ตอนที่ 20 จริงๆ แล้วเป็นความผิดของเขา

ตอนที่ 20 จริงๆ แล้วเป็นความผิดของเขา

เธอรู้อยู่แล้วว่าเย่อหยู่นานไม่ต้องการจะหมั้นหมายกับเธอ และ รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเย่อหยู่นานกับเงินหรวนหรวน เธอไม่ แปลกใจเรื่องที่เขาทั้งสองไปค้างคืนกันที่โรงแรม แต่กลับถูกนัก ข่าวจับได้ แถมยังมาเปิดโปงในงานหมั้นของเธอ เรื่องนี้เธอคิดไม่ ถึงจริงๆ

เงินลั่วนิ่งนึกขึ้นมาทันใด เรื่องนี้จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ชายคน เมื่อคืนหรือเปล่า ?

เย่อหยู่นานไม่ต้องการจะหมั้นหมาย เธอก็ไม่ต้องการเหมือนกัน

เหตุผลที่เธอแสร้งทำเป็นคนโง่ น่าเกลียดแบบนี้ก็เพราะไม่ อยากเกี่ยวดองกับตระกูลคนรวยพวกนั้น

เธอต้องการอิสระ ต้องการมีความสุขในแบบของเธอ

ดังนั้นไม่ว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนั้นหรือไม่ก็ไม่ได้ สนใจอะไร นี่ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีของเธอ

เย่ซือเฉินที่กำลังมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ด้านบน มองดูเธอที่กำลังชะงักงันอยู่ และรอดูท่าทีการตอบโต้ของเธอ

“เมื่อคืนนี้คุณเย่อกับคุณหนูสองตระกูลเป็นอยู่ที่โรงแรมด้วยกัน ทั้งคืน และเช้าวันนี้ถูกตำรวจตรวจสอบติดอยู่ที่โรงแรม ดังนั้นจึง ยังมางานหมั้นไม่ได้ คุณเป็นมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหมคะ?” นักข่าวอีกคนวิ่งเข้ามาถามเงินมั่วนิ่ง

“ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้คุณเย่อกับคุณหนูสองตระกูลเป็นกำลัง คบหากัน ตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังไม่เลิกรากันเหรอ คะ?”

“เรื่องของคุณเย่อกับคุณหนูสองตระกูลเงิน คุณเป็นน่ารู้อยู่แล้ว ใช่ไหมคะ?” นักข่าวต่างพากันมาสัมภาษณ์เงินล้วนิ่ง

เงินถั่วฉิงได้แต่ยืนอึ้งไปชั่วขณะจากนั้นรู้สึกตัวขึ้น สายตาของ เธอตวัดมาที่พวกนักข่าว จากนั้นพูดกับนักข่าวว่า “พวกคุณมาถาม ฉันทำไม?” เมื่อบรรดานักข่าวได้ยินต่างพากันอึ้ง เธอคือตัวหลัก ของเรื่องนี้ และตอนนี้ที่นี่ก็มีแค่เธอคนเดียว ไม่ถามเธอแล้วจะให้ ไปถามใคร?

แขกเหรื่อในงานก็ต่างพากันอึ้งไปด้วย

“เคยได้ยินมาว่าคุณเป็นเป็นคนโง่เขลา พอวันนี้มาเลย์เป็นเช่น

นั้นจริงๆ”
“ความคิดของคุณหนูใหญ่ตระกูลเป็นแปลกจริงๆ!

เย่ซือเฉินที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ด้านบนนั้นปมคิ้วขมวดขึ้น สายตา ยังคงจ้องใบหน้าเธออยู่

“พวกคุณไม่ต้องมาถามฉัน ไม่ต้องมาถามฉัน ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ อะไรทั้งนั้น แต่ในเวลาต่อมาเสียงของเงินถั่วนิ่งก็ดังขึ้น ดู เหมือนว่าตอนนี้เธอกำลังควบคุมตัวเองไม่อยู่ ตัวสั่นไปทั้งตัว ส่าย หัวไปมาไม่หยุด เธอถอยร่นไปด้านหลัง

หลังของเธอชนกับโต๊ะที่อยู่ด้านหลัง แก้วเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะ ตกแตกลงบนพื้น

เธอตัวสั่นไปทั้งตัว ดูเหมือนว่าจะยืนไม่ไหวแล้ว ร่างของเธอ

ค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น สองมือกุมที่ขมับทั้งสองด้าน

เย่อหยู่เฟิงที่กำลังดูเธอเล่นละครอยู่นั้นเห็นเธอแล้วตกใจจะ เข้าไปช่วยพยุงตัว แต่เขานึกถึงคำพูด และท่าทีการตอบโต้ก่อน หน้านี้ของเธอขึ้นมา เขาจึงตัดสินใจไม่เข้าไปช่วย

เขายังนึกอีกว่า ผู้ชายคนนั้นอาจจะแอบมองสถานการณ์อยู่ บริเวณนี้ เย่อหยู่เฟิงถอนหายใจเบาๆ ดีที่เขารู้ทุกอย่างก่อนหน้านี้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็คงจะโดนเธอหลอกไปด้วย
“ฮาย ดูเหมือนว่าวิธีนี้จะโหดร้ายเกินไปสำหรับคุณหนูใหญ่ ตระกูลเวินซะแล้ว ที่เขาบอกว่าสมองของคุณหนูใหญ่มีปัญหา หากทําให้อาการป่วยของเธอกำเริบขึ้นอีก เรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ ไม่ดีเลย….. คุณชายห้านิ่งดูเป็นล้วนึงก็อดสงสารเธอไม่ได้ ถึง อย่างไรเรื่องนี้เขาก็เป็นคนทำ