บทที่336 พ่อมาแล้ว (1)

บทที่336 พ่อมาแล้ว (1)

เมื่อเวินลั่วฉิงตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น เย่ซือเฉินก็ไปที่บริษัทแล้ว

เป็นลั่วฉิงคิดว่า เป็นเวลานานแล้วที่ไม่ได้เห็นลูกน้อยทั้ง สองคน วันนี้กว่าจะมีเวลานั้นยากมาก เธอต้องไปดูลูกๆ

ทั้งสองคน

เงินลั่วฉิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว กำลังจะไปล้างหน้าแปรง ฟัน ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

เวินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์ เห็นว่าเป็นเห่อถงถงโทรมา ก็รีบ รับสายทันที

“ฉิงฉิง จื่อโม่เกิดเรื่องแล้ว “ทันทีที่เชื่อมต่อการโทร เสียง ของเห่อถงถงดังขึ้นมา

ร่างกายของเวินลั่วฉิงแข็งทื่อขึ้น แล้วมือก็ถือโทรศัพท์ แน่น หัวใจได้หยุดเต้นไปในชั่วขณะนั้น

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”เงินลั่วฉิงต้องการสงบสติอารมณ์ แต่เสียงสั่นอย่างน่ากลัว มือที่ถือโทรศัพท์สั่นอย่าง ควบคุมไม่ได้
จื่อโม่ของเธอ ห้ามเป็นไรไปนะ นั่นคือลูกรักของเธอ นั่น คือชีวิตของเธอ

“ฉิงฉิง คุณอย่าเพิ่งกังวล เมื่อกี้ครูอนุบาลโทรมา บอกว่า จื่อโม่ต่อสู้กับเด็กที่โรงเรียน แล้วเด็กที่โรงเรียนได้รับบาด เจ็บ จื่อไม่ก็ได้รับบาดเจ็บด้วยเช่นกัน ฉันคิดว่าเด็กสอง คนสู้กัน แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บก็คงจะเจ็บเพียงเล็กน้อย คงจะไม่ร้ายแรงเกินไปหรอก “เมื่อกี้เห่อถงถงก็กังวลมาก เธอโทรหาเวินลั่วฉิงทันทีที่เธอได้รับโทรศัพท์จากคุณครู

เมื่อกี้รีบเกินไป เลยไม่ได้พูดอย่างชัดเจน ตัวสั่นเมื่อ ได้ยินเสียงของเห่อถงถง เห่อถงถงรีบอธิบายครั้งแล้ว ครั้งเล่า

เงินลั่วฉิงคลายมือที่ถือโทรศัพท์ของเธอ โทรศัพท์ก็ ตกลงพื้น แล้วเธอต้องการที่จะก้มลงไปหยิบมัน แต่ พอ เธองอขา ก็นั่งลงไปบนพื้นดินโดยตรง

เมื่อกี้ทำให้เธอตกใจมาก

“ฉิงฉิง ฉิงฉิง” เห่อถงถงไม่ได้ยินเสียงของเงินลั่วฉิง แล้ว ได้ยินเสียงแปลก ๆ อีกสองสามครั้ง เลยอดไม่ได้ที่จะ ตะโกนเรียก

“ฉันอยู่”เวินลั่วฉิงรีบเก็บโทรศัพท์แล้วตอบกลับไป
“ฉิงฉิง ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอก กลับไปไม่ทัน ดังนั้นฉัน เลยโทรหาคุณ คุณดูว่าคุณจะไปได้ไหม?” เสียงของเห่อ ถงถงมีความเป็นห่วง และมีความกังวลมาก

แต่ตอนนี้เธออยู่ห่างไกล วันนี้เธอได้รับงานๆนึง อยู่ ชุมชนที่อยู่ด้านล่าง และวันนี้จี้หซีก็มีธุระพอดี เธอ วางแผนที่จะส่งเด็กสองคนไปโรงเรียนอนุบาลในตอน เช้า จะรีบกลับมาตอนกลางคืนเพื่อไปรับเด็กทั้งสองที่ โรงเรียน

แต่ เธอไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่อง และตอนนี้เธอเพิ่งมาถึง ซึ่งไม่มีทางที่จะกลับไปได้ทัน ไม่อย่างนั้น เธอจะไม่โทร หาเงินลั่วฉิงอย่างรีบร้อนหรอก

“ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ “เวินลั่วฉิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ใน ขณะนี้เธอได้สติกลับมาแล้ว

แน่นอนว่าเป็นเรื่องของเธออยู่แล้ว เด็กน้อยทั้งสองเป็น ลูกเธอ เธอควรดูแลอยู่แล้ว แต่เพราะการที่เธอแต่งงา นกับเย่ซือเฉิน แต่เธอกลับไม่มีเวลาไปดูลูกน้อยทั้งสอง คนเลยด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เด็กทั้งสองอยู่เมืองเดียวกับเธออยู่ แล้ว

