ตอนที่ 122 คุณชายสามเย่ ถ้าคุณเป็นเช่นนี้จะ ทำให้สูญเสียภรรยา (2)

ตอนที่ 122 คุณชายสามเย่ ถ้าคุณเป็นเช่นนี้จะทำให้สูญเสียภรรยา (2)

ขณะนี้เขารู้สึกว่าถ้าเขายังคุยกับเธอต่อ คาดว่าจะต้อง ถูกเธอตรอมใจตายแน่ เย่ซือเฉินจึงกดวางสาย

เลขาหลิวยืนอยู่ที่ด้านข้าง หลังจากที่เย่ซือเฉินวางสาย หน้าจอมือถือก็แสดงภาพบันทึกการสนทนาขึ้น

เลขาหลิวเห็นบันทึกการสนทนาเป็นชื่อของ

เวิน วฉิง?

ดวงตาของเลขาหลิววิบวับอย่างรวดเร็ว เมื่อกี้นี้ท่าน ประธานคุยโทรศัพท์กับคุณนายหรอ?

ให้ตายสิ! !

เขาว่าเมื่อกี้เขารู้สึกว่าท่านประธานพูดไม่ตรงกับใจ ที่แท้ก็กำลังโกรธคุณนายอยู่นี้เอง?

คุณนายเก่งจังเลย สามารถทำให้ท่านประธานโกรธข

นาดนี้ได้?!
เขาติดตามท่านประธานมาหลายปี ครั้งแรกที่เพิ่งเคย เห็นท่านประธาน กรธขนาดนี้!!

ท่านประธานกับคุณนายทะเลาะกันหรือ?

และดูเหมือนว่าจะรุนแรงซะด้วย!!

ใบหน้าของเลขาหลิวมีความขุ่นเคืองน้อยๆ ท่านประธาน ทะเลาะกับคุณนาย เขาต้องช่วยท่านประธานแก้ไข ปัญหาให้ได้

มิเช่นนั้นแล้ว ถ้าท่านประธานอารมณ์ไม่ดี คนแรกที่จะ ต้องรับเคราะห์ก็ต้องเป็นเขา ขณะนี้เลขาหลิวกำลังหา หนทางรอดชีวิตอยู่

เวินลั่วฉิงโดนวางสาย ดวงตาก็เกิดวาววาม ถึงแม้ว่าเธอ จะคิดไม่ออกว่าเย่ซือเฉินโกรธทำไม แต่เธอรู้ดีว่าเย่ซือเฉิ นกำลังโกรธและโกรธจนต้องวางสายทิ้ง

เวินลั่วฉิงถอนหายใจเบาๆ คิดตรองได้สักพักก็โทรไปหา

เย่ อเฉินอีก

ในห้องทํางาน มือถือของเย่ซือเฉินดังขึ้นกะทันหัน เลขา หลิวกำลังคิดว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไรก็รีบเงยหน้าขึ้นมอง จากนั้นมองแค่แวบเดียวก็เห็นชื่อที่ปรากฏตรงหน้าจอมือ ถือของท่านประธาน
เลขาหลิวตกตะลึง แล้วรู้สึกเบาใจลง โอ้โห! คุณนาย ช่างเป็นคนที่ใจกว้าง รู้จักวางตัว เมื่อกี้ท่านประธานพูดไม่ เข้าหู แถมยังวางสายคุณนายทิ้ง คุณนายกลับโทรมาหา เอง

หายากมาก หายากจริงๆ!!

ถ้าเป็นเช่นนี้ ท่านประธานก็จะต้องหายโกรธอย่าง แน่นอนเชียว

เย่ซือเฉินเห็นเวินลั่วฉิงโทรมา สีหน้าที่เคร่งขรึมกลับมา ดีขึ้น ปากก็เหมือนกำลังอมยิ้มอยู่อีกด้วย

ในที่สุดเธอก็รู้ว่าผิดแล้ว? โทรมาทบทวนตัวเองความ ผิดของตัวเองหรือ?

เลขาหลิวเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็รู้สึกวางใจลง

ดีจัง ดีจังเลย!!

