บทที่ 245 เบบีของเธอคือใคร?

บทที่ 245 เบบี้ของเธอคือใคร?

เลขาหลิวที่กำลังขับรถอยู่ได้ยินคำพูดของเงิน วฉิง แล้วรู้สึกชื่นชมและเห็นด้วย ท่านประธานควรยิ้มให้เยอะ กว่านี้จริง ถ้าเป็นแบบนั้น ชีวิตของเขาก็จะสดใสมากขึ้น

ช่วงนี้ท่านประธานและคุณผู้หญิงทำให้เขาเกือบหัวใจ วาย!

แต่ว่า เวลานี้ เป็นลั่วฉิงกลับพูดเสริมออกมาอย่าง ตั้งใจ: “แบบนี้ถึงจะทำให้มีคนชอบ มีคนรัก”

เลขาหลิวแอบสูดลมหายใจเข้า ทำให้คนชอบ? ทำให้คนรัก? คำพูดนี้ฟังแล้วทำไมเหมือนทำให้คนอื่น จินตนาการไปเป็นเรื่องอย่างว่าได้…….…..

โดยเฉพาะคำพูดนี้เมื่อใช้กับท่านประธานแล้ว ทำให้ คนอื่นยิ่งรู้สึกแปลกประหลาดไปอีก อย่างไรก็ตาม ท่าน ประธานคงหวังว่าจะได้รับความรักจากภรรยาของเขามั้ง?

เย่ซือเฉินจ้องเลขาหลิวด้วยสายตาดุ แล้วดึงแผ่นกั้น ลงมา ใบหน้าของเขาดูเข้มขึ้นเล็กน้อยอย่างน่าสงสัย ผู้ หญิงคนนี้หลังดื่มเหล้าคำพูดอะไรก็กล้าพูดออกมา
เธอที่เป็นแบบนี้ทำให้เขา………..

เย่ซือเฉินดึงเนกไทของตัวเองออก จากนั้นแกะเม็ด กระดุมออกหนึ่งเม็ด

ตอนที่เขาทําท่าพวกนี้นั้น เงินลั่วฉิงจ้องมองเขาตลอด ถ้าจะพูดให้ถูกคือน่าจะจ้องท่าทางของเขาอยู่ตลอด แม้ กระทั่งมือที่บีบหน้าเขาอยู่ก็หยุดลงทันที

เย่อเฉินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มันไม่ง่ายเลย ที่สามารถ ทําให้เขาสงบนิ่งลงมาได้

เวิน วฉิงเห็นเขาถอดเนกไทออก และเกาะเม็ดกระดุม ออก ดวงตาคู่นั้นกะพริบแล้ว กระพริบอีก

“คุณจะถอดเสื้อผ้าไหม? ฉันช่วยคุณ” เป็นลั่วฉิงดึงเสื้อ เชิ้ตของเขา ปรากฏว่ายังเหลือกระดุมอีกหลายเม็ด เบ้ ปากเล็กน้อย ไม่รู้เป็นเพราะว่าเห็นมันขวางหูขวางตาหรือ เปล่า

มือของเลขาหลิวที่จับพวงมาลัยอยู่สั่นเล็กน้อย เกือบจะ ขับรถเอียงไปอีกทาง จังหว่ะไปเร็วเกินไปหรือไม่

ถึงแม้ว่าเย่ซือเฉินจะดึงแผ่นกั้นลงมา แต่ก็ไม่สามารถปิด กั้นเสียงทั้งหมดได้
“เด็กดี อย่าขยับไปเรื่อย” เย่ซือเฉินสูดลมหายใจเข้า ลึกๆ จากนั้นกุมมือเธอไว้

เนื่องจากว่าเธอเมาไม่รู้อะไรเลย ได้แต่ระรานไปเรื่อย แต่ว่าเขาทนไม่ไหว เขาค้นพบว่าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ อีกต่อไป

ถ้าจะปล่อยให้เธอทําแบบนี้ต่อไปอีก เขากลัวว่าจะเสีย การควบคุมตัวเอง

“คุณร้อนมากไม่ใช่เหรอ? ” ดวงตาของเงินลั่วฉิงกระ พริบไปมา เวลานี้สายตาคู่นั้นดูไร้เดียงสาเป็นพิเศษ จริงๆ แล้ว เธอนึกว่าเขาร้อนจริงๆ ไม่ได้มีความหมายไปอย่าง อื่น

ลมหายใจของเย่ซือเฉินเริ่มติดขัดเล็กน้อย ที่เขาร้อน เป็นเพราะเธอ ไม่ใช่เพราะเสื้อผ้า แต่เป็นเพราะเธอ

ผู้หญิงคนนี้ยั่วยวนเขาเสร็จ มาตอนนี้ทำเป็นไร้เดียงสา อีก ทําให้เขาต้องกัดฟันแน่น

“ไปโรงแรมหวนหยู” เย่ซือเฉินมองออกไปนอกรถ แล้ว พูดคำนี้ออกมา

เขารู้สึกว่า เขาคงทนกลับไปถึงบ้านไม่ไหว พอดีที่นี่ไม่ ไกลจากโรงแรมหวนหยู เท่าไหร่นัก จึงตัดสินใจไปที่นั่นดีกว่า เพราะที่นั่นมีห้องประจำของเขาอยู่

เมื่อไปถึงโรงแรม เย่ซือเฉินอุ้มเป็นลั่วถึงลงจากรถ ลิฟต์ ที่นั่งเป็นลิฟต์พิเศษ ขึ้นไปถึงชั้น22โดยตรง

ห้อง 2201 ยังคงเป็นห้องเดิมเมื่อห้าปีก่อน

เมื่อเดินเข้าไปที่ห้อง สายตาของเย่ซือเฉินจ้องมองไป บนใบหน้าของเธอ ยิ้มออกมาอย่างมีความหมาย

เขากำลังคิดว่า หลังจากที่เธอตื่นแล้ว เธอจะมีปฏิกิริยา อะไรออกมาเมื่อเห็นตัวเองอยู่ห้องนี้?

