บทที่ 267 คุณชายสามโมโหแล้ว(2)

บทที่ 267 คุณชายสามโมโหแล้ว(2)

ดวงตาของเงินลั่วฉิงหมุนไปเล็กน้อย กวาดสายตาเย็น ชาไปที่เวินหรวนหรวน โชคดีที่เธอเปลี่ยนการตั้งค่าบัน กสายเย่ อเฉินแล้ว จากคำว่าสามีเปลี่ยนเป็นคำว่า เจ้านาย ไม่งั้นคงต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกแน่

เวินลั่วฉิงเดินออกจากห้องโถง แล้วโทรกลับให้เย่ซือเฉิน

“เมื่อกี้คุณทำอะไรอยู่?”เย่ซือเฉินรับสายทันที เสียงอัน เยือกเย็นส่งผ่านทางโทรศัพท์

“อะไร?เมื่อกี้?”เวินลั่วฉิงได้ยินเสียงของเขารู้สึกเสียง แปลกๆ เธอมองดูพุทราในมือของเธอ และกะพริบตา “กําลังล้างพุทรา”

เขาถามว่าเมื่อกี้เธอทำอะไร? เมื่อกี้เธอล้างพุทรา คำ ตอบของเธอก็ไม่มีปัญหาอะไร

“เล้งหรงอยู่บ้านเวิน และคุณอาบน้ำอยู่?”มือของเย่ซือ เฉินที่ถือโทรศัพท์แน่นขึ้นอย่างแรง แสงเย็นในดวงตาที่ หรี่ลงเล็กน้อยสาดส่องไปทั่ว แต่เดิมเขาไม่เชื่อในสิ่งที่เห ลิ่งทรงพูด ตอนนี้ก็ได้ยินเธอยอมรับจากปาก เย่ซือเฉิน ชักอยากจะฆ่าคนในเวลานี้เลย
เงินลั่วฉิงเงิบ เล้งหรงอยู่บ้านเวิน เธอจะล้างพุทราไม่ได้ หรอ?

เธอล้างพุทราเกี่ยวอะไรกับเล้งหรงด้วย?

ไม่ ไม่ใช่ เวินลั่วฉิงคิดได้แล้ว รู้ได้ถึงปัญหาที่ไม่ถูก ต้อง

น้ำเสียงของเย่ซือเฉินเปลี่ยนไป อารมณ์ก็เปลี่ยน สิ่ง ที่พูดนั้นก็พูดผิด ที่เขาพูดเมื่อกี้ เล้งหรงอยู่บ้านเวิน คุณ ล้างพุทราอยู่?

น้ำเสียงของเขาดูเหมือนเธอกำลังทำอะไรบางอย่างที่ไม่ สมเหตุสมผล

ก็แค่ล้างพุทรา ทำไมถึงไม่สมเหตุสมผล!

ดังนั้น……

เวินลั่วฉิงเข้าใจแล้ว มุมปากกระตุกอย่างรุนแรง “คุณคิด อะไรอ่ะ? พุทราที่ฉันล้างคือพุทราที่กินได้ คุณนึกว่าฉัน อาบน้ำรึไง?”

..”เย่ซือเฉินเงิบเลย เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ ใบหน้าบึ้งตึงคลี่คลายลงอย่างรวดเร็วเท่าที่ตาเปล่าจะเห็นได้ เมื่อกี้สมองเขาหยุดทํางานแล้วหรือไง ที่เข้าใจ ผิดโดยไม่ได้คิดไตร่ตรองให้รอบคอบ

ถูกเล้งหรงหลอกซะแล้ว?

“นี่ รอผมกลับไป กลับไปผมช่วยคุณล้างนะ ไม่สิ พวก เราล้างด้วยกัน “ริมฝีปากของเย่ซือเฉินเม้มเล็กน้อย เสียง ทุ้มที่ดูมีความกำกวม

มุมริมฝีปากของเงินลั่วฉิงกระตุกอย่างรุนแรงอีกครั้ง ”

คุณชายสามเย่ยิ่งดูยิ่งไม่เหมือนคุณชายสามเย่แล้ว คำ พูดแบบนี้ตอนนี้เขาพูดได้ลื่นไหลมาก

ไร้ยางอายไปแล้ว!

