บทที่379 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลัง จะไปแล้ว (7)

บทที่379 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลังจะไป แล้ว (7)

เขารู้สึกว่าท่านประธานสมควรจะเป็นโสดไปตลอดชีวิต หาภรรยาไม่ได้อีกเลย

แน่นอนว่าเลขาหลิวได้แต่แอบคิดเรื่องพวกนี้อยู่ในใจไม่ กล้าพูดออกไป

“เลขาหลิว คุณกลับมาแล้วเหรอ?” เลขาหรวนที่เดินผ่าน มาพอดีเห็นเลขาหลิวยืนนิ่งอยู่หน้าห้องทำงานของท่าน ประธานก็รู้สึกแปลกใจ

“ท่านประธานไม่ได้บอกว่าให้คุณกลับมาหนึ่งเดือนหลัง จากนี้เหรอ?” เลขาหรวนจำได้ว่าเลขาหลิวพูดไว้ตอนที่ จะไปว่าท่านประธานไม่ให้เลขาหลิวกลับมาในช่วงหนึ่ง เดือนนี้ อย่างไรก็ตามในตอนนั้นทุกคนคิดว่าเลขาหลิวล้อ เล่น ดังนั้นตอนนี้เลขาหรวนจึงพูดเพื่อหยอกเขา

เมื่อเลขาหลิวได้ยินที่เลขาหรวนพูดแล้วก็นิ่งไป อันที่ จริงเขาก็คิดมาตลอดว่าเรื่องนี้มันแปลก ก่อนหน้านี้ไม่กี่ วัน จู่ ๆ ท่านประธานให้เขาเดินทางไปทำงาน และยังบอก ว่าภายในหนึ่งเดือนห้ามกลับเมือง A ท่านประธานยังบอกอีกว่าต่อให้ทำเรื่องทางนั้นเสร็จแล้ว แล้วทางนี้มี ปัญหา เขาก็ห้ามกลับมาที่เมือง A

แต่ว่าครั้งนี้ท่านประธานมีเรื่องเร่งด่วนให้เขารีบกลับมา และเขาก็เข้าใจสถานการณ์ทางประเทศ C อยู่บ้าง นั่น เป็นเรื่องของชีวิตคน ถ้าไม่อย่างนั้นท่านประธานไม่มีทาง ให้เขากลับมาแน่

เพียงแต่จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าทำไมท่านประธาน ถึงย้ายเขาไปทำงานนอกสถานที่ อีกทั้งยังย้ายเขาไปยัง พื้นที่ห่างไกลอีกด้วย และเขายิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมถึงจะ ห้ามไม่ให้เขากลับมาภายในหนึ่งเดือนนี้

ในตอนนั้นที่ท่านประธานออกคำสั่งสีหน้าเขาดูน่ากลัว ไม่น้อย เขาจึงไม่กล้าถาม เขารู้สึกว่าเป็นไปได้ว่าเขาจะ ทำอะไรผิดจนทำให้ท่านประธานโกรธ

เลขาหลิวไม่ได้ตอบคำถามของเลขาหรานและเพียงแค่ มองดูสัญญาที่อยู่ในมือ แล้วถอนหายใจอีกรอบ แล้วมอง ไปที่ประตูห้องทำงานแล้วจึงเดินจากไป

ในตอนนี้ ประเทศ C

ก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินได้พูดแล้วว่าหากไม่ได้เห็นคน ของเขากลับมาอย่างปลอดภัยจะไม่มีใครได้ออกไปจาก สถานที่นี้ ดังนั้นฝั่งตรงข้ามที่อยู่ในนี้ทุกคนจึงรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน

พวกเขากลัวว่าถ้าปล่อยคนแล้วถึงเวลาเยซือเฉินจะไม่ ปล่อยพวกเขาไป พวกเขากลัวฝีมือของเย่ อเฉิน

ดังนั้นเมื่อครู่เพราะมีใครบางคนลนลานและตื่นตระหนก จนเกินไป จึงได้เกิดเหตุการณ์ทำปืนในมือลั่น แต่ว่า โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ซึ่งถูกเย่ซือเฉินเข้าระงับ เหตุการณ์ได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากระงับเหตุการณ์ได้แล้ว เย่ซือเฉินคิดถึงเรื่องที่ เลขาหลิวโทรหาเขาเมื่อครู่ และคิดถึงเงินลั่วฉิงที่ยังอยู่ใน ห้องทำงาน ดวงตาของเขาก็เป็นประกายในทันใด

