บทที่337 คุณพ่อมาแล้ว (2)

บทที่337 คุณพ่อมาแล้ว (2)

เย่ซือเฉินคิดแล้วคิด จากนั้นค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ ของเวินลั่วฉิง แล้วโทรออก

ในขณะนี้เงินลั่วฉิงอยู่ในรถแท็กซี่ เห็นเย่ซือเฉินโทรมา

ดวงตาของเธอกะพริบ

เธอถือมือถืออยู่ แต่ไม่รับสาย เย่ซือเฉินโทรให้เธอใน ขณะนี้ แน่นอนว่าต้องถามเธอว่าอยู่ไหน ถามเธอว่าไปทำ อะไร?

เธอจะตอบยังไง?

เธอไม่อยากโกหกเขา แต่เธอไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เกี่ยว กับจื่อโม่

ตอนนี้เธอยังสวมแว่นกันแดดอยู่ สวมหมวกด้วย ถือ โทรศัพท์ไม่พูดอะไร

คนขับแท็กซี่เห็นเวินลั่วฉิงในกระจกมองหลังของรถ ตะลึง ถอนหายใจอย่างลับๆ จากนั้นเขาก็พูดอย่างสุด ซึ้ง “สาวน้อย คุณกำลังทะเลาะกับครอบครัวของคุณใช่ ไหม?”
แต่เดิม ชุดของเงินลั่วฉิงก็แปลกอยู่แล้ว และตอนนี้ก็ไม่ รับสายอีก คนขับคิดว่าเธอกำลังทะเลาะกับครอบครัว ของเธอ

เวินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วและ มองไปที่คนขับ

“ไม่สำคัญว่าคุณจะทะเลาะกับคนในครอบครัวเรื่อง อะไร แต่อย่าไม่รับสายโทรศัพท์เลย ไม่อย่างนั้นคนใน บ้านจะเป็นห่วง และกังวลเอานะครับ ” คนขับเป็นคุณลุง อายุประมาณห้าสิบปี ซึ่งเป็นคนที่เคยผ่านประสบการณ์ เหล่านั้นมาแล้ว คณะที่พูด น้ำเสียงจริงจังมาก

เสียงโทรศัพท์ของเงินลั่วฉิงหยุดลง มือของเวินลั่วฉิงถือ โทรศัพท์แน่นขึ้น

อีกฝั่งนึง สายโทรศัพท์ของเย่อเฉินไม่ติด ใบหน้า เปลี่ยนไปเล็กน้อย ทําไมเธอไม่รับโทรศัพท์?

ไม่อยากรับสาย? หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เย่ซือเฉินกดโทรซ้ำ

“ฮัลโหลค่ะ “ครั้งนี้เวินลั่วฉิงรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว
“คุณอยู่ไหนหรอ?”เย่ซือเฉินได้ยินเสียงของเธอ ก็แอบ ถอนหายใจอย่างลับๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามไปอีกครั้ง

“อยู่ข้างนอก ฉันมีธุระต้องทำ อาจจะกลับไปดึก หน่อย”เวินลิ่วฉิงรู้แล้วว่าเขาจะถามแบบนี้ นี่คือเยซือเฉิน เป็นเย่ซือเฉินที่ครอบง่าอยู่เสมอ

เงิน วฉิงไม่อยากโกหกเขา แต่มีบางเรื่องก็ไม่สะดวกที่ จะบอกเขา

เธอคิด สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้ควรจะชัดเจนพอแล้ว เขาน่าจะ

ไม่ถามต่ออีกแล้ว

เย่ซือเฉิน”……”

เย่ซือเฉินฉลาดแค่ไหน ที่เข้าใจความหมายของคำพูด ของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอมีธุระจริงๆ แต่เธอไม่อยากบอก เขา

เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไรต่อ และไม่ได้ถามต่อ เพราะเขา เข้าใจเธอ เรื่องที่เธอไม่ต้องการพูดแม้ว่าเขาจะถามก็ตาม เธอจะไม่ตอบแน่ๆ

แต่ว่าเขายังไม่ได้วางสาย
เมื่อเขายังไม่ได้วางสาย เงินลั่วฉิงก็ไม่เหมาะที่จะรีบวาง สาย กลัวว่าเขามีอะไรจะพูดอีก แต่เธอรอสักพัก เขาก็ยัง ไม่ได้พูดอะไร

