ตอนที่ 32 งานเลี้ยงนัดบอด

ตอนที่ 32 งานเลี้ยงนัดบอด

“แล้วคุณแม่จะทำยังไง?”เมื่อได้ยินคำพูดของแม่แล้ว เป็นห รวนหรวนรู้สึกตื่นเต้นมาก

“ถึงเวลาคุณก็รู้เอง”หลี่หยุนไม่ได้บอกแผนตนเองให้เงินหรวน หรวนรู้ เรื่องนี้คนรู้น้อยยิ่งดีเพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุที่คาดเดา

ไม่ถึง

“โอเค นั้นฉันก็รอดูละครที่ดี”เวินหรวนหรวนไม่ได้ถามต่อ เพียงแค่ว่ามีความเยาะเย้ยเกิดขึ้นที่มุมปาก

โรงแรมจินหลิง เหมือน5ปีก่อน ยังคงอยู่ห้องโถงของชั้นสอง

ด้วยอิทธิพลของบริษัทเวิน อกรุ๊ปที่มีต่อเมืองA และความ โด่งดังของคุณปู่เวิน จึงทำให้วันนี้มีแขกมาร่วมงานเยอะมาก แน่นอนว่ามีหนุ่มๆมากันหลายคน เพราะว่าคุณปู่เงินได้ปล่อย คำพูดว่าจะมอบบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปให้เงินลั่วฉิง ใครได้แต่งงา นกับเวินลั่วฉิง ก็เปรียบเสมือนว่าได้แต่งกับบริษัทเวิน อกรุ๊ป แรงจูงใจนี้ใหญ่มากทีเดียว

มันไม่เหมือนการแต่งงานทั่วไปแล้ว

เย่ อเฉินยังคงยืนอยู่ตำแหน่งที่เหมือน5ปีก่อน เพราะว่าตำแหน่งนี้สามารถมองเห็นได้ทุกสิ่งในห้องโถงชั้นสอง มอง เห็นนางได้ชัดเจน ส่วนคนที่อยู่ข้างหน้า ไม่สามารถมองเห็น เธอได้

เงิน วฉิงไม่ค่อยชื่นชอบงานเลี้ยงแบบนี้ แต่คุณปู่บังคับให้ เธอต้องมา เธอจะไม่มีปัญญาทำอะไรได้

แต่โชคดีว่า อีกไม่นานเธอก็จะกลับไปประเทศM เพราะ

ฉะนั้น วันนี้เป็นเพียงแค่เล่นๆ

เมื่อหลี่หยุนถึงโรงแรมแล้ว ก็หาโอกาสเข้าไปในออฟฟิศข้าง หลัง แล้วก็ล็อคประตูไว้ จากนั้นหยิบแฟลชไดรฟ์ขึ้นมาอันหนึ่ง เพื่อมาเปลี่ยนแฟลชไดรฟ์ที่อยู่ในคอมพิวเตอร์เดิม เมื่อทําสิ่ง นี้เสร็จแล้ว หลี่หยุนก็เดินออกจากห้องราวกับว่าไม่มีอะไรเกิด ขึ้น แต่เธอเห็นว่าเงินลั่วฉิงยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอ ยืนพิงกำแพง แล้วมองไปที่เธอด้วยความใบหน้าที่หัวเราะเยาะแยะ

หลี่หยุนประหลาดใจเล็กน้อย รู้สึกมีความตื่นเต้น แต่เธอ นึกถึงเมื่อกี้ได้ล็อคประตูไว้แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เวินลั่วฉิงได้เห็น ถึงทำอะไรอยู่ แล้วเวินลั่วฉิงก็เป็นแค่คนโง่ แม้ว่าเห็นอะไรเธอ ก็ไม่ต้องห่วง

“ฉิงฉิง ทำไมคุณอยู่ตอนนี้?”เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลี่หยุนก็ไว้ใจลง ใบหน้าหัวเราะขึ้นทันที แล้วเดินมาทางเวินลั่วฉิง”งานเลี้ยงวันนี้ จัดขึ้นเพื่อคุณ ตอนนี้ก็ใกล้จะเริ่มงานแล้ว คุณต้องรีบไปที่ห้อง โถงสิ”
“ฉิงฉิงวันนี้สวยจริงๆ คืนนี้ต้องเป็นจุดเด่นแน่เลย มาเร็ว ฉัน พาคุณไปที่ห้องโถง”หลี่หยุนมาถึงข้างๆเงินลั่วฉิง เอื้อมมือออก ไปคิดจะไปจับมือเป็นลั่วนิ่ง

เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดสักคำ เพียงแต่ใช้สายตามองเขาอยู่ตลอด เมื่อเห็นมือของเขาเอื้อมมา ดวงตาของเงินลั่วฉิงหมุนไปเล็ก น้อย เหมือนว่ามีความสบายและเบาบางอยู่ในตัว แต่ทำให้คน รอบข้างมีความกดดัน

เมื่อเห็นสายตาของเขาแล้ว หลี่หยุนรู้สึกใจหาย และหยุด การเคลื่อนไหวโดยการไม่รู้สึกตัวแล้วมองไปที่เวินลั่วฉิงด้วย ความโง่เง่า

“ฉิงฉิง เป็นไรหรือเปล่า “ฉิงฉิงฟื้นตัวกลับมา พยายามให้ ตนเองใจเย็น เธอรู้สึกว่าวันนี้เป็นลั่วฉิงมีความแปลกๆ

“คําพูดนี้ฉันควรจะมาถามป้าสอง”ริมฝีปากของเวิน วฉิง ค่อยๆหงายขึ้น พูดด้วยเสียงที่เย็นชาและมีความอันตรายอยู่ ด้วย

“ฉิงฉิง หมายความว่าอย่างไรหรอ?หลี่หยุนรู้สึกตกใจ มองไป ที่เวินลั่วฉิงด้วยความไม่น่าเชื่อถือ รู้สึกห่วงอยู่ในใจ ตกลงมัน ได้ค้นพบอะไรหรือเปล่า

แต่มันก็ไม่ถูกนะ มันเป็นคนที่โง่ตลอด แต่วันนี้ทำไมรู้สึกผิด ปกติหละ?
“แล้วป้าสองรู้สึกว่าฉันมีความหมายอะไรพิเศษหรือ เปล่า”ดวงตาที่ชาเย็นของเงินลั่วฉิงหายเป็นทันที แล้วเปลี่ยน กลับมาเป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใสเหมือนปกติ พอพูดเสร็จเธอก็ไป ทางห้องโถง ยังไม่ทันรอหลี่หนุนรู้สึกตัวขึ้นมา

หลี่หนุนเห็นว่าเงินลั่วฉิวเดินไปแล้ว ก็รู้สึกงงขึ้นทันที มีความ รู้สึกที่ซับซ้อน

มุมปากของเวินลั่วฉิงค่อยๆหงายขึ้น เมื่อกี้เธอได้บอกเขาแล้ว แต่ไม่ได้บอกครบถ้วน เธอรู้ว่าคำพูดแบบนี้จะทำให้เขารู้สึก

อึดอัดใจ

คนอื่นไม่มาทำร้ายเธอ เธอก็ไม่ไปทำร้ายคนอื่น แต่ถ้ามีคน มาทําร้ายเธอ เธอก็จะคืนไปเป็นสิบเท่า

หลี่หนุนอยากจะเล่น เธอก็เล่นกับเขาอย่างจริงจัง เธอเชื่อว่า ต่อไปจะมีการแสดงที่ดีได้ชม

เชื่อว่าตอนจบของเรื่องนี้จะทำให้หลี่หยุนจำได้ตลอดชีวิต