ตอนที่ 6 การเสาะหาระหว่างเธอและเขา

ตอนที่ 6 การเสาะหาระหว่างเธอและเขา

คำพูดอ่อนโยนของเงินถั่วนิ่งไม่ผิดสังเกตเลยแม้แต่น้อย “เขา ออกมารอรับแล้วนะที่รัก เขาคิดถึง เขาอยากเห็นหน้าที่รักจนรอ ไม่ไหวแล้ว

เลขา จ้องมองเงินล้วฉิง เขาตะลึงงันเล็กน้อย ชุดสีแดงที่เธอ ใส่ดูยุ่งเหยิง น่าจะเพิ่งนอนเพิ่งตื่น

ถึงแม้ได้ยินที่เธอพูดแล้วเหมือนว่าจะมารอรับคน แต่เลขาอู่ได้ รับคำสั่งมาจากคุณชายเย่แล้ว จากนั้นเลขาจึงไม่รีรอเดินเข้าไป หาเธอเพื่อที่จะดักตัวเธอเอาไว้

ด้านหน้าโรงแรม มีชายหนุ่มชาวต่างชาติคนหนึ่ง ในมือถือ กระเป๋าสัมภาระเดินมาพอดี

เงิน วฉิงสังเกตเห็นว่าเลขา กำลังจะเดินเข้ามาหาเธอ เธอ เอียงตัวเล็กน้อย มือซ้ายแกล้งทำเป็นยกโทรศัพท์มาแนบหูอีก ครั้ง มือขวายกโบกให้ชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนั้นแล้วพูดว่า “ที่รัก เขาเห็นที่รักแล้ว เขาอยู่ตรงนี้”

ชายหนุ่มชาวต่างชาติที่อยู่ด้านนอกหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ดูหน้า เธอที่ยิ้มให้เขาอยู่นั้น เขาก็อดใจไม่ได้ที่จะยิ้มกลับ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าหญิงสาวกำลัง ทักทายเขาอยู่หรือเปล่า แต่เป็นมารยาท เขาเลยยิ้มกลับให้เธอ

หลังจากนั้นเงินล้วฉิงก็โบกมือพร้อมทั้งวิ่งไปหาชายหนุ่มชาว ต่างชาติคนนั้นด้วยความตื่นเต้น

เลขาอู่ตอนแรกที่จะเดินเข้าไปกักตัวเธอก็หยุดชะงักลง คุณชาย เย่แค่สั่งว่าห้ามให้ใครออกไปจากบริเวณโรงแรม และผู้หญิงคน นี้แค่ออกมารับแฟนเธอแล้วก็กลับห้อง คงไม่มีอะไร ดังนั้นไม่ จําเป็นต้องกักตัวเธอไว้

ดูก็รู้ว่าทั้งสองรู้จักกัน น่าจะเป็นคู่รักที่อยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามัน ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นถึงขนาดนี้

ถึงตอนนี้เธอก็ยังคงตื่นเต้นอยู่ แฟนก็มาถึงแล้วแค่นี้ทำเป็นรอ ไม่ไหว!

แต่เลขาอู๋คาดไม่ถึงเลย ผู้หญิงที่วิ่งออกไปอย่างตื่นเต้นคนนั้น กลับไม่ได้วิ่งไปหาชายหนุ่มชาวต่างชาติ แต่กลับวิ่งขึ้นรถแท็กซี่ แล้วปิดประตูไปอย่างรวดเร็ว

“พี่ ออกรถ เร็ว” เธอวิ่งขึ้นรถมาอย่างรีบร้อน แล้วสั่งให้คนขับรถ รีบออกรถ
“นี่คุณ คุณ ออกไปได้ยังไง?”ขณะที่เลขาตั้งสติได้ก็รีบวิ่งตาม เงินลั่วฉิงไป แต่รถแท็กซี่ได้ขับออกไปแล้ว

เลขารีบวิ่งกลับมาหาชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนั้นแล้วถามด้วย ความใจร้อนว่า “เธอออกไปได้ยังไง? เธอไม่ใช่ออกมารับคุณเห รอ? พวกคุณไม่ได้รู้จักกันเหรอ?”

ชายหนุ่มชาวต่างชาติยักไหล่ส่ายหัวด้วยความแปลกใจ

ดูจากกิริยาท่าทางของชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนี้แล้ว เลขาอู๋ รู้ตัวทันทีว่าโดนเธอหลอกแล้ว

เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง นี่มนุษย์ยังมีความซื่อสัตย์อยู่ไหม?

แต่ทำไมเธอต้องหลอกเขาล่ะ?

เลขาอู๋หันหลังกลับมาเจอคุณชายเย่ที่กำลังเดินมาพอดี สีหน้า ของเคร่งขรึมของคุณชายเย่ทำให้เขานึกถึงความเป็นไปได้ เลขา อู๋ถามคุณชายเย่ขึ้นมาว่า “คุณชายเย่ อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนเมื่อ สักครู่นี้คือคนที่คุณชายกำลังตามหาอยู่?”

“แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ?”สายตาที่เยือกเย็นของคุณชายเย่ ทำให้เขากลัวจนยืน ตัวแข็ง รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของอันตรายที่อยู่ รอบตัว
เชือเฉินประเมินค่าเธอต่าไป ขนาดให้เลขา เฝ้าประตูอยู่คิดไม่ ถึงว่าเธอจะหนีไปได้ เยี่ยม! เยี่ยมมาก!

“คุณชายเย่ เมื่อสักครู่ผมเห็นป้ายทะเบียนรถ ผมจะไปตามตัวเธอ กลับมา” เลขา ตกใจจนขาสั่นแต่ยังดีที่การตอบสนองยังเร็วอยู่

เวลานี้ไม่สามรถเอาความดีมาชดเชยความผิดได้ ไม่อย่างนั้น

แล้วต้องซวยแน่ๆ

แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นถึงไปทำอะไรให้คุณชายเย่ไม่พอใจ เลขาอ้ติดตามคุณชายเย่มานาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคุณชาย เย่โกรธจนน่ากลัวขนาดนี้

ไม่ถึงห้านาทีรถไมบัคสุดหรูก็จอดที่หน้าประตูโรงแรม คุณชาย เย่ขึ้นรถด้วยความเร่งรีบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ถึงแม้ว่าจะเสียเวลามาพอควร แต่ความเร็วของรถไม่บัคสุดหรู คันนี้ต้องตามเธอทันแน่ ตอนนี้เวลาประมาณตีสี่ บนถนนไม่ค่อย ยมีรถวิ่ง เลขา เร่งความเร็วเพิ่มขึ้น จากนั้นไม่นานก็เห็นรถแท็ก ซี่ที่เงินลั่วฉิงนั่งอยู่