บทที่164 ในยามดึก กับการสอบสวนของคุณ ชายสามเย่ (1)

บทที่164 ในยามดึก กับการสอบสวนของคุณชายสาม เย่ (1)

ประโยคนี้ของเธอเป็นการให้การที่มีประโยชน์เป็นอย่าง มาก เพียงแต่คำให้การนี้เย่ซือเฉินคิดได้มาก่อนหน้านี้ แล้ว

คุณชายห้าฉิงยังอยากเอ่ยพูดอะไร แต่เห็นสายตาให้ สัญญาณของเย่ซือเฉินแล้ว คุณชายห้าฉิงจึงชะงักครู่ หนึ่ง ต่อมาก็พูดกับเฉียวหยูหนาน ” โอเค คุณออกไปก่อน ได้เลยครับ”

“แกให้คนเชิญเย่อหยู่เฟิงไปที่โรงหน่อย”หลังจาก เฉียวหยูหนานออกไป เย่ซือเฉินก็เอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา

“เชิญเย่อหยู่เฟิงที่โรงพักเหรอ จากที่ผมรู้มา เย่อเฟิงนั้นเจ้าเล่ห์มาก และปากแข็งจะตาย หากเขาไม่พูด ไม่มีใครกล้างัดเปิดปากเขาเหรอ เรื่องนี้จะสอบสวนอย่าง ทารุณก็ยิ่งไม่ได้อีกด้วย”คุณชายห้าฉิงยังไม่เข้าใจใน ความหมายของเขาภายในทันที

“พูดไม่พูดไม่สำคัญเมื่อเฉียวหยูหนานออกไปเย่ซือเฉิน คมสันไร้ที่ติ ตอนนี้ใบหน้าของเขาก็กลับมาเป็นเย็นชาตามปกติ และนัยน์ตา คู่นั้นเยือกเย็นสุขุมอย่างน้ำนิ่ง

“เข้าใจแล้ว เดี๋ยวผมไปจัดการเอง”คุณชายห้าฉิงเข้าใจ

ความหมายของเขาแล้ว

ห้องสอบสวนสถานีตำรวจสถานีตำรวจ

“คุณชายเย่อครับ วันนี้ที่เชิญคุณมานั้นเพราะอยากถาม เรื่องราวสักนิด ขอคุณชายเย่อให้ความร่วมมือด้วยนะ ครับ “หัวหน้าลู่แสดงท่าทีเกรงใจ

“ได้ครับ ผมจะบอกทุกอย่างที่ผมรู้ และบอกอย่างหมด เปลือกด้วย จะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่”เย่อหยู่เฟิงยิ้ม แย้ม ไม่มีท่าทีน่าสงสัยเลยสักนิด เหมือนราวกับมาเป็น แขก ไม่รอเจ้าหน้าที่ตำรวจเอ่ยพูด เขาก็นั่งลงด้วยตัวเอง อย่างไม่แคร์ใคร

นี่คือครั้งที่สองที่เขามาสถานีตำรวจแล้ว สองครั้งก็เพ ราะเวินลั่วฉิงทั้งนั้น

ครั้งแรกเขาให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ครั้งที่สองเขาก็ จะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเหมือนกัน

“เมื่อกี้ผู้หญิงที่ออกไปจากโรงแรมกับคุณชายเย่อด้วย คุณชายเย่อรู้จักไหมครับ”
“ไม่รู้จัก”เย่อหยู่เฟิงไม่รอช้าแม้แต่น้อย ก็ตอบอย่าง รวดเร็ว

ภายในอีกห้องหนึ่งนั้น เย่ซือเฉิงจ้องมองภาพในคลิป สายตาเย็นชาหรี่ลงเล็กน้อย

“รู้อยู่แล้วว่าเย่อหยู่เฟิงต้องไม่พูด”คุณชายห้าฉิงฮ็อย่าง

เย็นชา

“แต่ว่าคุณชายเย่อกลับช่วยเธอหลบหนีออกจากโรงแรม นะครับ”

“หลบหนีเหรอ”เย่อหยู่เฟิงแกล้งตกใจ “ทำไมเหรอครับ เธอฆ่าคนเหรอ หากเธอฆ่าคนจริง พวกคุณก็ควรออก หมายจับไม่ใช่เหรอครับ งั้นผมก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดใช่ไหม ครับ”

“ไม่ร้ายแรงขนาดนั้นเหรอครับ”หัวหน้าลู่แอบถอน หายใจ นี่ไม่ใช่ภารกิจที่ง่ายเลยจริงๆ

“อ๋อ งั้นก็ดีครับ เธอแค่บังเอิญขึ้นรถผมก็เท่านั้น ออก จากโรงแรม เธอก็ลงจากรถไปทันที ส่วนเรื่องอื่นนั้นผม ไม่รู้อะไรเลยครับ”เย่อหยู่เฟิงตอนนี้มีท่าทีเอ้อระเหย ลอยชายอย่างเต็มที่

“คุณชายเย่อไม่รู้เหรอครับว่าเธอเป็นใคร”
“ไม่ทราบครับ ใส่หน้ากากไว้ ผมเลยไม่เห็นหน้าตาของ เธอ”เย่อหยู่เฟิงตอบอย่างไม่ค่อยสนใจ