“ฮัลโหล”เย่ซือเฉินเห็นมือถือดังขึ้นสามครั้งจึงรับสาย

เลขาหลิวยกมุมปากขึ้น ในใจท่านประธาน กระวนกระวายอย่างกะอะไรดี แต่ยังแสร้งทำเป็นไม่มี อะไรอีก?
ท่านประธานยังโอเคอยู่ใช่ไหม ?

“คุณจะกลับบ้านตอนไหนค่ะ? “เงินลั่วฉิงคิดว่าไม่ว่า ตอนนี้เธอจะมีสถานะอะไรกับเย่ซือเฉิน แต่เธอก็ต้อง พูดให้ละเอียดให้เข้าใจกัน และแน่นอนว่าบางเรื่องคุยที่ โทรศัพท์จะไม่สะดวกคุยไม่รู้เรื่อง เธอคิดว่าควรจะกลับ บ้านไปคุยกันดีๆ

“ผมยังมีการประชุมที่สำคัญอยู่ มีเรื่องอะไรพูดมา สิ? “ดวงตาของเยซือเฉินเป็นประกายวิบวับ ครั้งนี้ เงินลั่วฉิงไม่ได้เรียกว่าคุณสามี คุณชายสามเย่ฟังแล้วไม่ รื่นหูนัก แต่เธอโทรมาหาเขาก่อน ทำให้เขาไม่ค่อยโกรธ มากเท่าไหร่แล้ว แต่เขารู้สึกว่าเรื่องนี้จะให้ผ่านไปง่ายๆ เช่นนี้ไม่ได้

ถ้าเขายกโทษให้เธอง่ายๆ เธอก็จะไม่รู้ความผิดของ ตัวเอง ยิ่งไม่ได้จดจําไว้เป็นบทเรียน คุณชายสามเย่แค่ อยากให้เธอรับรู้ความผิดของตัวเองอย่างถ่องแท้ จากนั้น จะได้ทบทวนตัวเองเสียจริงจัง

เมื่อเป็นเช่นนี้ วันหลังเขาก็จะจำได้แล้ว!!

เลขาหลิว”.…………

ท่านประธานยังมีการประชุมที่สำคัญ? ทำไมเขาไม่รู้เรื่องเลย?
เขาเป็นเลขาคนสนิทชิดเชื้อกับท่านประธาน ท่าน

ประธานมีประชุมหรือไม่เขารู้ดีที่สุด?

วันนี้บริษัทไม่ได้มีเรื่องอะไรอีก คืนนี้ท่านประธานก็ไม่ ได้มีนัดอะไรอีกด้วย!!

ท่านประธานกำลังพูดเท็จอยู่นะเนี่ย!!

ดังนั้น ท่านประธานกำลังคิดจะทำอะไรอยู่นะ?

เลขาหลิวมองประธานของตน ดวงตาเต็มด้วยความ สงสัย จู่ๆก็เข้าใจขึ้นมา

ท่านประธานมีเจตนาจงใจ!!

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงของคุณนาย แต่ว่าดูจาก ที่ท่านประธานตอบแล้ว เดาว่าคุณนายน่าจะถามว่าท่าน ประธานจะกลับบ้านเมื่อไหร่

คุณนายยอมถอยตัวขนาดนี้แล้ว ท่านประธานยังจะ เหยินหยิ่งอะไรกัน?!

เลขาหลิวที่ยืนอยู่ด้านข้างใจร้อนเป็นห่วงนัก! เวลานี้ เลขาหลิวอยากจะแย่งมือถือของท่านประธาน จากนั้นก็ ไล่ท่านประธานกลับบ้านไปหาคุณนาย
เงินลั่วฉิงฟังน้ำเสียงของเยซือเฉินก็รู้สึกตกตะลึงด้วย ความสงสัย ถึงแม้จะมีมือถือกั้นไว้ แต่เงินลั่วนิ่งฟังน้ำ เสียงของเย่ซือเฉินออกว่าไม่เหมือนเมื่อกี้ เธอฟังออกว่า เขาไม่ได้โกรธแล้ว

แสดงว่าไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม?