เวิน วฉิงอยากจะวางสายทันที แล้วนึกถึงว่าเขาโทรหา เธอสองสามครั้งติดต่อกัน คิดว่าเขายังมีเรื่องอะไรบาง อย่าง เลยทนไว้ยังไม่วางสาย

แต่เย่ซือเฉินไม่ได้พูดเรื่องที่สำคัญ เขาไม่ได้บอก เวินลั่วฉิงว่าเขากำลังเดินทางกลับมาที่เมือง Aและ เขาไม่ เอ่ยถึงเรื่องเล้งหรงเลยด้วยซ้ำ เพราะเขาต้องให้เป็นไป แบบไม่ได้ตั้งตัว
ไม่ใช่แค่กับเล้งหรง กับเธอด้วย!

นี่คือสไตล์ของคุณชายสามเป

หลังจากเงินลั่วฉิงวางสาย ดวงตาฉายแววเบาๆ ตั้งแต่ เย่ซือเฉินรู้ว่าเล้งหรงอยู่ที่บ้านเวิน ก็ต้องรู้เกี่ยวกับการขอ แต่งงานของตระกูลเล้ง และต้องรู้เรื่องที่เล้งหรงส่งดอก กุหลาบมาเต็มรถกระบะ แต่เชื่อเงินกลับไม่ได้พูด อะไรในตอนนี้

ดูเหมือนว่าเย่ซือเฉินยังค่อนข้างรู้แจ้ง! ไม่ชี้ได้ใจแคบ ครอบงำ ไร้เหตุผลอย่างที่เธอคิด

อืม ถ้าเป็นอย่างนี้ เธอก็โล่งใจแล้ว

เงินลั่วฉิงหันกลับมา จากนั้นก็เผชิญหน้ากับใบหน้าของ เล้งหรงที่ดูขยายใหญ่ขึ้นอย่างกะทันหัน เวินลั่วฉิงตกใจ ก้าวถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่า

“สายของเย่ซือเฉินเหรอ?”เล้งหรงมองไปที่เธอ รอยยิ้ม จางๆ ปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปาก

“อืม “เวินลั่วฉิงคิดชั่วขณะ จากนั้นก็พยักหน้าค่อยๆ ตอนนี้ที่เล้งหรงเดาได้แล้ว เธอรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องซ่อน
“ความสัมพันธ์ของคุณกับเย่อเฉินเป็นอะไรกัน? “เล้ง หรงต้องการทราบว่าเธอและเยซือเฉินพัฒนาไปถึงไหน แล้ว? เพราะเขาได้ยินเธอที่อธิบายให้เย่ซือเฉินเกี่ยวกับ เรื่องล้างพุทรา

สิ่งที่เขาได้ยิน น้ำเสียงของเธอดูโกรธมาก แต่มากกว่า นั้นคือน้ำเสียงดูออดอ้อน นี่ก็ทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจไม่ น้อย

“ความสัมพันธ์เป็นสามีภรรยากัน”ในครั้งนี้ เป็นลั่วฉิง ไม่ลังเลเลย ตอบไปทันที เธอคิดว่า ให้เล้งหรงรู้เกี่ยว กับความสัมพันธ์ของเธอกับเย่ซือเฉิน เรื่องตลกที่มาขอ แต่งงานก็คงจะได้จบลงซะที

“เวินลั่วฉิง ถ้าคุณไม่แต่งงานกับผม คุณปฏิเสธตรงๆก็ได้ ทําไมต้องหาข้ออ้างด้วย “เล้งหรงตะลึง จากนั้นจ้องมอง เธออย่างดุดัน

เขาแค่ถามไปนั้นๆแหละ แต่เธอทำไมต้องสร้างเรื่อง โกหกแบบนี้?

“ได้ งั้นฉันขอปฏิเสธคุณ แต่ความสัมพันธ์ของฉันกับ เย่ซือเฉินเราเป็นสามีภรรยากันจริงๆ” เวินลั่วฉิงปฏิเสธ เล้งหรงอย่างไม่ไว้หน้า

เธอเป็นคนที่ทำอะไรๆอย่างเด็ดขาดเสมอ ง่ายๆ ไม่ชอบค้างคา

เล้งหรงชำเลืองมองเธอ แล้วหัวเราะ จากนั้นก็ตะโกนใน ห้องโถง “คุณปู่เวิน ฉิงฉิงบอกว่าเธอกับเย่……

เงินล้วฉิงตกใจ รีบเอาพุทรายัดใส่ปากของคุณชาย เล้ง ปิดกั้นคำพูดเขาไว้

“เกิดอะไรขึ้นกับฉิงฉิง?”คุณปู่เวินเห็นเล้งหรงอยากพูด อะไรบางอย่าง เลยอดไม่ได้ที่จะอยากรู้ มองไปใน ทิศทางของพวกเขา

