บทที่98 เขาเชื่อฟังภรรยา

บทที่ 98 เขาเชื่อฟังภรรยา

จากที่เธอเข้าใจคุณน้ามู่หรงเป็นอย่างดี กลัวว่าคำพูด ต่อไปของคุณน้ามู่หรงจะทำให้คนตกใจ

“ป้าคะ ไม่มีอะไรงั้น…..”เนวงอยากรีบวางสาย

“ไอ้หยา ดอกไม้เล็กๆที่ป่าตั้งใจรดน้ำมาตั้งหลายปีนี้ กลับถูกวัวแก่คาบไปได้ กฎของความเป็นธรรมอยู่ตรง ไหน? หัวใจของป้า ใจเย็นๆ ใจเย็นๆนะ”แต่ที่ปลายสาย นั้น มู่หรงหยิงหยิงกลับกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ใจ

มือเวินลั่วฉิงที่ถือโทรศัพท์สั่น อย่างที่เธอคาดไว้เลย และคำเปรียบเทียบของคุณน้ามู่หรงยัง……

วัวแก่? เย่ซือเฉินก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้น? เย่ซือเฉินยังไม่ ถึงสามสิบ อายุแบบจีนก็ยี่สิบเก้า อายุตามสากลก็ยี่สิบ แปด

คนในห้องโถงได้ยินประโยคนี้ของมู่หรงหยิงหยิง สีหน้า ก็ค่อยๆเปลี่ยนไป

ใบหน้าท่านหญิงเย่กับคุณปู่เย่ไม่พอใจอย่างชัดเจนเย่อเฉินของเขาดีขนาดนั้น แต่งกับคนโง่แบบนี้กีตาบอด แล้ว ยังมาถูกว่าได้?

เฉียววี่หนานตะลึง พอมองไปที่เป็นลั่วฉิง สายตาก็ มีรอย ยิ้มบนความทุกข์ของคนอื่น

หน้าของเย่ซือเฉินหม่นลงทันที แก่? เขาแก่เหรอ?

เวิน วฉิงขยับสายตาเล็กน้อย มองไปที่เย่ซือเฉินอ ย่างระวัง มองเห็นหน้าหม่นๆของเย่ซือเฉินนั้น เธอก็แอบ หายใจเข้า เขาดูเหมือนโกรธนะ?

ไม่ ไม่ได้ดูเหมือน แต่โกรธจริงๆ

แต่ว่า ปลายสายนั้น เห็นได้ชัดว่ามู่หรงหยิงหยิงไม่มี ท่าทีว่าจะหยุด

“ฉิงฉิงจ๊ะ ป้ารู้จักคนหนุ่มๆให้หนูเลือกได้ตั้งมากมาย ถ้า ไม่ได้จริงๆตัวหยางของพวกเราก็ยังได้นะหนู ถ้าหนูโอเค ป้าจะรีบจดทะเบียนให้พวกหนูเลย หนูน่ะคิดสั้น ถึงได้ แต่งกับชายแก่หนังเหนียวแบบนั้นน่ะ?”

คิดสั้น? ชายแก่หนังเหนียว!

คำที่มู่หรงหยิงหยิงใช้นี้ทำให้คนตกใจมากจริงๆ
ในตอนนี้ ใบหน้าของเยซือเฉินหม่นลงเหมือนหมึกที่ หยดลง!!

“คุณน้ามู่หรง หนูไม่ว่าง วางสายก่อนนะคะ….มุมปาก เงินลั่วฉิงยกขึ้นแรงๆ เธอคิดว่าไม่สามารถให้คุณน้ามู่หรง พูดแบบนี้ต่อไปได้อีก!!

“หนูกล้าวางสายป่าก็ลองดู…”มู่หรงหยิงหยิงพอได้ยิน ว่าเวินลั่วฉิงจะวางสาย ก็ร้อนใจ

แต่ว่า เวินลั่วฉิงวางไปอย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าตัดสาย ผู้ใหญ่แบบนี้ไม่ดี แต่ว่าให้มู่หรงหยิงหยิงพูดต่อไปแบบนี้ เธอคิดว่าชีวิตเล็กๆของเธอจะเป็นอันตรายได้

สายตานั้นของเยซือเฉินใกล้จะฆ่าคนได้แล้ว!!

