บทที่97สุดยอดของความเลว (5)

บทที่97 สุดยอดของความเลว (5)

เย่ซือชวนประโยคนี้พูดตรงยิ่งกว่าเงินลั่วฉิง ยิ่งชัดเจน คำของเขาที่ว่า ‘ตอบสนองใหญ่ขนาดนี้’ที่เน้นถึงการ เปลี่ยนแปลงของเฉียววี่หนานเมื่อครู่

ในตอนนี้คำพูดของเย่ซือชวนสามารถพูดได้ว่าเป็น พระเจ้าที่มาช่วยเงินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงเงยขึ้นไป มองเขา นี่เขาไม่ได้ตั้งใจ หรือว่า…….

“พี่วี่หนานตอบสนองแบบนี้ คนไม่รู้จะคิดได้ว่าระหว่าง พี่วี่หนานกับมู่หรงตัวหยางเคยมีความสัมพันธ์อะไรกันมา ก่อนนะครับ”เย่ซือชวนยิ้ม ทันใดนั้นก็พูดต่อ ความหมาย ของคำพูดนี้ชัดเจนยิ่งขึ้น

ครั้งนี้ ไม่ใช่แค่สีหน้าเฉียววี่หนานจะแย่ แม้แต่สีหน้า ท่านหญิงเย่ก็เปลี่ยนไปนิดๆ

แต่ว่าเย่ซือเฉินเหมือนเดิม ไม่มีอะไรผิดปกติ

เงินลั่วฉิงยกคิ้วขึ้นนิดๆ นี่เย่ซือชวนจงใจก่อเรื่องเหรอ?
ในใจเฉียววี่หนานช็อก แต่ว่าเธอควบคุมอารมณ์ของตัว เองได้ไว และยังคิดวิธีที่ถูกต้องได้ไวอีกด้วย

เฉียววี่หนานมองเวินลิ่วฉ่ง ยิ้มบางๆ : “ฉันกับอาจารย์มู่ห รง? เราแค่เป็นอาจารย์กับศิษย์ ฉันไม่ได้โชคดีแบบคุณ เวิน คุณเวินกับอาจารย์มู่หรงเป็นความสัมพันธ์ตั้งแต่เล็ก จนโต อาจารย์มู่หรงปฏิบัติกับคุณเวินไม่เหมือนกับทุกคน อยู่แล้ว ฉันจำได้ว่าตอนนั้นอาจารย์มู่หรงสอนแค่เราห้อง เดียว เวลาของอาจารย์มู่หรงมีค่ามาก ตอนนั้นผู้อำนวย การโรงเรียนขอร้องถึงได้อาจารย์มู่หรงไปสอนแทนที่ โรงเรียน แต่ว่าอาจารย์มู่หรงตอบรับไปได้แค่อาทิตย์ละ สองคาบ”

“แต่ว่าต่อมาจู่ๆอาจารย์มู่หรงกลับลงสอนห้องใหม่ด้วย ตัวเอง รับผิดชอบวิชาออกแบบทั้งหมดของห้องใหม่ด้วย ตัวเอง ดูจากเวลาแล้ว ตอนนั้นน่าจะเป็นช่วงที่คุณเวิน เข้าเรียนพอดีนะคะ อาจารย์มู่หรงลงสอนเองก็น่าจะเป็น ห้องของคุณเวินใช่ไหมคะ? ที่จริงอาจารย์มู่หรงเป็นแค่ อาจารย์พิเศษของโรงเรียน ทีแรกยืนยันว่ารับได้แค่หนึ่งปี แต่ได้ยินว่าจนถึงตอนนี้อาจารย์มู่หรงก็ยังอยู่ที่โรงเรียน ตอนนี้อาจารย์มู่หรงก็ยังสอนห้องคุณเวินสินะคะ? ”

ไม่พูดไม่ได้ เฉียววี่หนานตอบสนองได้ไวจริง ประโยคนี้ ย้ายความสนใจของทุกคนได้อย่างสำเร็จ

ผลักเวินลั่วฉิงเข้าไปที่การวิจารณ์ของผู้คนอย่างร้ายแรงอีกครั้ง!!