“ไม่ ไม่มีอะไร “เวินลั่วนิ่งส่ายหน้าซ้ำๆ เรื่องของเธอ และเย่ซือเฉิน สามารถแจ้งให้เล้งหรงทราบได้ แต่ต้อง อย่าให้คุณปู่รู้เป็นอันขาด

เงินลั่วฉิงกลัวเล้งหรงจะพูดไปเรื่อย หลังจากที่เอาพุทรา ยัดใส่ปากของเล้งหรงก็ยังไม่ได้เอามือออก แต่ยิ่งใช้แรง ยัดอีก

เล้งหรงมองไปที่เวินลั่วฉิง ใบหน้ายิ้ม เต็มไปด้วยความ ผ่อนคลาย

“เด็กสองคนนี้……”คุณปู่เวินและคุณปู่เล้งมองดูท่าทีของ พวกเขา ก็ยิ้มอย่างรู้ทัน
คุณปู่เวินก็ไม่ถามอะไรอีก

เวิน วฉิงแอบถอนหายใจ แล้วปล่อยมือ

“ทำไม?ไม่ต่ออีกแล้วหรอ?”เล้งหรงกัดพุทราเข้าปาก แล้วเคี้ยว รู้สึกหวานเป็นพิเศษ

เวินลั่วฉิงจ้องมองเขาอย่างดุ แล้วก็ไม่พูดอะไร

เวินลั่วฉิงมองไปที่คุณปู่เล้งที่นั่งอยู่ในห้องโถง คุณปู่ เล้งได้แต่เลี่ยงที่จะพูดเรื่องนั้น และยังทำตัวดูโง่ๆ ให้เรื่อง มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ดังนั้น เธอต้องใช้ริเริ่ม ลงมือก่อน

เวินลั่วฉิงเดินกลับไปที่ห้องโถง แล้วนั่งตรงหน้า คุณชายเล้ง

เล้งหรงเห็นท่าทีของเธอ ก็ตะลึงเล็กน้อย เธอกําลังจะ ทำอะไรกัน?

คุณปู่เล้งยักคิ้วเล็กน้อย ในที่สุดยัยหนูนี้ก็ไม่สามารถ กลั้นทนต่อได้อีก แต่ว่า หนุ่มสาวอย่างเธอ ทนได้ขนาดนี้ ถือว่าดีมากแล้ว

“คุณปู่เล้งคะ ได้ยินมาว่าคุณชอบเล่นหมากรุก นั้นหนูขอเล่นกับคุณนะคะ “เวินลั่วฉิงจะดูความคิดของคุณ ปู่เล้งไม่ออกได้ยังไง คุณปู่เล้งนั้นก็เป็นจิ้งจอกแก่ๆที่เจ้า เล่ห์ แต่แล้ว การจัดการกับจิ้งจอกแก่ๆ เธอย่อมมีวิธีของ เธอเอง

ระหว่างทางไปบ้านของเวิน เธอตรวจสอบบางอย่าง เกี่ยวกับคุณปู่เล้ง และรู้ว่าคุณปู่เล้งชอบหมากรุกที่สุด

ได้ยินที่เธอพูด คุณปู่เล้งสะดุ้งเล็กน้อย ดวงตาแสดง อย่างเห็นได้ชัดว่าคาดเดาไม่ออกเลยจริงๆ ทําไมยัยหนู ไม่ทำอะไรตามกฎกติกา?เวลานี้เป็นเวลาที่ควรพูดถึง เรื่องหมากรุกเหรอ?

คุณปู่เล้งดึงสติกลับมาได้ และยิ้ม ถามอย่างเอ็นดู “ยัย หนูฉิงฉิงเล่นหมากรุกเป็นเหรอ?”

“อืม พอได้ค่ะ แต่เทียบไม่ได้กับคุณปู่เล้งแน่นอน ดังนั้น จึงต้องขอคุณปู่เล้งออมมือด้วยนะคะ” เงินลั่วฉิงแลบลิ้น ของเธออย่างเขินอายและน่าน

“คุณอยากทำอะไร?”เล้งหรงรู้สึกตื่นตัวขึ้นเล็กน้อย เขา รู้สึกว่าเธอคงไม่เล่นหมากรุกกับคุณปู่แบบง่ายๆแน่นอน แต่เขาก็คิดไม่ออกว่าเธอทำเพื่ออะไรกันแน่