บทที่ 250 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน (4)

บทที่ 250 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน (4)

“ลูกพี่ คนคนนั้นหลบอยู่ในกระดอง จมอยู่ใต้น้ำ และ ยังฝังอยู่ใต้โคลน จะให้ขุดยังไง? ” ทำให้คนที่รับคำสั่ง ตะลึงเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ได้ทำการสกัดกั้นก็ไม่เห็นผล อะไร จะให้ขุดหาคนแบบนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“ถ้าอย่างนั้นก็ดูดน้ำให้แห้ง ขุดโคลนให้หมด และลอก กระดองมันออก” น้ำเสียงของเย่ซือเฉินตอนนี้เป็นเหมือน เสียงไล่ล่ามาจานนรถ แต่ล่ะคำๆที่ส่งมาทำให้คนรู้สึก ขนลุกจนน่ากลัว

“ลูกพี่ ให้ลงมือจริงใช่หรือไม่? ” เห็นได้ชัดว่าเสียงของ บุคคลที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์กำลังถอนหายใจ เฮ้อเล็กน้อย ท่าทางที่ไร้ความปรานีของเจ้านายในตอนนี้ น่ากลัวมาก! !

“แกคิดว่ายังไงหล่ะ? ” เย่ซือเฉินหัวเราะด้วยน้ำเสียงอัน เยือกเย็นออกมา น้ำเสียงนั้นยิ่งทำให้คนรู้สึกกลัวมากไป อีก

“ลูกพี่ รับทราบแล้ว” คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตกใจมากหรือเปล่า เพราะครั้งนี้ตอบรับ เร็วมาก
ใช้เวลาไม่นาน ก็มีข่าวความเคลื่อนไหวของถังไปเขียน เห็นได้ชัดว่า ก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินได้ออมฝีมือไว้ ครั้งนี้คือ ลงมือทำจริง!!

เกี่ยวกับการแข่งขันเรื่องความเป็นความตาย เงินลั่วฉิงที่ อยู่ไกลในชนบทไม่รู้เรื่องอะไรเลย

เธอไม่รู้พฤติกรรมที่บ้าคลั่งของเย่ซือเฉิน และไม่รู้ความ คิดที่แท้จริงของถังไป๋เชียนและเรื่องน่าตื่นเต้นที่เกิดขึ้น ในเวลาต่อมา.

ในตอนเย็น เมื่อเวินลั่วฉิงกลับถึงบ้าน ร่างกายที่กำลังจะ พังทลาย เธอได้ฝึกฝนทักษะการป้องกันตัว และเรียนรู้ ทักษะการหลบหนี แต่เธอไม่ได้ออกกำลังกายและฝึกฝน อย่างหนักเหมือนคนอื่น ๆ เพราะส่วนใหญ่เธอมักจะอาศัย ความสามารถด้านสมอง!

สืบเนื่องมาจากเมื่อคืนที่ไม่ได้หลับนอน บวกกับวันนี้ที่ เหน็ดเหนื่อย เธอในตอนนี้แม้แต่แรงที่จะพูดยังไม่มีเลย “คุณผู้หญิง คุณกลับมาแล้ว? คุณผู้หญิงไปไหนกลับมา เหรอ ? ทำไมสภาพกลายเป็นแบบนี้? “เมื่อคุณป้าหลิว เห็นสภาพของเวินลั่วฉิงแล้ว รู้สึกตกใจมาก

“ไปทำงานมา คุณป้าหลิว ฉันหิวมาก ป้าช่วยไปเตรียม ของกินให้หน่อยได้ไหม? ” สายตาที่น่าสงสารของ เงินลั่วฉิงมองไปที่คุณป้าหลิว “ได้ ได้ ป้าจะรีบไปทำเดี๋ยวนี้ ใช่เวลาไม่นานหรอก”

“ฉันขอตัวไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ” เวินลั่วฉิงมอง ดูตัวเองที่เต็มไปด้วยฝุ่น ถอนหายใจออกมาอย่าวอ่อนล้า และพาขาที่ใกล้หมดแรงเดินขึ้นไปชั้นบน

“คุณผูชาย คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว” คุณป้าหลิวใช่เวลา ที่เวินลั่วฉิงขึ้นข้างบนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโทรศัพท์หา เย่ซือเฉิน

“กลับไปแล้วเหรอ? ” มีอยู่ชั่วขณะ ที่เย่ซือเฉินสงสัยหู ของตัวเอง เขาตามหาเธอทั้งวัน ไม่มีวี่แววข่าวคลาวอะไร เลย ตอนนี้ เขากับถังไป๋เชียนสู้กันไม่มีใครยอมใคร

ตอนนี้ เธอกลับบ้านเองเหรอ?

