บทที่ 105 เธอมีความเฉียบคม (1)

บทที่ 105 เธอมีความเฉียบคม (1)

หลังจากที่ขาของเยโป้เหวินได้รับบาดเจ็บ เขาก็ไม่ออก ไปไหนอีก แล้วยิ่งหลังจากที่หลี่หยวนออกจากตระกูลเย่ ตอนนี้หลี่หยวนเป็นคนขับรถของตระกูลเล้งกล่าวกันว่า ครั้งนี้เป็นงานเลี้ยงของคุณชายเล้งที่หมิงเจ๋ ดังนั้นยังไง หลี่หยวนต้องปรากฏตัว

เมื่อเวินลั่วฉิงไปถึง ที่นุ่นยังไม่มีใครมาถึง เธอมาถึงก่อน เวลาแบบนี้ เพราะเธอจะเลือกมุมที่ไม่เด่นเพื่อนั่งลง หลัง จากนั้นก็สามารถสังเกตทุกคนที่เข้ามาได้

ครึ่งชั่วโมงผ่านมา คนเยอะแยะมากมายเดินเข้ามาใน ห้องอย่างต่อเนื่อง เมื่อมีปาร์ตี้ที่คุณชายเล้งเป็นคนจัดขึ้น มันก็ย่อมมีคนมาเข้าร่วมเป็นจำนวนมากอยู่แล้ว

คุณชายเล้งก็มาถึงแล้ว แต่ว่าเป็นลั่วฉิงไม่เห็นหลี่หยวน

ดวงตาของเงินลั่วฉิงจมลงเล็กน้อย หลี่หยวนไม่มางั้นเห รอ? หรือหลี่หยวนยังไม่เข้ามาในห้อง? ยังไงเขาก็เป็นแค่ คนขับรถ เป็นไปได้ที่จะไม่เข้ามาข้างใน

เงินลั่วฉิงตัดสินใจที่จะรออีกสักพัก ถ้าเกิดหลี่หยวนว่า ยังไม่มาอีก เธอจะลองออกไปดูข้างนอก
แต่ว่า ในเวลานี้ เป็นลั่วฉิงมองเห็นคนที่เธอไม่อยากเจอ มากที่สุด.. เวินหรวนหรวน

แถมเงินหรวนหรวนยังถูกคนพามาทางที่เธออยู่

“พี่สาว พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?” เงินหรวนหรวนสายตา เฉียบคม หลังจากที่เดินมาเพียงแวบเดียวก็ดูออกแล้วว่า เป็นเวินลั่วฉิง อดไม่ได้จนต้องอุทานออกมา

เวินลั่วฉิงทำเพียงแค่มองเธอครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แท้จริงแล้วคือขี้เกียจที่จะสนใจเธอ

“พี่สาวคะ นี่มันที่ของคุณชายเล้งพี่เข้ามาได้ยังไง?” เงินหรวนหรวนไม่คิดที่จะปล่อยเวินลั่วฉิง เธอมักจะคิด แผนทำให้เวินลั่วฉิงรู้สึกอับอายอยู่เสมอ

เธอเชื่อว่าเวินลั่วฉิงเพิ่งกลับจากต่างประเทศ ไม่น่ารู้ อะไรมากมาย อย่างเช่นสถานที่ของคุณชายเล้งเวินลั่วฉิง ไม่น่าได้รับคำเชิญให้เข้าร่วมอย่างแน่นอน

“ก็เหมือนกับเธอนั่นแหละ แอบเข้ามา” เวินลั่วฉิงเม้มริม ฝีปากเล็กน้อย มีสีหน้าสบาย ๆ ชิล ๆ

เธอไม่สนใจว่าตัวเองจะเข้ามายังไง แต่เธอรู้ว่าเป็นหรวน หรวนใส่ใจสิ่งเหล่านี้เสมอ
คำพูดของเธอจี้จุดเวินทรวนทรวนอย่างจัง เดิมทีงาน เลี้ยงเย็นนี้เว้นหรวนทรวนไปรบกวนให้เพื่อนช่วยแอบพา เธอเข้ามา

สีหน้าของเวินทรวนหรวนเข้มขึ้น แววตาบูดบึ้งขึ้นเล็ก น้อย เธออยากจะฉีกเว้นลั่วฉิงใจจะขาด แต่ไม่รู้ว่าเป็น เพราะอะไร เมื่อเห็นท่าทางของเวินลิ่วฉิงในตอนนี้ ลึก ๆ ในใจก็รู้สึกกลัวอยู่เหมือนกัน

เมื่อนึกถึงคราวที่แม่ของเธอตกอยู่ในน้ำมือของเงินลั่วฉิง ตอนนี้แม่ของเธอยังไม่ได้ออกจากสถานีตำรวจดัง นั้นเป็นหรวนหรวนจึงไม่กล้าทำอะไรผลีผลามโดยไม่ พิจารณาอย่างรอบคอบ

อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ เงินลั่วฉิง ปรากฏตัวในงานเลี้ยงคืนนี้ เธอยังมีวิธีสั่งสอนเงินลั่วฉิงอ

วันนี้ เธอจะแก้แค้นให้แม่ของเธอเอง เธอจะต้องทำให้ เงินลั่วฉิงสูญเสียชื่อเสียงให้ได้!