“ ฮ่าฮ่าฮ่า……….พอเวินลั่วฉิงวางสาย เย่ซือชวนก็ หัวเราะออกมา: “วัวแก่? ชายแก่หนังเหนียว? คิดสั้น ฮ่า

สายตาที่เย็นชาของเย่ซือเฉินมองไป เสียงหัวเราะที่ ดู’สนุก’ของเย่ซือชวนหยุดลงทันที แต่ว่าใบหน้าที่ขำกลับ หยุดไม่ได้

เงินลั่วฉิงเห็นใบหน้าหม่นๆของเย่ซือเฉินที่ทำให้คนเย็บ วูบตัวสั่นได้ ก็คิดว่าตัวเองต้องง้อสักหน่อย
เป็นลั่วนิ่งมองเปซือเฉินยิ้มหวาน: “สามี คุณหล่อที่สุด หน้าตาดีที่สุดแล้ว ฉันขอบคุณ”

ได้ยินคําพูดของเงินลั่วฉิงใบหน้าหม่นๆของเย่อเฉินก็ดี ขึ้นอย่างเร็ว

เย่ อชวนอึ้ง พี่ชายที่เจ้าอารมณ์เสมอมา แต่ว่าวันนี้พี่ ชายเปลี่ยนอารมณ์ได้ไวจริงๆ!!

อีกอย่าง เขารู้สึกว่าวันนี้ไอคิวของพี่ชายมีปัญหา เงินลั่วฉิงพูดไปงั้นๆไม่ใส่ใจ แต่พี่ชายกลับเชื่ออย่างไม่ สงสัยอะไรเลย?

อย่างกับเห็นนรกจริงๆ!!

“หึ”คุณปู่เย่ร้องออกมาอย่างเย็นชา แต่ว่ากลับไม่ทำ เสียงเสียดสีเหมือนเมื่อครู่แล้ว

ถึงแม้เมื่อครู่มู่หรงหยิงหยิงพูดไม่ดีต่อเย่ซือเฉิน จนเขา ฟังแล้วไม่สบายใจ แต่ว่าทัศนคติที่มู่หรงหยิงหยิงปฏิบัติ กับเวินลั่วฉิงทำให้เขามีความคิดเห็นอย่างอื่น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริษัทเว่ยคางหรุ๊ปเป็นธุรกิจขนาด ใหญ่ในประเทศที่ไม่เป็นสองรองใคร เงินลั่วฉิงกับบริษัท เว่ยคางหรุ๊ปมีความสัมพันธ์ต่อกัน…….
แต่ว่าคุณปู่เย่ยังคงไม่พอใจเป็นตัวฉิง

ใบหน้าเฉียววี่หนานยากที่จะเชื่อ เพราะว่าอิจฉาสายตา คู่นั้นเลยแดงหน่อยๆ เธอไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าผู้หญิงโง่และนำ เกลียดอย่างเป็นลั่วนิ่งนี่จะส่งผลกระทบได้ง่ายต่อเชื่อ เฉินได้

“โอเค ถึงเวลากินข้าวแล้ว นั่งเถอะ”ท่านหญิงเย่ไกล่ เกลี่ยขึ้นมาอีกครั้ง แน่นอน ถือว่าแก้ต่างแทนเฉียววี่หนาน อีกรอบ

ตอนนี้มีแค่เฉียววี่หนานยังยืนอยู่คนเดียว เฉียววี่หนาน ได้ยินคำพูดของท่านหญิงเย่ก็รีบตอบสนองกลับทันที รีบ ปิดบังใบหน้าริษยาด้วยความว่องไว นั่งลงไปข้างๆท่าน หญิงเย่อย่างมีมารยาท

“ใช่สิ ซือเฉินไม่ใช่ว่าวางแผนจะลงทุนธุรกิจเครื่อง ประดับของตระกูลเฉียวเหรอ? วี่หนานบอกว่าออกแบบ เครื่องประดับสองสามรุ่นเรียบร้อยแล้ว จะเอามาให้ หลานดู”ท่านหญิงเย่มองไปที่เฉียววี่หนาน มีรอยยิ้มรัก ใคร่เอ็นดูปรากฏที่ใบหน้า อดพูดไม่ได้ว่าท่านหญิงเย่ พอใจเฉียววี่หนานมากจริงๆ เอาแต่พูดเพื่อเฉียววี่หนาน ตลอด