ตอนนั้นทุกคนต่างมองไปที่เป็นลั่วฉิง รวมทั้งเย่ซือเฉิน สายตาเยซือเฉินมีความเยือกเย็นและลมแฝงไว้

เงินลั่วฉิงยิ้ม อยากจะพูด ตอนนี้เอง โทรศัพท์เธอก็ดัง

เวิน วฉิงหยิบโทรศัพท์ พอเห็นเบอร์ที่ปรากฏบนหน้าจอ เธอก็แอบหายใจ

มู่หรงตัวหยางโทรหาเธอในตอนนี้? เกิดะอะไรขึ้น?

เงินลั่วฉิง คิดถึงเรื่องที่ก่อนหน้านี้เธอเอาผมของเยอ เฉินไปให้มู่หรงดัวหยางตรวจดีเอ็นเอ เธอกลัวว่ามู่หรง ดัวหยางโทรมาเพราะเรื่องนี้ ดังนั้น ตอนนี้ เวินลั่วฉิงเลย ลังเล

“เป็นสายของอาจารย์มู่หรง ทำไมคุณเวินไม่รับ? “เฉียว วี่หนานมองเห็นชื่อมู่หรงตัวหยางสี่ตัวนั้นที่ปรากฎบนหน้า จอโทรศัพท์เวินลั่วฉิง มุมปากอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ดู เหมือนพระเจ้าจะช่วยเธอแล้ว

สายตาเย่ซือเฉินหม่นลงหน่อยๆ

“สายนี้โทรมาได้บังเอิญจัง”สายตาเย่ซือชวนก็มีประกายของรอยยิ้ม มือของเขายื่นไป กดรับแทน

เงินลั่วฉิงและยังกดโหมดแฮนด์ฟรีให้ด้วย

สายตาของเงินลั่วนิ่งหรี่ลง จากความสามารถเธอแล้ว หากอยากจะหยุดเยี่ซือชวนก็ไม่มีปัญหา แต่เธอรู้ว่า สถานการณ์แบบนี้ เธอไม่สามารถ บุ่มบ่ามได้

และสายนี้ เธอจะต้องรับ

“มู่หรงตัวหยาง คุณยังจะกล้าโทรหาฉันอีก หมายความ ว่าไง? “พอปลายสายรับโทรศัพท์ เวินลั่วฉิงก็พูดไปอย่าง ไม่พอใจ

เธอรู้ว่าคำนี้จะต้องทำให้เย่ซือเฉินสงสัย แต่ก็ดีกว่าให้ มู่หรงตัวหยางพูดเรื่องดีเอ็นเอขึ้นมาก่อน

สายตาของเย่ซือเฉินหม่นลงไปอย่างลึกซึ้ง

..….….…..ปลายสายเงียบไปครู่ จากนั้นก็มีเสียงหญิงสาวเข้า มา: “ฉิงฉิง ฉันเอง”

“คุณน้ามู่หรง? “เป็นลั่วฉิงตะลึง คาดไม่ถึงหน่อยๆ กลับ แอบถอนหายใจ ในเมื่อเป็นคุณน้ามู่หรง เธอก็ไม่ต้อง กังวลแล้ว
แต่ว่าคุณน้ามู่หรงท่าไมใช้โทรศัพท์ของมู่หรงตัวหยาง โทรหาเธอนะ? ทำให้เธอกังวลไปฟรีๆ

“ทำไม? เจ้าบ้าตัวหยางนั่นรังแกหนูอีกแล้วเหรอ? บอกป้ามา ป้าจะจัดการให้เอง”มู่หรงหยิงหยิงเปลี่ยนบท สนทนา เสียงมีความไม่พอใจแฝง

“ป้าคะ ทีแรกป้าให้หนูไปเรียนออกแบบ จากนั้นก็บังคับ มู่หรงตัวหยางมาสอนหนู สุดท้ายเขาก็เลยแก้แค้นหนู ค่ะ ที่จริงปีที่แล้วหนูจะต้องเรียนจบแล้ว แต่ว่าตอนนี้เขา ก็ไม่ให้หนูจบสักที”เวินลั่วฉิงก็จัดการทำเรื่องได้อย่างดี ฟ้องได้อย่างเป็นธรรมชาติ และแน่นอน ว่าการฟ้องของ เวินลั่วฉิงตอนนี้ก็อธิบายคำถามของเฉียววี่หนานได้พอดี

เย่ซือชวนได้ยินประโยคนี้ของเวินลั่วฉิง มุมปากก็ยกขึ้น แรงๆ เรื่องนี้เกรงว่าจะไม่ใช่ความผิดของมู่หรงตัวหยาง หรอก? เกรงว่าจะเป็นเพราะเธอเองที่โง่ไป คะแนนไม่ ผ่าน ก็เลยไม่ผ่านสินะ?

