บทที่ 188 คุณชายสามเย่เอาคืนอย่างสาสม แก้ แค้นแทนภรรยา (4)

บทที่ 188 คุณชายสามเย่เอาคืนอย่างสาสม แก้แค้น แทนภรรยา (4)

คราวก่อนเวินหรวนหรวนใส่ร้ายเวินลั่วฉิงว่าขโมยของ จนโดนนำตัวไปสถานีตำรวจ แต่ครั้งนั้นไม่ใช่ความผิด ร้ายแรงอะไร เวินจีหยันจึงหาทางช่วยเวินหรวนหรวนออก ไปได้ แต่ครั้งนี้ เวินหรวนหรวนถูกนำตัวไปสถานีตำรวจ อีกครั้ง คงไม่สามารถช่วยออกมาได้ง่าย ๆ เหมือนคราว ก่อน

“ไม่นะ ไม่นะ ฉันไม่ไปสถานีตำรวจ ฉันไม่ไป” เวินหรวน หรวนร้อนใจ ดิ้นไปมาสุดชีวิต ร้องตะโกนเสียงดัง : “ช่วย ด้วย แม่ช่วยหนูด้วย พ่อช่วยหนูด้วย

เวินหรวนหรวนลืมไปว่าเวินจีหยันและหลี่หยุนไม่ได้มา ร่วมงานเลี้ยงด้วย

“นี่มันอะไรกัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ” ทันใดนั้น คุณปู่เวิ นก็เดินเข้ามาพอดี เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าก็นิ่งอึ้งไป

งานเลี้ยงที่เขาจัดขึ้นให้ฉิงฉิงทำไมกลายเป็นอย่างนี้ไป ได้ล่ะ
แล้วเย่ซือเฉินท่าไมมาอยู่ที่นี่ได้ สำหรับฉิงถิงนั้นได้รับ การเชิญ แต่เขาไม่ได้เชิญเย่ซือเฉินนี่

“คุณปู่เวิน คุณหนูสองตระกูลเวินวางยาในโค้กของคุณ หนูใหญ่ตระกูลเวิน โชคดีที่คุณชายสามเย่รีบเตือนฉันให้ เรียกคนมาตรวจสอบ และตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด แล้ว” ผู้จัดการอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง พูดอย่าง กระชับได้ใจความ ไม่ขาดตกบกพร่องจุดสําคัญไปเลย

“วางยาเหรอ แกวางยาใส่ในโค้กของฉิงฉิงงั้นเหรอ” คุณ ปู่เวินสีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปทันที จ้องเขม่นไปที่เงินห รวนหรวน แววตาแฝงไปด้วยความเสียใจ ผิดหวัง และ โมโห

“คุณปู่ ปู่ต้องช่วยหนูนะ หนูไม่อยากติดคุก หนูไม่อยาก ติดคุก” เฉินหรวนหรวนรู้ดีกว่าตอนนี้ไม่มีทางปฏิเสธอะไร ได้แล้ว เธอทำได้เพียงขอร้องคุณปู่เวิน คาดหวังว่าคุณปู่ เวินจะช่วยเธอได้

“วางยาอะไรไป” คุณปู่เวินเห็นปฏิกิริยาของเงินหรวนห รวน แววตาขึงขังขึ้นอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงก็เย็นชาขึ้น

เงินหรวนหรวนสบตากับคุณปู่เวิน นิ่งอึ้งไป เธอไม่กล้า บอกคุณปู่เวินว่าเป็นยาอะไร
“เป็นยาชนิดหนึ่งที่ทำให้คนมึนเมา กลายเป็นบ้า ควบคุม ตัวเองไม่ได้ ทำเรื่องน่าเกลียดที่คนอื่นทนดูไม่ได้” นักเคมี อธิบายอย่างรวดเร็ว

คุณปู่เงินหรี่ตาคู่นั้นลง ใจเต้นตึกตัก หายใจเข้าออกถี่ ๆ เงินหรวนหรวนวางยาแบบนั้นกับฉิงฉิง นี่ต้องการจะทำ ลายฉิงฉิงเลยนี่

ทําไมเธอโหดเหี้ยมอย่างนี้ ร้ายกาจจริง ๆ

“คุณปู่ อย่าตื่นตระหนก อย่าโกรธนะคะ” เป็นลั่วฉิงรู้ดีว่า คุณปู่เวินเป็นโรคหัวใจ กลัวว่าปู่จะเป็นอะไรขึ้นมา จึงได้ ไปปลอบคุณปู่

