บทที่ 220 เธอแต่งงานกับคุณชายสามเย่แล้ว(1)

บทที่220 เธอแต่งงานกับคุณชายสามเย่แล้ว (1)

“แล้วยังไงเหรอ? “เวินลัวฉิงเงยหน้ามองเฉียวหยูหนาน ที่ยืนขวางทางอยู่ตรงหน้า มุมปากยกขึ้นราวกับจะยิ้มไม่ ยิ้มเป็นรูปเรเดียน เฉียวหยูหนานคิดอะไรอยู่เธอรู้ดีแก่ใจ

“ดังนั้นพี่ซือเฉินไม่ได้ชอบคุณเลย ไม่ชอบแม้แต่เล็ก เดียว”เฉียวหยูหนานหยุดชะงัก คิดว่าเป็นลั่วฉิงสมองตื้น ไม่เข้าใจความหมายของเธอ มุมปากของเธอจึงแฝงความ ดูถูกเยาะเย้ยไว้ “ออ”เงินลั่วฉิงตอบเบาๆ ตอบได้อย่าง เป็นธรรมชาติ เธอรู้ดีกว่าใครว่าเย่ซือเฉินไม่ได้ชอบเธอ เธอกับเย่ซือเฉินแค่แต่งงานกันในนามเท่านั้น ไม่ได้มี ความรักต่อกัน หากตอนนี้เฉียวหยูหนานบอกว่าเย่ซือเฉิน ชอบเธอ เธออาจจะรู้สึกตกใจก็เป็นได้

“แต่ว่าความจริงก็คือเขาเป็นสามีของฉันที่ไม่มี

ใครมาเปลี่ยนแปลงได้ และคุณก็ได้แต่อิจฉาริษยา เท่านั้น”เวินลั่วฉิงจ้องมองเฉียวหยูหนานแล้วพูดเสริมอีก หนึ่งประโยคอย่างช้าๆ เมื่อเผชิญหน้ากับคนอย่างเฉียวห ยูหนานก็ต้องตีงูให้หลังหัก จี้ให้ตรงจุด จี้ให้ตรงจุดอ่อนข องเธอ

เงินลั่วฉิงพูดจบก็ไม่ได้มองเฉียวหยูหนานแม้แต่แวบเดียวก็เดินออกไป

“คุณ? คุณ……. เฉียวหยูหนานโมโหจนกระโดดขึ้น “เวินลั่วฉิง คุณอย่าได้ใจไปหน่อยเลย ไม่ช้าก็เร็วซือเฉิน ต้องขับไล่คุณออกจากบ้านแน่ๆ”

เมื่อได้ยินคําพูดของเธอ เวินลั่วฉิงก็ยกมุมปากขึ้น ขับ ไล่ออกจากบ้าน? เธอหวังเป็นอย่างยิ่งที่เย่ซือเฉินจะไล่ เธอออกจากบ้าน ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะได้พาเด็กทั้งสอง กลับไปที่ประเทศ M ไม่ต้องหวาดระแวงอยู่ที่นี่ทุกๆวัน

หลังจากที่เงินลั่วฉิงเดินออกไปได้ไม่นานก็ได้รับสาย จากคุณปู่เวิน “ฉิงฉิง พรุ่งนี้ปู่จะพาคุณย่าเหอไปเที่ยวที่ ทะเล หนูจะไปเป็นเพื่อนปู่ด้วยกันไหม? ”

“ไปทะเล? ไปฮันนีมูน? คุณปู่ค่ะ ปู่กับคุณย่าเหอไป ฮันนีมูนกัน หนูไปจะเป็นก้านขวางคอเปล่าๆ จะดีเหรอ ค่ะ? “มุมปากเงินลั่วฉิงยกขึ้น คิดไม่ถึงว่าคุณปู่จะยังคงโร แมนติกและอบอุ่นอย่างนี้อยู่

“ไอ้เด็กบ้า กล้าเอาปู่มาล้อเล่นเหรอ”คุณปู่เงินหัวเราะ ออกมา “ตระกูลเงินของเรามีโรงแรมอยู่ที่ชายหาดแห่ง หนึ่งใช่ไหม? วันก่อนปู่สั่งให้ผู้จัดการที่โรงแรมหยุดเปิด โรงแรมสองสามวัน คุณปู่กับคุณย่าเหออายุมากแล้ว ร่างกายปู่ก็ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ ปู่เลยอยากให้หนูไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ”

คุณปู่เวินรู้ว่าเป็นลั่วฉิงเป็นคนใจอ่อน ให้ความสำคัญกับ ความรู้สึกของคนอื่น ดังนั้นคุณปู่จึงรู้ว่าควรพูดอย่างไรไม่ ได้เงินลั่วฉิงปฏิเสธ ซึ่งผู้ใหญ่ก็เหมือนขิงแก่ที่เผ็ดกว่า มี ประสบการณ์มากว่าคนรุ่นหลัง!!

