บทที่95สุดยอดของความเลว (3)

บทที่95สุดยอดของความเลว (3)

“นี่คือ ของที่คุณเฉียวตั้งใจออกแบบเพื่อฉลองครอบ รอบเจ็ดสิบปีของคุณย่าเหรอคะ? “เงินลั่วฉิงมองไปที่รูป ออกแบบตรงหน้า มุมปากยกขึ้น………….

ออกแบบเป็นพิเศษ? เฉียววี่หนานยังจะกล้าพูด! และ ยังมีหน้ามาพูดอีก หน้าเธอด้านมาก!

“ใช่ เดี๋ยวคุณยายก็จะครบรอบเจ็ดสิบแล้ว ฉันคิดของ ขวัญดีๆไม่ออก ก็เลยอยากออกแบบเครื่องประดับให้คุณ ยายเป็นพิเศษ”ในตอนนี้เฉียววี่หนานซ่อนความโกรธและ ความแค้นไว้ ใบหน้ามีรอยยิ้ม ดูสุภาพและฉลาด

“วี่หนานมีน้ำใจ ฉันชอบมาก”ที่จริงท่านหญิงเย่ก็พอใจ เฉียววี่หนานเป็นพิเศษอยู่แล้ว ในตอนนี้เลยให้ความร่วม มือกับเฉียววี่หนาน

ท่านหญิงเย่ทนไม่ไหวที่จะไล่เงินลั่วฉิงออกไป ให้เฉียววี่ หนานเป็นหลานสะใภ้ของเธอ

“คุณย่าชอบก็ดีค่ะ”เฉียววี่หนานยิ้มอย่างสดใส ดูอ่อน โยนบริสุทธิ์
“เอ๋ แปลกใจจัง เหมือนฉันจะเคยเห็นภาพนี้ที่ไหนมา ก่อน”พอเฉียววี่หนานพูดจบ ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงก็พูดขึ้น มา

“อะไรของเธอ? ทําให้ตกอกตกใจหมด เหมือนอะไร เนี่ย? “ท่านหญิงเย่จ้องเวินลั่วฉิงอย่างไม่พอใจมาก: “ไร้ การศึกษา”

เฉียววี่หนานได้ยินเงินลั่วฉิงแบบนี้ ตัวก็สั่นขึ้นมาหน่อยๆ เฉียววี่หนานรีบหันไปมองเวินลั่วฉิง ถึงเรื่องเมื่อปีนั้นคน จะรู้ไม่เยอะ สุดท้ายมู่หรงตัวหยางก็ไม่ได้ตามมาสอบ สวน แต่ว่า เฉียววี่หนานก็ยังเป็นคนทําผิด

“อ้อ ฉันจำได้แล้ว เมื่อสี่ปีก่อน ที่ ที่ …..”เป็นลั่วฉิงกลับไม่ สนใจท่านหญิงเย่ แต่มองไปที่เฉียววี่หนาน แกล้งทำเป็น พูดๆออกมาแต่ยังไม่พูดทันที ทำท่าทางใช้สมองคิดอย่าง ร้อนรน

สีหน้าของเฉียววี่หนานเปลี่ยนนิดๆ สายตาซ่อนความ ระแวงไว้ แล้วจึงพูดออกมาอย่างตระหนักได้ว่า: “หรือ ว่าเธอเคยเห็นภาพในความคิดที่weiboของฉัน ตอนฉัน เรียนมหาวิทยาลัยก็เคยมีความคิดแบบนี้ แต่ว่าตอนนั้น ยังเป็นผลงานที่ไม่เสร็จ ช่วงนี้คิดได้ว่าจะต้องฉลองงาน วันเกิดคุณยาย จู่ๆก็มีแรงบันดาลใจ ก็เลยทำเสร็จออกมา ตอนนี้”
เฉียววี่หนานพูดประโยคนี้ออกมาได้ดีทีเดียว ไม่มีอะไร รั่วไหลออกมา

ปูทางเพื่อให้ทางของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็ประจบ สอพลอท่านหญิงเย่ด้วย ผู้หญิงคนนี้มีแผนการจริงๆ