นี่มันเหตุการณ์อะไรเหรอ? มีใครสามารถบอกเขาได้ว่า มันคืเหตุการณ์อะไร?

“ใช่ค่ะ คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว แต่ว่าคุณผู้หญิงดูแล้ว เหมือนเหนื่อยมาก ร่างกายเต็มไปด้วยฝุ่น รองเท้าก็ เหยียบขี้โคลนมาเยอะมาก ฉันถามคุณผู้หญิงว่าไปไหน มา คุณผู้หญิงตอบว่าไปทำงานมาค่ะ” หายากที่คุณป้า หลิวจะพูดเยอะขนาดนี้ เพราะว่านี่คือคุยกันทางโทรศัพท์ ไม่ได้เผชิญหน้ากันโดยตรง คุณป้าหลิวเลยไม่ดีรู้สึกกลัว ขนาดนั้น
ทำงาน?

เธอไปทำงานที่ไหน?

เขาตามหาตัวเธอทั้งวัน กังวลแทบตาย แล้วเขาก็ไปขุด คุ้ยถังไปเขียนแทบตาย

ส่วนเธอกลับไปทํางานเหรอ?

ขณะนั้น เย่ซือเฉินไม่รู้มีความกระวนกระวายใจอย่าง

ดังนั้น ตอนเช้าโทรศัพท์ที่เธอรับสายคือโทรมาจาก บริษัท คือเรียกเธอให้ไปทำงาน? เขาสมควรตายทำไม

ลืมคิดข้อนี้ไป?

บริษัทมีเรื่องเร่งด่วนอะไรเหรอ จึงต้องรีบตามตัวเธอให้ ไปทํางาน? อีกอย่างถ้าเธอไปทำงาน เป็นไปไม่ได้ที่เขา จะไม่รู้ เห็นได้ชัดว่าวันนี้ทั้งวันเธอไม่ได้อยู่ในบริษัท

ดังนั้น……..

นึกถึงคำพูดของคุณป้าหลิวที่บอกว่าสภาพของเธอทั้ง เหนื่อยทั้งโทรม สายตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงทีละนิดๆ
ดี ดีมาก มีบางเรื่อง ที่เขาอยากไปจัดการตั้งแต่เมื่อคืน แล้ว แต่เนื่องจากวันนี้มีธุระทำให้ต้องเลื่อนไป คิดไม่ถึง ว่ามีใครบางคนทนรอความตายไม่ไหว ถ้าอย่างงั้นจะมา โทษเขาไม่ได้!

แน่นอน เรื่องที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือกลับบ้านไปหาเธอ ก่อน จากนั้น….….………

ระหว่างทางที่กลับบ้าน เย่ซือเฉินโทรศัพท์อีกครั้ง : “ไม่ ต้องขุดถังไปเบียนแล้ว”

ในเมื่อเธอกลับมาแล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะไปขุดถัง ไปเชียนอีก เขาไม่อยากให้ในอนาคต เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ แล้วถังไป๋เชียนพูดว่าถูกเขารังแก

เขาไม่สามารถให้โอกาสถังไปเขียนแสดงอาการขอ ความเห็นใจจากผู้หญิงของเขาได้

“ลูกพี่ ท่านเป็นเด็กเดือนสามหรือ? ให้เปลี่ยนก็เปลี่ยน เดี๋ยวให้จับ เดี๋ยวไม่ให้จับ เดี๋ยวใหขุด เดี๋ยวไม่ให้ขุด ! อีกด้านหนึ่งของคนพูดโทรศัพท์ตะลึงเล็กน้อย เขากำลัง สู้อย่างสะใจ ทำไมอยู่ๆก็ให้หยุด!

