บทที่171 คุณชายสามเย่ ระวัง!

บทที่171 คุณชายสามเย่ ระวัง!

การเคลื่อนไหวของคุณชายห้าฉิงรวดเร็วมาก หลังจาก ที่วางสายไปแล้วก็ส่งเบอร์โทรศัพท์สองเบอร์นั้นให้กับ เย่ซือเฉินทันที

หลังจากที่เย่ซือเฉินได้รับสองเบอร์นี้แล้ว จึงส่งต่อไปยัง หมายเลขพิเศษอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นประมาณสิบห้านาที คุณชายสามเย่จึงได้รับ สายจากฝ่ายนั้น : “ไม่พบเจ้าของหมายเลข ไม่พบพื้นที่ ของหมายเลขบัตร ไม่พบบันทึกการโทรใดๆเลยครับ เนื่องจากว่าหลังจากมีการโทรออกครั้งไหนก็จะถูกจัดการ ไปหมดเลยครับ

“หมายความว่าหาอะไรไม่เจอเลยอย่างนั้นหรือ?” เสียง ของคุณชายสามเย่เย็นชาขึ้นมาในทันที

“เหมือนกันทั้งสองเบอร์เลยครับ อย่างน้อยๆก็สามารถ อธิบายได้ว่าทั้งสองเบอร์นี้เป็นหมายเลขที่อยู่ในองค์กร เดียวกัน หรือบางทีอาจจะเป็นคนๆเดียวกันก็ได้ครับ” บุคคลนั้นชะงักไป หลังจากนั้นจึงวิเคราะห์ข้อสรุปของ เขาออกมา

คุณชายสามเย่วางสายไป เห็นได้ชัดว่านี่เป็นข้อสรุปที่เขาไม่ต้องการมากที่สุด

เมื่อคืนนี้ ตอนที่ฉิงถึงรับสายจากผู้หญิงคนนั้น เขากำลัง อยู่กับเงินลั่วฉิง เขาสามารถรับประกันได้ว่าตอนนั้น เงินลั่วนิ่งไม่ได้โทรหาคุณชายห้าฉิงอย่างแน่นอน

ถ้าหากทั้งสองเบอร์นั้นเป็นคนๆเดียวกัน เช่นนั้นแล้ว……

คุณชายสามเย่เอนพิงพนักพิงเก้าอี้ อารมณ์ที่แสดงออก มาทางใบหน้านั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมาทีละนิดๆ

บริษัทเวินชื่อกรุ๊ป

เลขาหลิวเป็นผู้รับผิดชอบการร่วมมือกันระหว่างบริษัท ตระกูลเย่กรุ๊ปและบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปทั้งหมด เพราะฉะนั้น ช่วงนี้เลขาหลิวจึงเข้าออกบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปอยู่บ่อยๆ และเวลานี้ที่เลขาหลิวเพิ่งจะเข้ามายังตึกของบริษัทเวิน ชื่อกรุ๊ปนั้น ก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาชน

เอกสารที่อยู่ในมือของเลขาหลิวกระจัดกระจายหล่น ลงพื้น เลขาหลิวที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่นั้น เมื่อถูกชนเช่น นี้แล้ว โทรศัพท์มือถือก็ถูกชนจนหล่นลงไปที่พื้นด้วยเช่น กัน
“ขอโทษค่ะ ขอโทษทีนะคะ ฉันช่วยเก็บค่ะ” ผู้หญิงคน นั้นรีบเอ่ยขอโทษ หลังจากนั้นจึงเก็บโทรศัพท์มือถือของ เลขาหลิวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วในจังหวะที่เลขาหลิว ไม่ทันได้สังเกตนั้น เธอรีบกดโทรศัพท์ของเลขาหลิว หลัง จากนั้นจึงส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้เขา

หญิงสาวเอ่ยขอโทษขึ้นมาตลอด จนเลขาหลิวเองก็ไม่ ได้เก็บมาคิดเล็กคิดน้อยอะไร หลังจากที่เก็บเอกสาร เสร็จแล้วนั้น เลขาหลิวจึงเดินขึ้นไปด้านบนทันที

และเพิ่งจะขึ้นมาด้านบนยังไม่ทันถึงออฟฟิศของผู้ จัดการนั้น เลขาหลิวก็ได้รับสายของท่านประธานบริษัท ตัวเองเสียก่อน

“ผมหาการ์ดความจำไม่เจออันนึง คุณไปช่วยผมหามา ที” เลขาหลิวกดรับสายแล้วเสียงของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้นมา

“ท่านประธานให้ไปหาจากที่ไหนครับ?” เลขาหลิวอึ้ง ไปเล็กน้อย คำสั่งนี้ของท่านประธานค่อนข้างจะดูแปลก ไปเสียหน่อย ท่านประธานจะทำอะไรนั้นก็มีความเด็ด ขาดมาโดยตลอด ปกติแล้วจะให้เขาไปเอาอะไรนั้น ท่าน ประธานก็จะกำหนดสถานที่ที่จะให้เขาไปอย่างชัดเจน