เธอทําหน้าแม่ได้ไม่ดีเลย

ตอนนี้จื่อโปเกิดเรื่องที่โรงเรียนด้วย แน่นอนว่าเธอควรรีบไปให้ทันอยู่แล้ว

“ฉิงฉิง อย่ากังวลเกินไปเลย จื่อโม่คงไม่เป็นไรหรอก ครู โทรมาเพราะแม่ของเด็กคนนั้นที่เคยเป็นครูอนุบาลใน โรงเรียนนั้น ครูบอกว่าจื่อโม่ทำให้ลูกของเธอบาดเจ็บ ก็ เลย……..เห่อถงถงกลัวว่าเป็นลั่วฉิงจะกังวลเกินไป เธอรู้ดี ว่าลูกทั้งสองมีความสำคัญกับเงินลั่วนิ่งมากเพียงใด

ที่ผู้ปกครองของเด็กฝ่ายนั่นบอกว่ามีปัญหา งั้นก็แสดง ว่าจื่อโม่คงไม่เป็นอะไรมาก

“อืม ฉันรู้แล้ว สบายใจได้เลย ฉันไม่เป็นไร “เป็นลั่วฉิง เข้าใจความหมายของเธอ เธอแค่กลัวในตอนแรก รู้ว่าแค่ เด็กสองคนทะเลาะกัน เธอก็สบายใจขึ้นมาก

แต่ว่า เธอยังต้องรีบไปให้ถึงเร็วที่สุด

เงินลั่วฉิงเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอในเวลาแค่ไม่ถึงหนึ่ง นาที

จู่ๆเงินลั่วฉิงก็นึกถึงการปลอมบนใบหน้าของเธอได้ ใน เมือง A เธอแต่งสภาพแบบนี้มาโดยตลอด เธอแต่งตัว แบบนี้ก็คือเวินลั่วฉิงในสายตาคนอื่น

เพราะเรื่องต่างๆในก่อนหน้านี้ ทำให้มีหลายคนในเมือง A ที่รู้จักเวินลั่วฉิง ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถไป

โรงเรียนอนุบาลด้วยสภาพแบบนี้ได้

เงินลั่วฉิงรีบเช็ดเครื่องสำอางสำหรับปลอมตัวทั้งหมด บนใบหน้าของเธอออก เปิดเผยลักษณะรูปลักษณ์ที่แท้ จริงของเธอ

เงินลั่วฉิงลบสิ่งแปลกปลอมออกจากใบหน้า ไม่มีฝ้ากระ ไม่มีสิ่งที่ทำให้ใบหน้าดูซีดเหลือง และที่มุมตา ก็ถูกลบ เช็ดออกทั้งหมด

ตอนนี้ผิวเธอขาวราวกับหิมะ และเรียบเนียนดุจหยก ไม่ พบตำหนิใด ๆ บนใบหน้าเลย ในทุกวันเธอจะทำดวงตา ของเธอ ทําให้ตาของเธอดูเล็กลงเล็กน้อย

ดวงตาคือที่ที่สวยงามที่สุดของเธอ ในตอนนี้ดวงตาที่ สดใสทั้งคู่ ราวกับสายน้ำที่กำลังไหลหลาก การหมุนของ ดวงตาที่สดใส ทำให้ดูมีแสงเป็นประกาย นั่นคือเสน่ห์ที่ ไม่อาจบรรยายได้

ความสวยเธอในตอนนี้ทำให้ไม่สามารถละสายตามองที่ อื่นได้เลย

ในขณะนี้ เวินลั่วฉิงมองดูตัวเองในกระจก ทันใดนั้นก็ นึกถึงสิ่งที่เย่ซือเฉินพูดก่อนที่จะแต่งงาน เย่ซือเฉินบอก ว่าที่เขาเลือกเธอ เพราะความอัปลักษณ์ของเธอ และเป็นความอัปลักษณ์ที่มากเป็นพิเศษ

ความอัปลักษณ์มากเป็นพิเศษ!! เป็นลั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะ หัวเราะ

เงินลั่วฉงนึกได้ว่าคุณป้าหลิวยังอยู่ข้างล่าง จึงรีบสวม

แว่นกันแดด และสวมหมวกลงไปด้วย

ของทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว แล้วเป็นลั่วฉิงก็เปิดประตู ลง

ไปชั้นล่าง

“คุณหญิง ท่านตื่นแล้วหรอคะ ฉันจะทำอาหารเช้า ให้คุณหญิงทันทีนะคะ…. คุณป้าหลิวได้ยินเสียง ก็ เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วตกตะลึงเมื่อเห็นชุดของ เป็นลั่วฉิง คุณหญิงใส่แว่นกันแดดทำไมที่บ้าน? และยัง สวมหมวกด้วย?

