บทที่223 ความลับของเทพธิดาเวินถูกเปิดเผยจนหมด (1)

บทที่223 ความลับของเทพธิดาเว้นถูกเปิดเผยจนหมด(1)

“ไปบริษัททําไม เรื่องในบริษัทฉันก็ไม่เข้าใจด้วย ฉันไม่ อยากไปหรอก”ปฏิกิริยาแรกของเวินลั่วฉิงคือปฏิเสธ และ ปฏิเสธอย่างหนักแน่น และตอนนี้ฉันก็เป็นท่านประธาน บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปอีกด้วย ไปทํางานบริษัทคุณมันจะไม่ เหมาะสม”

จะเหมาะหรือไม่เหมาะสมนั้นไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าหาก หลังจากนี้เธอจะเข้าบริษัทกับเขาทุกวัน แล้วเธอยังจะไป ดูเด็กสองคนนั้นได้ยังไง เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่เห็นด้วย อย่างเด็ดขาด

“เธอคิดว่าฉันกำลังหารือกับเธองั้นเหรอ”เย่ซือเฉินจ้อง มองเธอแวบหนึ่ง น้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อยกลับเต็มไปด้วย คำข่มขู่

เวิน วฉิง”…”

เห็นได้อย่างชัดเจน ว่าเขาไม่ได้หารือกับเธอ แต่เป็นการ คิดบัญชีกับเธอต่อภายหลัง

ถือว่าเขาร้ายกาจ เขากินของๆเธอแล้วยังไม่รู้จักพูดดีๆอีกเหรอ

กับข้าวเมื่อกี้เอาไปเทให้หมากินยังจะดีกว่า

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปย้ายเข้าไปนอนที่ห้องฉัน”จู่ๆเย่ซือ เฉินก็นึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องสำคัญอีกเรื่อง พวกเขาแต่งงาน กันมาระยะหนึ่งแล้ว เขาคิดว่าต้องยุติการนอนแยกห้อง กันซะที

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ต้องนอนด้วยกันเท่านั้น

เงินลั่วฉิงกำลังคิดว่าจะใช้วิธีไหนพูดให้เย่ซือเฉินยอม เข้าใจ ให้เขาเห็นด้วยว่าเธอไม่ต้องไปที่บริษัท หลังจาก นั้นจู่ๆก็ได้ยินเย่ซือเฉินบอกว่าจะนอนด้วยกันกับเธอ

เวินลั่วฉิงนิ่งอึ้งไปทันที นัยน์ตากลมโตเบิกกว้าง หลัง จากได้สติก็รีบแสดงเจตนาออกมา”พรุ่งนี้ฉันจะไปที่ บริษัท”

เธอไปที่บริษัท พรุ่งนี้เธอก็จะไปที่บริษัท ไปบริษัทยังดี กว่าการนอนด้วยกันอีก

เย่ซือเฉินชะงัก เงยหน้าขึ้นมา มองดูเธอ ด้วยท่าทีแปลก เล็กน้อย
เมื่อกี้เขาให้ข้อเลือกกับเธองั้นเหรอ

เขาบอกสองเรื่องนี้กับเธอ เพราะต้องการให้เธอปฏิบัติ ตาม ไม่ใช่ให้เธอเลือก

แต่ว่า ความหมายของเธอคือสามารถไปที่บริษัทได้ แต่ จะไม่นอนกับเขาเด็ดขาด

สีหน้าเย่ซือเฉินขุ่นหมองลง ผู้หญิงคนนี้นี่มันทำเขาโมโห ยังไงก็ทำอย่างงั้น

“เวินลั่วฉิง ฉันไม่ได้ให้เธอเลือก……

“พรุ่งนี้ฉันจะเข้าบริษัทไปทำงาน สรุปกันตามนี้แล้วกัน ฉันจะไปนอนแล้วนะ จะได้พักผ่อนเพียงพอ พรุ่งนี้จะได้มี แรงทำงาน”เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดโมโหของเขาก็รู้เลยว่า ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ ดังนั้นรีบหนีอย่างรวดเร็ว

เงินลั่วฉิงขึ้นชั้นบนแล้ว ก็วิ่งเข้าห้องตัวเอง จากนี้ก็รีบ ล็อคประตูทันที การเคลื่อนไหวทั้งหมดทำเสร็จเพียงเวลา อันสั้น

แววตาเย่ซือเฉินประกายเล็กน้อย ตะลึงนิ่งงันไปชั่วขณะ เรื่องความรู้สึกเขายังให้เธอหาเหตุผลได้หลบหนีอีกเหรอ
อยากหนีเหรอ เธอคิดว่าเธอจะหนีพ้นงั้นเหรอ