ตอนแรกเวินลั่วฉิงเห็นว่าเย่ซือเฉินกำลังโกรธอยู่ จึงได้ โทรไปหา ตอนนี้เห็นเขาไม่โกรธแล้ว เงินลั่วฉิงจึงรู้สึก เบาใจลง

ในเมื่อเขาไม่ได้โกรธแล้ว ก็ไม่มีปัญหาอะไรอีก และไม่ จำเป็นต้องคุยกันให้ได้แล้ว

หรืออาจจะเป็นเพราะเมื่อกี้พวกเขาพูดจบแล้ว เป็นไปได้ ว่าเย่ซือเฉินไม่ใช่ว่าโกรธถึงได้วางสายเธอทิ้ง อาจจะเป็น เพราะเขารู้สึกว่าคุยเสร็จแล้ว และเขาก็ยุ่งอยู่จึงได้กด สายทิ้งไป

เธออาจจะคิดมากไปเอง เธอรู้สึกว่าตัวเองในบางเวลา ง่ายต่อการเป็นโรคติดงาน

“ค่ะ งั้นคุณทำธุระของคุณเลยค่ะ ฉันจะไปเดินห้าง หน่อยค่ะ”ในเมื่อเขามีธุระ เธอก็จะไม่รบกวนเป็นอันขาด
ในเมื่อเขามีธุระไม่สามารถกลับบ้านได้ เธอก็ไม่จําเป็น ต้องรีบกลับบ้านเช่นกัน

เธอคิดว่าไปหาเด็กน้อยทั้งสองก่อนดีกว่า

เงินลั่วฉิงพูดเสร็จก็กดวางสายเลย

ตอนนี้ได้จัดการปัญหาเป็นที่เรียบร้อย เธอรู้สึกว่าผ่อน กลายเป็นอย่างมาก อารมณ์ก็ดีไม่ใช่น้อย

เย่ซือเฉินเห็นถูกวางสายทิ้ง ทิ้งไปสองวินาที จากนั้น ด้วยระยะที่สายตาคนอื่นสามารถมองเห็นได้ สีหน้าของ เขาเคร่งขรึมขึ้นมา

เกิดอะไรขึ้น?

เธอวางสายง่ายๆอย่างนี้เลยหรือ?

เธอโทรมาไม่ใช่จะมาพูดทบทวนความผิดของตนหรือ? การสํานึกผิดของเธอล่ะ? ! การสํานึกผิดของเธอล่ะ?

เธอไม่ได้พูดอะไรก็วางสายทิ้ง หมายความว่าอย่างไร?
เมื่อกี้เธอพูดอะไรกับเขานะ? จะไปเดินห้าง?

เวลานี้เธอบอกเขาว่าจะไปเดินห้าง?

ไปเดินห้าง? ดังนั้น เธอไม่ได้สนใจความผิดของตน แม้แต่นิดเดียวเลยใช่ไหม?

เชื่อเธอเลย? เชื่อเธอเลย!!

คุณชายสามเย่จับมือถือไว้แน่น แน่นจนครั้งนี้มือถือถูก บีบจนเปลี่ยนรูปร่างไปแล้ว

ขณะนี้สีหน้าคุณชายสามเย่เคร่งขรึมเป็นอย่างมาก ดู แล้วน่ากลัวที่สุด

เลขาหลิวเห็นท่าทางของประธานของตนก็ทนไม่ไหวบิด

ปากขึ้นมาก!

ถึงแม้ตอนนี้ท่าทีของท่านประธานจะน่าหวาดกลัวสัก เพียงใด แต่เลขาหลิวก็รู้สึกอยากหัวเราะอย่างทนไม่ไหว

เหยินหยิ่งเข้าไป เหยินหยิ่งเข้าไป ทีนี้จะโทษใครดีล่ะ?
คุณนายโทรมาปรองดองแล้ว คุณยังจะเล่นตัวอีก? ยัง จะเหยินหยิ่งอีก?

ทำตัวเองแท้ๆ จะโทษคนอื่นได้ไง?

สมควร สมน้ำหน้า)!!

ในเวลานี้ดวงตาของเย่ซือเฉินหันมามองเลขาหลั

ท่าทางของเยี่ซือเฉินนั้นกะทันหันเกิน เลขาหลิวยัง ไม่ทันได้เก็บอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองเลยก็ถูกเย่ซือ เฉินจับได้เสียแล้ว

จากนั้น วินาทีก่อนเลขาหลิวยังมีความสุขกับสิ่งที่เขา ประสบพบเจอเรื่องไม่ดีอยู่เลย แต่วินาทีต่อมากลับต้องมี จุดจบที่น่าอนาถนัก…..