เมื่อเห็นท่าทีของเงินลั่วฉิง เวินหรวนหรวนก็ไม่จำเป็นที่ จะแกล้งทำเป็นเกรงใจอีก และเดินเชิดหนีไป

แต่หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งเดิน ผ่านเวินลั่วฉิง เธอล้มตัวลง ทันใดนั้นแก้วไวน์ก็พุ่งไปที่เงิน วฉ่งทันที

พนักงานเสิร์ฟคนนั้นมีสายตาและมือที่รวดเร็ว เธอรีบคง แก้วไว้ แต่ก็ยังมีไวน์หกโดนตัวของเงินล้วนึงเล็กน้อย

“ขอโทษค่ะ ขอโทษจริง ๆนะคะ” พนักงานเสิร์ฟขอโทษ ขอโพยเธออย่างไม่หยุดหย่อน คุกเข่าลงไปช่วย เป็นลั่วฉิงเช็ดไวน์ที่หกโดนตัวเธอ

แต่ในอีกด้านหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งรีบเปิดกระเป๋าของ เงินลั่วฉิง แล้วนำของบางอย่างใส่เข้าไปในกระเป๋าของ เงินลั่วฉิง

ในขณะที่พนักงานเสิร์ฟช่วยเงินลั่วฉิงเช็ดเสื้ออยู่ เธอ ก็ขอโทษไม่หยุด แต่ว่านอกจากขอโทษแล้ว ก็ไม่ได้ แสดงออกอะไรอย่างอื่น

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณไปทำธุระของคุณเถอะ” เงินลั่วฉิงมอง เธอแวบหนึ่ง ตาเธอหนักขึ้นเล็กน้อย

“ขอบคุณมากเลยค่ะ” เมื่อพนักงานเสิร์ฟได้ยินคำพูดนี้ เธอก็รีบลุกขึ้น และเดินจากไปทันที

หลังจากที่พนักงานเสิร์ฟเดินหนีไป สายตาของเงินลั่วนิ งมองไปที่กระเป๋าที่อยู่ข้างกาย มุมริมฝีปากค่อย ๆ ยกขึ้น ไม่เลวนี่ มันเป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยม แต่ว่าเทคนิคเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้จะซ่อนจากสายตาของเธอ ได้เหรอ? ช่างน่าขำจริง ๆ

แต่เงินลั่วฉิงก็ไม่ได้แสดงท่าทางที่ผิดปกติ แกล้งท่าเป็น เหมือนไม่ได้เห็นอะไร แล้วกลับไปนั่งที่เดิมอย่างเงียบ ๆ

“คนนั้นแหละค่ะ เธอขโมยสร้อยคอของฉัน พวกคุณรีบ จับเธอเร็วเข้า” ห้านาทีหลังจากนั้น ผู้หญิงสองรีบพาคน พาบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนไปตรง หน้าของเวิน วฉิง

ที่นั่งของเวินลั่วฉิงไม่ได้เป็นที่สังเกต แสงไฟในห้องก็ ค่อนข้างมืด จากที่ไม่มีใครสังเกตเห็นเธอเลย แต่ในขณะ นี้ สายตาของคนทั้งหมดจับจ้องมาที่ร่างของเวินลั่วฉิง

ไม่รู้ว่าใคร ทันใดนั้น ไฟก็ถูกเปิดไปที่ตำแหน่งของ เวินลั่วฉิง แสงสว่างสะท้อนให้เห็นใบหน้าของเงินลั่วฉิงอ ย่างชัดเจน

เวินลั่วฉิงเม้มปาก นี่เห็นเธอเป็นเสือที่ทำตัวดูเหมือนแมว ป่วยเมื่อไม่ได้แสดงพลังงั้นเหรอ?