“คุณไปหาที่บ้านก่อน ถ้าหากไม่มี ก็ค่อยไปหาที่ออฟฟิศของผม” ทางปลายสาย เย่ซือเฉิน รีบตอบกลับ มาอย่างรวดเร็ว

“อ่อครับ” เลขาหลิวแววตาส่องประกายออกมา ตอบรับ ด้วยเสียงทุ้มต่ำ แต่ในใจนั้นกลับรู้สึกแปลกๆยิ่งกว่าเดิม

เขารู้สึกว่าวันนี้ท่านประธานดูแปลกๆไปอยู่บ้าง แต่เสียง นั้นเป็นของท่านประธานอย่างแน่นอน อีกทั้งโทรศัพท์มือ ถือของเขายังแสดงถึงบันทึกชื่อของท่านประธานเอาไว้ ด้วย

เลขาหลิววางสายแล้วจึงเดินลงมาด้านล่าง เพื่อจะรีบไป ยังคฤหาสน์ที่เย่ซือเฉินอาศัยอยู่ในเวลาปกติ

ออฟฟิศประธานบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป

“เป็นอย่างไรบ้าง? ฉันเลียนแบบเหมือนไหม?” ฉู่หลิงเอ๋อ วางสายไปแล้ว มองไปยังเวินลั่วฉิงด้วยใบหน้าที่อวดเก่ง โดยปกติแล้วนอกจากเธอจะศึกษาเรื่องการวางระเบิด แล้ว สิ่งที่ชอบที่สุดก็คือการลอกเลียนแบบ เลียนแบบ เสียงคนอื่น เลียนแบบการกระทำของคนอื่น

“อืม เสียงเหมือนมาก” เวินลั่วฉิงพยักหน้าเล็กน้อย เสียง เหมือนมากก็จริง แต่สำเนียงและวิธีการพูดนั้นไม่เหมือน กัน แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
“แน่นอนสิ ไม่เห็นหรือว่าฉันเป็นใคร” ฉู่หลิงเอ๋อยิ่งแสดง ความอวดเก่งมากขึ้นไปอีก แต่ใบหน้านั้นกลับแสดงถึง ความไม่เข้าใจออกมา : “เธอไม่ได้บอกว่าการ์ดความจํ นั้นอยู่ในกระเป๋าสตางค์ของเยี่ซือเฉินหรอกหรือ? ทําไม จะต้องให้เลขาหลิวไปหาที่บ้านล่ะ?”

ทันใดนั้นดวงตาของฉู่หลิงเอ๋อก็เบิกกว้างขึ้นมา : “หรือ ว่านี่จะเป็นการหลอกล่อ?”

เงินลั่วฉิงเอาแต่ยิ้ม

“ให้ตายเถอะ มู่หรงตัวหยางพูดไว้ไม่ผิดเลย ใครจะคิด จะเล่นกับเธอ นั่นเท่ากับคนๆนั้นห รื่องตายเลยนะ โชค ดีที่คนที่เธอจะจัดการด้วยไม่ใช่ฉัน” มุมปากของฉู่หลิงเอ๋ อกระตุกขึ้น การแสดงออกทางสีหน้าท่าทางของเธอดูจะ เกินจริงไปอยู่บ้าง

เธอรู้มาตลอด ว่าการที่จะเล่นงานกันทางด้านจิตวิทยา หรือกลอุบาย ไม่มีใครที่จะรับมือกับฉิงฉิงของเธอได้อยู่ แล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าคุณชายสามเย่คนนี้จะแบกรับไหว หรือเปล่า?

บทสรุปสุดท้ายนี้ไม่รู้ว่าใครจะแพ้ ใครจะชนะ? ฉู่หลิงเอ๋ อรู้สึกว่าเกมนี้ยิ่งดูน่าตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ : “ถ้าอย่างนั้นต่อ ไปก็ควรจะต้องเจอของจริงแล้วสินะ?”
*ได้สิ เจอของจริง เธอให้คนไปหาโอกาสขโมยกระเป๋า สตางค์ของเย่ซือเฉินมานะ” เฉินกั๋วฉิงยิ้มออกมา หลังจาก นั้นก็เอ่ยพูดประโยคนี้ขึ้นมาลอยๆ

“ขโมยกระเป๋าสตางค์ของเย่ซือเฉินอย่างนั้นหรือ? เธอ หมายความว่าให้แย่งการ์ดความจํานั่นมาใช่ไหม?” ฉู่หลิง เอ๋ออึ้งไป จะต้องบุ่มบ่ามมุทะลุขนาดนี้เลยอย่างนั้นหรือ? นี่มันเหมือนกับไม่ใช่สไตล์ของฉิงฉิงของเธอเลยนี่

“ไม่ได้ให้ขโมยการ์ดความจํา ให้ขโมยแค่กระเป๋าสตางค์ ต่างหาก” ดวงตาของเงินลั่วฉิงหรี่ลงเล็กน้อย มุมปาก ปรากฏรอยยิ้มออกมา

“แค่ แค่ขโมยกระเป๋าสตางค์ ไม่ต้องแย่งเอาการ์ดความ จํามา? หมายความว่าอะไรน่ะ?” ฉู่หลิงเอ๋อรู้สึกสับสน อยู่บ้าง จุดประสงค์ของพวกเธอไม่ใช่เพื่อที่จะเอาการ์ด ความจํากลับมาอย่างนั้นหรอกหรือ?

