ตอนที่ 49 ข้อตกลงการแต่งงาน

ตอนที่ 49 ข้อตกลงการแต่งงาน

เห็นท่านประธานของตนเองยังคงไม่มีท่าทีจะลงจากรถ เลขา หลิวแอบประหลาดใจ ท่านประธานมาอำเภอตั้งแต่เช้า ตอนนี้ กลับไม่ลงจากรถ นี่มันหมายความว่ายังไง?

เวลาผ่านไปทีละนิดทีละนิด บนรถ เย่ซือเฉินกำลังดูเอกสาร แต่ว่ามักจะเงยหน้าขึ้นมองออกไปทางนอกหน้าต่าง ความถี่ ในการเงยหน้าของเขาไม่มีทางคลาดกับเงินลั่วฉิงแน่นอน แค่ เพียงเวินลั่วฉิงปรากฏตัวขึ้น เขาก็ต้องมองเห็น

เก้าโมงห้าสิบ เวินลั่วฉิงยังไม่ปรากฏตัว เก้าโมงห้าสิบห้า เงินลั่วฉิงก็ยังไม่ปรากฏตัว ห้าสิบหก ห้าสิบเจ็ด เธอก็ยังไม่ ปรากฏตัว สีหน้าของเย่ซือเฉินเคร่งขรึมเล็กน้อย

เลขาหลิวรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของท่านประธาน แล้ว ก็รู้สึกได้ว่าบรรยากาศภายในรถจู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปอย่างไม่ ค่อยถูกต้อง เลขาหลิวแอบตื่นตระหนกในใจ ดูเหมือนว่าท่าน ประธานกำลังรอคนอยู่ แต่ว่าคนคนนั้นกลับไม่มา!

แต่ไหนแต่ไรมามีแต่คนอื่นรอท่านประธาน น้อยคนมากที่จะ ให้ท่านประธานรอ

กล้าให้ท่านประธานรอขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเป็นใคร?
แถมเวลานี้สีหน้าท่านประธานเยือกเย็นนิดหน่อยอย่างเห็น ได้ชัด เห็นได้ชัดว่ารอจนหงุดหงิดนิดหน่อยแล้ว แต่ทำให้เขา คาดไม่ถึงก็คือ ท่านประธานดูเหมือนไม่มีท่าทีจะกลับแม้แต่ น้อย

ดูแล้วคนคนนี้พิเศษกับท่านประธานมาก

เก้าโมงห้าสิบแปด เย่ซือเฉินเงยหน้าอีกครั้ง ก็ยังไม่เห็น เว้นลั่วฉิง

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาคิดว่าจากบทสนทนาของเธอกับ คุณปู่เงินเมื่อวาน เธอน่าจะรู้ว่าต้องทำอย่างไร ถึงอย่างไรเสีย ผลลัพธ์ของทั้งสองข้อก็คือเธอต้องแต่งงาน……

เพียงแต่ว่า จู่ ๆ เย่ซือเฉินก็คิดถึงความเป็นไปได้อย่างนึง เธอ ไม่น่าจะหนีไปแล้วหรอกมั้ง?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เย่ซือเฉินหรี่ตาอย่างรวดเร็ว กำลังจะโทรศัพท์ แต่ตอนที่เงยหน้าอีกครั้ง กลับเห็นเวินลั่วฉิง ยืนอยู่ที่นอกประตูใหญ่ของอำเภอ

เย่ซือเฉินมองดูนาฬิกาข้อมือแวบหนึ่ง สิบโมงพอดี……..

ผู้หญิงคนนี้ตรงเวลาจนแม้แต่นาทีเดียวก็ไม่ขาด

มุมปากของเย่ซือเฉินแต้มไปด้วยรอยยิ้มเบาบาง จากนั้นก็ ผลักประตูแล้วลงจากรถไป
เลขาหลิวกลับยั้งไปเลย เมื่อสักครู่ ท่านประธานยิ้มเหรอ? เขาทํางานกับท่านประธานเกือบจะสองปีแล้ว น้อยครั้งมากที จะเห็นท่านประธานยิ้ม แต่ว่าเมื่อสักครู่เขาเห็นท่านประธาน ยิ้มพอดี เขาตาฝาดเหรอ ดูผิดเหรอ?