ต้องมีสักวัน เขาจะให้เธออยากมานอนบนเตียงเขาด้วย ความเต็มใจ

เย่ซือเฉินตอนนี้ทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น

แต่เขาคิดไม่ถึงมาก่อนเลย ว่าวันนั้นจะมาไวขนาดนี้

วันรุ่งขึ้น หลังเย่ซือเฉินลุกจากเตียงก็ไม่รีบจากไปก่อน แต่ยังคงรอเวินลิ่วฉิงตลอดไม่ไปไหน

เงินลั่วฉิงแม้จะไม่เต็มใจ ไม่สมัครใจสักแค่ไหน แต่ก็ ไม่มีวิธีทำอะไรได้ เมื่อคืนเธอรับปากด้วยตัวเอง ตอนนี้จะ เปลี่ยนใจก็ไม่ได้ซะแล้ว

และหากตอนนี้เธอเปลี่ยนใจไม่ไปบริษัท ตอนกลางคืนก็ ต้องไปนอนด้วยแน่นอน

เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่มีทางให้เลือก

“ฉันอยากไปแผนกธุรกิจ”เมื่อถึงใต้ล่างบริษัทตระกูลเย่ กรุ๊ป เวินลั่วฉิงก็เริ่มเอ่ยออกมา

มาบริษัทเพราะโดนบังคับจนหมดหนทาง แต่เธอก็ต้องเรียกร้องอิสระให้ตัวเองบ้างสิ

เย่ซือเฉินพาเธอมาที่บริษัท ก็เพราะต้องการจับตามอง เธอไม่ให้คลาดสายตา ไม่ให้เธอไปเถลไถลที่ไหน เธอ คิดว่าเย่อเฉินต้องให้เธอเข้ามาบริษัทในนามของการ ร่วมทํางานบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปกับบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปอย่าง แน่นอน หากเป็นเช่นนี้เย่ซือเฉินต้องให้เธออยู่ใกล้เขา ทุกๆเวลาอย่างแน่นอน

งั้นฆ่าเธอให้ตายเลยจะดีกว่า

“ทําไมต้องไปแผนกธุรกิจล่ะ”เย่ซือเฉินขมวดเล็กน้อย ที่จริงแล้วที่เขาพาเธอเข้าบริษัท เพราะอยากให้เธออยู่ ข้างๆกายเขา อยู่ในที่ตรงที่เขาสามารถมองเห็นได้ทุกที่ ทุกเวลา

“แผนกธุรกิจเป็นที่ฝึกคนได้ดีที่สุด และสามารถเรียน รู้อะไรได้เยอะที่สุด “เงินลั่วฉิงพูดไร้สาระไปเรื่อยอย่าง จริงจัง

ที่จริงแล้วเงินลั่วฉิงรู้สึกแผนกธุรกิจมีโอกาสจะออกไป อิสระข้างนอกเยอะ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปอยู่ใกล้ที่อยู่เห่อ ถงถงพอดี เธอก็จะมีโอกาสไปหาเด็กสองคนได้

แน่นอน ที่เธอทําแบบนี้เพราะต้องการรักษาระยะห่า งกับเย่อเฉิน
เย่ซือเฉินมองเธอด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง พูดราวกับ ว่าเธอมาบริษัทเพื่อจะตั้งใจมาทํางานจริงๆ

แผนตื้นๆแค่นี้ของเธอ เขาจะดูไม่ออกเชียวหรือ

“คุณสามี ได้ไหมคะ”เวินลั่วฉิงมองเขา ด้วยสายตาระ พริบปริๆ เป็นความคาดหวังเต็มที่ไม่เก็บซ่อนไว้เลย

เมื่อจ้องมองความคาดหวังที่ล้นออกมาจากดวงตา เธอ แม้จะรู้ว่าเธอนั้นแกล้งทำออกมา แต่เขาก็พยักหน้า รับปากอย่างมึนๆงงๆ

หลังจากพยักหน้ารับปาก เย่ซือเฉินก็ได้สติกลับมา ก็ รู้สึกเสียใจที่หลัง

“คุณสามี คุณดีที่สุดค่ะ”เวินลั่วฉิงจ้องมองเขา ใบหน้า นั้นกลับยิ้มเบิกบานดั่งดอกไม้ น้ำเสียงก็เต็มไปด้วยยิ้ม ดีใจเช่นกัน

เห็นเธอเบิกบานไปทั้งหน้า ยิ้มเบาๆอย่างสดใส ใบคิ้ว เขาก็ค่อยไปคลี่คลายออก

ช่างเถอะ เธอดีใจก็ดีแล้ว แค่เธออยู่ในบริษัท ไม่ว่าจะ อยู่แผนกไหน ยังไงก็ต้องทำตามเขาอยู่ดี
อยู่ในบริษัท เธอยังสามารถรอดพ้นจากน้ามือเขาได้อีก

