บทที่179 คุณชายสามเย่หึง แย่แล้ว(2)

บทที่179 คุณชายสามเย่หึง แย่แล้ว(2)

คุณชายห้าฉิงได้ยินคำพูดของคนๆนั้นแล้วจึงอดที่ จะหัวเราะออกมาไม่ได้ : “ดูแล้ว งานเลี้ยงคืนนี้คงจะ ครึกครื้นมากจริงๆ ใช่แล้ว ผมนึกขึ้นได้ ว่าวันนี้ผมเองก็ได้ รับจดหมายเชิญเหมือนกัน ถ้าไม่อย่างนั้น ผมเองก็ลงไป ร่วมสนุกด้วยดีกว่า”

“อืม นายก็ลองไปสิ” เย่ซือเฉินเหลือบมองเขา ด้วย สีหน้าท่าทางที่ดูไม่สนใจไยดี น้ำเสียงที่นิ่งเรียบ เพียงแต่ คุณชายห้าฉิงกลับรู้สึกตัวแข็งทื่อขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ปฏิกิริยานี้ของพี่สาม จู่ๆเขาก็คิดว่า พี่สามจะทำเรื่อง อะไรที่เป็นที่ตกตะลึงในงานเลี้ยงดูตัวคืนนี้หรือเปล่ากัน?

ตอนที่เวินหรวนหรวนเห็นเวินลั่วฉิงนั้น ทันใดนั้นดวงตา ที่มีแต่ความอิจฉาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที โดยเฉพาะตอน ที่เห็นปฏิกิริยาของหนุ่มๆภายในงานที่ต่างก็พากันมองไป ที่เวินลั่วฉิง ตอนนั้นเองเวินหรวนหรวนรู้สึกโมโหเสียจน อยากจะฆ่าคน

ทำไมเธอถึงคิดไม่ถึงกันว่าเวินลั่วฉิงสามารถเปลี่ยนชุด ได้ ไม่เพียงแค่ทำให้แผนของเธอล้มเหลวเพียงเท่านั้น อีกทั้งพอเงินลั่วฉิงปรากฏตัวออกมานั้น กลับ ทำให้คนทั้งงานตกตะลึงไปด้วยเสียอีก

สายตาของหนุ่มในงานนั้นจ้องมองไปยังร่างของ เวินลั่วจิง

นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถทนรับได้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่ จะได้รับสายตามองมาจากทุกคน เงินลั่วฉิงไม่คู่ควร

เวินหรวนหรวนเลือกหาโอกาสที่เหมาะเจาะเดินมากับ พนักงานบริการมาตรงมุมบันไดระหว่างชั้นสองและชั้น สาม

“ของที่ฉันให้เตรียมเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?” เงินหรวนห รวนไม่ได้แกล้งทำเป็นอ่อนโยนอีกแล้วในเวลานี้ เสียงนั้น ดูน่ากลัวจนทำให้รู้สึกขนลุก

“เรียบ เรียบร้อยแล้วค่ะ” พนักงานบริการคนนั้นรู้สึกกลัว ขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“อืม เวินลั่วฉิงไม่ดื่มแอลกอฮอล์ คุณปู่เลยเตรียมโค้ก เอาไว้ให้ เธอเอาของที่เตรียมมาใส่ไปในโค้กให้เงินลั่วฉิ งดื่ม” น้ำเสียงของเวินหรวนหรวนนั้นฟังแล้วช่างดูร้าย มากเหลือเกิน ชัดเจนว่าเธอได้เตรียมแผนทุกอย่างเอาไว้ หมดแล้ว
“แล้วถ้าคุณเขาไม่ดื่มล่ะคะ?” พนักงานเอ่ยถามด้วย เสียงสั่นเทา

“ถ้าหากไม่ดื่ม เธอก็หาโอกาสหลอกล่อออกมา ต่อให้ จะต้องใช้วิธีกรอกปากก็ต้องกรอกมันเข้าไปให้ฉัน” เสียง สะท้อนที่ดังขึ้นตรงบันไดนี้ของเวินหรวนหรวนยิ่งเพิ่ม ความหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก

และเวลานี้เองคุณชายห้าฉิงและเย่ซือเฉินที่ยืนอยู่ตรง ชั้นสามนั้นจึงได้ยินบทสนทนาของเธออย่างชัดเจน

“คุณหนูสองตระกูลเวินครั้งที่แล้วก็วางแผนให้เป็นลั่วฉิง ขโมยของที่หมิงเจ๋ ครั้งนี้ยังจะมาวางยาเงินลั่วฉิงในงาน เลี้ยง อีก ร้ายกาจมากจริงๆ” มุมปากของคุณชายห้าฉิง ปรากฏความเย้ยหยันออกมา

“พี่สามจะช่วยเงินลั่วฉิงหรือเปล่า” คุณชายห้าฉิงมองไป ยังเย่ซือเฉิน ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกมาตลอดว่าเป็นลั่วฉิงไม่ คู่ควรกับพี่สาม แต่ในเมื่อตอนนี้เงินลั่วฉิงเป็นภรรยาของ พี่สาม เรื่องนี้ในเมื่อพวกเขารู้แล้วก็คงจะทำเป็นไม่สนใจ ไม่ได้หรือเปล่า?