เอ๋? ทําไมจู่ ๆ ท่านประธานลงจากรถแล้ว?

หลังมาจากที่เย่ซือเฉินลงจากรถ เงินลั่วฉิงหันหลังมาเห็น เขาพอดี เวลาต่อมาใบหน้าของเวินลั่วฉิงแต้มไปด้วยรอยยิ้ม สดใส “คุณเย่คะ คุณมาถึงแล้วเหรอ”

เย่ซือเฉินมองเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ กระพริบตาเบา ๆ แค่ชั่วพริบตาเดียว ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตนเองถูกทำให้เหม่อ ลอยนิดหน่อย ไม่ใช่เพราะความสวยงาม แต่เป็นเพราะรอยยิ้ม ของเธอแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจจริง ๆ

เขาคิดว่า วันนี้ถึงเธอจะมา อารมณ์ก็คงไม่ค่อยดี แต่ดูแล้ว ตอนนี้ เหมือนกับว่า……

แต่เขาพบว่าเวลาเธอยิ้มก็ดูสวยดี เขากำลังคิดว่า ถ้าหาก กำจัดแว่นตาเชย ๆ นั่นออก และกำจัดกระบนใบหน้าของเธอ ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง?

ตอนที่เย่ซือเฉินเหม่อลอยนิดหน่อย เป็นลั่วฉิงก็เดินมาอยู่ตรง หน้าเขาแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอสดใสขึ้นกว่าเดิม “เมื่อ วานฉันได้ยินคุณปู่พูดแล้ว ฉันรู้ถึงเหตุผลที่คุณเย่รีบร้อนจะ แต่งงานแล้ว ดังนั้น ฉันจึงยินดีจะร่วมมือคุณเย่”
“หือ?” เย่อเฉินยักคิ้ว ยินดีจะร่วมมือกับเขา?

เขากลับอยากรู้ว่า เธอวางแผนจะร่วมมือกับเขายังไง?

“คุณเย่คะ ในเมื่อพวกเราไม่ได้แต่งงานกันจริง ๆ งั้นระหว่าง พวกเราควรจะมีข้อตกลงกัน นี่คือสัญญาข้อตกลงที่ฉันเขียน ขึ้นมา คุณลองดูหน่อย ดูว่ามีปัญหาไหม?” เป็นลั่วฉิงยื่น เอกสารฉบับหนึ่งไปข้างหน้าเขา แถมยังจงใจเสริมประโยคที่ น่าสงสารประโยคนึง “เมื่อคืนฉันสืบค้นทั้งคืนเลยถึงจะเขียน ออกมาได้

เลขาหลิวที่เพิ่งลงจากรถเมื่อสักครู่ได้ยินคำพูดของเงินลั่วฉิ งก็อึ้งไปเลย

นี่มันเรื่องอะไรกัน? แต่งงานอะไร? ใครแต่งงานกับใคร? สัญญาอะไร?

เย่ซือเฉินไม่ได้รับเอกสารในมือของเธอ และก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่จ้องมองเธออยู่อย่างนั้น

เลขาหลิวเห็นท่าทางของท่านประธานของตน ในใจแอบกลัว นิดหน่อย ดังนั้นจึงยืนอยู่ที่เดิมไม่กล้าขยับเขยื้อน เพียงแต่ ตอนที่มองไปที่เวินลั่วฉิงก็รู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย นี่ไม่ใช่ คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินเหรอ?

หรือว่าท่านประธานจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน?
“คุณเย่คะ?” เงินลั่วฉิงเห็นเขาไม่รับ กระพริบตาช้า ๆ ดู เหมือนจะมีความสับสนอยู่เล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเขาพูดว่าเพียงแค่ เธอเป็นฝ่ายมาเอง ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับเธอเหรอ?

ไม่ใช่ว่าแม้แต่สัญญาฉบับเดียวเขาก็ไม่เห็นด้วยหรอกนะ?

ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริง ๆ เธอก็ต้องสงสัยในความจริงใจของ เขาแล้ว!

