บทที่ 194 คุณชายเย่สามพบเข้าแล้ว(4)

บทที่ 194 คุณชายเย่สามพบเข้าแล้ว(4)

เห็นได้ชัดว่าเห่อถงถงใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จุงมือของ จื่อซีไว้ เดินค่อนข้างช้า

ตอนที่ถังจื่อโม่เงยหน้าขึ้นนั้น ก็ได้เห็นเป็นลั่วฉิงแล้ว

แววตาเปล่งประกายทันที

เพียงแต่ วินาทีถัดมา สีหน้าเขาก็จมลงทันที

เพราะว่า ขณะที่ถังจื่อโม่เห็นเวินลั่วฉิงนั้น ในเวลา เดียวกันก็สังเกตเห็นด้านหลังของเวินลั่วฉิงก็คือเย่ซือเฉิ นที่อยู่ห่างกันไม่ไกลนัก

“แม่จ๋า แม่ถูกคนสะกดรอย” ถังจื่อโม่หยิบมือถือขึ้นมา รีบส่งข้อความให้เงินลั่วฉิง ทำได้ว่องไวมาก มากสุดไม่ เกินสามวินาที

โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงตอนนี้ถูกกำไว้ในมือ ได้ยินเสียง ข้อความเตือน ก้มหน้ามองดู เห็นข้อความที่โชว์อยู่หน้า จอพอดี

“ด้านซ้าย ประมาณสี่ห้าองศา” ถังจื่อโม่ก็ได้ส่งมาอีก หนึ่งข้อความ
เงินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย แต่ปฏิกิริยาแรกของเธอไม่ได้ หันกลับไปมอง แต่ได้หยิบมือขึ้นมาตั้งค่าเซลล่ฟี่ แล้ว ใหมือถือหันไปทิศทางที่จื่อไม่บอก จากนั้นสังเกตการณ์ สถานการณ์ด้านหลังจากหน้าจอโทรศัพท์

งานของเธอมีความเสี่ยงอยู่ไม่น้อย ดังนั้นการตอบสนอง ขึ้นพื้นฐานแบบนี้ปฏิกิริยาเช่นนี้จึงเป็นการป้องกันขั้นพื้น

ฐาน

เพียงแต่ตอนที่เวินลั่วฉิงมองเห็นเย่ซือเฉินที่อยู่ด้านหลัง ของเธอจากหน้าจอโทรศัพท์ ก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

ทําไมถึงเป็นเขา?

เขาสะกดรอยตามเธอ? เพื่ออะไร?

สองสามวันนี้เธอก็อยู่บ้านโดยตลอด ไม่ได้ทำอะไรสัก อย่าง น่าจะไม่มีอะไรทำให้เขาสงสัยได้

อีกอย่างสองสามมานี้ก็ไม่ได้เห็นว่ามีคนตามเธอ ดังนั้น เธอมาสนามบินเย่ซือเฉินน่าจะไม่รู้เรื่อง

เธอรู้สึกว่าคนอย่างเย่ซือเฉินที่หยิ่งผยองและทระนงตน คงไม่ทำเรื่องสะกดรอยแบบนี้
เป็นลั่วฉิงจู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่าก่อนที่เย่ซือเฉินออกไปทํางาน ได้บอกกับเธอว่า เขาจะไปทํางานสามวัน นับดูเวลาแล้ว น่าจะกลับมาวันนี้พอดี

งั้นคงจะเป็นเรื่องบังเอิญ พอดีกับที่เธอมารับลูกที่สนาม บิน และเขาก็เพิ่งลงเครื่อง พอดีเห็นเธอเข้า ก็เลยเดิน ตามมา

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าแบบนี้น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด

หากเป็นเช่นนี้ งั้นทุกอย่างก็บังเอิญ เย่ซือเฉินแค่บังเอิญ เจอเธอ ดังนั้นจึงได้เดินตามมา

แต่ว่าตอนนี้เธอมารับลูกน้อยสองคนนะ?

เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเธอมีลูกน้อยสองคน เพราะ สถานะของเด็กสองคนนี้ค่อนข้างที่จะบอบบางมาก ถึง ตอนนี้เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของลูกน้อยทั้งสองเป็นใคร เธอจะไม่สามารถปล่อยให้ลูกน้อยทั้งสองได้รับความเจ็บ ปวดจากคำนินทาใดๆ

ตอนนี้เธอได้จดทะเบียนสมรสกับเย่ซือเฉินแล้ว ถึงแม้ จะเป็นการแต่งงานด้วยสัญญา หากให้คนอื่นรู้ว่าเธอมีลูก สองคน ไม่รู้ว่าจะทำให้เกิดปัญหาอะไรบ้าง

หากถูกเย่ซีเฉินพบเข้า………….
และขณะนี้ เห่อถงถงได้พาลูกน้อยสองคนออกมาแล้ว

ได้เดินมาถึงทางออกแล้ว

เงินลั่วฉิงเห็นลูกน้อยทั้งสองใกล้เข้ามาทีละนิดๆ เดิมที ควรจะดีใจ แต่ตอนนี้กลับร้อนใจอย่างเงียบๆ

เวินลั่วฉิงรู้ว่าเย่ซือเฉินฉลาดมาก อันตรายมาก ไม่ใช่คน ที่จะหลอกได้ง่ายๆ หากจัดการไม่ดี เธออาจจะตายโดย ไม่มีที่ฝัง

ดังนั้น เธอจะไม่สามารถให้เขาเห็นถึงความผิดปกติใดๆ

เวินลั่วฉิงถอนหายใจอย่างเงียบๆ จากนั้นก็หาเบอร์ของ เย่ซือเฉิน แล้วโทรออก

ก็ยืนอยู่ด้านหลังของเธอที่ไม่ไกลจากกันมากเย่ซือเฉิน เห็นเธอโทรมา นัยน์ตาหลิ่ลงชั่วขณะ ไม่ได้รับสายทันที รอจนกว่าโทรศัพท์ดังขึ้นครั้งที่สาม เขาถึงได้รับสาย

“ฮาโหล” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยพลัง เสียงเพราะ เป็นพิเศษ เหมือนกับปกติทั่วไป ฟังไม่ออกถึงอารมณ์อื่นๆ

จากน้ำเสียงของเขาฟังไม่ออกว่าถึงความปกติใดๆ มุมปากของเวินตั๋วฉิงกระตุกเล็กน้อย ช่างแสดงเก่งเหรอเกิน ทั้งๆที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ยังแกล้งทำเป็นเหมือนไม่มี อะไร

“สามีจํา คุณบอกว่ากลับมาวันนี้ไม่ใช่เหรอ? ถึงหรือยัง?” เสียงของเวินลั่วฉิงเบาและมีความสุข ยังแฝงไว้ด้วยความ กระตือรือร้นและรอคอย

“อืม?” ชั่วขณะนั้นเย่ซือเฉินรู้สึกว่ายังปรับอารมณ์กลับ มาไม่ทัน

ไม่ใช่เพียงเพราะคำพูดของเธอเท่านั้น แต่เป็นเสียงใน อารมณ์ของเธอที่ส่งออกมา มันคือความรู้สึกที่ควรมีของ ภรรยาที่มารับสามี ยังไงอย่างนั้นเลย

อารมณ์ที่ก้าวกระโดดกะทันหันแบบนี้มันค่อนข้างใหญ่

“ฉันมาสนามบินแต่เช้าเลย มารับคุณ อยากจะ เซอร์ไพรส์คุณ แต่ทำไมไม่เห็นคุณ?” เงินลั่วฉิงจงใจมอง ไปข้างหน้า แต่เธอก็หลบเลี่ยงสายตาของเห่อถงถงและ จื่อซีได้อย่างชาญฉลาด

หากตอนนี้จื่อซีเห็นเธอ คงต้องเรียกหม่ามี้อย่างเสียงดัง แล้วกรูเข้ามาหาเธอ ถึงเวลานั้นอะไรๆก็จะถูกเปิดเผย
แต่ทุกอย่างอยู่ในสายตาของถังจื่อโม่ทั้งหมด สายตา ของเขาเพ่งมองไปที่เย่ซือเฉิน พิจารณาเล็กน้อย ราวกับ เข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง

คนนี้ก็คือสามีของแม่ แม่เหมือนจะกลัวเขาเล็กน้อย?

เย่ซือเฉินมองดูหลังของเงินลั่วฉิง เห็นเธอกังวลเล็กน้อย แววตาที่คมกริบสับสนเล็กน้อย

มารับเขา? อยากจะเซอร์ไพรส์เขา?