“ค่ะ พรุ่งนี้หนูไปเป็นเพื่อนค่ะ”เวินลั่วฉิงได้ยินคุณปู่เวิ นพูดเช่นนี้ก็ตอบอย่างไม่คิดอะไร อันที่จริงเธอควรจะหา เวลาอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่ให้เยอะๆอยู่แล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น เงินลั่วฉิงไปที่บ้านตระกูลเวินก่อน จากนั้น ก็ไปทะเลกับคุณปู่เวินและคุณย่าเหอพร้อมกันเพียงสาม คนเท่านั้น คนในบ้านเวินจีหยันไม่ได้ไปด้วย

เมือง Aอยู่ติดกับทะเลอยู่แล้ว โรงแรมก็อยู่ไม่ไกลนัก แต่เพราะมีเรื่องให้เสียเวลา พวกเขาจึงไปถึงตอนบ่าย สองกว่า

“ฉิงฉิง ปู่กับคุณย่าเหอพักผ่อนที่ห้องสักครู่ หนูไปเล่น ก่อน ปู่ได้สั่งให้พนักงานเตรียมอุปกรณ์ให้หนูแล้ว”หลัง จากที่ถึงโรมแรม เห็นคุณปู่เงินมีความเหนื่อยล้าเล็กน้อย

“ค่ะ”เวินลั่วฉิงเห็นใบหน้าที่เหนื่อยล้าของคุณปู่เงินก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
หลังจากที่เงินลั่วฉิงเดินลงมาชั้นล่าง ผู้จัดการโรงแรมก็ เอาของที่เตรียมไว้มาให้เธอ อุปกรณ์ที่ใช้เล่นทะเลคุณปู่ เงินเตรียมไว้ครบทุกอย่างเลย

เงินลั่วฉงนึกได้ว่าคุณปู่เงินไม่ค่อยสบาย จึงไม่ได้ออก ไปเล่น

โรงแรมมีสระว่ายน้ำกลางแจ้งขนาดใหญ่ เพราะโรงแรม หยุดกิจการจึงไม่มีคน เงินลั่วฉิงจึงอยากจะไปว่ายน้ำสัก พักหนึ่ง

อุปกรณ์ที่คุณปู่เวินเตรียมไว้ให้อย่างชุดว่ายน้ำ เมื่อ เวินลั่วฉิงเอาออกมาก็ต้องอมยิ้ม ชุดว่ายน้ำที่คุณปู่เตรียม ไว้มันเซ็กซี่มากเลย

แต่เป็นเพราะโรงแรมหยุดกิจการ ไม่มีคนมา เวินลั่วฉิงจึง เปลี่ยนชุดว่ายน้ำไปที่สระว่ายน้ำ

สระว่ายน้ำใหญ่มาก เป็นลั่วฉิงเพิ่งว่ายแค่ไม่กี่รอบก็รู้สึก เหนื่อยแล้ว เธอจึงขึ้นมาจากสระแล้วนอนอาบแดดที่เก้าอี้ เพราะชุดว่ายน้ำเซ็กซี่เกินไป เธอจึงได้เอาผ้าขนหนูมาบัง ตัวไว้

เวินลั่วฉิงเพิ่งนอนอาบแดดได้ไม่นาน ทันใดนั้นก็รู้สึก ว่าแสงแดดที่ส่องอยู่ด้านหน้าถูกบางอย่างปิดบังไว้ เวินลั่วฉิงจึงรีบลืมตาขึ้น
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน? “เวินลั่วนิ่งมองเย่อหยู่เฟิง ที่โผล่มาอย่างกะทันหันด้วยความงุนงง คุณปู่ไม่ใช่บอก ว่าโรงแรมหยุดกิจการแล้ว ทำไมที่โรงแรมยังมีคนนอกมา ได้อีก?

แล้วเย่อหยู่เฟิงหมายความว่าอย่างไรกัน?

