บทที่ 300 ความภูมิใจของคุณชายสามเย่ ความรู้สึกที่มีเมียคอยปกป้องช่างดีจริงๆ(2)

บทที่ 300 ความภูมิใจของคุณชายสามเย่ ความรู้สึกที่มี เมียคอยปกป้องชางดีจริงๆ (2)

และในขณะนี้ที่ห้องโถงใหญ่ชั้นล่าง

คนรับใช้หญิงคนหนึ่งมองสำรวจเงินลั่วฉิง ขณะที่เช็ด โต๊ะไปด้วย ตรงส่วนลึกในแววตาของเธอแฝงไปด้วย ความโหดเหี้ยมเล็กน้อย

เธอทำงานเป็นหญิงรับใช้ของตระกูลเย่มาหลายปีแล้ว ความจริงแล้วคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ต่างก็รู้ฐานะของเธอ แล้ว แต่ว่าพวกเขาก็ยังให้เธอทำงานเป็นหญิงรับใช้ใน ตระกูลเย่

เธอไม่พอใจ แต่กลับไม่มีทางเลือก สายตาที่จินหมิงเจิ นมองไปทางเวินลั่วฉิงมีความเกลียดชังและความโหด เหี้ยมเล็กน้อยเพิ่มมากขึ้น

เธอรู้ว่าครั้งนี้ทำไมคุณปู่ถึงเรียกตัวเย่ซือเฉินกลับมา การกระทำครั้งนี้ของเย่ซือเฉินยั่วโทสะของคุณปู่อย่าง สิ้นเชิง

ถ้าหากว่าตอนนี้ เวินลั่วฉิงทำเรื่องอะไรที่ทำให้คุณปู่ไม่ พอใจอีก ถ้าอย่างนั้น…….
จินหมิงเจินเห็นวัตถุโบราณที่วางไว้ในห้องโถงใหญ่ ใน แววตาทั้งคู่ของเธอคำนวณอย่างรวดเร็ว

“คุณหญิงน้อย คุณมาช่วยฉันตรงนี้หน่อยได้ไหมค่ะ”

จินหมิงเจินจงใจเดินไปข้างๆวัตถุโบราณสองสามชิ้น จากนั้นก็เรียกเงิน วฉิง

เงินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น มองจินหมิงเจินครู่หนึ่ง ตอนที่ กวาดตามองวัตถุโบราณที่อยู่ข้างตัวจินหมิงเจิน แล้วก็ ยิ้มมุมปาก ความจริงก่อนหน้านั้นตอนที่จินหมิงเจินแอบ มองเธอ เธอรู้ตัวตั้งนานแล้ว และเธอยังรู้สึกถึงความโหด เหี้ยมในแววตาของจินหมิงเงินอีกด้วย

ดังนั้นตอนนี้ ความคิดของจินหมิงเจินเธอสามารถมอง ออกในแวบเดียว แต่ว่า เงินลั่วฉิงก็ยังเดินเข้าไป

จินหมิงเจินเห็นว่าเงินลั่วฉิงเดินเข้ามาอย่างเชื่อฟัง ก็ แอบดีใจ นังโง่นี่หลอกง่ายจริงๆ

ตอนที่จินหมิงเจินเห็นเวินลั่วฉิวเดินมาถึงข้างกายเธอ ก็ แกล้งทำเป็นเอียงตัว จากนั้นจงใจดึงเงินลั่วฉิง ผลักมือ ของเวินลั่วฉิงไปทางชามกระเบื้องโบราณสมัยราชวงศ์ซ่ง ชามกระเบื้องใบนั้นคุณปู่เย่ซื้อกลับมาด้วยราคายี่สิบล้าน ประเด็นสำคัญคือคุณปู่เย่ชอบมันมาก
จุดประสงค์ของจินหมิงเจินก็คืออยากให้เป็นลั่วฉิงทำ ชามกระเบื้องที่คุณปู่ชอบแตก เดิมทีคุณปู่เย่ก็กำลัง โกรธเรื่องที่เย่ซือเฉินทำอยู่แล้ว เห็นว่าเงินลั่วฉิงทำชาม กระเบื้องของเขาแตกก็ต้องโกรธมากยิ่งขึ้นอย่างแน่นอน และจะยิ่งเกลียดเวินลั่วฉิง แน่นอนว่าคุณปู่จะต้องพาล โกรธไปถึงเย่ซือเฉินอย่างแน่นอน

ตอนนี้เย่ซือเฉันเองยังเอาตัวไม่รอด คงไม่สามารถปก ป้องเวินลั่วฉิงได้แน่ๆ

ต้องบอกว่า แผนการของจินหมิงเงินถือว่าค่อนข้างดีที

เดียว

แต่ว่า มือของเวิน วฉิงกลับผ่านชามกระเบื้องใบนั้น ตรง ไปที่แจกันลายครามอีกใบ

แรงของเวิน วฉิงใช่ได้พอเหมาะพอดี มือแตะโดนแจกัน ลายครามใบนั้น แจกันลายครามเอนเอียง จากนั้นก็หล่น ลงไปบนพื้น แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