“งั้นฉันวางสายแล้วนะคะ” เวินลั่วฉิงเห็นว่ากำลังจะถึง โรงเรียนอนุบาล เห็นเขายังนิ่งเฉย จึงต้องบอกเอ่ยปาก พูดก่อน

เธอเป็นคนที่มีความอดทนดีมาตลอด แต่เธอพบว่าเธอ เทียบความอดทนกับเย่ซือเฉิน เธอจะเป็นสายพ่ายแพ้ให้ กับเย่ซือเฉินตลอด

“อืม ”เย่ซือเฉินตอบด้วยเสียงต่ำ

เวิน วฉิงได้ยินเขาบอกตกลง ก็วางสายทันที ตอนนี้ถึง โรงเรียนชั้นอนุบาลแล้ว แท็กซี่จอดรถ เธอก็รีบลงจากรถ

และอีกฝั่งนึง เย่ซือเฉินมองโทรศัพท์ที่วางสาย ดูมีซับ ซ้อนขึ้นเล็กน้อยในสายตา

พวกเขาแต่งงานกันมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เธอก็ยังมีเรื่องที่

ปิดบังเขา

เขารู้จักตัวตนอื่น ๆ ของเธอ นอกจากนี้เขายังรู้ว่าเธอมี ความลับมากมาย เขาคิดว่าเขาจะให้เกียรติเธอ เลยไม่ถามอะไรมาก

ซึ่งนั้นไม่ใช่แค่เรื่องของเธอ ย้งเกี่ยวข้องกับสิ่งอื่นๆและ คนอื่นๆอีกเยอะ เป็นเรื่องปกติที่เธอจะปิดบังไว้เป็นความ ลับ

แต่ เขาพบว่า เขาทำไม่ได้ เขาอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับ เธอ เขาไม่ชอบความรู้สึกที่ว่าเธอกำลังมีเรื่องบางอย่างที่ ปิดบังเขา ไม่ชอบเลยจริงๆ

เธอเป็นผู้หญิงของเรา เป็นภรรยาของเขา !!

ทำไมเรื่องของเธอ เขาจะรู้ไม่ได้?

เขารู้ว่าถังไปเชียนยังไม่ได้ไป ยังอยู่เมือง A เขาได้ถอน คำสั่งปิดกั้นถังไปเรียนตั้งแต่แรกแล้ว แต่ถังไป่เชียนก็ยัง ไม่ออกไปซะที

ที่ถังไปเชียนยังไม่ได้ไป คงไม่มีอะไรมากไปกว่าการอยู่ เพื่อเธอ เพื่อเจอเธอ หรือเพื่อพาเธอไปจากที่นี่

เขารู้ ว่าถังไปเชียนทำเรื่องแบบนั้นได้แน่นอน

ดวงตาของเย่ซือเฉินแคบลงอย่างรวดเร็ว แล้วโทรให้ เวินลั่วฉิงอีกครั้ง
เงินลั่วฉิงเพิ่งลงจากรถ แท็กซี่จอดได้เฉพาะทางแยก เท่านั้น ยังมีระยะทางที่เธอยังต้องเดินต่ออีก

เห็นชื่อของเย่ซือเฉินแสดงขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ คิ้ว ของเธอขมวดเล็กน้อย ทำไมเขาโทรมาอีกแล้ว?

“ฮัลโหล แต่ว่า เงิน เฉิงก็รับสายอีกครั้ง

“คุณอยู่ที่ไหน? ผมไปหาคุณ “เย่ซือเฉินบอกตรงๆ ไม่มี ที่ว่างใดๆสําหรับการเจรจาเลย

เขาตัดสินใจแล้ว ต่อไปเรื่องของเธอ เขาต้องรู้หมด และ ต้องมีส่วนร่วมด้วย

ความเป็นส่วนตัวอะไรกัน เธอเป็นผู้หญิงของเขา เป็น ภรรยาของเขา สามีภรรยาเป็นหนึ่งเดียวกัน ทำไมต้องมี ความลับต่อกัน? ทําไมต้องมีเรื่องส่วนตัวด้วย?

