บทที่282 คุณชายสามลงมือ อกสั่นขวัญแขวน(2)

บทที่282 คุณชายสามลงมือ อกสั่นขวัญแขวน (2)

เย่ชื่อเฉินยิ้มมุมปาก จู่ๆก็รู้สึกเสียดายไม่อยากไปแล้ว ก่อนหน้านั้น เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะมี ช่วงเวลาที่รู้สึกอาลัยอาวรณ์แบบนี้

กับเธอแล้ว หลายสิ่งหลายอย่างล้วนแต่เปลี่ยนแปลงไป

เงินลั่วฉิวไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไปของเขา เธอ ขมวดคิ้วลงเล็กน้อย รออยู่สักครู่ ในที่สุดก็อดไม่ได้กล่าว ถามว่า “คุณจะออกไปไม่ใช่เหรอ?

เวลานี้ เวินลั่วฉิงที่อยู่ในห้องอาบน้ำรู้สึกอารมณ์สับสน เธอไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น? เธอคิดไม่ ออกว่าทำไมถังจื่อโม่ถึงได้โทรหาเย่ซือเฉิน? และก็ไม่รู้ว่า ทำไมโทรศัพท์เชื่อมต่อแล้วทำไมถึงไม่พูด?

เธออยากโทรไปถามดู แต่ว่าต่อหน้าเย่ซือเฉิน เธอไม่ สะดวกที่จะโทร

ไม่ง่ายเลยที่เย่ซือเฉินบอกว่าจะออกไป แต่กลับไม่ยอม ขยับตัว เงินลั่วฉิงอดร้อนใจขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้
“ไม่อยากไปอีกแล้ว อาบเสร็จหรือยัง? อาบเสร็จแล้วก็ ออกมา ผมรอคุณอยู่” น้ำเสียงของคุณชายสามเย่มีรอย ยิ้มอยู่เล็กน้อย เต็มไปด้วยความอ่อนโยนแบบนั้น แต่ง แต้มไปด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักอีกด้วย

เวิน วฉิง “……”

“ถ้าคุณยังไม่ออกมาอีก ผมจะเข้าไปแล้ว แล้วเราก็อาบ ด้วยกัน” คุณชายสามเย่ไม่ได้ยินคำตอบของเธอ ยิ้มมุม ปากไม่หยุด รอยยิ้มกระจายอยู่บนหน้าอย่างไม่มีปกปิด

ตอนนี้ คอยแกล้งเธอเล่นก็เป็นเรื่องสนุกอีกแบบหนึ่ง เขาพบว่า กับความสัมพันธ์แบบชายหญิงแล้วเธอจะเขิน อายเป็นพิเศษ

เวินลั่วฉิงตัวแข็งเล็กน้อย รีบเช็ดหยดน้ำบนตัว แล้วใส่ เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว

เธอรู้ว่า เขาพูดออกมาแล้วก็จะทำอย่างที่พูดจริง เธอบ้า ไปแล้วเหรอถึงไปจะอาบน้ำพร้อมเขา ถ้าอาบพร้อมกัน กับเขา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะอาบเสร็จเมื่อไหร่

ได้ยินเสียงจากห้องอาบน้ำ คุณชายสามเย่ก็ยิ้มออกมา ถูกเขาขู่สำเร็จอีกครั้งจริงๆด้วย
ที่จริง บางครั้งเธอก็ขี้ขลาดไปหน่อย เขาพูดคําเดียวก็ เธอสำเร็จ ก็เหมือนตอนนี้

เวินลั่วฉิงออกมาจากห้องอาบน้ำ เขาเข้าไปใกล้อย่าง รวดเร็ว ดันตัวเธอไปติดกับกำแพงที่อยู่ด้านหลัง หันปาก ไปทางเธอ แล้วจูบเบาๆ “อาบพร้อมกัน

“ไม่เอา ไม่เอาเด็ดขาด” ร่างกายเวินลั่วฉิงติดกับกำแพง ไม่มีที่ให้หลบเลี่ยง มีการขู่ในน้ำเสียงเล็กน้อยว่า “เย่ซือ เฉิน คุณอย่ามาทํารุ่นรามอีกนะ ไม่งั้นฉัน…..”