“ผู้กํากับฉิน นายพาเธอไปเถอะ ความผิดที่เธอทํา เธอ ต้องชดใช้มัน” คุณปู่เงินถอนหายใจแรง ๆ เพื่อให้ตัวเอง สงบนิ่งขึ้น เขามองไปที่เงินหรวนหรวนอีกครั้ง ท่าทีผิด หวังในตัวเธออย่างมาก

เวินหรวนหรวนกล้าทำเรื่องอย่างนี้ ให้อภัยไม่ได้เด็ด ขาด ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปง่าย ๆ ไม่ได้

เวินหรวนหรวนทำผิดก็สมควรที่จะต้องได้รับโทษในสิ่งที่ ทำ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่ยุติธรรมกับฉิงฉิง

เมื่อทุกคนได้ยินในสิ่งที่คุณปู่เวินพูด ต่างก็พากันตกตะลึง คิดไม่ถึงว่านอกจากคุณปู่เวินจะไม่ขอร้องให้ช่วย เวินหรวนหรวนแล้ว ยังให้คุณชายห้าฉิงนำตัวเธอไปอีก ต่างหาก

“คุณปู่ ทำกับหนูแบบนี้ได้ยังไงกัน หนูก็เป็นหลานแท้ ๆ ของปู่นะ แต่ปู่กลับสนใจแต่ยัยโง่อัปลักษณ์ที่ไม่มีดีอะไร สักอย่างนั่นคนเดียว เอาแต่ปกป้องมัน ไม่สนใจหนูเลย ใช่ไหม” เวินหรวนหรวนตั้งสติได้ ก็ตะโกนด่าออกมาด้วย ความโกรธ

“แกทําร้ายฉิงฉิงครั้งแล้วครั้งเล่า จนถึงตอนนี้ยังไม่คิด จะกลับใจ…” คุณปู่เวินได้แต่ถอนหายใจ ส่ายหน้าด้วย ความผิดหวัง

นํารวจสองคนได้นำตัวเงินหรวนหรวนออกไป

“ถามอะไรหน่อยสิ ประธานเย่ที่แต่ไหนแต่ไรมานิ่งดูดาย กับเรื่องของคนอื่นเสมอ ไม่เคยสนใจใยดีอะไร ทำไมวัน นี้ถึงได้เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องของฉิงฉิงหลานฉันได้ล่ะ” ทันใดนั้น คุณปู่เวินก็หันไปถามเย่ซือเฉิน

คำถามนี้ ทุกคนต่างก็แปลกใจเช่นกัน คุณชายสามเย่ที่ ไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่น วันนี้ดูผิดปกติมาก เหมือนจะสนใจ เรื่องนี้มากเป็นพิเศษ

เย่ซือเฉินมองไปที่เวินลั่วฉิง อ้าปากขึ้นเล็กน้อยเหมือนกำลังจะตอบคำถามของคุณปู่เวิน ถ้าหากเขาพูด ออกมา เขาจะพูดความจริงแน่นอน

ทุกคนจับจ้องไปที่เย่ซือเฉินที่กำลังจะตอบคําถามนั้น หู ตั้ง คอยืดคอยาว มองกันตาโตด้วยความอยากรู้อยาก เห็น ราวกับกลัวว่าจะพลาดรายละเอียดสําคัญอะไรไป

เวินลั่วฉิงนิ่งอึ้งไปทันที เย่ซือเฉินคิดจะทําไรกัน เขาคง ไม่พูดอะไรมั่ว ๆ ใช่ไหม

เวินลั่วฉิงนึกถึงคำพูดของคุณปู่เวินที่เคยพูดไว้ว่าต่อให้ ต้องแลกด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่มีก็ต้องยกเธอให้กับเย่ซือ เฉินให้ได้ ฉะนั้นเรื่องระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินจะให้คุณปู่ รู้ไม่ได้เด็ดขาด

ถ้าหากคุณปู่รู้เรื่องนี้ขึ้นมา ทุกอย่างจะต้องวุ่นวายไป

หมดแน่

แต่เงินลั่วฉิงก็นึกถึงเหตุผลที่เย่ซือเฉินขอเธอแต่งงาน ขึ้นมา นึกถึงท่าทีที่คุณปู่เย่ปฏิบัติต่อเธอ นึกถึงเรื่องระ หว่างเย่ซือเฉินกับเมิ่งโร่ถิง ดังนั้นเย่ซือเฉินไม่มีทางพูด เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาออกมาแน่นอน

“เป็นผมเองครับ ผมเป็นถึงผู้กำกับการสถานีตำรวจ พบ เจอเรื่องเช่นนี้ก็ต้องจัดการเป็นธรรมดา ผมแค่ดึงพี่สาม เข้ามาเป็นพยานบุคคลก็เท่านั้น” ในตอนนี้ คุณชายห้าฉิงก็เอ่ยปากพูดออกมา ตัดบทเยซือเฉินที่กำลังจะเอ่ย

พูด

คุณชายห้าฉิงนึกถึงสาเหตุที่พี่สามขอเงินลั่วฉิงแต่งงาน เพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง พี่สามจะหย่ากับเงินลั่วฉิง เมื่อไหร่ก็ได้ ฉะนั้น เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพี่สามและ เวินลั่วฉิงไม่ควรแพร่งพรายให้ใครรู้จะดีที่สุด

เงินลั่วฉิงได้ยินสิ่งที่คุณชายห้าฉิงพูดก็รู้สึกเหนือความ คาดหมาย แต่ก็รู้สึกโล่งใจขึ้น

เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว ดวงตาคู่นั้นยังคงมองไปที่เงินลั่วฉิง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ทว่า สีหน้าของเขากลับ เปลี่ยนไป ดูไม่อบอุ่นอย่างเมื่อสักครู่แล้ว ดูเย็นชาขึ้น เป็นกองเลย

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าเรื่องราวทั้งหมดคลี่คลายไปได้ด้วยดี ดังนั้นตอนนี้เธอจึงอารมณ์ดีไม่น้อย เธอมองไปที่เย่ซือ เฉิน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ที่จริงแล้ว เธอควรจะขอบ คุณเย่ซือเฉินด้วยซ้ำ

เย่ซือเฉินเห็นเธอยิ้มออกมา เขาก็หรี่ตาลง ทำไมกัน ฉิงถิงพูดตัดบทเขา ช่วยเธอแก้ปัญหา เธอเลยดีใจมากงั้น เหรอ

เธอกลัวคนอื่นรู้เรื่องของเรามากขนาดนี้เชียวเหรอ
เขามันน่าอับอายตรงไหน เขาขอเธอแต่งงาน เพื่อให้เธอ มายั่วโมโหเขางั้นเหรอ

ทำไมเขาถึงอยากบีบคอเธอให้ตายนักนะ

เวินลั่วฉิงมองเขา ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย เอ๊ะ เมื่อ กี้เขายังดี ๆ อยู่เลยนี่ ทำไมตอนนี้หน้าเปลี่ยนสีแล้วล่ะ เรื่องก็จบลงด้วยดีแล้ว ทําไมเขาถึงไม่ดีใจล่ะ

สีหน้าของคุณชายสามเย่ช่างเหมือนฝนแปดแดดสี่ นึก จะเปลี่ยนก็เปลี่ยน

“คุณปู่เวิน ผมยังมีธุระที่ต้องจัดการ ขอตัวกลับก่อนนะ ครับ” เย่ซือเฉินมองไปยังเวินลั่วฉิงที่ดูงงและไร้เดียงสา เขารู้สึกอึดอัดในใจ หายใจไม่ทั่วท้อง เขาแต่งงานกับเธอ ก็เพื่อให้เธอมาทำให้เขาโกรธแบบนี้เหรอ

เขาคิดว่าถ้าตอนนี้เขาไม่ไปจากที่นี่ เขาคงทนไม่ไหวที่ จะไปบีบคอเธอแน่ ๆ

“ได้ ได้” คุณปู่เวินอึ้งไปเล็กน้อย เมื่อได้สติก็รีบตอบรับ ทันที

ตอนที่เย่ซือเฉินกำลังจะไปก็หันไปมองเวินลั่วฉิงอีกครั้ง สายตาคู่นั้นดูแหลมคมราวกับคมมีดที่เย็นยะเยือก ดูน่า ตกตะลึงมากจริง ๆ
เขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาต้องคิดบัญชีกับเธอแน ๆ เขาไม่ยอมปล่อยเธอไว้แน่นอน…

เป็นลั่วฉิงตัวแข็งทื่อ ใจสั่นไปหมด เธอรู้สึกว่าจะต้อง…..