บทที่ 203 เอาคืนอย่างสาสม โดนตบหน้าฉาดใหญ่ (1)

บทที่ 203 เอาคืนอย่างสาสม โดนตบหน้าฉาดใหญ่ (1)

ขณะนี้เขายืนอยู่ที่ชั้นห้า สามารถมองเห็นเย่ซือเฉินที่ อยู่ชั้นสองได้ชัดเจน ในตอนนี้เองเย่ซือเฉินก็มองไปที่ เวิน วฉิง เย่ อเฉินกำลังยืนมองเวินลิ่วฉิงมาจากชั้นสอง

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย เย่ซือเฉินสะกดรอยตามเธอเหรอ

ในขณะนั้น ที่บ้านของตระกูลเงิน

“คุณพ่อคะ โทรศัพท์หาฉิงฉิงหน่อยเถอะ ให้เธอกลับ มาบ้าน ถ้าไม่ใช่เพื่อหรวนหรวน ก็เพื่อถามไถ่สารทุกข์ สุกดิบเธอ คุณพ่อไม่เป็นห่วงเธอเลยเหรอคะ” เพราะเรื่อง ที่วางยาเวินลั่วฉิงในงานเลี้ยงจึงทำให้เวินหรวนหรวน ถูกจับอยู่ที่สถานีตำรวจ หลายวันมานี้เวินจีหยันกับหลี่ หยุนต่างทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเวินหรวนหรวนแต่ก็ยังไม่ สามารถช่วยเธอออกมาได้

สองสามีภรรยาเลยทำได้เพียงมาขอร้องคุณปู่ หวัง ให้คุณปู่ช่วยพูดเกลี่ยกล่อมเวินลั่วฉิง เพื่อให้เวินลั่วฉิง ยอมยกโทษให้เงินหรวนหรวน เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้อ งกับเงินลั่วฉิงโดยตรง
แต่หลี่หยุนพูดจนปากแห้งคอแห้ง คุณปู่ก็ไม่สนใจใยดี เธอจึงให้เวินจีหยันออกหน้าแทน

“พ่อครับ พ่อโทรหาฉิงฉิงถามเรื่องราวเธอดูหน่อยเถอะ” เวินจีหยันร้อนใจ ใบหน้าวิงวอนมองไปทางคุณปู่เงิน

คุณปู่เวินมองไปทางเวินจีหยัน แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้น มาโทรหาเงินลั่วฉิง

หลี่หยุนนึกดีใจ ขอเพียงแค่เป็นลั่วฉิงกลับมา เรื่องนี้ก็ พอจะมีทางเป็นไปได้แล้ว ถึงเวลานั้นเธอจะต้องหาวิธีให้ เวินลั่วฉิงยอมปล่อยเงินหรวนหรวนแน่

ภายในห้างฯ เวินลั่วฉิงเห็นสายของคุณปู่โทรเข้ามา ก็ ตะลึงงัน รีบรับสาย : “คุณปู่”

“ฉิงฉิง เที่ยวอยู่ด้านนอกสบายใจดีไหม” สีหน้าคุณปู่เงิน ดูอบอุ่นขึ้นทันที น้ำเสียงยิ่งแสดงถึงความรักความเอ็นดู อย่างมาก

“ค่ะ ค่อนข้างดีเลยค่ะ” เวินลั่วฉิงเดาไม่ค่อยถูกว่าที่คุณ ปู่เวินโทรมาหาเธอนั้นต้องการอะไรกันแน่ เลยตอบกลับ ไปแบบงง ๆ

“อืม หนูมีความสุขก็ดีแล้ว ถ้ามีเวลาอย่าลืมกลับมาเยี่ยมปู่บ้างนะ” คุณปู่เวินยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นทั้งอบอุ่น ทั้งรักและเอ็นดู

“ค่ะคุณปู่” เวินลั่วฉิงยิ้มเล็กน้อย ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้น เป็นกอง เธอรู้ว่าเป็นหรวนหรวนยังถูกคุมตัวอยู่ที่สถานี ตำรวจ ตามนิสัยของหลี่หยุนแล้วต้องไปขอร้องให้คุณปู่ ช่วยแน่

เธอเดาว่าหลี่หยุนน่าจะเป็นคนบังคับให้คุณปู่โทรมาหา

เธอ

แต่คุณปู่กลับไม่เอ่ยถึงเรื่องเงินหรวนหรวนแม้แต่น้อย อีกทั้งไม่ได้เร่งรัดให้เธอกลับไปด้วย

