บทที่341 คุณชายสามเย่จับคนร้ายในที่เกิดเหตุ(1)

บทที่341 คุณชายสามเย่จับคนร้ายในที่เกิดเหตุ (1)

ครอบครัวของเธอถือได้ว่ามีเงินอยู่บ้าง เธอเองก็เคยพบ คนใหญ่คนโต ดังนั้น เธอมองออก ว่าชายคนนี้ไม่ใช่เล่นๆ กลัวว่าเธอเองจะรับมือไม่ไหว

ดังนั้น วันนี้ เรื่องนี้ก็ช่างมันดีกว่า

“บัญชีนี้น่าจะมาคิดกันดีๆ จื่อโม่ บอกกับพวกเขาหน่อย ว่ากฎเกณฑ์จัดการศัตรูพวกเราเป็นยังไง” ถังไป่เชียนก ลับพูดต่อจากเธอ เสียงนั้นมันช่างเบามาก แต่ว่ากลับ ทําให้คนที่ฟังรู้สึกเย็นวาบจนขนลุก

เวินลั่วฉงชะงักไปเล็กน้อย? กฎเกณฑ์? พวกเขามีกฎ เกณฑ์แบบนี้เหรอ? ทำไมเธอถึงไม่รู้?

“กฎเกณฑ์ที่ใช้ฆ่าศัตรูนั่นน่ะเหรอ?” แต่ว่าถังจื่อโม่กลับ พูดต่อได้อย่างไหลลื่น

ผู้คนที่ล้อมรอบได้ยินคำพูดของคนตัวโตและคนตัวเล็ก แต่ละคนสีหน้าเปลี่ยนไป ตกลงว่านี่คือใครกัน? แถมมี กฎเกณฑ์ในการจัดการศัตรูโดยเฉพาะอีก?

คงไม่ใช่พวกมาเฟียใช่ไหม?
ได้ยินมาว่าพวกมาเฟียมีกฎมากมาย แถมฆ่าคนไม่ กะพริบตาด้วย

“เรื่องวันนี้ช่างมันเถอะ ก็แค่เด็กๆสองคนทะเลาะ กัน……” หญิงอ้วนสัมผัสได้ว่าเรื่องราวไม่ชอบมาพากล อยากจะทำให้เรื่องราวสงบแล้วให้คนมาคุยกันดีๆ

“ช่างมัน? มาด่าลูกของผม แล้วก็มาช่างมันแบบนี้? นี่ คุณกล้าคิดจริงๆเหรอ?” ถังไป๋เชียนหัวเราะหยัน ต่อหน้า เขา ถังไป๋เซียน ไม่เคยมีเรื่องง่ายดายแบบนี้

“อย่างนั้นคุณจะเอายังไง?” หญิงอ้วน กลัวจนเนื้อบน ใบหน้าสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่

“แต่ก่อนตามกฎแล้ว ด่าที่รักของผม จะต้องตัดลิ้น” ดวงตาของถังไป๋เชียนเป็นประกาย ตั้งใจพูดขึ้น

เวินลั่วฉิงอดไม่ได้แล้วมองถังไป๋เชียนอีกครั้ง เธอรู้สึก ว่าวันนี้รุ่นพี่ทำเกิดขอบเขตไปหน่อยแล้ว

ถึงแม้ว่าเวลาปกติ เธอจะรับงานพิเศษบ้าง แต่ว่าแต่ไหน แต่ไรมาไม่เคยทำลายชีวิตคนอื่น และยังไงก็ไม่มีทางที่ จะมาตัดลิ้นคนอื่นๆแน่ๆ

“แต่ว่า ที่รักของผมอยู่ที่นี่ โหดร้ายเกินไป ผมกลัวว่าจะ ทำให้ที่รักของผมกลัว” ถังไปเชียนเหลือบตาขึ้นมองสบตากับเงินลั่วฉิงอยู่ครั้งหนึ่ง มุมปากก็ค่อยๆยกยิ้มขึ้น

น้อยๆ

ทุกๆคน รวมไปถึงเงินลั่วฉิงนึกว่าที่รักที่เขาพูดถึงใน ตอนนี้ ก็คือเด็กทั้งสองคน

แต่ว่า ที่รักที่เขาพูดถึง ความจริงแล้วไม่ใช่เด็กทั้งสอง คน แต่หมายถึงเงินลั่วฉิง

เพียงแต่น่าเสียดายเงินลั่งฉิงความรู้สึกช้า เลยฟังไม่ เข้าใจ

ถังไปเชียนเห็นว่าสีหน้าของเวินลั่วฉิงเรียบนิ่ง ไม่มี ปฏิกิริยาตอบกลับที่ผิดปกติ ภายในใจก็แอบถอนหายใจ เมื่อไหร่ที่เธอจะเข้าใจความรู้สึกของเขาเสียที?