“ใช่ค่ะ พี่ซือเฉิน นี่คือผลงานสองสามรุ่นที่ฉันออกแบบ ค่ะ”เฉียววี่หนานพูดถึงเรื่องออกแบบ ใบหน้ากลับมายิ้มอีกครั้ง

เฉียววี่หนานพูดไป ก็หยิบกระดาษออกแบบมาสองสาม ใบ ยื่นให้ตรงหน้าเยซือเฉิน: “พี่ซือเฉิน ดูสิคะ”

เย่ซือเฉินเคยพูดถึงเรื่องนี้ไว้จริง มือของเขายื่นไปที่ ภาพออกแบบสองสามใบนั่น

แต่ว่า เวินลั่วฉิงกลับหยิบแบบภาพในมือของเฉียว หนานเข้ามาไว้ก่อน เวินลั่วฉิงมอง ในใจแอบยิ้มอย่าง เยือกเย็น

ภาพออกแบบสองสามใบนี้ที่เฉียววี่หนานหยิบออกมายัง คงเป็นหนึ่งในสองสามรุ่นที่ตอนนั้นเธอร่างไว้ แต่ว่า นี่เป็น สองสามรุ่นที่เธอเริ่มวาด ยังดูไม่สมประกอบเล็กน้อย ยัง สวยไม่พอ แบบร่างทั้งหมดน่าจะใกล้ถูกเฉียววี่หนานใช้ หมดแล้วในไม่กี่ปีนี้เฉียววี่หนานไม่คิดจะใช้สมองตัวเอง ออกแบบสักหน่อยเลยเหรอ?

เธอกลับอยากเห็นว่าเฉียววี่หนานใช้หมดแล้วงาน ออกแบบต่อไปของเธอจะทำยังไง?

เวินลั่วฉิงมองไปที่ภาพแบบร่าง มุมปากคว่ำหน่อยๆ : “นี่ อะไรกับอะไร นี่มันไม่สวยเท่าไหร่เลย”

ถึงแม้นี่จะเป็นร่างที่เธอเคยออกแบบไว้ แต่ว่าสำหรับเธอในตอนนี้แล้ว ผลงานแบบนี้จะไม่เอาออกมาใช้ตั้ง นานแล้ว

สีหน้าของเฉียววี่หนานเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่ว่า เธอไม่ได้แสดงออกมาชัดเจน ก็แค่ตอนที่ตาคู่นั้นมองไป ที่ท่านหญิงเย่ ก็มีความน่าสงสารแฝงไว้

“เธอจะเข้าใจอะไร? พวกนี้ฉันเพิ่งดู ก็ไม่แย่อะไร เลย”ท่านหญิงเย่เห็นท่าทางน้อยใจของเฉียววี่หนาน ออกแบบน่าสงสารเสียจริงก็เลยว่าเป็นลั่วฉิงไป: “เธอ เอาภาพออกแบบส่งให้ซือเฉิน ให้ซือเฉินดู”

“ซือเฉิน ดูสิ พวกนี้วี่หนานออกแบบด้วยตัวเองหมดเลย ไม่แย่แน่นอน”ท่านหญิงเย่ก็ยังพูดให้เฉียววี่หนาน

ท่านหญิงเย่พูดไป เวินลั่วฉิงกลับเอารูปส่งให้ตรงหน้า เย่อเฉินอย่างเชื่อฟัง แต่ว่าเธอยังคงแสดงความเห็นของ ตัวเองอย่างจริงใจ : “สามี ฉันไม่ชอบ

มุมปากของเฉียววี่หนานแสยะยิ้มออกมาอย่างเยาะเย้ย เล็กน้อย เวินลั่วฉิงคิดว่าตัวเองเป็นใคร ยัยโง่นี่คิดว่าตัว เองบอกไม่ชอบแล้วจะทำไรได้เหรอ?

“อ้อ”ที่จริงเย่ซือเฉินอยากยื่นมือไปหยิบแบบร่าง ได้ยิน คำพูดของเวินลั่วฉิง ก็ได้แต่ตอบรับไปเบาๆ จากนั้นก็ไม่ พูดอะไรภรรยาเขาบอกไม่ชอบ เขาจะดูทำไม?