“สามีจํา หรือคุณไม่ได้นั่งไฟลท์นี้เหรอ?” เห็นได้ชัดว่า เสียงของเวินลั่วฉิงแฝงด้วยความผิดหวัง ไม่ได้มองหาต่อ ไป แต่ก้มหน้าลงเล็กน้อย ท่าทางเหมือนผิดหวังมาก

เวินลั่วฉิงรู้ว่าเย่ซือเฉิงอยู่ด้านหลังของเธอ คงต้อง สังเกตการณ์กระทำของเธออย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจริง เล่นละครให้ดูสมจริง

คลื่นในดวงตาที่คมกริบขยับเล็กน้อย ค่อยๆพูดขึ้น“หมุนตัว ด้านหลัง”

เวินลั่วฉิงถึงได้หมุนตัวกลับไปอย่างสมเหตุผล เธอกวาด สายตาไปหนึ่งรอบ จากนั้นไปหยุดอยู่ตรงร่างของเย่ซือ เฉิน จากนั้นก็วิ่งไปหาเย่ซือเฉินอย่างมีความสุข
“สามีจํา ที่แท้คุณก็ถึงแล้ว ทำไมเมื่อกี้ฉันถึงไม่เห็นคุณ ละ” เวินลั่วฉิงวิ่งมาถึงข้างหน้าของเขา เงยหน้าขึ้นมอง เขา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มสดใส

เย่อเฉินมองดูเธอ พยายามหาความผิดปกติบนใบหน้า ของเธอ แต่รอยยิ้มของเธอธรรมชาติและจริงใจ มองไม่ เห็นความผิดปกติแม้แต่น้อย

“เอาโทรศัพท์ให้ผม” สายตาของเย่ซือเฉินถอนออกจาก ใบหน้าที่ยิ้มสดใสของเธอ ย้ายมาอยู่ตรงโทรศัพท์ของ เธอ

เขาจำได้ว่า เมื่อกี้ก่อนที่จะเข้าไปในสนามบินเธอได้โทร ออกไปหนึ่งสาย และได้รับสายอีกหนึ่งสาย หมายเลขนี้ จึงเป็นประเด็นสำคัญ

เขาคิดว่าเขาสามารถหาอะไรบางอย่างผ่านโทรศัพท์ เครื่องนี้ได้

เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย ใจเต้นตุ๊บตั๊บ เธอรู้อยู่แล้วว่า ผู้ชายคนนี้หลอกไม่ได้ง่ายๆ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการ ตรวจสอบโทรศัพท์ของเธอ

“สามีจำาคุณจะเอาโทรศัพทของฉันทำไม?” เป็นลั่วฉิงม องเขา กะพริบตาสองสามที ยังคงกำโทรศัพท์ไว้ในมือ ไม่ได้ให้เขา
แต่ไหนแต่ไรเยซือเฉินเป็นคนที่ไม่ชอบเสียเวลา เขาไป จับนิ้วมือเธอโดยตรง กดลงตรงหน้าจอโทรศัพท์ ปลด ลือกทันที

เย่ซือเฉินได้เอาโทรศัพท์ที่ปลดล็อกแล้วขึ้นมา

เงินลั่วฉิงมุมปากกระตุกเล็กน้อย คนคนนี้จะเผด็จการ กว่านี้อีกไหม?

ในโทรศัพท์ยังมีสายที่เธอคุยกับเห่อถงถงเมื่อกี้ เธอไม่ ได้ลบออก ไม่ใช่ว่าไม่ทันลบ แต่ไม่กล้าลบ เพราะเธอไม่ แน่ใจว่าเย่ซือเฉินตามเธอนานแค่ไหนแล้ว เธอก็กลัวว่า เย่ซือเฉินจะเห็นเธอคุยโทรศัพท์ หากเธอลบออก ยิ่งจะ ทําให้เขาสงสัย

เวินลั่วฉิงเห็นเขากดเข้าไปที่บันทึกรายการโทรเข้าโทร ออก ในใจลุกเป็นไฟ เขาได้เห็นแล้วจริงๆ โชคดีที่เธอไม่ ได้ลบบันทึกการใช้สายออก

เธอนึกขึ้นได้ว่าโทรศัพท์ของเธอได้บันทึกเบอร์ของเห่อ ถงถงไว้ว่า— —แม่ของลูก มันเป็นชื่อที่เห่อถงถงแก้ไขเอง

อันนี้จะจุดประกายความสงสัยของเขามั้ย?