ถึงจื่อโม่ส่ายหน้า อดไม่ได้ที่ถอดหายใจออกมา เขาไม่ เข้าใจเอาเสียเลย ทั้งๆที่แม่ก็เป็นคนที่ฉลาดคนหนึ่งแท้ๆ ทำไมพอเป็นเรื่องของความรู้สึกถึงได้หัวช้าขนาดนี้นะ?

หญิงอ้วนลอบถอนหายใจ นึกว่าเรื่องนี้จะต้องจบไป แบบนี้เสียแล้ว

“ต่อจากนี้โรงเรียนอนุบาลนี้โดนยึด ต่อไปค่าใช้จ่าย ของนักเรียนทุกคน บริษัทของคุณจะต้องเป็นออกเงินผมจะหาคนมาตรวจสอบ” ถังไป่เขียนมองไปที่หญิง อ้วนแวบหนึ่ง คำพูดที่เหมือนเป็นฟ้าใสหลังฝนกลับเป็น เหมือนดั่งสายฟ้าที่อยู่ๆก็ฟาดลงมา

“อะไร? คุณพูดว่าอะไรนะ? ทำไมโรงเรียนอนุบาลของ ฉันจะต้องโดนยึดด้วย?” หญิงอ้วนร้อนรน ร้อนใจยิ่งกว่า เมื่อกี้ที่รู้ว่าลูกชายของตัวเองโดนตีจริงๆเสียอีก เห็นได้ ชัดว่าสําหรับเธอแล้ว เม็ดเงินนั้นสําคัญมากกว่าลูกชาย

ถังไปเชียนไม่มองเธอแม้แต่หางตา อุ้มถังจื่อซี มองไป ทางเวินลั่วฉิง แล้วพูดขึ้นเสียงนุ่ม “ไปกันเถอะ”

“คุณ คุณมาพูดให้รู้เรื่องนะ? ทำไมโรงเรียนอนุบาล ของฉันจะต้องโดนยึด? คุณพูดว่าโดนยึดก็โดนยึด? คุณ คิดว่าคุณเป็นใครกัน?” หญิงอ้วนวางท่าอยู่ตรงหน้าประตู ดักทําเอาไว้

และในเวลานี้เอง ชายคนหนึ่งก็พุ่งมาด้วยความรวดเร็ว ตบหญิงอ้วนอย่างแรงไปหนึ่งครั้ง ถลึงตามองหญิงอ้วน “แกมันนังโง่ เป็นเรื่องที่แกก่อทั้งนั้น”

ผู้ชายหลังจากที่ตบหญิงอ้วนเสร็จ ก็หันไปทางถังไป เชียน ความโหดร้ายบนใบหน้าหายไปในทันที พยายาม สร้างรอยยิ้มประจบประแจงออกมาให้มากที่สุด “ท่าน ประธานถัง จัดการเรื่องเรียบร้อยหมดแล้วครับ ตั้งแต่วันนี้ โรงเรียนอนุบาลก็คือของคุณครับ”

ผู้คนพอได้ยินคำพูดของผู้ชายก็ตกใจกันไป เพียงแค่ แป๊บเดียวโรงเรียนอนุบาลก็เปลี่ยนเจ้าของแล้ว?

และในเวลาเดียวกันนี้ คุณชายสามแย่ของตึกใหญ่ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปก็ยังคงไม่เห็นการปรากฏตัวของ เป็นลั่วฉิง ในที่สุดเขาก็รอไม่ไหวอีกแล้ว

คุณชายสามเย่หยิบโทรศัพท์ออกมาอีกครั้ง ตอนนี้เขา อยากรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน อยากจะรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ เขาไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วรอต่อไป เขาต้องการไปหาเธอ

ในตอนนี้ ถังไป๋เชียนกำลังยืนอยู่ข้างๆเงินลั่วฉิง เขา เห็นว่าโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าของเงินลั่วฉิงสว่างขึ้น พอดี

“นี่ คุณช่วยอุ้มจื่อซีก่อน” ดวงตาของถังไป๋เชียน เป็นประกายเล็กน้อย วางถังจื่อซีลงในอ้อมแขนของ เวินลั่วฉิง

และในตอนนี้เอง เท้าของจื่อซีก็ไปเกี่ยวเข้ากับชายเสื้อ โค้ทของเงินลั่วฉิง ถังไป๋เซียนก็อุ้มถังจื่อซีขึ้น ชายโค้ท ของเวินลั่วฉิงก็โดนยกขึ้น มาทั้งหมด โทรศัพท์ที่อยู่ใน กระเป๋าเสื้อโค้ทก็เลยไหลออกมา
ถังไปเขียนที่ดูเหมือนว่าจะปล่อยจื่อซีลงพอดี มือก็ลด ต่ำลงตามธรรมชาติ จากนั้นก็ถือโทรศัพท์ที่ไหลออกมา จากกระเป๋าเงินลั่วจึงเอาไว้

