ตอนที่ 62 เขาจะกินเธอ

ตอนที่ 62 เขาจะกินเธอ

เงินล้วฉิงขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาลูบคล่าหูของเธอ ทำไม? หูของเธอมีปัญหาอะไรเหรอ?

เย่อเฉินคลึงใบหูของเธอ คล่าหาเบา ๆ กลับไม่รู้สึกถึงความ แปลกประหลาดใด ๆ ทั้งสิ้น สายตาของเขามองไป จากนั้นก็ พบว่าหลังใบหูของเธอกลับไม่มีไฝเม็ดนั้นที่เขาเห็นก่อนหน้า นั้น

เย่ซือเฉินค่อย ๆ หรี่ตา มีความเย็นชาและความสุขุม เขาไม่ เชื่อว่าคนคนนึงจะวางแผนได้จนถึงขั้นนี้

ยิ่งไปกว่านั้นในตอนนั้นเธอก็ไม่ได้ตั้งใจเผยใบหูให้เขาดู ใน ตอนนั้นสิ่งที่เธออยากจะให้เขาดูเหมือนจะเป็นหน้าอกใหญ่ ของเธอมากกว่า

ที่เย่ซือเฉินคิดไม่มีผิด แม้ว่าเงินลั่วฉิงจะฉลาดขนาดไหน ก็ ไม่มีทางปลอมแปลงอะไรไว้ที่หลังหู เพียงแต่ว่าไฝสีแดงที่เขา เห็นก่อนหน้านั้นแน่นอนว่าไม่ใช่ไฝจริง ๆ แต่เป็นสิ่งที่เงินลั่วฉิง ใช้เปลี่ยนสีผม เธอไม่ทันระวังจึงทำให้เลอะโดนที่หลังหูนิดนึง ของสิ่งนั้นติดลงบนผิวหนังก็จะเปลี่ยนเป็นสีแดง ดูเหมือนกับ

ไฝเม็ดเล็ก ๆ

ภายหลังเงินลั่วฉิงอาบน้ำที่โรงแรมและสระผม จากนั้นก็ได้ ล้างเอาไฝเม็ดนั้นออก
“สามีคะ คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ?” เป็นลั่วนิ่งมองไปทางเขา และกระพริบตา ในตอนนี้เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเขากำลังทำอะไร

อยู่

“เพิ่งสระผมเหรอ?” เย่ซือเฉินไม่ได้ตอบคำถามของเธอ เดิมที มือที่กําลังคลึงหูของเธอก็เคลื่อนไปที่เส้นผมของเธอ และจับ ผมของเธอขึ้นมา เส้นผมมันลื่นนุ่มและสะอาด แถมยังมีกลิ่น หอมสดชื่นอ่อน ๆ เธอเพิ่งผ่านการสระมาแน่นอน

ถึงแม้จะไม่เจอไฝเม็ดนั้น แต่ความสงสัยที่เขามีต่อเธอก็ไม่ ได้หายไป

ค่ะ สระเมื่อเช้าตอนออกไปข้างนอกค่ะ” แม้ว่าเงินลั่วฉิง สีหน้าจะไม่ได้แสดงออกความผิดปกติใด ๆ แต่กลับใจสั่นเล็ก น้อย จู่ ๆ เขาก็ถามคำถามนี้ มันบ่งบอกว่าเขาสงสัยในตัวเธอ แล้วจริง ๆ?

แถมในตอนนี้เขาเจาะจงถามเรื่องผมของเธอ? เขาเจออะไร แล้วจริง ๆ ใช่ไหม?