ได้ยินมาว่า แจกันลายครามอันนั้นคุณปู่เย่ประมูลกลับ มาในราคาห้าร้อยล้านหยวน

ได้ยินมาว่าแจกันลายครามนี้เป็น ‘เครื่องลายครามสี ลับ(ใช้การเผาที่เป็นความลับสุดยอด)
เครื่องเคลือบสีลับเป็นการเผาเย่วเย่าที่มีชื่อเสียงที่สุด ในสมัยราชวงศ์ถัง คุณภาพละเอียด เคลือบได้สม่ำเสมอ ชุ่มชื่นเรียบเนียน ดุจน้ำแข็งคล้ายหยก เคลือบเอาไว้ หลายสี “เชียนฟงชุ่ยเซ่อ (สีเขียวของยอดเขานับพัน)” ดั่ง สีเขียวขจีทําให้คนหลงใหล ‘เครื่องเคลือบสีลับ’ แบบนี้ใน สมัยนั้นใช้สำหรับราชวงศ์เท่านั้น

ดังนั้น คุณปู่เย่ประมูลกลับมาด้วยราคาห้าร้อยล้าน หยวน ราคานี้อาจจะทำให้คนตกใจเล็กน้อย แต่ก็สมราคา

และตอนนี้ เวินลั่วฉิงก็ทำแจกันลายครามที่คุณปู่ซื้อกลับ มาด้วยเงินห้าร้อยล้านหยวนแตก กระเบื้องที่แตกกระจาย เศษกระเบื้องที่นอนอยู่บนพื้นดูแล้วกระจัดกระจายเล็ก น้อย

เงินลั่งฉิงคิดว่า ถ้าหากเป็นเงินสดห้าร้อยล้านหยวนกอง อยู่ตรงนี้ น่าจะน่ามองกว่านี้ โอ่อ่ายิ่งใหญ่กว่านี้มาก

จินหมิงเจินมองเศษซากที่อยู่บนพื้น หน้าเหมือนขึ้ เถ้า(หน้าซีดเพราะตกใจ)ไปชั่วขณะ เธอ เธอก็แค่อยาก ให้เงินลั่วฉิงทำชามกระเบื้องใบเล็กแตก ยั่วให้คุณปู่ยิ่ง โกรธมากขึ้น

แต่ว่า เธอไม่คาดคิดเลยว่า กลับไปทำให้แจกันลาย ครามที่คุณปู่ชอบที่สุด และประมูลกลับมาด้วยเงินห้าร้อยล้านบาทแตก

ถ้าหากว่าเป็นชามกระเบื้องใบเล็กจริง คุณปู่คงไม่ ติดตามเอาเรื่องมากจนเกินไป แต่ว่าถ้าเป็นแจกันลาย ครามราคาห้าร้อยล้านหยวนใบนี้ ถ้าหากว่าคุณปู่จะเอา เรื่องให้ถึงที่สุด เธอจะสามารถหนีพ้นได้หรือ?

เพราะถึงอย่างไร เมื่อกี้เธอก็เป็นคนผลักเงิน วฉิง!

“คุณ คุณทำแจกันลายครามของคุณปู่แตก แจกันลาย ครามอันนั้นคุณปู่ประมูลกลับมาด้วยเงินห้าร้อยล้าน หยวนนะ เป็นของที่คุณปู่ชอบมากที่สุด คุณ คุณกลับทํา มันแตก.……………. จินหมิงเงินคิดจะลงมือก่อน อยากใช้ความ ได้เปรียบกดเงินลั่วฉิงเอาไว้ เธออยากให้เงินลั่วฉิงกลัว ถึงเวลาจะได้ไม่กล้าโต้แย้ง และโต้แย้งไม่ได้

“งั้นเหรอ?” เงินลั่วฉิงค่อยๆยิ้มมุมปาก เหลือบมองเธอ อย่างเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม ในน้ำเสียงแผ่วเบานั้นฟัง ไม่ออกถึงความผิดปกติ บนใบหน้าก็ไม่มีความกลัวหรือ ร้อนรนแม้แต่น้อย

จินหมิงเจินเห็นท่าทางของเธอในตอนนี้ แววตา ประหลาดใจ เธอรู้สึกว่าเป็นลั่วฉิงในตอนนี้แปลก ประหลาดมาก แปลกจนทำให้เธอกลัว

และตอนนี้ตรงมุมบันได คุณย่าเย่เห็นทุกอย่างชัดเจน
คุณย่าเย่เห็นจินหมิงเงินหลอกให้เป็นลั่วฉิงเดินเข้าไปหา เห็นจินหมิงเจินจงใจแกล้งทำเป็นเป๋ จากนั้นผลักมือของ เงิน วฉิงไปทางชามกระเบื้องอันนั้น

จากนั้นนางก็เห็นเวินลั่วฉิงแตะแจกันลายครามจาก ราชวงศ์ถังหล่นลงบนพื้น!

