บทที่ 246 เบบีของเธอคือใคร?(2)

บทที่ 246 เบบีของเธอคือใคร?(2)

“เบบี้คือใคร? “เยซือเฉินกัดฟันตัวเองอย่างเงียบๆ แล้ว ถามขึ้นอีกครั้ง เขาอยากรู้ เบบี้ที่เธอพูดถึงในเวลานี้คือ ใคร?

“เบบี้ก็คือนายไง? ” เงินลั่วฉิงหยิกที่เก้มเขาเบาๆ หัวเราะออกมาร่างเริงเป็นพิเศษ: “ นายก็คือเบบี้ไง ”

เบบี้คือเขา? เย่ซือเฉินตะลึงเล็กน้อย ปฏิกิริยาแรกของ เขาคือสงสัย แต่เวลานี้สภาพของเธอคือกำลังเมา คนที่ เมามากขนาดนี้ไม่สามารถพูดโกหกได้!!

เวลานี้เธอก็พูดออกมาอย่างตั้งใจ เย่ซือเฉินก็อยากให้ ตัวเองเชื่อในคำพูดของเธอเหมือนกัน

แต่ว่า ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เขากลับรู้สึกว่ามันมีอะไร แปลกๆ

“เบบี้ ดึกมากแล้ว ควรนอนได้แล้ว” เย่ซือเฉินกำลัง ครุ่นคิดอยู่ จู่ๆเวินลั่วฉิงก็พูดคำนี้ออกมา น้ำเสียงนั้นเบา และอ่อนโยนมาก เบาและโอนโยนจนทำให้ใจของเย่ซือ เฉินหวั่นไหว
ขณะนี้ เวินลั่วฉิงคิดว่าคนอื่นเป็นเด็กโม่ไปแล้ว ดังนั้น เรื่องที่เธอทํา คําพูดที่เธอพูด ล้วนเป็นรูปแบบที่เธอทํากับ เด็กโง่

สายตาของเย่ซือเฉินกะพริบเล็กน้อย มองไปที่เธอ อยากรู้ว่าเวลานี้คำพูดที่เธอพูดออกมานั้น รู้หรือเปล่าว่า มันหมายความว่าอะไร?

เขาเป็นผู้ชายปรกติคนหนึ่ง พวกเขาเป็นสามีภรรยา ที่แท้จริง เวลานอนด้วยกันเป็นไปไม่ได้ว่าจะทําแค่ห่ม ผ้าห่มแล้วนอนกันเฉยๆ

แต่ว่า เวลานี้เธอเมาแล้ว ความจริงตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่า กำลังทำอะไรอยู่ ในสถานการณ์แบบนี้ เขาทำอะไรได้?

“ไปอาบน้ำก่อน” เย่ซือเฉินยื่นมืออุ้มเธอขึ้นมา อยากพา เธอไปอาบน้ำก่อน เขาไม่ได้คาดหวังว่าคนที่เมาเหล้าจะ สามารถอาบน้ำให้ตัวเองได้

“ดี ดี ไปอาบน้ำก่อน” เงินลั่วฉิงเห็นด้วยไม่มีปัญหาอะไร พยักหน้าเห็นด้วยอย่างเดียว

เย่ซือเฉินเห็นเธอทำตัวดีมากในตอนนี้ ริมฝีปากยกขึ้น และอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา มันหายากจริงๆที่เธอเชื่อฟัง ดีๆแบบนี้
แต่ว่า เวลาต่อมา เงินลั่วฉิงกระโดดออกจากอ้อมกอด ของเขา จากนั้นดึงเขาให้มาอยู่ตรงหน้าเธอ : “เบบี้ เวลา อาบน้ำต้องถอดเสื้อผ้าก่อน นายมานี่ ฉันช่วยนายถอด ออกเอง

เวลานี้ เวิน วฉิงได้คิดว่าเยซือเฉินก็คือเด็กโม่ของบ้าน เธอไปแล้วจริงๆ

เย่ซือเฉินตะลึง ตะลึงจริงๆ ถึงแม้จะรู้ว่าเธออยู่ในสภาพ ที่เมาเหล้า แต่ว่าเธอกระตือรือร้นขนาดนี้ทำให้เขา…….

เวลาที่เวิน วฉิงเมาเหล้ามีความซุ่มซ่ามเล็กน้อย!