“ไม่งั้นคุณจะทําไม?” เย่ซือเฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย ที่กำลัง จูบเธออยู่ก็หยุดลง ดวงตาแฝงไปด้วย มองไปที่เธอ

เธอที่เป็นแบบนี้ สดใสแต่เป็นจริง ทำให้เขาชอบจน อดใจไม่ได้

มือของเขาที่วางเอาไว้ตรงเอวของเธอ ลูบไล้เบาๆ ค่อยๆ คลุก.เคล้นไปทีละน้อย มองไปที่ตาของเธอด้วยรอยยิ้ม ค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นมืดสลัวทีละนิด

“คุณสามี ฉันเหนื่อยมาก หิวมากแล้วด้วย” เงินลั่วฉิงคุ้น เคยสายตาแบบนี้ของเขาอย่างดี ทุกครั้งที่สายตาเขาเป็น แบบนี้ เธอจะต้องเดือดร้อน(โดนดี)แน่ๆ

ในเวลาแบบนี้ ถ้าเธอใช้ไม้แข็งกับเขา คนที่จะเสียเปรียบต้องเป็นเธอแน่ ดังนั้น เวินลั่วฉิงยอมอ่อนข้อเอง ก่อนอีกครั้ง เธอรู้สึกว่า เธอยอมอ่อนข้อต่อหน้าเย่ซือเฉิน บางครั้งก็ใช้ได้ผลดีทีเดียว

เย่ซือเฉินเห็นท่าทางของเธอ เหมือนกับว่ารอยยิ้มใน ดวงตาของเขาสามารถเอ่อล้นออกมาได้ สุดท้ายก็ทน แกล้งเธอต่อไม่ไหว “ไปหาชุดมาให้ผมเปลี่ยนหน่อย”

“อ่า?” เวิน วฉิงอึ้งไป ตอบสนองกลับมาไม่ได้ชั่วขณะ

หนึ่ง

“ทําไม? ไม่อยากไป งั้นเราก็หาอะไรอย่างอื่นทำกัน ก่อน…..” เย่ซือเฉินจงใจเอาตัวที่อยู่ห่างเล็กน้อยกลับ เข้าไปติดกับเธออีกครั้ง

เย่ซือเฉินยังไม่ทันพูดจบ เป็นลั่วฉิงก็ผลักเขาออก วิ่ง ออกไปอย่างรวดเร็ว

มองดูท่าทางที่เธอ ‘วิ่งหนี’ แล้ว ดวงตาที่เต็มไปด้วยรอย ยิ้มของเย่ซือเฉินล้วนแต่เต็มไปด้วยการให้ท้าย เขาพบ ว่ายิ่งอยู่เธอก็ยิ่งน่ารัก และก็ยิ่งสดใสมีชีวิตชีวามากขึ้น เรื่อยๆ

เสื้อผ้าของเย่ซือเฉินล้วนแต่อยู่ในห้องนอน และหลาย วันมานี้ เย่ซือเฉินก็อยู่ในห้องของเธอตลอด เป็นลั่วฉิง เข้าไปในห้องของเขา เปิดประตูตู้เสื้อผ้าออก กลับพบว่าในตู้เสื้อผ้าไม่ได้มีเพียงเสื้อผ้าของเขา ยังมีเสื้อผ้าผู้ หญิง เสื้อผ้าผู้หญิงล้วนแต่เป็นของใหม่ แม้แต่ป้ายราคาก็ ยังไม่ได้ตัด

มือที่หยิบเสื้อผ้าของเงินลั่วฉิงนิ่งไป ในตู้เสื้อผ้าของเขา ทำไมถึงมีเสื้อผ้าผู้หญิง? หรือจะเป็นของเมิ่งโร่ถึง?

สุดท้ายเวินลั่วฉิงก็อดสงสัยไม่ได้ ดังนั้นเลยอดที่จะเปิด ดูไม่ได้ เธอพบว่าขนาดของเสื้อผ้านั้นเหมือนกับขนาดที่ ปกติเธอสวมใส่

เมิ่งโร่ถึงเป็นนางแบบ สูงกว่าเธอเล็กน้อย ดังนั้น เสื้อผ้า พวกนี้ไม่น่าจะเป็นของเมิ่งโร่ถึง

ไม่ใช่ของเมิ่งโร่ถิง? งั้นเป็นของใคร? ซื้อให้เธอเหรอ? เขาซื้อให้เธออย่างงั้นเหรอ?

ถ้าหากว่าซื้อให้เธอ แล้วไปซื้อมาเมื่อไหร่? เขาไม่เคย เอ่ยถึงมันเลย

แต่ว่า ด้วยนิสัยของเขาแล้ว คงไม่มีทางเอ่ยออกมาด้วย ตัวเอง เวินลั่วฉิงพบว่า สไตล์ของเสื้อผ้าล้วนแต่เป็นสไตล์ ที่เธอชอบทั้งนั้น

เสื้อผ้าพวกนี้เขาเป็นคนซื้อเองทั้งหมดเหรอ?
เย่ซือเฉินซื้อเสื้อผ้าผู้หญิง ผู้ชายแข็งกระด้างซื้อเสื้อผ้า ผู้หญิง? ภาพแบบนั้น เธอรู้สึกไม่กล้าคาดคิด

