บทที่ 255 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก (2)

บทที่ 255 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก (2)

เมื่อคืน เธอได้ใช้มือที่ผอมเรียวนี้ปราบประธานหลี่ให้ อยู่หมัด และก็ใช้มือที่ผอมเรียวคู่นี้เล่นมีดปอกผลไม้ได้ อย่างคล่องแคร่ว จนปาดเสื้อของหลิวฉินขาด ทำให้หลิว ฉินตกใจเกือบตาย

มันเป็นไปได้เหรอแม้แต่แมลงสาบก็ตีไม่ตาย?

แสร้งทำ เขาเห็นเธอแสร้งทำ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่า ถึงจะแสร้งทําไปถึงเมื่อไร?

“หลังจากทำแล้วคุณจะไม่ยอมรับเหรอ? “เย่ซือเฉินไม่ ได้เปิดบงเธอ แต่สายตาที่มองเธอนั้นหรี่ลงเล็กน้อย มี กลิ่นอายอันตรายแฝงอยู่ในนั้นด้วย

“พูดแบบนี้ก็ไม่ถูก เมื่อวันฉันเมาแล้ว จำอะไรไม่ได้เลย เรื่องทั้งหมดจะฟังจากที่คุณพูดฝ่ายเดียวไม่ได้ ใช่ไหม หล่ะ?

เวิน วฉิงใช้สายตาที่ไร้เดียงสามองไปที่เขา สีหน้าที่ แสดงออกมาเหมือนคนหมดหนทาง ความหมายชัดเจน เรื่องนี้จะฟังเขาพูดฝ่ายเดียวไม่ได้ แน่นอนว่าเป็นตั๋ว งมั่นใจ เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะมีพยานคนอื่น ดังนั้นเขาก็ คงหมดหนทางเหมือนกันเรื่องนี้ก็ทําได้ถึงเท่านี้แหละ

“ฉันคิดว่าเราควรทําตามข้อเท็จจริงตาม วัตถุประสงค์”เวินลั่วฉิงคิดดูแล้วสักครู่ก็พูดเสริมออกมา ข้อเท็จจริงตามวัตถุประสงค์ก็คือ เธอคือผู้หญิงอ่อนแอ และเขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ถ้าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟังก็ คงไม่มีใครเชื่อว่าเธอเป็นคนขืนใจเขา

ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ไม่มีพยาน และเป็นไปไม่ได้ที่จะมีหลัก ฐาน เธอมีอะไรที่ต้องกังวลด้วย?

เวินลั่วฉิงคิดว่า เธอไม่ยอมรับเสียอย่าง เขาสามารถทำ อะไรเธอได้?

“ดี ดีมาก”เย่ซือเฉินจ้องมองอยู่ จู่ๆก็ยิ้มออกมา เขาไม่ เคยนึกมาก่อน ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนที่ทำผิดแล้วไม่ ยอมรับผิดแบบนั้น

ความจริงแล้ว เขาชอบท่าทีตอนนี้ของเธอมาก ขี้เล่น น่า รัก ยังมีความเกเรไม่ยอมคนปะปนอยู่ เป็นธรรมชาติมาก อีกทั้งมีความเย้ายวนน่าหลงใหลท่าทีที่เย้ายวนของเธอ ในตอนนี้ ถ้าต้องเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น ถึงแม้แต่แลกด้วย ชีวิตของเขา เขาก็ให้ได้

แต่ สำหรับเรื่องนี้ และท่าทีของเธอในตอนนี้ ไม่มีช่อง ว่างที่สามารถเจรจาต่อรองกันได้
เพราะว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความสุขของเขาในอนาคต สําคัญยิ่งกว่าชีวิต

ตอนแรกเวินลั่วฉิงนึกว่าสามารถผ่อนคลายได้หน่อย หนึ่งแล้ว แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเย่ซือเฉินใน ขณะนี้ อดไม่ได้ที่จะสะดุ้ง สายตาของเธอกะพริบเล็ก น้อย ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกที่ไม่ดีเกิดขึ้น ไม่ มันเป็น ความรู้สึกที่แย่มาก

เวลานี้ เย่อเฉินควรจะโกรธมากไม่ใช่เหรอ? ทําไม ถึงยิ้ม อีกอย่างตอนนี้รอยยิ้มของเขาไม่ใช่รอยยิ้มโกรธ อย่างแน่นอน แต่มันเป็นรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมเจ้าเล่ห์ เหมือนสุนัขจิ้งจอก

เวิน วฉิงมองไปที่เขา สายตกตื่นตระหนกเล็กน้อย ท่าที แบบนี้ของเขาไม่ปรกติ ไม่ปรกติมากจริงๆ!!

จากสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลของเวินลั่วฉิงนั้น ริม ฝีปากของเย่ซือเฉินค่อยๆเปิด พูดขึ้นช้าๆ : “วางใจได้ ผมไม่บังคับให้คุณช่วยผมฝ่ายเดียวด้วยคำพูดของผม หรอก”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา ทำให้เวินลั่วฉิงใจสั่นขึ้นมา เล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่แค่คำพูดฝ่ายเดียว? แล้วยังมีอะไรได้อีกบ้าง?

เป็นไปได้หรือที่เขาจะหาพยานคนอื่นออกมาได้?

เธอไม่เชื่อ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาสามารถปล่อยให้ คนอื่นยืนมองอยู่ข้างๆได้หรอก?

“มา เรามาดูสิ่งนี้กันก่อน” ริมฝีปากของเย่อเฉินคลาย ยิ้มออกมาเรื่อยๆ ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของเขา แต่ ร่างกายของเขาก็ยังคงทับร่างของเธอไว้อยู่เหมือนเดิม ไม่ได้มีที่จะเคลื่อนย้ายมันออกเลยไม่สักนิด

ริมฝีปากของเวินลั่วฉิงแม้มเข้าหากันเล็กน้อย คำพูดนี้ ทำไมมันคุ้นหูแบบนี้

แน่นอน มันไม่ใช่เรื่องสำคัญ เรื่องสำคัญคือเขาจะให้

เธอดูอะไร?

เวลานี้เงินลั่วฉิงรู้สึกสงสัย ไม่ ไม่ใช่สงสัย แต่กังวล

เธอรู้สึกว่าเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้มันจะบานปลายอยู่ เหนือการควบคุมของเธอ

ถ้ามันอยู่เหนือการควบคุมของเธอนั่นแสดงว่าจะกลาย เป็นเย่ซือเฉินที่เป็นคนควบคุมทั้งหมด ถ้าถึงตอนนั้นด้วยนิสัยที่เลวร้ายและโหดเหี้ยมของเย่ซือเฉิน เธอไม่รู้ จริงๆว่าเขาจะทําอะไรออกมาได้บ้าง?

“มันคืออะไร? “ตอนที่เงินลั่วฉิงถามคําถามนี้ออกมานั้น น้ำเสียงที่พูดล่องลอยเล็กน้อย

“เมื่อคุณดูแล้วก็จะรู้เอง”เย่ซือเฉินไม่ตอบแต่หัวเราะ ออกมาเบาๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ของเขาไปวางไว้ตรงหน้า เธอ

เงินลั่วฉิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ เขามา ร่างกายของเธอขยับเล็กน้อย ค่อยๆหมุนตัว อยาก จะหลีกเลี่ยงร่างกายของเขา แต่กลับโดนเย่ซือเฉินดึงเธอ เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาทันที

แต่ เวลานี้ ร่างกายของเธอหมุนตัวไปอีกทิศทางหนึ่ง เมื่อกี้นอนราบเรียบอยู่ มาตอนนี้กลายเป็นนอนคว่ำอยู่ ส่วนเย่ซือเฉินนั้นก็ยังนอนทับอยู่บนหลังเธอ

เงินลั่วฉิงอยากผลักออก แต่เขาได้กอดไว้แน่นมาก ทําให้เธอขยับอะไรไม่ได้เลย อีกอย่าง ตอนนี้มีอะไรบาง อย่างต้องดู เวินลั่วฉิงจึงตัดสินใจอดทนไว้ก่อน