ในเมื่อก่อนหน้านี้เธอถึงกับเปลี่ยนแปลงผมครั้งใหญ่

“ไปไหนมา?” เย่ซือเฉินจับเส้นผมขึ้นมาข้างหน้า แล้วดมกลิ่น คำถามของเขาในขณะนี้ฟังดูเหมือนชะล่าใจเล็กน้อย

“ไปเดินเที่ยว ซื้อของ” เงินลั่วฉิงใจเต้นเบา ๆ คำพูดของเขา ฟังดูเรียบเฉย แต่ว่าแต่ละประโยคกลับทำให้เธอหวาดกลัวเห็นได้ชัดว่านี่คือวิถีของความสงสัย

เงิน วฉิงถึงขั้นรู้สึกได้ว่าจากเรื่องละเอียดยิบย่อย พวกนี้เขา ใกล้จะค้นพบอะไรแล้ว

“ไปที่ไหน? ไปซื้ออะไร?” เย่ซือเฉินปล่อยผมของเธอ มือหนึ่ง กลับวางลงบนคอของเธอ ค่อย ๆ ขยับช้า ๆ

ในตอนนั้นเวินลั่วฉิงรู้สึกได้ว่าเขาดูเหมือนจะบีบคอเธอให้ตาย

“ลานกว้างเหอไท่ ซื้อเสื้อผ้ามาตัวหนึ่ง” เป็นลั่วฉิงยกถุงในมือ ขึ้น ให้เขาได้เห็นอย่างชัดเจน โชคดีที่เธอเตรียมตัวไว้ก่อน แล้ว

เย่ อเฉินยิ้มมุมปากและไม่ได้ถามอะไรอีก แต่กลับหยิบ โทรศัพท์มือถือออกมา แล้วกดโทรออก “ตรวจสอบกล้องวงจร วันนี้ของลานกว้างเหือไท่ ดูว่าคุณผู้หญิงได้ไปซื้อของหรือ เปล่า?”

“ครับ ท่านประธาน” เลขาหลิวรับสายอย่างงุนงง แต่รู้สึก ตัวได้อย่างรวดเร็ว เขาเพิ่งนึกออกว่าเมื่อวานท่านประธาน แต่งงานแล้ว เพียงแต่ทำไมท่านประธานจะต้องตรวจสอบว่า คุณผู้หญิงได้ไปซื้อของหรือไม่?

แน่นอนว่าถึงแม้เลขาหลิวจะสงสัย แต่ก็ไม่กล้าถามออกมา
“สามีคะ คุณไม่เชื่อที่ฉันพูดเหรอคะ?” เงินลั่วฉิงมองเขาอย่าง ประหม่า สีหน้าไร้ความผิด แต่ก็มีความมีน้อยใจอยู่นิดหน่อย

“เธอว่าไงหละ?” เมื่อสบตากับเธอที่ไร้ความผิดและน้อยใจนั้น เย่ซือเฉินหรี่ตามองไปที่มือที่อยู่บนคอของเธอ ราวกับกําลังล้อ เล่นกับเหยื่อในมือ เพื่อรอที่จะเขมือบกินได้ทุกเวลา

เงินลั่วฉิงกระพริบตา ใบหน้างุนงงนิดหน่อย เธอกระตุกมุม ปากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงแค่มองเขาอยู่แบบนั้น ท่าทาง นั้นดูเหมือนเซ่อซ่า แต่ก็มีความน้อยใจอยู่เล็กน้อย

เย่ซือเฉินก็ไม่ได้พูดอยู่พักนึง เพียงแต่กระตุกมุมปากเหมือน กับจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

แสดงได้เหมือนจริงมาก! เขาอยากจะดูว่าเธอจะแสดงไปได้ ถึงเมื่อไหร่

“ท่านประธานครับตรวจสอบแล้วครับ ตอนประมาณสิบเอ็ด โมงคุณผู้หญิงได้ไปซื้อเสื้อผ้าผู้หญิงตัวนึงที่ชั้นสอง” เลขา หลิวคล่องแคล่วรวดเร็ว เพียงแค่เวลาไม่นานก็โทรกลับมา

เมื่อได้ยินคำพูดของเลขาหลิว เย่ซือเฉินแอบกำโทรศัพท์มือ ถือในมือแน่น ตอนสิบเอ็ดโมง! เวลานั้นเขาไปถึงสถานีตำรวจ พอดี จากนั้น ฉิงถิงโทรหาเขา บอกว่าเธอลงไปข้างล่างแล้ว ดังนั้นเวลานั้นเธออยู่ที่สถานีตำรวจแน่ ๆ
เป็นไปไม่ได้ที่จะไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้าง