“weiboของคุณเฉียว? คุณเฉียวชอบเอาผลงาน ออกแบบของตัวเองลงweiboเหรอคะ? เคยชินอะไร เนี่ย? แปลกมาก”เงินลั่วฉิงมองไปที่เฉียววี่หนาน ตา กะพริบ หน้างงๆ

ถึงแม้ประโยคนี้ของเงินลั่วฉิงจะไม่ได้พูดตรงๆ แต่ว่า ในนี้มีแต่คนฉลาด ในฐานะนักออกแบบก่อนออกผลงาน มักจะต้องปิดไว้เป็นความลับ หนึ่งเพื่อรับรองความลึกลับ ของผลงาน สองเพื่อป้องกันคนลอกเลียนแบบ

เฉียววี่หนานเอาผลงานลงweiboแน่นอนว่าวิธีการช่าง แปลก ไม่ชัดเจน

แน่นอน ในเวลานี้ต่างไม่มีใครถามเฉียววี่หนาน

“แต่ว่าน่าเสียดายมาก ฉันไม่รู้weiboของคุณเฉียว ดัง นั้นฉันมั่นใจว่าไม่ได้เจอที่weiboของคุณเฉียว”น้ำเสียง ของเวินลั่วฉิงเปลี่ยนไป ขมวดคิ้วแน่น จากนั้นจู่ๆก็ร้อง ออกมา : “อ้อใช่ ฉันคิดออกแล้ว ฉันเคยเห็นที่อาจารย์มู่ห รง”
ตอนนี้เวินลั่วฉิงเอางานออกแบบพวกนั้นพูดเป็นมู่หรงด้ว หยาง เพราะว่าตอนนี้เธอต้องการไม่เป็นจุดสนใจ จะเปิด เผยมากไปไม่ได้

เฉียว หนานได้ยินประโยคนี้ของเงินลั่วฉิง สีหน้าก็ เปลี่ยนไป หัวใจก็เต้นแรง ที่จริง เฉียววี่หนานคิดมาตลอด ว่าแบบร่างพวกนั้นเป็นของมู่หรงตัวหยาง

เธอนึกว่านอกจากเธอกับมู่หรงตัวหยาง ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าวันนี้จู่ๆเป็นลั่วฉิงจะพูดแบบนี้ออกมา ต่อหน้าคนมากมายที่ตระกูลเย่

“ตอนนั้นอาจารย์มู่หรงวาดแบบร่างตั้งมากมาย หนึ่งใน นั้นก็มีอันนี้”เวินลั่วฉิงมองไปที่เธอ แล้วพูดเสริมอย่างไม่ รีบร้อน

ได้ยินประโยคนี้ของเวิน วฉิง เฉียว หนานก็ตกใจเต้น

แรง

เวินลั่วฉิงมองท่าทางของเธอ ในใจยิ้มนิดๆ เธอยื่นมือ ไปหยิบแบบร่างรูปนั้น มองดู จากนั้นก็พูดด้วยใบหน้า สงสัย: “ทำไมผลงานของแบบเมื่อสี่ปีก่อนของอาจาร ย์มู่หรงกลับกลายเป็นผลงานของคุณเฉียวได้ล่ะ?”

เงินลั่วฉิงพูดแบบนี้ด้วยท่าทางไร้เดียงสา แต่ว่ากลับไม่ คิดว่าไม่ได้ตั้งใจพูด
หลายคนมองไปที่เฉียววี่หนานด้วยความสงสัย

“เธอพูดอะไรไร้สาระ? “ที่จริงเฉียววี่หนานที่ทำผิดได้ ยินเงินลั่วฉิงพูดแบบนี้ ก็ตกใจจนอยากจะลุกขึ้นมา ลืม ท่าทีไปทันทีแล้วร้องออกมา

“คุณเฉียว โกรธเหรอคะ? “เวินลั่วฉิงมองไปที่เธอ กะพริบตา ใบหน้ามีความขอโทษเล็กน้อย และดูไม่ได้ ตั้งใจ: “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ตั้งแต่เด็กแม่ฉันก็ สอนให้ฉันซื่อสัตย์ ต้องทำตามความเป็นจริง ดังนั้น ฉัน เลยเคยชินกับการพูดความจริง โกหกไม่เป็น ไม่ได้ตั้งใจ ทำให้คุณเฉียวโกรธค่ะ”

เวินลั่วฉิงพูดแบบนี้สุดยอดมาก!!