“คงไม่จำเป็นหรอก” หางคิ้วของเย่ซือเฉินยกขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกว่าตอนนี้คงยังไม่มีความจำเป็นนั้น เขาอยากจะ เห็นมากกว่าว่าเธอจะรับมือได้อย่างไร
“เข้าใจแล้วครับ” คุณชายห้าฉิงเข้าใจความหมายของ เย่ซือเฉิน ดวงตาปรากฏความตื่นเต้นออกมา ดูแล้วคืนนี้ คงจะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นให้ดูจริงๆแล้วสิ

ถึงแม้ว่าพี่สามแต่งงานกับเวินลั่วฉิงเพราะมีจุดประสงค์ อื่น พี่สามเองก็อาจจะหย่ากับเงินลั่วฉิงในอีกไม่นาน แต่ อย่างน้อยตอนนี้ สามกับเวินลั่วฉิงก็ยังเป็นสามีภรรยา กันอยู่

ในสายตาของ สามคนที่มารังแกคนของพี่สาม นั่น ไม่ใช่ว่าจะเป็นการหาเรื่องตายอย่างนั้นหรือ?

หลังจากที่เงินหรวนหรวนและพนักงานคนนั้นออกไป แล้ว เย่อหยู่นานก็ค่อยๆเดินออกมา แล้วมองไปยังทิศทาง ที่ทั้งสองคนนั้นเดินไป แววตาของเขาดูซับซ้อน

เวินลั่วฉิงถูกคุณปู่เวินพาเข้ามาในห้องโถงใหญ่แล้วนั้น เมื่อเห็นคนที่อยู่ด้านในแล้วอดที่จะรู้สึกตะลึงไม่ได้ เดิมที เธอคิดว่างานเลี้ยงครั้งนี้จะเชิญเพียงแค่เพื่อนสนิทของ คุณปู่เท่านั้น แต่ตอนนี้ดูแล้วเหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างที่ เธอคิดไว้

ภายในห้องโถงนี้มากกว่าครึ่งล้วนแต่เป็นพวกหนุ่มๆที่มี ความสามารถของเมืองA

เงินลั่วฉิงขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย รู้สึกถึงความผิดปกติแต่เธอมาแล้ว อีกทั้งคุณปู่เป็นคนพาเธอมาเองด้วย เธอ จะออกไปตอนนี้ก็คงไม่ได้

“ฉิงฉิง คุณย่าเหอของหลานไม่ค่อยสบาย ปู่พาคุณย่า เหอไปพักก่อนนะ หลานช่วยต้อนรับแขกให้ปู่หน่อยแล้ว กัน” เดิมทีคุณปู่เวินจัดงานเลี้ยงดูตัวขึ้นมาก็เพื่อเป็นลั่วฉิง เขากลัวว่าถ้าเขาอยู่ในงาน หนุ่มๆสาวๆก็คงจะเก้ๆกัง ดัง นั้นเขาจึงหาข้ออ้างเพื่อปลีกตัวออกมา

คุณปู่เงินกลัวว่าเขาออกมาจากงานแล้ว เงินลั่วฉิงก็จะ แอบหนีออกมาด้วย ดังนั้นเขาจึงตั้งใจบอกให้เธอคอยอยู่ ช่วยรับแขก

คุณปู่เวินพูดเสร็จแล้ว ก็ไม่รอให้เวินลั่วฉิงปฏิเสธ แล้ว จึงพาคุณย่าเหอออกมา

เงินลั่วฉิงแอบพ่นลมหายใจออกมา วันนี้เธอโดนแผน ของคุณปู่เล่นงานแล้วอย่างนั้นหรือ? งานเลี้ยงดูแล้วก็รู้ว่า คุณปู่มีอีกจุดประสงค์หนึ่ง

ถึงแม้ว่าตอนที่คุณปู่จะไปนั้นได้สั่งเธอเอาไว้ให้คอย ต้อนรับแขก แต่เงินลั่วฉิงก็ยังอยากจะหาโอกาสแอบหนี ออกไปอยู่ดี

“คุณหนูใหญ่คะ นี่โค้กของคุณค่ะ คุณปู่เวินทราบว่าคุณ ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ จึงสั่งไว้เป็นพิเศษค่ะ” เพียงแต่ยังไม่รอให้เธอออกไปนั้น พนักงานคนหนึ่งก็ยกโค้กแก้ว หนึ่งมาเสิร์ฟตรงหน้าเธอ