เย่ซือเฉินจ้องมองเธอ ลึกไปในดวงตานั้นมีความเย็นชามาก ขึ้นเล็กน้อย รอบตัวเขามีกลิ่นอายของความอันตรายที่ทำให้ คนรู้สึกอกสั่นขวัญหาย

กลิ่นอายของความอันตรายนั้นรุนแรงมาก ถึงแม้เงิน วฉิง จิตวิทยาแข็งแกร่งในตอนนี้ก็แทบจะหายใจไม่ออก เหมือน ใกล้จะขาดอากาศหายใจ

แม้ว่าคนที่ไม่เคยทำสิ่งไม่ดี เมื่อถูกเขาจ้องมองแบบนี้ ก็ตกใจ จนร่างกายอ่อนแรงได้ ไม่ต้องพูดถึงเธอที่ทำเรื่องไม่ดี

ถูกเขาจ้องมองต่อไปแบบนี้ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ทําอะไร ทํ เพียงแค่จ้องมองเธอแบบนี้ เงินลั่วฉิงเกรงว่าตนเองจะต้านไว้ ไม่ไหว จะเผยพิรุธออกมา แล้วทำให้เย่ซือเฉินจับความผิด ปกติได้

เธอรู้ว่าถึงความอันตรายของเย่ซือเฉิน ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ที่ สถานีสํารวจ ทําให้เธอเห็นความเก่งของเขามากกว่าเดิม

เธอรู้ว่าขณะที่พบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง เมื่อเป็นฝ่ายถูก กระทำก็จะทำให้เสียเปรียบได้ง่าย การอยู่นิ่ง ๆ ไม่ใช่สไตล์ ของเธอ

เธอเป็นคนแข็งได้อ่อนเป็นโดยตลอด ยามแข็งแกร่งก็แข่ง แกร่ง ยามอ่อนก็อ่อนโยน เพียงแค่ต้องการก็ทำได้ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อผลลัพธ์

เงินลั่วฉิงเม้มปากแล้วกัดริมฝีปากเบา ๆ ดวงตาแวววาวมอง ไปทางเขา กระพริบตาเล็กน้อย

การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้ เธอทำถูกต้องแล้ว ใบหน้า แสดงออกได้น่าประทับใจยิ่งขึ้น

สีหน้าของเธอมีความขมขื่น ความลำบากใจ แต่ปราศจาก

ความหวาดผวา ความร้อนรน และ

ความกังวลใด ๆ สายตาคู่นั้นใสสะอาด ไร้กังวลจนราวกับว่า ถ้าคุณสงสัยก็ถือว่าเป็นความผิดอย่างหนึ่ง

แม้ว่าสายตาคมเหมือนดาบของเย่ซือเฉิน สามารถมองทะลุ ทุกอย่างได้ แต่ก็มองไม่เห็นความผิดปกติใด ๆ บนใบหน้าของ เธอ

เย่ซือเฉินจ้องมองเธอ จู่ ๆ ก็หัวเราะขึ้น เดาว่าถูกเธอทำให้

โมโห

“ทางที่ดีเธอควรซ่อนหางจิ้งจอกของเธอให้มิดชิด อย่าให้ฉัน จับได้ ไม่เช่นนั้น……..” เย่ซือเฉินค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้เธอ เมื่อ เข้าใกล้เธอได้ระยะหนึ่งแล้ว ริมฝีปากเปิดออกเล็กน้อย ๆ ใน คำขู่แต่ละคำที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความอันตรายที่น่า หวาดกลัว
คําพูดของเขาหยุดลง ดวงตา จ้องมองผิวขาวของเธอเปล่ง ประกาย จู่ๆ เขา กัดลงบนสําคอด้านข้างของเธอ กัด ไม่แรง แต่ก็ไม่เมา ทําให้รู้สึกเจ็บนิดหน่อย

เงิน วฉิงใจสั่นเล็กน้อย เขาบอกเธอด้วยการกระทำ ถ้าหาก ถูกเขาจับได้เขาก็จะเขมือบเธอเหรอ?

สำหรับเรื่องนี้ เป็นลั่วฉิงรู้สึกว่าเป็นไปได้อย่างมาก…….