แต่เวลานี้เงินลั่วฉิงกำลังเมาอยู่จึงไม่มีปฏิกิริยาอะไร เพราะเวลานี้เธออยู่ที่ไหนเธอยังไม่รู้เลย เวลานี้แม้เธอจะ ถูกขายก็คงไม่รู้ตัว

หลังจากที่เย่ซือเฉินเข้าไปในห้องแล้ว ได้อุ้มเธอไปวาง ไว้บนเตียง เวินลั่วฉิงอิงอยู่บนเตียง ยิ้มออกมาให้เขา จู่ๆก็ ถามขึ้นมาว่า: “พ่อรูปหล่อ? คุณชื่ออะไรเหรอ?

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เย่ซือเฉินหยุดลงทันที ดวงตาคู่ นั้นหรี่ลง

ลวนลามเขามาตั้งนาน และทำกับเขาอย่างอันทพาลมาครึ่งค่อนวัน เธอกลับไม่รู้ว่าเขาเป็นใครเหรอ? ยังกล้า ถามว่าเขาชื่ออะไรอีก? ผู้หญิงคนนี้น่าตีให้ตายจริงๆ

“แล้วคุณว่าผมเป็นใครเหรอ? “คำพูดนี้ของเปซือเฉันคือ กัดฟันพูดมันออกมา

จากนั้นสายตาคู่นั้นจ้องไปที่เธอ เพื่อรอคำตอบของเธอ

เวลานี้ เย่ซือเฉินขอสาบาน ถ้าเธอพูดผิด ถ้าได้ยินชื่อ ผู้ชายคนอื่นออกมาจากปากของเธอตอนนี้ เธอจะไม่ไว้ ชีวิตเธอเด็ดขาด!!

เขาจะบีบคอเธอให้ตายคามือโดยไม่ต้องตรึกเ งก่อน

เลย

เวินลั่วฉิงเดินเข้ามา มองเขาในระยะใกล้ มองดูเขาอย่าง

ตั้งใจ และตั้งใจทำการแยกแยะอยู่

เย่ซือเฉินรู้สึกหดหู่เล็กน้อย ตั้งใจมองขนาดนี้ ยังไม่รู้ว่า เขาเป็นใครอีก? เธอช่างเก่งเหลือเกิน?

แต่ว่า เขาไม่ได้พูดอะไร ขณะนี้เขาใจเย็นมาก กำลังรอ คําตอบของเธออยู่
เป็นลั่ฉิงมองไปที่คิ้วของเขา ในระหว่างที่มึนงงอยู่นั้นมี ความรู้สึกคุ้นเคยเป็นพิเศษ เธอตะลึงเล็กน้อย จากนั้นยิ้ม ออกมาอีกครั้ง ยิ้มครั้งนี้ทั้งอ่อนโยนและมีความสุข: “ฉันรู้ ว่าคุณเป็นใคร”

“อืม? ผมเป็นใคร? “เย่ซือเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ น้ำ เสียงที่อ่อนนุ่มนั้นเต็มไปด้วยการหลอกล่อ เขามองเธอใน ระยะใกล้ ลมหายใจกระจายอยู่บนใบหน้าเธอ บนความ เร่าร้อนนั้นมีความตื่นเต้นเล็กน้อย

เวลานี้เขาอยากรู้คำตอบของเธอ แต่ก็รู้สึกกลัวคำตอบที่ เธอจะพูดออกมาเหมือนกัน

เขากลัวว่าชื่อผู้ชายที่เธอพูดออกมาไม่ใช่เขา แต่กลับ เป็นผู้ชายคนอื่น แล้วเขา……

” นายคือเบบี่ “เวินลั่วฉิงยื่นมือไปลูบใบหน้าเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แค่บีบเบาๆ เต็มไปด้วยความชอบและหลงรัก

สิ่งที่เวินลั่วฉิงเห็นในสายตาของเธอตอนนี้คือเบบี้บ้าน ของเธอ——ลูกน้อยถังจื่อโม่

“เบบี้? “สายตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงอย่างรวดเร็ว ปฏิกิริยาแรกที่เขานึกขึ้นได้คือวันที่เธอคุยวีดีโอคอลวัน นั้น วีดีโอคอลที่ทำให้เธอพูดคุยอย่างมีความสุขและยิ้ม อย่างสดใส
ดังนั้น เบบี้ที่เธอพูดถึงในขณะนี้คือใคร

“เบบี้คือใคร? ” เย่ซือเฉินกัดฟันตัวเองอย่างเงียบๆ แล้ว ถามขึ้นอีกครั้ง เขาอยากรู้ เบบี้ที่เธอพูดถึงในเวลานี้คือ ใคร?