แต่ว่า คุณชายสามเย่ไม่ใช่คุณชายสามเย่คนเดิมตั้ง นานแล้ว

เงินลั่วฉิงไม่ได้ยุ่งกับเสื้อผ้าผู้หญิงพวกนั้น เผื่อว่าเธอจะ คิดผิดไป เสื้อผ้าไม่ได้ซื้อให้เธอ นั่นจะทำให้เสียหน้าแย่ เธอเลือกเสื้อผ้าให้เย่ซือเฉินชุดหนึ่ง เอากลับไปห้องของ เธอ

เย่ซือเฉินอาบน้ำเสร็จแล้ว พันแค่ผ้าขนหนูผืนหนึ่งง่ายๆ เอาไว้ตรงรอบเอว ออกมาจากห้องอาบน้ำพอดี

ต้องยอมรับว่า หุ่นของเขาดีมากจริงๆ สัดส่วนเพ อร์เฟกต์ บนกล้ามเนื้อที่เปลือยเปล่ายังมีหยดน้ำอยู่ ดูชั่ว ร้ายแต่เซ็กซี่

เงินลั่วฉิงเหลือบมองไปครู่เดียว หน้าแดงระเรื่อ เบือน สายตาออกไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว

“เอาเสื้อผ้ามา ช่วยผมใส่” เย่ซือเฉินเห็นปฏิกิริยาของ เธอ เลิกคิ้วขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ตั้งใจแกล้งเธอเล่น

เงินลั่วฉิงขบเม้มมุมปากอย่างแรง เขาไม่มีมือไม่มีเท้า หรืออย่างไร? ใส่เสื้อผ้ายังต้องให้เธอช่วย
เงินลั่วฉิงจ้องมองเขาตาเขม็งครู่หนึ่ง แล้วโยนเสื้อผ้าไป ตรงหน้าเขาโดยตรง

รู้ว่าเธออาย เย่ซือเฉินก็ไม่ได้ฝืนใจเธอ เพียงแต่หลัง จากใส่เสื้อผ้าเสร็จ ก็ยื่นเนคไทไปให้กับเธอ

เงินลั่วฉิงอึ้งไปครู่หนึ่ง แต่ก็รับเอาไว้ เพียงแต่ เธอไม่ เคยช่วยผู้ชายผูกเนคไทมาก่อน ดังนั้น ท่าทางออกจะ เงอะงะเล็กน้อย ผูกไปหลายครั้งก็ยังผูกได้ไม่ดีเท่าไหร่

เห็นเธอท่าทางที่ไม่มีความคล่องแคล่วเลยสักนิดของ เธอ อารมณ์ของเย่ซือเฉินกลับดีอย่างอธิบายไม่ถูก ไม่ คล่องแคล่ว แสดงว่าก่อนหน้านั้นเธอไม่เคยทํามาก่อน ไม่ เคยช่วยผู้ชายคนไหนทํามาก่อน รวมทั้งถังไป่เชียน และ ก็ยังมีถัง อโม่คนนั้น

ตรงจุดนี้ ทำให้เขารู้สึกมีความสุขมาก

เพียงแต่ มาเสียเวลาแบบนี้ เสียเวลาไปมากโดยไม่รู้เนื้อ รู้ตัว เย่ซือเฉินก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะไป อยู่กินข้าวเป็นเพื่อน เธอที่บ้านก่อน ถึงออกจากบ้านไปอย่างอาลัยอาวรณ์

ออกจากบ้าน ใบหน้าอ่อนโยนของเขาหายไปในพริบตา เปลี่ยนกลับไปเป็นคุณชายสามเย่ผู้เย็นชาคนเดิมอีก
“ลูกพี่ ตอนนี้สิ่งที่เล้งทรงกำลังทำมีความซับซ้อนเล็ก น้อย ผลกระทบก็ค่อนข้างมาก และยังมีความอ่อนไหว เล็กน้อย” ตอนกู้หนูเห็นเย่ซือเฉินก็ยังกล่าวเตือนไปคำ หนึ่ง เพราะว่าเรื่องนี้มีความพิเศษอยู่เล็กน้อยจริงๆ

“อืม” เย่ซือเฉินเพียงแค่ตอบรับเบาๆคำหนึ่ง ไม่มี ปฏิกิริยาตอบสนองใดๆอีก น้ำเสียงนั้นฟังดูเมฆจางลม เบามาก(ง่ายดายและเงียบสงบ) ดูเหมือนไม่ใส่ใจด้วยซ้ำ

มุมปากของกู้หวูขบเม้มมุมปากอย่างแรง ได้เลย ถือว่า เมื่อกี้เขาไม่ได้พูดอะไร

“เรื่องนี้ เล้งหรงทำมาแล้วห้าปี ลูกพี่ เราจะเข้าไปจัดการ อย่างไร?” กู้หนูรู้ว่าเรื่องนี้ไม่อาจถูกตัดสินใจไปแล้ว ไม่ สามารถแก้ไขอะไรได้อีก

ดังนั้น เขาเลยอยากรู้ว่าลูกพี่อยากจะทำจนถึงขั้นไหน