ในวินาทีที่ถือโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงเอาไว้ได้ เขาก็มอง เห็นบนหน้าจอโทรศัพท์มีชื่อของเยี่ซือเฉินออกมา

เขาปิดเครื่องโทรศัพท์ของเงินลั่วฉิง ดังนั้น ชื่อของ เย่ซือเฉินเพิ่งจะแสดงขึ้น โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงยัง ไม่ทันจะดังขึ้น ก็โดนถังไป๋เชียนปิดเครื่องไปแล้ว

ถังไป่เชียนเอาโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงใส่เข้าไปใน กระเป๋าของตัวเอง

การกระทำของถังไป๋เชียนรวดเร็วมาก แต่กลับเป็น ธรรมชาติมาก เวินลั่วฉิงไม่พบอะไรที่ผิดสังเกต ถังจื่อโม่ เองก็ไม่เห็น

ตั้งแต่ต้นจนจบแววตาของถังไป๋เชียนก็ไม่มีแววตา ประหลาดไปเลยแม้แต่น้อย หลังจากนั้นก็ต่อคำพูดของ ผู้ชายคนนั้นอย่างธรรมชาติ “ไม่ใช่ของผม ผมพูดว่ายึด แต่ว่าผมจะส่งคนมาดูแล จำไว้ว่าเงินค่าเลี้ยงดูเด็กทุก เดือนแล้วก็เงินเดือนของคุณครูจะส่งมา

ในตอนที่ถังไป๋เชียนหันไปมองชายคนนั้น ดวงตาของ เขามีประกายเยือกเย็นซ่อนอยู่ สำหรับผู้ชายที่ตบตีผู้หญิง เขานั้นดูถูกด้วยความสัตย์จริง

“ครับ ครับ จะต้องทำตามความต้องการของประธาน ถังแน่นอนครับ” ในตอนนี้ผู้ชายนั้นเจ็บทั้งใจทั้งกาย แต่ ว่าก็ยังคงยิ้มแล้วพยักหน้า

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของเด็กๆใน โรงเรียนอนุบาลฟรี รวมไปถึงค่าเทอมแล้วก็ค่าใช้จ่าย ด้วย” คำพูดนี้ของถังไปเขียนคือพูดอยู่กับคุณครูท่า นอื่นๆ

คุณครูคนอื่นๆรู้สึกราวกับว่ากำลังฝันอย่างไรอย่างนั้น ไม่กล้าที่จะเชื่อว่าจะมีเรื่องแบบนี้อยู่ด้วย แต่ว่าผู้ชายคน นี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ล้อเล่น

แถมผู้อำนวยการของพวกเขาก็เอาแต่พยักหน้าเห็นดี เห็นงามด้วยตลอด ก็คงจะเป็นเรื่องจริงแล้ว

“ไปกันเถอะ” ถังไป๋เชียนมองไปทางเวินลั่วฉิง ยังคง เป็นยิ้มบางๆที่อบอุ่นเหมือนเดิม

“อืม” เงินลั่วฉิงตอบกลับไปเบาๆ ตอนแรกเธอคิดว่าทาง ด้านผู้อำนวยการโรงเรียนจะต้องแข็งข้อ ผลลัพธ์แบบ นี้ที่จริงก็ไม่เลว นับว่าเป็นการปล้นคนจนแล้วช่วยเหลือ คนรวย คนรวยยิ่งรวย คนจนก็ยิ่งจน
เวินลั่วฉิงรู้ว่ารุ่นพี่มาปรากฏตัว แน่นอนว่าจะต้องรู้เรื่อง ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ดังนั้น เธอเองก็ไม่มีความจําเป็นที่จะ ต้องไปตรวจสอบแล้ว สามารถที่จะถามรุ่นพี่ไปตรงๆได้ เลย

“ที่รัก ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย? ทำไมพวกเราจะต้องฟัง เขา?” หญิงอ้วนได้สติกลับมาอีกครั้ง นั่นเรียกว่าเจ็บทั้ง ใจ เจ็บทั้งกาย โรงเรียนอนุบาลของเธอแต่ไม่ใช่ของเธอ กลับยังให้พวกเธอออกเงิน?

นี่ยังมีเหตุผลอีกเหรอ?

“แกหุบปากไปเลย วันนี้ที่ฉันกับลูกยังรักษาชีวิตเอา ไว้ได้ก็ต้องขอบคุณฟ้า ขอบคุณดิน” ผู้ชายตบลงบน ใบหน้าของเธออย่างแรงอีกครั้ง

“ผู้ชายคนนั้นตกลงเป็นใครกัน? อย่าบอกนะว่าเป็น มาเฟียจริง?” หญิงอ้วนโดนตบจนมึนแล้ว แล้วก็รู้ได้ถึง ความน่ากลัวของปัญหา