*ไม่ต้องละ ฉันจะออกไปสักพัก “เวิน วฉิงก็รีบเดินลง ไปชั้นล่าง เธอหันหน้าเล็กน้อย เพื่อไม่ให้คุณป้าหลิวเห็น หน้าเธอ

“ค่ะ ค่ะ ”คุณป้าหลิวพูดซ้ำๆ ที่แท้ก็คุณหญิงจะออกไป นี่เอง แต่ว่า วันนี้มีเมฆมาก ซึ่งไม่มีแดดเลย ไม่เหมาะสม เท่าไหร่ที่คุณหญิงจะสวมแว่นกันแดดออกไป

เธอจะเตือนคุณหญิงดีไหม?
แต่ คุณป้าหลิวยังไม่ทันได้พูด เงินลั่วฉิงก็เปิดประตู อย่างรวดเร็ว แล้วออกไป

จริงๆเป็นลิ่วฉิงต้องการขับรถไปที่นั่นด้วยตัวเอง มีรถอยู่ ในโรงรถ แต่เงินลั่วฉิงเพิ่งออกมา บังเอิญเห็นแท็กซี่ออก มาจากชุมชน น่าจะส่งคนแล้วกำลังกลับ

เป็นลั่วฉิงวิ่งไปอย่างรวดเร็ว แล้วนั่งแท็กซี่แล้วออกไป

ในบริษัท หลังจากที่เย่ซือเฉินจัดการเอกสารบางอย่าง เรียบร้อย ดูเวลา ไม่เช้าแล้วนี่นา ไม่รู้ว่าเธอตื่นหรือยัง?

เย่ซือเฉินอยากจะโทรให้เวินลั่วฉิง แต่กลัวว่าเธอยังไม่ ตื่น กลัวว่าเขาจะรบกวนเธอ

เธอเหนื่อยมากแล้วจริงๆ คนที่ระมัดระวังมากๆอย่างเธอ เขาออกไปตั้งแต่เช้าเธอยังไม่รู้เลย

หลังจากเย่ซือเฉินคิดได้ก็โทรไปที่โทรศัพท์บ้านของวิลล่า

“ฮัลโหลค่ะ คุณต้องการหาใครหรอ?”คุณป้าหลิวรับสาย อย่างบังเอิญ

“คุณหญิงตื่นหรือยัง?”เย่ซือเฉินไม่มีพูดเรื่องไร้สาระแม้แต่นิด ถามอย่างจริงจัง

“คุณหญิงตื่นแล้ว “ไม่แปลกใจเลยที่คุณป้าหลิวได้รับ โทรศัพท์จากคุณชายสามเย่ เพราะไม่ใช่เรื่องแปลกที่ คุณชายสามเย่จะโทรกลับบ้าน แน่นอนว่าถามถึงคุณ หญิงของเขา

“อืม “เย่ซือเฉินตอบกลับ แล้วต้องการวางสาย เขา ต้องการโทรหาเงินลั่วฉิงหลังจากวางสายโทรศัพท์บ้าน ที่แท้เธอตื่นแล้วนี่เอง ก็ไม่จำเป็นต้องกลัวว่าจะรบกวน เธออีก

“คุณหญิงออกไปแล้ว ” แล้ว คุณป้าหลิวรีบพูดต่ออีก ประโยค

“ออกไปแล้ว? ไปที่ไหน?”เย่ซือเฉินหยุดวางสาย โทรศัพท์ อดไม่ได้ที่จะถาม เช้าขนาดนี้เธอรีบออกไปมี เรื่องอะไรหรือเปล่า?

เขาบอกเธอแล้ว เรื่องในบริษัทไม่ต้องให้เธอยุ่ง เลขา หลิวจะดูแลทุกอย่างเอง

คุณปู่เวินยังไม่ได้กลับเมือง A เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลับ บ้านเวิน

“ไม่ทราบค่ะ คุณหญิงไม่ได้พูด แต่คุณหญิงออกไปอย่างรีบมาก ดูเหมือนจะมีเรื่องเร่งด่วน “คุณป้าหลิวนึกถึง สถานการณ์เมื่อเงินลั่วฉิงออกไป เลยรายงานต่อคุณชาย สามเ ตามความเป็นจริง

หลังจากเย่ซือเฉินวางสายโทรศัพท์ มุมคิ้วยกขึ้นเล็ก น้อย คุณป้าหลิวบอกว่าเธอเดินอย่างรีบมาก มีเรื่องเร่ง ด่วนงั้นเหรอ?

เธอมีเรื่องอะไรที่เร่งด่วนอะไรกัน?