ใบหน้าของเฉียววี่หนานกับท่านหญิงเย่ต่างเยาะเย้ย และดูถูก คุณปู่เย่ก็ทำเสียงในลำคอ พวกเขาคิดว่า เวินลั่วฉิงโง่จริงๆ

เธอโง่เองแล้วยังมีหน้าไปโทษคนอื่นอีก? ยังมีหน้าไป ฟ้องแม่ของมู่หรงตัวหยาง? นั่นแม่แท้ๆของมู่หรงด้วหยางเขียว

“จริงเหรอ? เจ้าเด็กบ้านบ้าหรือเปล่า ไม่ให้ใบจบหนู ได้? ฉิงฉิงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเรื่องนี้ป่าจัดการให้หนูเอง ป้า จะรีบให้เขาให้ใบจบหนูสักที”แต่ว่า คำที่มู่หรงหยิงหยิง พูดต่อมา กลับทำให้ทุกคนที่รอดูอย่างคึกคักต่างคาดไม่ ถึง

“อือ ป้าดีกับหนูที่สุดเลยค่ะ”เวินลั่วฉิงยิ้มหวาน เธอเข้า ใจมู่หรงหยิงหยิง ดังนั้นเลยไม่ตกใจคำตอบนี้

“อือ รอหนูเรียนจบ ป้าก็สามารถวางแผนงานแต่งเรื่อง สำคัญของหนูได้แล้ว”จากนั้น มู่หรงหยิงหญิงก็พูดเสริม อย่างดีใจ ชัดเจนว่านี่คือจุดสำคัญขอมู่หรงหยิงหญิง

สายตาเย่ซือเฉินมองไปที่เวินลั่วฉิง ทำให้เป็นลั่วฉิงรู้สึก กดดันหนัก

“ป้าคะ หนูแต่งงาน? “เป็นลั่วฉิงแอบหายใจเข้า ที่ จริงเรื่องนี้เธอไม่อยากให้คนจำนวนมากรู้ แต่จาก สถานการณ์นี้แล้ว ใต้สายตาที่กดดันของเย่ซือเฉิน เธอ ไม่พูดไม่ได้

“หนูพูดอะไร? หนูแต่งงานแล้วเหรอ? กับใคร? “ที่ ปลายสาย จู่ๆเสียงของมู่หรงหยิงหยิงก็สูง เสียงนั้น ชัดเจน ดูเหมือนว่าถูกกระตุ้นอย่างแรง
“เย่ซือเฉิน”เวนลั่วนิ่งมองไปที่เย่ซือเฉิน แล้วรีบตอบ

มุมปากเย่ซือเฉินยกขึ้น ดูพอใจคำตอบของเธออย่าง มาก

“หนูหมายถึงใคร? เย่ซือเฉิน? ประธานคนนั้นของ บริษัทตระกูลเยีกรุ๊ปเหรอ? “เสียงของมู่หรงหยิงหยิง เหมือนจะสูงขึ้นอีก เธอหยุดไปแป๊บหนึ่ง แล้วจู่ๆก็พูด เสริม: “เยซือเฉินเหมือนจะสามสิบกว่าใช่ไหม? ”

สายตาเวินลั่วฉิงเป็นประกาย ทันใดนั้นก็เหมือนมีลาง สังหรณ์ไม่ดี เกี่ยวกับคุณน้ามู่หรง เธอน่าจะเข้าใจมากไป

จากที่เธอเข้าใจคุณน้ามู่หรงเป็นอย่างดี เกรงว่าคำพูด ต่อไปของคุณน้ามู่หรงจะทำให้คนตกใจได้