จากนั้นเขาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วหาเบอร์ของ เวินลั่วฉิงและโทรออก

เวินลั่วฉิงในตอนนี้กำลังนั่งรอเงียบ ๆ อยู่ในห้อง ทำงาน ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นลั่วฉิง หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วพบว่าเย่ซือเฉินโทรเข้ามา เธอ กะพริบตาอย่างรวดเร็ว ทำไมเขาถึงโทรมาอีก?

เขายังมีเรื่องอะไรอีกงั้นเหรอ?

เวินลั่วฉิงจ้องดูโทรศัพท์และลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อครู่ เลขาหลิวก็ออกไปทำเรื่องหย่าแล้ว จู่ ๆ เขาโทรเข้ามาหาเธอมีเรื่องอะไร?

เงินลั่วนิ่งคิดและตัดสินใจรับสาย

เพียงแต่ในตอนที่เธอกำลังจะกดรับ เสียงเรียกเข้าก็

หยุดลง

เงินลั่วฉิงมองดูโทรศัพท์และกะพริบตา ทำไมถึงวางสาย ไป? โทรผิดเหรอ? หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น? เธอควร จะต้องโทรกลับไหม?

เงินลั่วฉิงคิดเธอคงจะต้องโทรกลับไปถามเสียหน่อย เผื่อว่าจะเกิดเรื่องอะไรกับเขา

เพียงแค่ยังไม่ทันที่เวินลั่วฉิงนะโทรออก ประตูของห้อง ทำงานก็ถูกเปิดออก

เลาขาหลิวเดินเข้ามาพร้อมกับทนายอีกคนหนึ่ง

“คุณนายครับ ท่านนี้คือทนายหมิง” เลขาหลิวแนะนำใน

ทันที

“สวัสดีค่ะ” เวินลั่วฉิงกล่าวทักทายด้วยความสุภาพ

“สวัสดีครับ ขอถามว่าคุณได้เอาเอกสารรับรองมาด้วยหรือเปล่า?” ทนายความมองเงินลั่วฉิงด้วยความเกรงใจ เพียงแต่แอบมีความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยว่าท่าน ประธานของพวกเขาแต่งงานด้วยเป็นผู้หญิงแบบนี้

อย่างไรก็ตามมันคือการแต่งงานด้วยเงื่อนไข เรื่องอื่น นั้นก็ไม่สําคัญ

“เอามาค่ะ” เงินลั่วฉิงรีบหยิบเอกสารที่จำเป็นออกมารวม

ทั้งทะเบียนสมรสของเธอกับเย่อเฉินด้วย

เมื่อเห็นทะเบียนสมรส ดวงตาของเงินลั่วฉิงก็เป็น ประกาย

ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้หยิบมันออกมาเพราะเข้าใจว่าเลขา หลิวจะใช้ช่องทางพิเศษหรืออาจจะไม่ต้องใช้ของพวกนี้ ในตอนที่เย่ซือเฉินลากเธอไปจดทะเบียนนั้นก็ไม่ได้ต้อง ใช้ทะเบียนบ้านหรืออะไรพวกนี้

เอกสารที่ต้องใช้มากมายเวินลั่วฉิงก็พกติดมาด้วย ตัวอย่างเช่นหนังสือเดินทางอะไรแบบนั้นเธอก็เอามาด้วย แบบนี้ วันนี้เธอจะได้รีบไปสนามบินและไม่ต้องกลับไป เอาที่บ้านอีกรอบ

“ขอถามว่าคุณรู้ไหมว่าเอกสารการแต่งงานของท่าน ประธานอยู่ที่ไหน?” ทนายหมิง มองไปที่เอกสารของ เวินลั่วฉิงและถามขึ้น
เป็นลั่วนึงนิ่งไปและคิดขึ้นได้ในตอนที่เดินทางไป ประเทศ R นั้น เย่ซือเฉินเก็บหนังสือรับรองการแต่งงานไว้ กับตัว ครั้งนี้เขาเดินทางไปต่างประเทศ คงจะไม่ได้เอาไป ด้วยหรอกนะ?