เหรอ

เย่อเฉินไม่พูดะไรอีก เห็นได้ชัดว่าได้ตกลงแล้ว เวิน วฉิงแอบดีใจ ภารกิจขั้นแรกสําเร็จ

“คุณไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวให้เลขาหลิวไปส่งฉันที่แผนก ธุรกิจก็พอ”ภายในลิฟต์ส่วนตัว เมื่อเวินลั่วฉิงเห็นลิฟต์ หยุดที่ชั้น11 เย่ซือเฉินก็เดินออกไปทันที เงินลั่วฉิงห้าม แล้วหลายต่อหลายครั้ง

นี่เย่ซือเฉินจะส่งเธอไปที่แผนกธุรกิจด้วยตัวเองเหรอ เขาเป็นถึงท่านประทานจะส่งพนักงานใหม่อย่างเธอไปที่ แผนกธุรกิจด้วยตัวเองมันจะดูเหมาะสมเหรอ

เห็นได้ชัดเจนว่าไม่เหมาะสมเลยสักนิด

“ทำไม ฉันมาด้วยมันน่าอายมากหรือไง”สีหน้าเย่ซือเฉิ นขุ่นหมองและมีดหมองลงมา ให้เลขาหลิวไปส่งเธอ แต่ ไม่ให้เขาไปส่ง พาเขาไปด้วยมันน่าอายมากหรือไง

“ไม่ใช่ค่ะ คือคุณสามีหล่อมากเกินไป ในบริษัทต้องมี สาวเล็ก สาวใหญ่มากมายตกหลุมรักคุณแน่นอน ถ้าคุณ ไปส่งฉันด้วยตัวเอง ฉันก็จะกลายเป็นศัตรูของพวกเธอ ทันที”
เย่ อเฉินขมวดคิ้ว อะไรสาวเล็ก สาวใหญ่ บ้าบอสิ้นดี

“คุณคงไม่อยากให้ฉันถูกคนรังแกในบริษัท ใช่ไหม”ตอน นี้ท่าทีที่เงินลั่วฉิงแสดงออกทั้งคือความอ่อนโยน น้ำเสียง ก็อ่อนโยนไปด้วย ทำให้คนไม่สามารถปฏิเสธได้

เธอรู้ว่าการจะเข้าหาเย่ซือเฉินนั้น มาไม้แข็งไม่ได้เด็ด ขาด เธอสังเกตเห็นว่าเขาชอบไม้อ่อนไม่ใช่ไม่ไม้ ดังนั้น มีบางชั่วบางคราวก็ควรที่จะใช่ไม้อ่อนดู

เย่ซือเฉินเอ่ยอืออย่างเสียงเบา มีเขาอยู่ ใครจะกล้า รังแกเธอ

ถึงจะไม่มีเขา แล้วยังมีใครกล้ารังแกเธออีกเหรอ

แต่เห็นท่าทางเธอในตอนนี้แล้ว สุดท้ายเขาก็ไม่พูดอะไร ออกมาอีก ไม่รู้เป็นเพราะเหตุผลเพี้ยนๆของเธอทำเขา

เห็นด้วย หรือโดนท่าทางของเธอทำใจละลาย

“เลขาหลิว คุณเคยสังเกตไม่ว่าท่านประธานของคุณขึ้ เก๊กชะมัด”เมื่อออกจากลิฟต์ เวินลั่วฉิงก็คิดนึกท่าทางเมื่อ กี้ของเย่ซือเฉิน ก็อดไม่ได้ที่จะอยากหัวเราะ

เลขาหลิวจ้องมองเธอ แล้วเอ่ยอย่างวางมาดขรึม “คุณ หญิง…..คำพูดนี้คุณพูดผิดแล้วครับ”
เว้น ฉงชะงักเล็กน้อย เธอพูดผิดแล้วเหรอ เธอคิดว่า มันถูกต้อง ไม่ผิดเลยสักนิด เย่ซือเฉินไม่ขี้เก๊กเหรอ

หลังจากนั้น เลขาหลิวก็ค่อยๆพูดเติมคำหนึ่งออกมา “ท่านประธานไม่ใช่ของผมครับ แต่เป็นของคุณ”

“…..”เนลั่งฉิงยกกระตุกมุมปาก นี่คือเรื่องสำคัญเหรอ นี่ คือเรื่องสำคัญเหรอ

เย่ซือเฉินของเธอ มีความรู้สึกตะลึงมาก ใช่ไหมล่ะ

ตอนเลขาหลิวพาเวินลั่วฉิงไปที่แผนกธุรกิจ ทุกคนใน แผนกธุรกิจก็มาครบกันแล้ว