมโห แล้วหันกลับมายิ้มหวานให้ เขา

เขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ช่างมันเถอะ ปล่อยให้น้องสาว ของเขามีชีวิตอยู่ในโลกแสนสวยและไร้เดียงสาอย่างนี้ ตลอดไป ไม่จำเป็นต้องให้เธอไปป้องกันอันตรายอะไร เพราะมีเขาคอยปกป้องเธออยู่แล้ว

“พี่คะ หนูไล่คนเลวนั้นวิ่งหนีไปแล้ว” ถังจื่อซีมองไปทาง พี่ชายของตัวเอง ทำท่าภาคภูมิใจราวกับเป็นเพราะฝีมือ เธอ

“อืม เธอเก่งที่สุดเลย” ถังจื่อโม่ไม่ได้บอกอะไรกับถัง จื่อซีทั้งนั้น เขาจูงมือน้องสาวเดินไปยังห้องเรียน เรื่องนี้ ผ่านไปแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้ว อีกเดี๋ยวค่อยส่ง ข้อความหาจี้หซี บอกเขาสักคำก็พอแล้ว

ถังจื่อซีได้ยินที่พี่ชายชื่นชมตัวเอง ก็ดีอกดีใจ ลืมเรื่องที่ ถูกพี่ชายตะคอกใส่ไปเสียสนิทเลย
ถังจื่อซีเป็นเด็กมองโลกในแง่ดีมาตลอด พึงพอใจอะไร

ได้ง่าย ๆ ซึ่งคงเป็นกรรมพันธุ์ที่ได้รับมาจากเงินลั่วชิง

เงินลั่วฉงนั้นนอกจากจริงจังและเข้มงวดเรื่องงานมาก เป็นพิเศษ ในเวลาปกติเธอก็เป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมาก และก็พึงพอใจอะไรได้ง่าย ๆ อีกทั้งเป็นคนที่ใจอ่อนได้ จ่ายมาก

ไม่อย่างนั้น เมื่อคืนเงินลั่วฉิงคงไม่ยอมง่าย ๆ ถ้าไม่เห็น ท่าทางเศร้าโศกของคุณชายสามเย่

อืม ต้องโทษที่ใจอ่อนเกินไปจริง ๆ !!

ถังจื่อโม่ถึงห้องเรียนแล้ว ก็ฉวยโอกาสตอนที่ถังจื่อซื ไม่ทันสังเกต กดส่งข้อความหาจี้หซื

เมื่อจี้หซีได้รับข้อความของถังจื่อโม่ เขาก็รู้สึกโล่งใจ

มาก ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

ยังดี ที่เด็กสองคนนั้นไม่เป็นอะไร

จากนั้นจี้หซีก็โทรหาคุณชายถัง

คุณชายถังเป็นคนที่ยุ่งตลอดเวลา โทรศัพท์ดังอยู่ครู่ ใหญ่ ถึงจะรับสาย น้ำเสียงปกติเหมือนที่ผ่านมา : “เจ้าสี่มีอะไรเหรอ?”

“พี่ใหญ่ ผมอยากให้พี่ช่วยอะไรหน่อยครับ” จี้หซีที่ชอบ พูดอ้อมค้อม ครั้งนี้กลับพูดออกมาตรง ๆ

“ว่าไง” ถังหลินไม่ได้ถามอะไรมากมาย แต่พูดออกมา อย่างนี้ก็หมายความว่ารับปากแล้ว

“ผมหาผู้หญิงของผมเจอแล้ว ผู้หญิงของผมมีลูกสอง คน ที่จริงลูกสองคนนั้นเป็นของเพื่อนสนิทเธอ แต่แม่ผม คิดว่าเป็นลูกแท้ ๆ ของเธอ แม่ผมสั่งให้คนไปเอาเส้นผม ของเด็ก ๆ เพื่อตรวจ DNA ผมกลัวว่าแม่ผมจะทำร้ายเด็ก ทั้งสองคน ผมเลยอยากให้พี่ใหญ่ช่วยเปลี่ยนผล DNA หน่อยครับ” จี้หอธิบายเรื่องราวอย่างละเอียด จี้หนีไม่ เหมือนกับคุณชายสามเย่ ถ้าหากเป็นคุณชายสามเย่ แม้ว่าต้องขอความช่วยเหลือใคร ก็คงไม่พูดพร่ำทำเพลง ไม่มีการอธิบายใด ๆ สักคำแน่นอน

“เปลี่ยนผล? แกจะเปลี่ยนยังไง?” ถังหลินยังคงไม่ถาม อะไรมากมายนัก เพียงแค่อยากรู้ว่าจี้หซีต้องการผลเป็น ยังไง

“ปกติแม่ผมกลัวพี่สามมาก ผมอยากให้พี่ใหญ่ช่วยทำ ผล DNA หลอกให้แม่ผมดู ให้แม่ผมคิดว่าเด็กเป็นลูกของ พี่สาม แบบนี้แม่ก็ไม่กล้าทำร้ายเด็กทั้งสองคนแล้ว” จี้หซี บอกความคิดตัวเองให้ถังหลินฟัง
“ทําไมต้องเปลี่ยนให้เป็นของเจ้าสาม?” ครั้งนี้ ถังหลิน ถามออกมาด้วยความสงสัย : “เจ้าสามมีเมียแล้วนะ อยู่ ๆ แกให้เจ้าสามมีลูกขึ้นมาสองคน แกไม่เห็นแก่ความรัก ของเจ้าสามกับภรรยาเหรอ?”