“คงจะไม่ได้ต้องใช้เอกสารรับรองการแต่งงานของเขา หรอกใช่ไหมคะ? ไม่ได้ต้องการสัญญาหรอกเหรอคะ?” เวินลั่วฉิงคิดว่าหากเย่ซือเฉินเอาเอกสารไปด้วย งั้นเธอ จะไม่สามารถเดินทางไปต่างประเทศไปหาเยซือเฉินเพื่อ ขอหนังสือรับรองของเขาหรอกนะ?

ตอนนี้เธอคงทำไม่ทันแล้ว!!

“ท่านประธานไม่ได้บอกคุณเหรอ?” ทนายหมิง นิ่งไป และจู่ ๆ ก็พูดออกมา

เวินลั่วฉิงนิ่งไปจากนั้นก็ส่ายหน้า เธอรู้เพียงว่าครั้งก่อน เย่ซือเฉินนำเอกสารติดตัวไปด้วย ไม่รู้ว่าครั้งนี้นำติดตัว ไปด้วยไหม แต่เงินลั่วฉิงไม่อยากจะเสียเวลาไปหา

เธอจะต้องรีบไปขึ้นเครื่องบิน เธอไม่มีเวลาเยอะขนาด

นั้น

เดิมทีเพียงสามีภรรยาทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องก็ไม่ต้องใช้ทะเบียนสมรส
คำพูดของทนายหมิง ทำให้เงินลั่วฉิงคิดขึ้นได้ว่าก่อน หน้านี้ที่เย่ซือเฉินโทรหาเธอ จากนั้นก็วางสายไป หรือ ว่าที่เขาโทรหาเธอก่อนหน้านี้ก็เพื่อจะคุยกับเธอเรื่องนี้ จากนั้นจึงรู้สึกว่ามันไม่จำเป็น จึงได้วางสายไป?

แต่ว่าที่ทนายหมิง ถามกับที่เงินลั่วฉิงคิดนั้นไม่ค่อยจะ เหมือนกัน ทนายหมิง เห็นเธอส่ายหน้าและกะพริบตา เล็กน้อย เอกสารรับรองการแต่งงานของพวกนี้นั้นไม่ได้ สําคัญอะไรนัก เธอกับท่านประธานเป็นสามีภรรยากัน ท่านประธานจะไม่คุยเรื่องพวกนี้กับเธอเลยเหรอ?

ดูแล้ว ท่านประธานคงจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอมากมาย และไม่เชื่อในตัวเธอ

ทนายหมิง คิดถึงจุดนี้และไม่ถามอะไรอีก อันที่จริง ไม่มีเอกสารจากท่านประธานก็สามารถทำได้ หรือไม่มี เอกสารจากเธอก็ทําได้เหมือนกัน เพียงแต่มันจะยุ่งยาก อยู่บ้างเท่านั้น เขาเพียงแค่จงใจหาข้ออ้างเพื่อมาดู

เขาแค่อยากจะดูว่าผู้หญิงที่ท่านประธานแต่งงานด้วย เป็นแบบไหนกันแน่

แต่ว่าไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึง ท่านประธานจะ แต่งงานกับผู้หญิงขี้เหร่คนนี้ ดีที่เป็นแค่การแต่งงานแบบ มีเงื่อนไข ถ้าหากต้องอยู่ด้วยตลอดชีวิต ชีวิตของท่าน ประธานคงจะหดหู่น่าดู
อย่างไรก็ตามในเมื่อเป็นทนายความผู้ทรงคุณวุฒิ เขา

ไม่อาจจะพูดคำพูดพวกนี้ออกไปได้

ถึงแม้ว่าทนายหมิง จะไม่พูดอะไรแต่เป็นลั่วนิ่งกลับ เข้าใจดี จากความสามารถของเงินลั่วฉันก็สามารถจะเคา ความคิดทั้งหมดของเขาได้อย่างง่ายดาย

แต่ว่าเงินลั่วฉิงก็ไม่ได้พูดอะไร นั่นไม่จำเป็น เธอไม่เคย ปล่อยให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องมามีผลกระทบต่อเธอได้