ใครจะไปรู้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลเงินเป็นคนโง่ คนโง่ๆ ซื่อๆโกหกไม่เป็น ตอนนี้เป็นลั่วฉิงจงใจเน้นเสียง

ดังนั้น ในตอนนี้ถึงคุณปู่เย่กับท่านหญิงเย่ที่ไม่ค่อยพอ ใจเงินลั่วฉิงต่างก็เชื่อคำพูดของเวินลั่วฉิง

เย่ซือชวนมองไปที่เวินลั่วฉิงพูด มุมปากยกขึ้นแรงๆ เธอ บอกว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่าทำไมเขารู้สึกว่าเธอจงใจ ล่ะ?

ผู้หญิงคนนี้โง่จริงๆไหม?
คงไม่ใช่หมาป่าสวมหนังแกะนะ?

ดวงตาเย่ซือเฉินมีรอยยิ้มนิดๆซ่อนไว้ ผู้หญิงคนนี้สุด ยอดจริง คำพูดของเธอสื่อว่าเฉียววี่หนานขโมยผลงาน ของผู้อื่นมา เธอสุดยอดมาก เธอพูดแบบไม่มีหลักฐาน แต่ว่าทําให้คนอดสงสัยไม่ได้และยังทำให้เฉียววี่หนาน ตอบโต้ไม่ได้ด้วย

เฉียววี่หนานอึ้ง แอบสูดหายใจ พยายามให้ตัวเองใจเย็น จากนั้นหน้าของเธอก็ยิ้มออกมานิดๆ : “คุณเวิน ฉันไม่ได้ โกรธคุณค่ะ ฉันแค่จู่ๆได้ยินแบบนี้ ก็เลยตะลึงนิดๆ คุณ พูดแบบนี้ฉันกลับคิดได้ว่า ตอนนั้นฉันเป็นนักเรียนของ อาจารย์มู่หรงค่ะ ตอนนั้นฉันเคยเอาแบบร่างที่วาดเสร็จ ไปให้อาจารย์มู่หรงดูค่ะ ตอนนั้นอาจารย์มู่หรงยังเอางาน ออกแบบของฉันกลับบ้านด้วย บอกว่าจะตั้งใจดูค่ะ”

ไม่พูดไม่ได้ การตอบสนองของเฉียววี่หนานไวมาก แน่นอน เธอมีความสามารถในการโกหก

“ตอนนั้นคุณเวินน่าจะเคยเห็นที่บ้านของอาจารย์มู่ห รงสินะคะ? ความสัมพันธ์ของคุณเวินกับอาจารย์มู่ห รงดีมากเลยเหรอคะ? “เฉียววี่หนานไม่เพียงแต่มีความ สามารถในการโกหก ความสามารถในการใส่ไฟก็เก่งเช่น กัน
คำพูดธรรมดาๆนี้ไม่ใช่แค่เปลี่ยนเรื่องไป แต่ยังทำให้ เป็นลั่วฉิงโดนระเบิดเขวี้ยงใส่

ระเบิดที่ต้องการทำลายความสัมพันธ์ของเงินลั่วนิ

งกับเย่อเฉิน

ตอนนี้ใจความสำคัญในคำพูดของเฉียววี่หนานเผยมา เรื่องหนึ่ง เวินลั่วฉิงเคยเห็นงานออกแบบในบ้านของมู่หรง ตัวหยาง

เด็กผู้หญิงสามารถเข้าไปในบ้านชายหนุ่มได้ ความ

สัมพันธ์นี้..……..

เย่ซือเฉินมองไปที่เวินลั่วฉิง สายตาเขาช่างเยือกเย็น มี ความหมายลึกซึ้ง