“เบบี้ มีเรื่องอยากหารือด้วยหน่อย อีกหน่อยอย่าใส่ เสื้อเชิ้ตได้ไหม กระดุมเกาะออกยาก มันน่าโมโหจริงๆ “เวิน วฉิงเงยหน้าขึ้น มองไปที่เขา ริมฝีปากยกขึ้น มี อาการไม่พอใจเล็กน้อย

“ดี” ริมฝีปากของเย่ซือเฉินโค้งขึ้นเล็กน้อย อืม น่าโมโห จริงๆ!!

เงินลั่วฉิงแกะกระดุมต่อ ส่วนเย่ซือเฉินก็ให้ความร่วมมือ ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีด้วย

เขาแค่รู้สึกว่าตอนที่เธอเมาเหล้า เขาไม่สมควรฉวยโอกาส แต่เขาก็ไม่รังเกียจถ้าเธอจะทำอะไรเขา

“เบบี เสื้อผ้าที่นายใส่วันนี้ถอดยากจริงๆ” คิ้วของ เงิน วฉิงขมวดเข้าหากันเล็กน้อย วันนี้เด็กโม่ของบ้าน เธอทำไมใส่เสื้อที่มันถอดยากขนาดนี้?

ริมฝีปากของเย่ซือเฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย ถ้ารู้แต่แรกว่า เป็นแบบนี้…………..

พูดตามจริง ขั้นตอนพวกนี้สำหรับเขามันช่างทรมาน แต่ ว่า เขาอดทนมันไว้ตลอด…..

เงินลั่วฉิงลุกขึ้นยืนเล็กน้อย ตอนแรกเย่ซือเฉินนึกว่าเธอ จะเดินออกไป กำลังจะใช้มือดึงเธอไว้ แต่ว่า ในเวลาต่อ

เธอ แก้มของเธอมาแนบชิดกับแก้มของเขา จูบแล้วจูบ อีก จากนั้นก็หอมไปที่เก้มอีกหลายครั้ง จูบนั้นทำให้เย่ซือ เฉินตะลึงไม่น้อย และทําให้ร่างกายร้อนเป็นระยะๆ แต่ว่า เธอจูบแค่หน้าผากและแก้มของเย่ซือเฉินเท่านั้น ไม่ได้จูบ ปาก

เย่ซือเฉินรอยคอยอย่างใจจดใจจ่อที่จะให้เธอทำต่อไป

อีก

แต่ว่า จู่ๆเธอก็นอนลงข้างๆเขา มือข้างหนึ่งวางอยู่บนร่างกายของเขา ตบลงไปเบาๆ จากนั้นพูดเสียงอ่อน โยน: “เบบี้ นอนดีกว่า”

มีอยู่ครู่หนึ่ง ทำให้เย่ซือเฉินมึนงงไปเลย เธอยั่วยวนเขา มาเวลานาน มาตอนนี้กลับพูดกับเขาอย่างเป็นทางการ ว่า…….นอนดีกว่า?

นอน? ก็แค่นอนเหรอ?

เธอช่างกล้าคิดเหลือเกิน?!

เป็นไปได้เหรอ? เธอรู้สึกว่ามันเป็นไปได้เหรอ?

เย่ซือเฉินจูบเธอลงไปทันที

ทันใดนั้นดวงตาของเงินล้วฉิงเบิกกว้างขึ้น มีความหวาด กลัวอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาของเธอเบิกกล้าง ยิ่งอยู่ยิ่ง เบิกกว้าง แต่กลับพบว่าดูอะไรก็ดูไม่ชัดเจนเลย แล้วเธอ ก็กะพริบตาแรงๆ แต่ก็ดูไม่ชัดเจนเช่นเคย

เขาจูบเธอยิ่งอยู่ยิ่งดูด เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองแทบ จะหายใจไม่ออก และดูเหมือนจะจมลงไปที่ก้นบึ้งใต้น้ำ เธอรู้สึกว่าลมหายใจบนอกราวกับจะโดนดูดไปทีละนิดๆ ดูดจนแห้ง ทำให้เธอแทบขาดอากาศหายใจตาย
เธออยากพลักเขาออก แต่ตัวเขาหนักมาก เธอรู้สึกไม่มี เรี่ยวแรงอะไร หลักเขาไม่ออกเลย แล้วเธอก็รู้สึกยิ่งอยู่ ยิ่งหายใจลำบากมากขึ้น