เธอรู้ดีว่าคุณปู่รักเธอมากจริง ๆ

“คุณพ่อ ทำไมไม่เรียกให้ฉิงฉิงกลับมา” หลี่หยุนงงเป็น ไก่ตาแตก ทนไม่ไหวจนแทบจะตะคอกเสียงออกมา

“แกเป็นห่วงกลัวฉิงฉิงจะเป็นอะไรไปไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้ ฉันก็โทรไปเช็คดูแล้ว ฉิงฉิงไม่เป็นอะไร เที่ยวเล่นมีความ สุขดี พวกแกสบายใจได้” คุณปู่เวินปรายตามองเธออย่าง เย็นชา

‘ หลี่หยุนจุกจนพูดอะไรไม่ออก ขบกรามด้วยความ เกลียดชัง
คุณปู่เวินไม่สนใจเธอ แล้วเดินขึ้นชั้นบนไป

“ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ” เวินจีหยันรู้สึกจนปัญญา คุณปู่ โทรศัพท์ไปแบบนั้นสู้ไม่โทรยังดีเสียกว่า

สายตาของหลี่หยุนดูดุร้ายมากขึ้น เป็นหลานเหมือนกัน แท้ ๆ แต่คุณปู่กลับลำเอียงขนาดนี้ ยัยโง่นั่นดีกว่าหรวนห รวนของเธอตรงไหน

แต่ตอนนี้ถึงเธอจะโกรธไปก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้สิ่งที่ สําคัญที่สุดคือหาทางช่วยหรวนหรวนออกมา

ทันใดนั้น หลี่หยุนก็มีสายโทรเข้ามา : “คุณนาย เจอคุณ หนูใหญ่แล้ว เธอกำลังซื้อของอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยิน หลง”

“เวินลั่วฉิงอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินหลง พวกเราไปหา เธอกันเถอะ” หลี่หยุนวางสายแล้วก็รีบเดินออกไป

เวินจีหยันกลับคิดได้เรื่องหนึ่ง : “แต่เงินลั่วฉิงไม่ยอมฟัง พวกเราแน่นอน”

หลี่หยุนหยุดเดิน แววตามืดลง ยัยเด็กบ้านั่นกลับมา คราวนี้เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม ดูฉลาดขึ้นเป็นกอง ไม่ได้ จัดการง่าย ๆ เหมือนเมื่อก่อน พวกเขาไปหายัยเด็กบ้านั่น แบบนี้ ยัยเด็กบ้านั่นน่าจะไม่เชื่อฟังง่าย ๆ หรอก
ดวงตาดุร้ายของเธอสว่างขึ้น : “ฉันมีวิธี ให้เย่อหยู่นาน เป็นคนออกหน้า”

“เย่อหยู่นานเหรอ จะได้ผลเหรอ” เวินจีหยันขมวดคิ้ว ด้วยท่าทีสงสัย

“แน่นอนว่าได้ผล ตอนนั้นเป็นเพราะเย่อหยู่นานถอน หมั้น เธอเสียใจหนักมากจนล้มป่วย แสดงว่าเธอชอบเย่อ หยู่นานมากจริง ๆ ยัยเด็กบ้านั่นเดิมทีก็เป็นคนหัวรั้นดื้อดึง อยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยังคงชอบเย่อหยู่นานอยู่แน่นอน ดังนั้น ให้เย่อหยู่นานออกหน้าแทนต้องได้ผลแน่” ใบหน้าหลี่หยุ นดูภูมิใจ ราวกับมีแผนการอะไร

“แต่ฉันได้ยินมาว่า งานเลี้ยงครั้งก่อนเวินลั่วฉิงสร้างเรื่อง จนทำให้เย่อหยู่นานอับอายขายหน้ามากนะ” เวินจีหยัน คิ้วขมวดเป็นปม เขารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นไปได้ยาก

“ก็เพราะอย่างนี้น่ะสิยิ่งแสดงให้เห็นว่าในใจเธอยังสนใจ เขาอยู่ เธอยังแคร์เย่อหยู่นาน เพราะเธอต้องการเรียก ร้องความสนใจจากเย่อหยู่นาน ขอแค่ยัยเด็กบ้านั่นยัง แคร์เย่อหยู่นานอยู่ เรื่องนี้ก็จัดได้ง่าย” ความคิดของหลี่ หยุนแตกต่างกับเวินจีหยันโดยสิ้นเชิง เธอพูดจบก็รีบโทร หาเย่อหยู่นานทันที