พนักงานยนโค้กแก้วที่ใส่ยาเอาไว้ไปตรงหน้าเงินลั่วฉิง ในเมื่อเธอรู้สึกถึงความผิดนี้เหมือนวัวสันหลังหวะ เธอจึง ก้มหน้าไม่กล้ามองเวิน วฉิง

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เงินลั่วฉิงส่งยิ้มให้เล็กน้อย แล้วรับ

มา

พนักงานแอบถอนหายใจออกมา แล้วเธอก็เหลือบมอง ไปยังเวินหรวนหรวน

เวินหรวนหรวนที่ลอบสังเกตเวินลั่วฉิงอยู่ตลอดนั้นเห็น ว่าเวินลั่วฉิงรับแก้วโค้กที่มียาไปแล้วนั้น มุมปากของเธอ จึงยกขึ้นมาอย่างพอใจ ต่อไปก็รอดูเรื่องสนุกได้เลย

เย่อหยู่นานมองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นนี้ เขาเม้มปาก แล้ว มองไปยังเวินหรวนหรวนแวบหนึ่ง สีหน้าท่าทางของเขาดู ซับซ้อน แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

“ไม่ใช่มั้ง เวินลั่วฉิงถูกหลอกได้ง่ายๆแบบนี้เลยหรือ คุณชายห้าฉิงที่รอดูความสนุกนี้อยู่ทางด้านบนขมวดคิ้ว ขึ้น : “อาการป่วยของเงินลั่วฉิงดีขึ้นแล้ว แต่กลับไม่รู้จัก ระวังตัวเองเลย ยังคงโง่อยู่จริงๆ”
มุมปากของเย่ อเฉินยกขึ้นอย่างช้าๆ เขาไม่เชื่อว่าเธอ ปากเย่ซือเฉินยกขึ้นอย่างช้าๆ จะถูกหลอกได้ง่ายๆแบบนี้

ฉิงถิงไม่รู้ว่าเธอก็คือคุณถัง แต่เขารู้ เขารู้ว่าเขาเองก็ คงจะเดาไม่ผิด วันนี้ที่เขาไม่ได้เข้าไปอยู่ในห้องโถง แต่ เลือกที่จะมายืนดูอยู่ตรงนี้ ก็เพื่อจะมาคอยจับพิรุธของ เธอ

ในห้องโถง เวินลั่วฉิงที่ถือแก้วโค้กแก้วนั้นอยู่ ค่อยๆยก ขึ้นมาใกล้ปาก……

เวลานั้น สีหน้าท่าทางของหลายๆคนก็มีการ เปลี่ยนแปลงขึ้นมา

พนักงานรู้สึกกลัวและหวาดผวา เฉินหรวนหรวนรอคอย อย่างตื่นเต้น เย่หยู่นานกำลังรู้สึกลังเล

สีหน้าท่าทางของเย่ซือเฉินไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง แต่ ดวงตาทั้งสองข้างของเขากำลังจ้องมองไปยังร่างของ เงินลั่วฉิงอยู่ตลอด เพียงแต่เห็นเธอระวังตัวอยู่ตลอด เพื่อ เป็นการป้องกันถูกเธอเห็นเข้าเสียก่อน ตอนที่เขามองเธอ นั้น จึงซ่อนสายตาที่เฉียบแหลมเอาไว้

“พี่สาม แก้วโค้กนั่นวางยาเอาไว้นี่ ถ้าหากเธอดื่มเข้าไป กลัวว่า….” คุณชายห้าฉิงรู้สึกร้อนรนขึ้นมาจริงๆแล้ว
เพียงแต่ เวินลั่วฉิงกลับไม่ได้ดื่ม เธอเอาแก้วโค้กออก จากปากไป

เวินลั่วนิ่งเขย่าโค้กที่ถืออยู่ในมือเบาๆ ดวงตานั้นจ้อง มองไปยังทิศทางของเวินหรวนหรวน ดวงตานั้นปรากฏ รอยยิ้มออกมา มุมปากของเธอยกขึ้นมาเล็กน้อย

เวินหรวนหรวนสบตากับเงินลั่วฉิง รู้สึกตกใจ ทั้งๆที่ตอน นี้เป็นลั่วฉิงกำลังยิ้มอยู่ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกชาไปหมด ทั้งตัว และขนลุกอีกด้วย

ทางด้านบน มุมปากของเย่ซือเฉินมีรอยยิ้มบางๆปรากฏ ขึ้น ไม่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ

เธอรู้ตัวแล้ว ถ้าเช่นนั้นแล้วต่อไปก็…..