“เวินลั่วฉิง ผมชอบคุณ? “เย่อหยู่เฟิงไม่ได้ตอบคำถาม เวิน วฉิง แต่กลับสารภาพรักกับเธออย่างกะทันหัน

“คุณ? คุณอย่า คุณอย่าวู่วาม”เวินลั่วฉิงตกตะลึง เย่อห ยูเฟิงชอบเธอ? เล่นตลกอะไรกัน?

เธอคิดมาโดยตลอดว่าเย่อหยู่เฟิงแค่อยากรู้อยากเห็น ไม่เคยคิดว่าจะเป็นอย่างนี้มาก่อน ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงตก ตะลึงจริงๆ

ในสายตาของเธอ เย่อหยู่เฟิงก็เป็นผู้ชายที่ไม่รู้จักโตคน

หนึ่ง

“วู่วาม ถ้าไม่เคยเปลี่ยนแปลงในการตัดสินตลอด 5 ปี ที่ผ่านมันนั้นเรียกว่า วู่วาม งั้นวันนี้ผมก็ขอวู่วามสักครั้ง หนึ่ง”เย่อหยู่เฟิงพูดด้วยความตั้งใจและจริงจังมากเขารู้ดี ว่าเขาไม่ได้วู่วาม ตั้งแต่ 5ปีก่อนเขาก็เริ่มชอบเธอแล้ว

เพียงแต่เธอแกล้งทำเป็นป่วยแล้วจากไป ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย 5 ปีมานี่เขาจึงไม่ได้ติดต่อกับเธอเลย

เงินลั่วฉิง”……”

คำพูดของเขาทำให้เธอรับไม่ได้ไปชั่วขณะ

“เวินลั่วฉิง ผมจริงจังนะ” เย่อหยู่เฟิงมองเธอด้วยสายตา ที่จริงจังและแน่วแน่

“ทำไมคุณถึงชอบฉัน? “เป็นลั่วฉิงถอนหายใจหนึ่งครั้ง เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าทึ่งมากเลยทีเดียว

“ชอบใครสักคนจำเป็นต้องมีเหตุผลต้องเหรอ? “ดวงตา เย่อหยู่เฟิงเป็นประกาย เขาชอบเธอแบบไม่มีเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น

“แน่นอน คุณบอกสิว่าคุณชอบฉันตรงไหน? “เป็นลัวฉิง พูดต่ออย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบเสริมอีกหนึ่งประโยค “คุณชอบฉันตรงไหน ฉันจะได้เปลี่ยน? ”

เย่อหยู่เฟิงถอนหายใจ “ผมชอบดวงตาของคุณ จมูก ของคุณ ปากของคุณ ทั้งตัวของคุณ ทุกสิ่งทุกอย่างของ คุณ คุณจะเปลี่ยน? คุณเปลี่ยนให้ผมดูสิ”
“ไม่ต้องดุขนาดนี้ก็ได้มั้ง? “เป็นลั่วฉิงขยิบปาก ไอ้เด็ก กะโปโลจําเป็นต้องดุขนาดนี้ไหม?

“ผมก็รู้ว่าพูดแรงไป แล้วตอนคุณพูดออกมารู้หรือเปล่า ว่ามันแรงเกินไปสำหรับผม? ” เย่อหยู่เฟิงจ้องมองเธอ พลางกัดฟันพูด

“เย่อหยู่เฟิง ที่จริงฉันแต่งงานแล้ว” เป็นลั่วฉิงคิดไปคิด มา จากนั้นก็พูดขึ้นกะทันหัน

เธอกับเย่อหยู่เฟิงไม่มีทางเป็นไปได้ เธอไม่อยากหลอก เขา ในเมื่อเป็นไปไม่ได้แล้วก็ควรจะทำให้เขาตายใจ ตั้งแต่แรก

หากเย่อหยู่เฟิงแค่พูดเล่นๆ เธอคงจะไม่สนใจ แต่เธอดู ออกว่าตอนนี้เย่อหยู่เฟิงจริงจังมาก

เย่อหยู่เฟิงหยุดชะงักจ้องมองเธอตาค้าง จากนั้นไม่นาน ก็หัวเราะขึ้นมากะทันหัน “คุณแน่มากเลย กล้าอ้างด้วย เหตุผลอย่างนี้ด้วย”

“ฉันแต่งงานแล้วจริงๆ”เงินลั่วฉิงเห็นเขาไม่เชื่อ จึงพูด เน้นย้ำอีกหนึ่งครั้งด้วยสีหน้าที่ตั้งใจและจริงจัง

เธอพูดความจริงทั้งหมด จริงแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่ได้ หลอกลวงแม้แต่นิดเดียว