“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” คุณย่าแกล้งทําเป็นไม่รู้เรื่อง อะไร ตอนที่เดินเข้าในห้องโถงใหญ่มองเศษแจกันลาย ครามที่แตกกระจายอยู่บนพื้น สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็น ได้ชัด

ตอนที่นางเงยหน้ามองไปทางเวินลั่วฉิง ในแววตา แสดงออกถึงความเกลียดชังอย่างชัดเจน

“คุณหญิง เมื่อกี้ตอนที่คุณหญิงน้อยเดินเข้ามา ไม่ทัน ระวังไปโดนแจกันลายครามเข้า ทําให้แจกันลายครามตก แตก” จินหมิงเจินก็ยังตัดสินใจลงมือก่อน ถึงแม้ว่าจะถูก ปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงเมื่อกี้ทำให้ตกใจไม่น้อย แต่เธอมั่น ใจว่าเป็นลั่วฉิงไม่มีทางเล่นลิ้นเก่งเท่าเธอแน่

“เวินลั่วฉิง ดูสิ่งที่แกทำ” เดิมทีคุณย่าเย่ก็เกลียดเงินลั่วนิ งอยู่แล้ว ดังนั้นถึงแม้นางจะเห็นกับตาว่าจินหมิงเงินให้ ร้ายเวินลั่วฉิง ก็ยังทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น มองคุณย่าครู่หนึ่ง แล้วก็ขยับริมฝีปาก แต่กลับไม่พูดอะไรเลย ท่าทางเหมือนจะรู้สึกกลัว เล็กน้อย รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

คุณย่าเห็นท่าทางแบบนี้ของเธอก็ยิ่งรังเกียจเธอมากขึ้น เล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ช่างโง่มาก โง่จริงๆ ถูกคนให้ร้ายแล้ว แม้แต่คำโต้แย้งก็ยังพูดไม่ชัดเจน

ทำไมซือเฉินถึงได้ไปแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้?

จินหมิงเจินเห็นปฏิกิริยาของเงินลั่วฉิงในตอนนี้ ก็แอบ ดีใจ นังโง่นี่โง่สุดๆเลย กลัวก็แต่ตอนนี้คงตกใจกลัวหมด แล้ว แม้แต่จะพูดก็ยังพูดไม่ออก

ถ้าเป็นแบบนี้ เธอก็ไม่ต้องกังวลแล้ว

“พ่อบ้าน ไปเรียกคุณชายลงมา” คุณย่าเย่คิดว่าเรื่องนี้ จะต้องติดตามเอาเรื่องอย่างแน่นอน แต่ว่าทางที่ดีที่สุด คือต้องให้เย่ซือเฉินอยู่ด้วย นางจะให้ซือเฉินได้เห็นว่าผู้ หญิงที่เขาแต่งงานด้วยโง่ขนาดไหน

ตอนที่เวินลั่วฉิงก้มหน้าลง แววตาเป็นประกายเล็กน้อย คุณย่าให้พ่อบ้านไปเรียกเย่ซือเฉินตรงตามความต้องการ ของเธอพอดี

เธอไม่รู้เรื่องวัตถุโบราณ แต่ว่าเธอเข้าใจจิตใจมนุษย์ ที่สุด คุณปู่รักวัตถุโบราณดุจชีวิต กลับวางวัตถุโบราณล้ำค่าในที่ที่เด่นชัดที่สุด?

แน่นอนว่า เป็นไปไม่ได้ที่จะวางไว้อวดแบบนี้ คุณปู่เย่ ไม่ใช่คนที่ชอบอวดแบบนั้น

แต่ว่าครั้งที่แล้วตอนที่มา เธอเห็นตอนที่คุณปู่เย่ลูบคลำ แจกันลายครามใบนี้ ดูเหมือนจะชอบจนไม่อยากปล่อย มือ! แต่สีหน้าท่าทางกลับแฝงไปด้วยความไม่ใส่ใจเล็ก น้อย และตอนที่คุณปู่ลูบคลำก็ทำแบบตามใจมาก ตอนที่ คุณปู่วางแจกันลายครามยังไม่ได้วางแบบระมัดระวังมาก ตอนนั้น เธอได้ยินกระทั่งเสียงดังโพละ

แจกันลายครามที่ซื้อกลับมาด้วยเงินห้าร้อยล้านหยวน ไม่น่าจะใช้เพื่อฟังเสียงใช่ไหม?

ดังนั้น เธอสรุปว่าวัตถุโบราณนี้เป็นของปลอม

ถึงแม้ดูแล้วจะเหมือนของจริงมาก!