เวินลั่วฉิง….……..

ทำไมคนคนนี้ถึงกลายเป็นคนขี้อ้อนติดคนอื่นแบบนี้ ตอนไปทำธุระ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ก็จะดึงเธอไปด้วย ไม่ง่ายเลยที่วันนี้เขาก็ไปที่บริษัทเองคนเดียว นี่เพิ่งห่าง กันไม่นาน ทําไมเขาถึงมาหาเธออีกแล้วเนี่ย?
อีกอย่าง ตอนนี้เธอยังต้องจัดการเรื่องของจื่อไม่

หลังจากที่ใช้เวลาอยู่ร่วมกันมา เวินลั่วฉิงเข้าใจเย่ซือ เฉิน เธอรู้ว่าถ้าเย่ซือเฉินตัดสินใจที่จะทำอะไรแล้ว ก็ไม่มี ใครสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย

ตอนนี้เขาบอกว่าเขาจะมาหาเธอ ถ้าเธอไม่ให้เขามา เขาจะไม่ฟังแน่นอน มีแต่ยิ่งมีแน่วแน่ที่จะทำมากขึ้น

“ผมอยู่แถวๆบริษัทของคุณ เดี๋ยวสักพักจะไปหาคุณ นะ”เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจอย่าง โชคดีที่โรงเรียนอนุ บาลของจื่อโม่อยู่ใกล้กับบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป เพราะเห่อ ถงถงอาศัยอยู่ที่นี่ และเด็กทั้งสองอาศัยอยู่ที่บ้านของเห่อ ถงถง โรงเรียนอนุบาลก็อยู่ที่นี่ด้วย

เวินลั่วฉิงคิดว่า หลังจัดการกับเรื่องจื่อโม่เสร็จ ค่อยไป หาเขา น่าจะใช้เวลาไม่นาน ในตอนแรกเธอยังคิดอยู่ ว่าใช้เวลาที่เหลืออยู่กับเด็กทั้งสองในวันนี้ แต่ตอนนี้ดู เหมือนว่า คงจะไม่ได้แล้วล่ะ

เพราะเธอเข้าใจนิสัยของเย่ซือเฉิน เย่ซือเฉินนั้นเกลี้ย กล่อมได้ยากว่าลูกทั้งสองคนอีก

เธอรู้สึกว่าเธอต้องเป็นหนี้เย่ซือเฉินในชาติที่แล้วแน่ๆเลย
“คุณอยู่ใกล้ๆบริษัท?”ดวงตาของเย่ซือเฉินสว่างขึ้น คุณ วางแผนที่จะมาหาผมที่บริษัทงั้นสิ!

เงินลั่วฉิงได้ยินน้ำเสียงของเขาที่ดูเหมือนจะตื่นเต้นดีใจ เอามากๆ ก็ถึงกับเงิบ

“เดี๋ยวฉันจะไปหาคุณเอง แค่นี้นะ “เพราะอยู่นอก โรงเรียนอนุบาลแล้ว เป็นลั่วฉิงไม่ได้คิดอะไรมาก และไม่ พูดอะไรมาก แล้ววางสายเลย

ในครั้งนี้ แม้ว่าเย่ซือเฉินจะถูกเธอวางสายอีกครั้ง แต่ ครั้งนี้ กลับมีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา อารมณ์ดี ๆ มาก นึกถึงตอนที่เธอบอกว่าเธอจะมาหาที่ บริษัท เขามี ความสุขอย่างควบคุมไม่อยู่

ที่แท้เธอจะหามาเขาที่บริษัท? เธอต้องการทำ

เซอร์ไพรส์เขาในทีแรกงั้นสิ?

เธอบอกว่า เธออยู่ใกล้บริษัท งั้น คงจะมาถึงเร็วนี้แล้วสิ

ตอนเขาโทรหาเธอครั้งแรก เขาได้ยินเสียงอยู่ในรถ และที่เขาโทรหาเธอในครั้งนี้ รู้สึกว่าเธอลงจากรถแล้ว เพราะเขาได้ยินเสียงเธอเดิน เพราะฉะนั้นในเวลานี้เธอก็ น่าจะเดินมายังบริษัทแล้วสิ?