“แกมีปัญหา? ” น้ำเสียงของเย่ซือเฉินต่ำลงเล็กน้อย แต่ว่าไม่มีความเย็นชาและโหดเหี้ยมเหมือนก่อนหน้านี้ เพราะว่าผู้หญิงของเขากลับบ้านแล้ว
“ไม่กล้า” อีกฝั่งแอบถอนหายใจเบาๆ เห็นได้ชัดว่าโกรธ แต่ไม่กล้าพูดอะไร

“ลูกพี่ ก็แค่ทําเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง? ทำไมท่านต้อง ทรมานผู้ชายอีกคนด้วย? “คนคนนั้นหยุดไปสักครู่ สุดท้ายก็ทนไม่ไหว เริ่มบนในแบบของเขาขึ้นมา: “วิธีที่ ดีที่สุดในการจัดการกับผู้หญิงคือการนอนกับเธอโดยตรง เมื่อคุณนอนหลับกับเธอแล้ว หัวใจของเธอจะเป็นของ คุณตามธรรมชาติ หากครั้งเดียวไม่เพียงพอสองครั้งและ สองครั้งไม่เพียงพอก็สามครั้ง คุณต้องทำให้เธอไม่ว่า ลืมตาหรือหลับตาก็เห็นคุณแค่คนเดียว ให้เธอเมื่ออยู่บน เตียง คนที่เธอเห็นบนเตียงต้องเป็นคุณ คนเดียว แน่นอน คุณต้องมีความสามารถพอที่จะให้เธอลงจากเตียงไม่ ได้ ถึงเวลานั้นเธอยังมีกระจิดกระใจไปคิดเรื่องอื่นอีกเห

รอ?

“ลูกพี่ หลับนอนแล้วให้ผู้หญิงของพี่พอใจ นอนเข้าไป ถึงร่างกายของเธอ ใจของเธอมีแต่พี่ พี่ก็ชนะแล้ว ถึง เวลานั้นเกี่ยวอะไรกับถังไป๋เชียน! “อีกด้านหนึ่งของ โทรศัพท์สรุปให้อย่างภาคภูมิใจ ฟังดูแล้ว พูดเหมือนเคย มีประสบการณ์

“สายตาของเย่ซือเฉินกะพริบเล็กน้อย และอาการที่ แสดงออกมีความแตกต่างไปเล็กน้อย แต่ทว่าเขาไม่ได้ พูดอะไร แต่วางสายลงทันที

ในคฤหัสถ์หลังหนึ่ง ถังหลิงมองไปท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวยามค่ำคืนที่มืดสลัว ความคิดของเขาล่อง ลอยไป เขาควรรีบลงมือทำในสิ่งที่เขากำลังจะทำหรือ ไม่?

“ฮัลโหล” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขามองดูมันสักครู่ แล้ว รับมันขึ้นมา น้ำเสียงเย็นยิ่งกว่าแสงในเวลากลางคืนอีก

“คุณชายสามมีคำสั่งให้ขุดถังไป๋เขียน การเคลื่อนไหว ใหญ่มาก”อีกด้านของคนพูดโทรศัพท์ น้ำเสียงแสดงถึง ความเคารพและระมัดระวัง

“ นี่มันเรื่องดี ” ถังหลิงยิ้มออกมา ดวงตาที่ลึกล้ำคู่นั้นดู เหมือนจะซ่อนอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ลึกจน ไม่เห็นด้านล่าง ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่ซ่อนอยู่ในนั้น

อีกด้านของคนที่พูดโทรศัพท์ไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัด ว่ากําลังรอคําสั่งจากเขา

“เรื่องที่ฉันสั่งรีบเคลียร์ให้เสร็จ” ถังหลิงชะงักเล็กน้อย แล้วมีคำสั่งลงไป ระหว่างที่พูดคุยกัน ริมฝีปากของเขายิ้ม ออกมาเล็กน้อย คนอื่นเริ่มลงมาแล้ว ดูเหมือนเขาต้องเร่ง ดำเนินการให้เร็วขึ้นแล้ว

ในคฤหาสน์นั้น เมื่อเวินลั่วฉิงอาบน้ำเสร็จ สิ่งที่อยากทำ ที่สุดคือทิ้งตัวไปบนเตียง แล้วนอนให้สบาย แต่ว่าเธอหิว หิวจนหน้าท้องแนบติดหลัง
ดังนั้น เธอจึงลงไปกินข้าวข้างล่างก่อน

“คุณผู้หญิง กับข้าวทําเสร็จแล้ว” เมื่อคุณป้าหลิวเห็นเธอ เดินลงมา จึงรีบจัดอาหารตั้งโต๊ะให้เรียบร้อย

เงินลั่วฉิงหิวมาก ดังนั้นจึงกินอย่างรวดเร็ว เมื่อคุณป้า หลิวเห็นสภาพของเธอนั้นก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย คุณผู้หญิง ไม่ได้กินอาหารมาทั้งวันเลยเหรอ?

คุณผู้ชายก็น่าจะกลับมาแล้ว!