เย่ซือเฉินยื่นมือออก อ้อมผ่านลําคอของเธอ แล้วไปจับ มือถือ จากนั้นเรียกวิดีโอในโทรศัพท์ออกมา เปิดให้เธอดู
เวลานี้เขาอยู่ใกล้มาก เวินลั่วนิ่งสัมผัสไออุ่นและลม หายใจจากร่างกายของเขาได้อย่างชัดเจน เวิน วฉิงรู้สึก อึดอัดเล็กน้อย อึดอัดเหมือนจะหายใจไม่ออก

แต่ว่า ในเวลาต่อมา เวินลิ่วฉิงก็ไม่ได้สนใจปัญหาเรื่องที่ ทำให้เธออึดอัดอยู่อีกต่อไป เพราะว่าความสนใจทั้งหมด ของเธอถูกดึงดูดไปอยู่ในคลิปวิดีโอบนโทรศัพท์ของ เย่ซือเฉิน

เธอเห็นทุกสิ่งที่เธอทำกับเย่ซือเฉินเมื่อคืนนี้อย่าง ชัดเจน……

เวินลั่วฉิงมองดูคลิปวิดีโอแล้ว สายตาคู่นั้นเบิกกว้าง สีหน้าแทบไม่อยากเชื่อ

ทำให้เงินลั่วฉิงกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว จู่ๆก็มีความ ละอายใจไม่อยากจะเห็นหน้าผู้คน คนคนนั้นไม่ใช่เธอ ต้องไม่ใช่เธอแน่นอน เธอทําเรื่องแบบนั้นลงไปได้ยังไง

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าหน้าของตัวเองเริ่มร้อน มันน่าละอายใจ จนไม่กล้าไปสู้หน้าคนอื่น

เวินลั่วฉิงกำลังดูวิดีโออยู่ ส่วนเย่ซือเฉินก็จ้องมองที่เธอ ตลอดเวลา เห็นอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงบนใบหน้าทั้งหมด ของเธอได้อย่างชัดเจน ริมฝีปากของเขาอดไม่ได้ที่คลายยิ้มออกมา เช้าวันนี้ ตอนที่เขาเข้าไปที่ห้องแล้ว ไม่เจอเธอนั้น จึงได้เรียกวิดีโอในกล้องวงจรปิดออกมาดู ตอนแรกเพื่อตามหาเธอ แต่ต่อมา เมื่อเขาเห็นวิดีโอช่วงนี้ คิดว่ามันน่าจะมีโอกาสได้ใช้ประโยชน์ จึงตัดต่อตอนนี้มา เก็บไว้ในโทรศัพท์

คิดไม่ถึง ว่าจะได้ใช้มันจริงๆ

เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้เธอจะปัดความรับผิด ชอบยังไง

เย่ซือเฉินตัดวิดีโอช่วงนี้ได้ดีมาก ตัดแค่ช่วงแรก ดูแล้ว เหมือนเวินลั่วฉิงเป็นคนเริ่มก่อนทั้งหมด อีกอย่าง เขาได้ ลบเสียงมันออกแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้ ผลที่ออกมาจึงดียิ่ง กว่าอีก

ดังนั้น เมื่อวีดีโอนี้ฉายจบ เย่ซือเฉินจึงรีบเอาโทรศัพท์ กลับทันที

“คุณผู้หญิงเย่ วิดีโอนี้สามารถเป็นหลักฐานเพียงพอได้ หรือไม่? “เย่ซือเฉินกลั้นยิ้มไว้ จงใจถามเธอออกมา

เวินลั่วฉิงจ้องมองไปที่โทรศัพท์ของเธอ ริมฝีปากขยับ สองสามครั้ง แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ

หลักฐานวางอยู่ตรงหน้าอย่างนี้ เธอยังพูดอะไรได้อีก?

“คุณมีวิดีโอนี้ได้อย่างไรกัน? “แต่ เป็นลั่วฉิงนึกอะไร ออกมาได้ทันที ตระหนักถึงปัญหาข้อหนึ่งที่สำคัญมาก ตอนที่เธอถอดเสื้อผ้าของเย่ซือเฉินออกนั้น เย่ซือเฉิน นอนอยู่บนเตียงนอน ไม่มีโทรศัพท์อยู่ในมือ ถ้าอย่างนั้น วิดีโอในมือถือของเย่ซือเฉินมาจากไหน?