“แย่งกระเป๋าสตางค์มาจากมือของเย่ซือเฉิน แล้วค่อย แย่งการ์ดความจำมา นั่นเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว” ตอนที่ เวินลั่วฉิงเอ่ยพูดออกมานั้นใบหน้าของเธอจริงจังขึ้น แต่ กลับมีอารมณ์ที่แปลกๆไปจากเดิมอยู่บ้าง

“ขโมยกระเป๋าสตางค์แล้วก็วิ่งหนีแค่นี้เอง” ฉู่หลิงเอ๋อรู้ สึกว่าคำพูดนี้ของเวินลั่วฉิงมีปัญหา
การขโมยกระเป๋าสตางค์ก็จะต้องวิ่งหนีด้วยความเร็ว ที่สุดอยู่แล้ว ใครจะโง่หยิบเอาการ์ดความจําออกมาต่อ หน้าต่อหน้าเบ่บ่อเฉินกันเขียว

“ไม่มีทางหนีได้หรอก” น้ำเสียงของเงินนิ่งดูมั่นใจ มาก เธอรู้ดีถึงความสามารถของเปซื้อเฉิน สามารถแบ่ง กระเป๋าสตางค์ของเปซื้อเฉินในตอนที่เขาไม่ทันระวังมา ได้นั้นก็นับว่าไม่เลวแล้ว

ขโมยกระเป๋าสตางค์ของเยซือเฉินแล้วยังคิดจะหนี นั่น เป็นสิ่งที่ไม่มีทางเป็นไปได้เลย

“หนีไม่รอด? ฉันไม่เชื่อหรอกนะ ฉันให้เจ้าห้าของพวก เราไปดีกว่า” เห็นได้ชัดว่าฉู่หลิงเอ๋อดูจะไม่ค่อยยอมรับ กับคำพูดของเวินลั่วฉิง เจ้าห้าของพวกเธอมีปฏิกิริยาที่ ว่องไว รวดเร็วที่สุด วิ่งเร็วที่สุดด้วยเช่นกัน

“ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนอื่นไป กลัวว่าจะไม่มีโอกาสที่จะ สามารถขโมยกระเป๋าสตางค์ของเย่ซือเฉินตอนที่เขา ไม่ทันระวังได้เลยน่ะสิ” เป็นลั่วนิ่งเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ถึงแม้น้ำเสียงจะเบาลงแต่กลับอดที่จะมีข้อซักถามขึ้นมา ไม่ได้

“เขาเก่งขนาดนั้นเลยหรือ?” ฉู่หลิงเอ๋อตะลึงไปเล็กน้อย ดวงตาเป็นประกายออกมา เย่ซือเฉินจะเก่งขนาดนี้เลย หรือ?
“ใช่” เวินลิ่วฉิงตอบออกมาอย่างตรงไปตรงมา และยัง มั่นใจ100%อีกด้วย

“ฉิงฉิง ความรักนี่ไม่ได้ทำให้เธอเห็นเขาเป็นฮีโร่หรอกใช่ ไหม?” ฉู่หลิงเอ๋อยังคงไม่เชื่อเช่นเคย แต่ใบหน้าของเธอ นั้นกลับปรากฏรอยยิ้มที่อบอุ่นออกมา

ราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นฉิงฉิงของเธอกลัวใคร คนนึงขนาดนี้ อีกทั้งนี้ยังเป็นครั้งแรกอีกด้วยที่ฉิงฉิงของ เธอมั่นใจในตัวผู้ชายคนหนึ่งขนาดนี้

เก่งมาก!!

ใช้คำว่าเก่งบรรยายผู้ชายคนนึงได้อย่างง่ายๆ!!

ฉิงฉิงของเธอไม่ใช่ว่าจะคิดอะไรกับเย่ซือเฉินขึ้นมาบ้าง แล้วหรอกใช่ไหม?

ดูเหมือนกับจะมีเรื่องสนุกให้ดูแล้วสิ!!

“ฉันเพียงแค่อยากจะแก้ไขปัญหาให้ตรงจุดเท่านั้น เอง” เงินลั่วฉิงรีบตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงยัง คงมีความมั่นใจอยู่เช่นเคย สีหน้าไม่ได้แปลกไปจากเดิม เพียงแต่ตัวเธอเองไม่ได้รับรู้เลยว่าตอนที่เธอพูดประโยค นี้ออกมานั้นขนตายาวๆนั้นกระพริบลงอย่างรวดเร็ว