บังเอิญเย่อหยู่นานก็กำลังอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินหลง
“หยู่นาน หรวนหรวนถูกคุมตัวอยู่ที่สถานีตำรวจ เธอต้อง ช่วยหรวนหรวนนะ” เมื่อรับสาย หลี่หยุนก็ร้องห่มร้องไห้ ขนมา

“จะให้ผมช่วยเธอยังไง” พูดถึงเรื่องวันนั้นขึ้นมา สีหน้า เย่อหยู่นานก็เคร่งเครียดขึ้นมา วันนั้นถ้าไม่ใช่เพราะเงินห รวนหรวนวางยาเงินลั่วฉิง ถ้าไม่ใช่เพราะเวินหรวนหรวน ให้เขาไปดูท่าทีของเวินลั่วฉิง เขาก็คงไม่ตกหลุมพราง ที่เวิน วฉิงวางไว้ ไม่ต้องอับอายขายหน้าต่อหน้าคนอื่น แบบนั้น

เรื่องนี้ทําให้เขาเกลียดเงินลั่วฉิง แต่เกลียดเงินหรวนห

รวนมากกว่า

ตอนนี้หลี่หยุนยังคิดจะให้เขาไปช่วยเวินหรวนหรวน ช่างน่าขำจริง ๆ

“ที่จริงฉิงฉิงทำแบบนี้ก็เพราะเธอ ฉิงฉิงยังคงชอบเธออยู่ เพราะชอบเธอ ฉิงฉิงถึงได้เกลียดหรวนหรวนฝังใจ ฉะนั้น ครั้งนี้ฉิงฉิงจึงไม่ยอมให้ตำรวจปล่อยตัวหรวนหรวนออก มา หยู่นาน เธอเข้าใจความหมายฉันไหม” หลี่หยุนพูด บิดเบือนความจริง ทั้งที่ความจริงเป็นความผิดของเฉินห รวนหรวน แต่ฟังที่เธอพูดเหมือนกลายเป็นความผิดของ เวินลั่วฉิงยังไงยังงั้น

“เพราะผม เวินลั่วฉิงเลยจงใจเอาคืนหรวนหรวนงั้นเหรอ” เย่อหยู่นานรู้สึกไขว้เขว แววตาเป็นประกาย รู้สึก สงสัย และไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ : “แต่งานเลี้ยงวันนั้น เธอ…”

เย่อหยู่นานนึกถึงเรื่องงานเลี้ยงวันนั้นก็อดไม่ได้ที่จะ หงุดหงิด อดไม่ได้ที่จะโมโห

“นั่นเป็นเพราะเธอยังแคร์ เพราะอยากเรียกร้องความ สนใจ” หลี่หยุนที่จริงแล้วไม่ได้รู้ความคิดของเงินลั่วฉิง เลย แต่ตอนนี้เธอทำได้แต่พูดกับเย่อหยู่นานไปแบบนั้น ด้วยความมั่นใจ

“จริงเหรอครับ” เย่อหยู่นานถามย้ำอีกครั้ง แต่ในใจกลับ รู้สึกดีใจไม่น้อย รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก

วิธีการพูดของหลี่หยุนได้ผลจริง ๆ

เขารู้ดีว่าตอนนี้เงินลั่วนิ่งไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ไม่โง่ แล้ว อีกทั้งเปลี่ยนเป็นคนฉลาดมาก และคุณปู่เวินก็ยก บริษัทเวินซื่อกรุ๊ปให้กับเงินลั่วฉิงแล้ว ถ้าหากเงินลั่วฉิงยัง ชอบเขาอยู่ เขาก็สามารถขอเธอแต่งงานได้

“นอกจากเรื่องนี้ ฉันก็คิดเหตุผลอื่นไม่ออกแล้ว ฉะนั้น เธอต้องช่วยหรวนหรวนนะ ตอนนี้มีเพียงเธอเท่านั้นที่สา มารถช่วยหรวนหรวนได้” หลี่หยุนฟังออกว่าน้ำเสียงเขา เปลี่ยนไป จึงรีบพูดเสริมอีกประโยค
“ก็ได้ ผมจะช่วย” ขณะที่เย่อหยู่นานเงยหน้าขึ้น ก็มอง เห็นเงินลั่วนิ่งพอดี เขาเลยยิ้มออกมาเล็กน้อย

เขารีบวางสายโทรศัพท์ เดินไปตรงหน้าเป็นลั่วฉิง : “ฉ่งฉิง”

“มีธุระอะไร” เงินลั่วฉิงปรายตามองเขา รู้สึกตกใจเล็ก น้อย แต่ใบหน้ายังคงดูเย็นชาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน