บทที่355 ความบ้าคลั่งของคุณชายสามเย่ (2)

บทที่355 ความบ้าคลั่งของคุณชายสามเย่ (2)

เวินลั่วฉิงกำลังคิดว่าถ้าหากเธอเปลี่ยนกลับมาเป็น เหมือนเดิมแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าเขาจะทำยังไง

จู่ๆเวินลั่วฉิงก็นึกถึงประโยคหนึ่งขึ้นมา กลางคืน ปิดไฟ

ก็เหมือนกัน ไม่แตกต่างอะไร

แต่ว่า เหมือนเย่ซือเฉินจะไม่เคยปิดไฟเลยนะ

“อะไรเรียกว่าไม่แตกต่าง”เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย อะไรเรียกว่าไม่มีผลอะไรต่อเขา ไม่มีความแตกต่าง คํา พูดแบบนี้เธอพูดออกมาได้ยังไง

เขาอยากเห็นภรรยาที่สวยๆ อยากมาก และโคตรอยาก ภรรยาเขาสวยดั่งนางฟ้าในสวรรค์แท้ๆ ทําเขาไมเขาถึง ไม่สามารถเห็นได้

ฉะนั้น ทำไมจะไม่มีความแตกต่าง ไม่มีผลกระทบ แตก ต่างมากๆด้วย

“พรุ่งนี้หาถังหลิน”คุณชายสามเย่คิดว่ามันคือ ผลพลอยได้ของเขา เขาต้องเพลิดเพลินกับมันสิ
คุณชายสามเย่ตอนนี้ตัดสินใจแล้ว จะไม่ถือสาเรื่องเมื่อ ก่อนกับถังหลิน แน่นอนว่ามีเขาอยู่ ถังหลินก็อย่าหวังจะมี โอกาสได้ทำอะไรทั้งสิ้น

“ไม่ดูไม่ได้หรือไง”เป็นลั่วฉิงมองเขาแล้ว ก็เกิดอยาก หัวเราะเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเขายิ่งนานยิ่งติงต๊องขึ้น เรื่อยๆ ไม่เพียงติงต๊อง แต่ยังมองอะไรเพียงผิวเผินอีก ด้วย

คนที่มองอะไรเพียงผิวเผินถึงจะตัดสินคนที่ภายนอก

แต่ ผู้ชายเป็นพวกที่มองรูปลักษณ์หน้าตาอยู่แล้ว เพราะ ฉะนั้น เขามองอะไรเพียงผิวเผินก็เป็นเรื่องธรรมดา เธอก็ พอจะเข้าใจได้

“ใช้ ไม่ดูไม่ได้”คุณชายสามเย่ตอบอย่างมุ่งมั่นและแน่ว

แน่

ที่จริงเขารู้ตั้งนานแล้วว่าของพวกนั้นที่อยู่บนหน้าเธอคือ เมคอัพขึ้นมาทั้งนั้น เมื่อก่อนไม่คิดหาวิธีให้เธอลบออก เพราะเขาไม่อยากบังคับเธอ

แต่ตอนนี้ตัวเธอเองก็ยอมด้วยความเต็มใจ เพราะเหตุ ใดเขายังต้องรอล่ะ แล้วเพราะอะไรยังต้องอดทนอีกด้วย
คุณชายสามเย่ตอนนี้ตัดสินใจแล้ว จะไม่ถือสาเรื่องเมื่อ ก่อนกับถังหลิน แน่นอนว่ามีเขาอยู่ ถังหลินก็อย่าหวังจะมี โอกาสได้ทำอะไรทั้งสิ้น

“ไม่ดูไม่ได้หรือไง”เป็นลั่วฉิงมองเขาแล้ว ก็เกิดอยาก หัวเราะเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเขายิ่งนานยิ่งติงต๊องขึ้น เรื่อยๆ ไม่เพียงติงต๊อง แต่ยังมองอะไรเพียงผิวเผินอีก ด้วย

คนที่มองอะไรเพียงผิวเผินถึงจะตัดสินคนที่ภายนอก

แต่ ผู้ชายเป็นพวกที่มองรูปลักษณ์หน้าตาอยู่แล้ว เพราะ ฉะนั้น เขามองอะไรเพียงผิวเผินก็เป็นเรื่องธรรมดา เธอก็ พอจะเข้าใจได้

“ใช้ ไม่ดูไม่ได้”คุณชายสามเย่ตอบอย่างมุ่งมั่นและแน่ว

แน่

ที่จริงเขารู้ตั้งนานแล้วว่าของพวกนั้นที่อยู่บนหน้าเธอคือ เมคอัพขึ้นมาทั้งนั้น เมื่อก่อนไม่คิดหาวิธีให้เธอลบออก เพราะเขาไม่อยากบังคับเธอ

แต่ตอนนี้ตัวเธอเองก็ยอมด้วยความเต็มใจ เพราะเหตุ ใดเขายังต้องรอล่ะ แล้วเพราะอะไรยังต้องอดทนอีกด้วย
แต่คิดไปคิดมา เงินลั่วฉิงก็ไม่เลือกที่จะพูดออกไป เธอ

ไม่อยากกระทบกระเทือนใจเย่ซือเฉินในตอนนี้

คุณชายสามเย่ในตอนนี้ไม่ได้เป็นคุณชายสามเย่ที่สุขุม เยือกเย็นดั่งเมื่อก่อนแล้ว คุณชายสามเย่ในตอนนี้อะไร นิดอะไรหน่อยก็โมโห

ฉะนั้น ทางที่ดีอย่ายั่วโมโหเขา

คุณชายสามเย่มองหน้าเงินลั่วฉิง แล้วยกมือไปเช็ดหน้า เธอสองสามที แต่ ของพวกนั้นบนหน้าเธอเช็ดไปออกเลย สักนิด

คุณชายสามเย่ก้มหน้า แล้วบดจูบริมฝีปากบางของเธอ อย่างเร่าร้อน เมื่อคืนเธอเหนื่อยมาก เขาเลยไม่ได้แตะ เธอ เขาทนมาทั้งคืน กอดเธอแค่ทำอะไรไม่ได้ ความรู้สึก นั้นมันทรมานมาก

วันนี้ เกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ มันกระทบกระเทือนคุณ ชายสามเย่ไม่ใช่น้อย เขาทับทั้งร่างเธอนอนลงบนโต๊ะ เครื่องแป้ง จูบเธอดุเดือด มือข้างหนึ่งจับเอวเธอไว้แน่น

“เย่ซือเฉิน ตอนนี้กลางวันแสกๆ คุณ…”เนชั่วฉิงตกใจ เล็กน้อย พร้อมกับห้ามมือเขาไว้ทันที
“ใครกำหนดว่ากลางวันฉันจะมีอะไรกับเมียฉันไม่ได้ ฉัน อยากมีอะไรกับเมียฉัน เมื่อไหร่เมื่อใดก็ได้ทั้งนั้น”เพียง แต่ เย่ซือเฉินเอื้อมือมาจับมือเธอไว้อย่างรวดเร็ว เขาใช้ มือข้างเดียวจับมือทั้งสองข้างของเธอไว้ จากนั้นก็รวบมือ เธอขึ้นเหนือศีรษะ การจูบของเขาเปลี่ยนเป็นยิ่งดุเดือด ยิ่งเร่าร้อน

เวินลั่วฉิงได้ยินที่เขาพูด ก็กระตุกมุมปากด้วยความไม่ พอใจ คุณชายสามเย่รู้ตัวบ้างไหม ว่าคำพูดนี้ของเขานั้น เหมือนเปรียบตัวเองเป็นไอ้พวกสัตว์เดรัจฉานที่สามารถ จะทำอะไรๆแบบนั้นในทุกที่ทุกเวลาได้

เวินลั่วฉิงรู้ ปกติในเวลาแบบนี้ มาสามารถห้ามปราม อะไรเขาได้ ยิ่งวันนี้เขาคลุ้มคลั่งขึ้นมา

เวิน วฉิงยิ่งห้ามอะไรเขาไม่ได้

จึงปล่อยให้เขาทําทุกอย่างตามอำเภอใจไปแล้วกัน

สุดท้าย เวินลั่วฉิงก็ไม่แต่เสียใจภายหลัง

เธอไม่ควร ไม่ควรให้เขาทำตามใจชอบ

เมื่อคืน คุณชายสามเย่ให้เธอพักคืนหนึ่ง วันนี้ก็เพิ่มเติม กลับมาแล้ว คือเพิ่มสองเท่าในการเติมกลับมา
สุดท้ายเวินลั่วฉิงก็ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน เพราะ ถูกเขาทรมานอย่างบ้าคลั่ง เหนื่อยจนสลบไป

เช้าวันรุ่งขึ้น ฟ้ายังไม่สว่าง เสียงโทรศัพท์เย่ซือเฉินก็ดัง ขึ้น

เยซือเฉินมองเบอร์แวบเดียว ก็หรี่ตาลง จากนั้นก็รีบรับ

โทรศัพท์

ตอนนี้ เวินลั่วฉิงกำลังหลบลึก จึงไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด

“ลูกพี่ครับ เกิดเรื่องแล้วหรวนจื้อตายแล้ว คนจองพวก เรามีหลายคนถูกพวกมันจับตัวเข้าไว้ครับ อาจจำเป็นต้อง ให้ลูกพี่มาด้วยตัวเองหน่อยครับ”

“อือ ฉันรู้แล้ว”ใบหน้าเย่ซือเฉินมีกลุ้มใจปรากฏขึ้น น้ำ เสียงทุ้มต่ำลงด้วยความเครียดเล็กน้อย เขาวางสายทิ้ง ก็เหลือบตามองเวินลั่วฉิงที่นอนสบายอยู่ข้างกาย เขาไม่ อยากอยู่ห่างจากเธอ แม้แต่นิดก็ไม่คิด

แต่คนของเขาตาย เรื่องนี้ก็จำเป็นต้องไปจัดการ ครั้งนี้ กลัวว่าจะมีอันตราย เขาจึงไม่สามารถพาเธอไปด้วย

“ฉิงฉิง ฉันจะออกไปหลายวัน เธออยู่บ้านเป็นเด็กดี นะ”เย่ซือเฉินโน้มตัว เข้ามาใกล้ข้างหูเธอ กระซิบเบาๆ”เป็นเด็กดีรอฉันอยู่ที่บ้านนะ”

เมื่อคืนเงินลั่วฉิงถูกเขาทรมานอย่างโหด ตอนนี้เลย ได้ยินเขาพูดข้างหูเธอไม่ชัด แต่ในความหลบลึกทำให้ เธอไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร

เธออยากลืมตา แต่หนังตากลับรู้สึกหนักเหลือเกิน จึง ลืมตาไม่ขึ้น

“ฉิงฉิง รับปากฉัน”เย่ซือเฉินเอ่ยพูดแผ่วเบา ขบติ่งหูของ เบาๆ เขารู้ว่าตอนนี้เธอเหนื่อยมากๆ แต่เขาต้องออกจาก บ้าน อาจจะหลายวันถึงจะกลับมาได้ เขาไม่อยากแยก จากเธอจริงๆ

เวินลั่วฉิงรู้สึกคันใบหู ยุบยิบๆ จากนั้นก็เข้าใจที่เขาพูด เขาให้เธอรับปากเขา

รับปากเขาอะไร

“อือ”เวินลั่วฉิงในตอนนี้กึ่งหลบกึ่งตื่นไม่รู้เรื่องอะไร เพียงแต่ตอนนี้โดยเขาขบจนเจ็บเล็กน้อย จึงรับปาก ตามใจเขาไป

“เด็กดี”เย่ซือเฉินได้ฟังคำตอบของเธอ ก็หัวเราะร่าเบาๆ พร้อมกับหอมหน้าเธอซ้ำๆ จูบริมฝีปากเธอซ้ำๆ จากนั้น ถึงจะลูกขึ้น ใส่เสื้ออย่างรวดเร็ว
การเคลื่อนไหวของเย่ซือเฉินแม้จะรวดเร็ว แต่ก็ไม่ได้ เสียงดังมากนัก ไม่ได้รบกวนเวินลั่วฉิง ฉะนั้นตั้งแต่ต้นจน จบเงินลั่วฉิงไม่เคยตื่นขึ้นมาเลย

ตอนเย่ซือเฉินเดินไปถึงหน้าประตู ก็หยุดลง คิดแล้วคิด อีก ก็วนกลับมา เปิดลิ้นชักโต๊ะข้างเตียง เมื่อเปิดลิ้นชัก ก็ เห็นสัญญาข้อตกลงอันนั้นที่พวกเขาเซ็นใหม่ทันที

เย่ซือเฉินชะงักนิ่งไป กระตุกมุมปากเล็กน้อย ครั้งนี้เธอ ไม่ได้ซ่อนมันเหมือนครั้งก่อน

เขาหยิบสัญญาออกมา เปิดดู เพราะสัญญาเพิ่งเขียน ไปไม่กี่วัน เพราะฉะนั้นลายลักษณ์อักษรจึงยังไม่มีการ เปลี่ยนแปลงใดๆ

นี่คือความมหัศจรรย์ของปากกาแท่งนี้ ลายลักษณ์อักษร ชุดก่อนไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่พอมาถึงไม่กี่วัน สุดท้าย ก็จางหายไป

แบบนี้เลยยิ่งไม่ทำให้เธอเกิดความข้อสงสัย

ทีแรกเย่ซือเฉินอยากสัญญาไปเก็บ แต่พอคิดไปคิดมา ก็เอาสัญญากลับไปวางไว้ที่เดิม