ขณะที่ถังหลินพูด น้ำเสียงเขายังคงนิ่งสงบเป็นปกติ แต่ สีหน้านั้นมีอารมณ์ที่เปลี่ยนไป

เพียงแต่ จี้หซีที่อยู่ในสายนั้นมองไม่เห็น

“เรื่องนี้ ผมจะอธิบายให้พี่สะใภ้สามฟังอย่างละเอียด เอง พี่สะใภ้สามเป็นคนมีเหตุผล ไม่มีทางเข้าใจผิดพี่สาม แน่นอน” จี้หซีได้ยินที่พี่ใหญ่พูด ก็อึ้งไป คำพูดที่ใหญ่ ตอนนี้ไม่ค่อยเหมือนนิสัยของพี่ใหญ่สักเท่าไหร่

แต่จี้หซีก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย

ที่จริง จี้หซีรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ปัญหาอะไร ในเมื่อเด็กทั้งสอง คนไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพี่สามสักหน่อย

ฉะนั้น เรื่องนี้สามารถอธิบายได้ ไม่น่าจะเป็นเรื่องเข้าใจ ผิดอะไรหรอก เพียงแค่พี่ใหญ่วิตกกังวลมากเกินไปก็ เท่านั้น

“อืม ฉิงฉิงเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายก็จริง แต่ว่า การ แต่งงานของพวกเราเดิมทีก็เป็นเพราะเงื่อนไข ถ้าทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดได้น้อยลงก็ดี” ถังหลินที่แทบจะไม่ถาม อะไรในตอนแรก แต่ตอนนี้กลับเป็นกังวลขึ้นมา ดูต่างกับ ในตอนแรกทีเดียว

“พี่ใหญ่ เหมือนพี่จะยังไงกับพี่สะใภ้สามเป็นพิเศษนะ” จี้ หซีเป็นคนฉลาด ถังหลินพูดออกมาชัดเจนขนาดนี้ เขาจึง ฟังออกได้อย่างง่ายดาย และด้วยนิสัยเป็นคนตรง ๆ ของ จี้หซี มีเรื่องอะไรเขาก็พูดออกมาตรง ๆ ไม่เคยเก็บเอาไว้

ฉะนั้น ตอนนี้ จี้หซีจึงถามออกมาตรง ๆ เขารู้จักพี่ใหญ่ดี ด้วยนิสัยของเขาแล้ว คงไม่ตอบคำถามเขาแน่ ๆ

ที่เขาพูดออกมาแบบนี้ ก็เพียงลองเชิงดูเท่านั้น ไม่ได้ คาดหวังให้พี่ใหญ่ตอบคำถามเขา

“อืม” แต่ทว่า ถังหลินกลับตอบออกมาตรง ๆ ยิ่งกว่า ตอบออกมาง่าย ๆ คำหนึ่ง แต่ความหมายชัดเจนทุกอย่าง

จี้หซีอึ้งไปทันที เขารู้สึกเป็นใบ้พูดอะไรไม่ออกไป เลย

พี่ใหญ่ยอมรับตรง ๆ อย่างนี้เลยเหรอว่ารู้สึกพิเศษกับพี่ สะใภ้สาม?
นั่นเป็นภรรยาของพี่สามนะ พี่ใหญ่ทำอย่างนี้ได้ยังไง…

จี้หซียังไม่หายตกตะลึง จากนั้นก็ได้ยินเสียงคุณชายถัง พูดขึ้นมา : “ถ้าแกอยากเปลี่ยนผล ฉันจะช่วยแกเปลี่ยน ฉันรู้สึกว่า มันก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไร

มือที่จับโทรศัพท์อยู่ของจี้หยีสั่นเล็กน้อย เกือบจะทํา โทรศัพท์ตกหล่นลงบนพื้น นี่ นี่ใช่พี่ใหญ่จริง ๆ ใช่ไหม?

แต่ไหนแต่ไรมาพี่ใหญ่เป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ก่อน หน้านี้พี่ใหญ่ยังบอกว่าไม่ได้ ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งนาที พี่ ใหญ่ก็เกิดเปลี่ยนขึ้นมา?

ทันใดนั้น จี้หซีก็รู้สึกสงสัยมาก คิดว่าคนที่รับสายไม่ใช่ พี่ใหญ่ของพวกเขา

“พี่ใหญ่ นี่ใช่พี่จริง ๆ หรือเปล่า?” จี้หซีรู้สึกสงสัย เลย ถามออกไปตรง ๆ เพราะเรื่องนี้สำคัญมาก จะปล่อยผ่าน ไปง่าย ๆ ไม่ได้

“แกคิดว่าไงล่ะ?” ถังหลินถามกลับไป แล้วเหมือนจะยิ้ม ออกมาเล็กน้อย : “เอาเถอะ เรื่องของแก ฉันจัดการให้ได้ แน่นอน”