แต่เดิมที่เธอกำลังอารมณ์เสียที่หาคนไม่เจอ แต่ก็มีใคร บางคนที่มาชนเข้าอย่างจังโดยไม่รู้ความเป็นความทานของตัวเอง

ดี ดีจริง ๆ

เงินลั่วนิ่งไม่ขยับ และไม่พูด ตาคู่นั้นทำเพียงแค่เงย ขึ้นมาดูอย่างช้า ๆ และค่อย ๆมองไปที่ผู้หญิงสองคนนั้น อย่างระมัดระวัง จากนั้นสายตาของเธอก็กวาดไปที่เจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยทีละคน

ดวงตาของเธอดูสงบมาก แทบจะไม่มีอารมณ์อะไร อย่างอื่นเลย แต่มันก็สามารถทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยทั้งสี่คนตกใจได้ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าเธอกำลัง จ้องมอง แล้วจู่ ๆหลังของพวกเขาก็รู้สึกถึงความเย็นแบบ ฉับพลัน

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยบางส่วนหยุดการ เคลื่อนไหวทั้งหมด ไม่มีใครกล้าที่จะพุ่งไปข้างหน้าอีก

ทุกคนต่างสะดุ้ง

ไม่มีใครกล้าที่จะเชื่อว่า ผู้หญิงคนนั้นเพียงแค่ส่งสายตา มองไปอย่างนิ่ง ๆ ก็สามารถที่จะหยุดการเคลื่อนไหว ทั้งหมดของเหตุการณ์ตรงนั้นได้

ที่มุมหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งถือแก้วไวน์และมองมาที่เธอ แววตาของเขาดูเหมือนจะสนใจมากกว่าเล็กน้อย
“แขกท่านนี้ โปรดให้ร่วมมือกับเราในการตรวจสอบด้วย ครับ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูดอย่างไม่แน่ใจ ท่าทีของเขาในขณะนี้แสดงความเคารพอย่างเห็นได้ชัด

ดวงตาของเงินลั่วฉิงโค้งเล็กน้อย ในสายตาของทุกคน เธอหยิบถ้วยชาตรงหน้าแล้วหมุนไปรอบ ๆ ท่าทางสบาย ๆ และเป็นอิสระจนทำให้ผู้คนตกใจ ราวกับว่าเธอเป็น เพียงคนเดียวที่อยู่ในห้อง ณ ตอนนี้ ณ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ต้องยืนรออยู่อย่างนั้น ดังนั้นคนอื่น ๆก็ยืนอยู่ยืนรออยู่เช่นกัน แต่ก็ไม่มีใครพูด อะไร

“เหตุผล” ครู่ต่อมา ริมฝีปากของเวินลั่วฉิงขยับเล็กน้อย คําสองคําง่าย ๆ ไม่มีอะไรง่ายไปมากกว่าแล้ว แต่มันก็ สามารถทําให้คนไม่สามารถเพิกเฉยต่อการครอบงำ

“…” พนักงานรักษาความปลอดภัยก็เงียบลงอย่างเห็นได้ ” ชัด ทั้ง ๆ ที่มันน่าจะเป็นเหตุผลที่ดีอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเพราะ เหตุใด เขาในตอนนี้ไม่สามารถพูดออกมาได้

มีบางประเภทที่สามารถใช้ออร่าในการกดดันให้คุณ หายใจไม่ออก เขารู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาเป็นคนแบบ นี้
ผู้หญิงแบบนี้จะขโมยของงั้นเหรอ? ทำไมถึงเขารู้สึกว่า มันไม่น่าจะเป็นไปได้

ณ ตอนนี้ ในห้องทั้งหมดเต็มไปด้วยความเงียบ

แต่เดิมเป็นลิ่วฉิงแต่งหน้ามาบนรถ แต่หลังจากที่เห็น เว้นหรวนหรวนเดินเข้ามา ก็สามารถรู้เลยว่าด้วยนิสัยของ เป็นหรวนหรวนยังไงก็ต้องหาวิธีมาทำร้ายเธอแน่ ๆ

ในเวลานั้นมันเป็นเรื่องยากมากถ้าเกิดจะไม่เป็นที่สนใจ ของคน

จากนั้นตัวตนของเธอจะถูกเปิดเผย แต่ก็ยังไม่เหมือนกับ ปกติ กลัวว่ามันจะทำให้คนสงสัย เธอยังกังวลว่าจะสร้าง ความเดือดร้อนโดยไม่จำเป็น

ดังนั้น เธอเพิ่งเปลี่ยนกลับไปใช้ลุคปกติ แต่เดิมเธอไม่ ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย มันเลยไม่ใช่เรื่องยากที่จะ เปลี่ยนกลับไปใหม่

ทุกคนมองไปที่เป็นลั่วฉิง บางคนก็มองออกว่าเธอคือ เวินลั่วฉิง อดไม่ได้ที่จะอุทานออกไปว่า “นี่ไม่ใช่ลูกสาว คนโตของตระกูลเวินไม่ใช่เหรอ?”

“เธอบอกว่านี่คือผู้หญิงคนโง่จากตระกูลเวินงั้นเหรอ?”
“ได้ยินมาว่ารักษาอาการป่วยแล้ว ไม่โง่แล้ว”

“ดูแล้วไม่ใช่คนที่โง่จริง ๆ นะ”

“แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย?” ในตอนนี้ทุกคนยิ่ง เกิดความสงสัย