“คิดได้รอบคอบดี” สายตาที่เย่ซือเฉินมองมาที่เธอดูเหมือน จะเย็นชาเล็กน้อย แต่ก็ดูเหมือนจะมีสิ่งที่ซับซ้อนอย่างอื่นอีก

ผู้หญิงคนนี้คิดได้รอบคอบจริง ๆ แม้กระทั่งสัญญาการ แต่งงานก็เขียนเรียบร้อยแล้ว

“ดูแล้ว เธอไม่โง่หนิ” ร่างกายของเย่ซือเฉินดูเหมือนว่าจะ เอนตัวเข้าหาเธอ ในคำพูดนั้นมีการหยั่งเชิงนิดหน่อย แล้วก็มี ความสุขุมรอบคอบเล็กน้อย

ตอนนี้เขากลับหวังว่าเธอจะแกล้งโง่หน่อย ในตอนนี้ไม่ ต้องการให้เธอฉลาดขนาดนี้

เวินลั่วฉิงทำเป็นแกล้งไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของเขา เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง “อั้ม อั้ม อันที่จริงฉันค่อนข้างฉลาด จริง ๆ นะ ไม่อย่างนั้นคุณเย่พิจารณาอย่างจริงจังดูสักครู่นะ คะ”
เมื่อวานเขาพูดว่า เหตุผลที่เขาแต่งงานกับเธอนั่นก็เป็นเพราะ เธอฉลาดไม่พอ ถ้าหากเขาพบว่าอันที่จริงเธอไม่ได้โง่ งั้นก็จะ เปลี่ยนความคิดงั้นเหรอ?

เมื่อคืน เวิน วฉิงคิดถึงปัญหานี้อย่างจริงจัง รู้สึกว่าเย่ซือเฉิน แต่งงานกับเธอ อาจจะเป็นเพราะเธอไม่ฉลาดพอ เย่ซือเฉิน แต่งงานตอนนี้ เป็นเพราะคุณปู่เย่บีบบังคับจนเกินไป ไม่ใช่ว่า อยากจะแต่งงานจริง ถ้าหากหาคนที่ฉลาดเกินไปเมื่อถึงเวลา นั้นอาจจะคิดถึงมรดกของตระกูลเย่อ ตระกูลผู้ดีกลัวสิ่งนี้ที่สุด

ถึงแม้เธอก็รู้ ด้วยความฉลาดของเย่ซือเฉิน โอกาสในการถูก คนอื่นคิดบัญชีคงไม่เยอะ แต่ว่าก็ต้องป้องกันไว้ก่อน

” จู่ ๆ เย่ซือเฉินก็รู้สึกอึดอัดใจ ตอนนี้เขาไม่อยากจะพูด

เทียบกับความกลัดกลุ้มใจของเย่ซือเฉินในตอนนี้ อารมณ์ ของเวินลั่วฉิงดูเหมือนว่าจะไม่เลว ริมฝีปากเธอเผยรอยยิ้ม สดใสไม่หยุด ดูเหมือนว่าจะเบิกบานใจอยู่เล็กน้อย

เงินลั่วฉิงรู้สึกว่า ถ้าหากคุยกันไม่ได้ หรือว่า เธอก็ไม่ต้องจด ทะเบียนสมรสกับเย่อเฉินแล้ว

ในเมื่อผู้หญิงบนโลกนี้เยอะแยะขนาดนั้น เขาสามารถหาคน ที่เหมาะสมยิ่งกว่าได้ จากคุณสมบัติของเขาจะหาผู้หญิงแบบ ไหนไม่ได้บ้าง? รับรองว่าไม่ใช่เธอก็ไม่ได้
แต่ว่า คำพูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอเป็นฝ่ายพูด ต้องเป็นเปอเนื่ นพูดถึงจะได้

มองเห็นรอยยิ้มที่สดใสของเธอ จู่ ๆ เย่ซือเฉินก็รู้สึกแสบตา เล็กน้อย ดี ดีมาก เขาก็อยากจะดู ว่าเธอจะเสแสร้งได้ถึงเมื่อ ไหร่?

เปซือเฉินยื่นมือออกมา หยิบสัญญาจากมือของเธอ เปิดดู อย่างช้า ๆ เพียงแต่ว่าตอนที่ดูสัญญาที่เธอเขียนไว้แต่ละข้อ อย่างหนาแน่นนั้น สีหน้าของเยซือเฉินก็เคร่งขรึมทีละนิด