“เย่อหยู่เฟิงเป็นสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยโดยแท้เลย “ในอีก ห้องหนึ่งนั้น คุณชายห้าฉิงบ่นว่าเป็นประโยค “จากนิสัย ของเย่อหยู่เฟิง หากเขาไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้น ก็คงไม่ช่วย เธอยังเอาเป็นเอาตายเด็ดขาด”

เย่ซื่อเฉินชำเลืองมองเขาชั่วแวบหนึ่ง แม้ไม่พูดอะไร แต่ ก็รับรู้เข้าใจ

“พี่สาม เข้าใจแล้ว”ใบหน้าคุณชายห้าฉิงแสดงความดีใจ ออกมา เขาหยิบมือถือออกมา แล้วกดโทรออกไป

ภายในห้องสอบสวน เสียงโทรศัพท์หัวหน้าลู่ดังขึ้น

หัวหน้าลู่มองเย่อหยู่เฟิงครู่หนึ่ง จากนั้นจึงรับโทรศัพท์ แล้วไม่พูดอะไร ได้แต่รับฟังอย่างเงียบๆ

เย่อหยู่เฟิงแสดงสีหน้าสบายๆ เหมือนไม่สนใจเลยสัก

นิด

“คุณบอกว่าผู้หญิงคนนั้นคือเงินลั่วฉิงคุณหนูใหญ่ตระ กูลเวิน”หัวหน้าลู่ที่นั่งตรงหน้าเย่อหยู่เฟิงเอ่ยด้วยเสียง ตกใจ
และตอนนี้ ในอีกห้องหนึ่งนั้น เย่ซือเฉินจ้องมองเย่อหย เฟิงที่อยู่ในภาพวีดีโอ สังเกตมองความเปลี่ยนแปลงบน หน้าเขา

ขณะนี้ เย่อหยู่เฟิงเผยพิรุธออกมาเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ สามารถรอดพ้นจากสายตาเขาได้

ไม่ว่าจะเล็กละเอียดแค่ไหนก็ตาม………

เพียงแต่ ณ ตอนนี้ เสียงโทรศัพท์เย่อหยู่เฟิงได้ดังขึ้น

เย่อหยู่เฟิงตะลึงเล็กน้อย เหมือนตกใจตื่นขึ้นมาอย่างไม่ ตั้งใจเช่นนั้น สีหน้ายังคงงุนงงไม่ไม่ได้สติ

“เหี้ย โทรศัพท์นี้โทรมาไม่ดูเวลาจริงๆ”ณ อีกห้องหนึ่งนั้น คุณชายห้าฉิงว่าด้วยความรุนแรง” ทำแผนทั้งหมดพวก เราพังไม่เป็นท่า”

เย่ซือเฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย โทรศัพท์เย่อหยู่เฟิงนั้นมาไม่ เป็นเวลาจริงๆด้วย แต่ว่า เมื่อกี้บนหน้าเย่อหยู่เฟิงยังเผย อารมณ์เล็กน้อยออกมา แค่นี้ก็มากพอสำหรับเขาแล้ว

และ ในมือเขายังมีของอยู่อีกชิ้นหนึ่ง เขาคิดว่า เพียง แค่ของชิ้นนี้ยังอยู่ในมือเขา เธอจะต้องเคลื่อนไหวอีก แน่นอน
เขาจะรอเธอ รอให้เธอมาติดกับด้วยตัวเอง

หลังจากเงินลั่วฉิงเข้าปั๊มน้ำมันส่งเมสเสจให้มู่หรงด้ว หยาง ในมือเธอมีโทรศัพท์ที่ใช้ส่วนตัว ข้างในได้บันทึก เบอร์โทรมู่หรงตัวหยางไว้ ทีแรกเธอกังวลว่าปั๊มน้ำมันจะ มีกล้องวงจรปิด แต่คาดไม่ถึงว่ามู่หรงตัวหยางกลับสังเกต เห็นกล้องวงจรปิดในบริเวณอื่นแทน

เพราะแบบนี้ มู่หรงตัวหยางถึงลงมือจัดการกับมัน

หลังจากมู่หรงตัวหยางจัดการเสร็จ เงินลั่วฉิงถึงออกจาก ปั๊มน้ำมัน ถือว่าเธอโชคดีมากทีเดียว ยังเดินไปได้ไม่ไกล มาก ก็เจอรถแท็กซี่คันหนึ่ง เพราะครั้งนี้มู่หรงตัวหยางได้ จัดการกับกล้องวงจรปิดทุกตัวแล้ว เพราะฉะนั้นเวินลั่วฉิง จึงไม่กลัวว่าจะโดนสังเกตเห็นแล้ว

หลังจากเวินลั่วฉิงกลับเข้ามาในเมือง เมื่อคิดว่าเย่ซือ เฉินยังอยู่ในโรงแรม เธอก็รีบกลับคฤหาสน์ไปทันที

ข้อแรกคฤหาสน์ของเย่ซือเฉินนั้นเป็นที่ปลอดภัยที่สุด ข้อสองเย่ซือเฉินต้องกลับไปแน่ๆ หากเย่ซือเฉินกลับมา แล้วเธอไม่อยู่บ้าน เย่ซือเฉินต้องโทรไปถามว่าเธออยู่ ที่ไหนกันแน่ ถึงตอนนั้นเธอคงตอบไม่ง่ายเลยทีเดียว

เพราะแบบนี้ เธอจึงควรกลับไปก่อนที่เย่ซือเฉินจะกลับ บ้าน ทำเช่นนี้ ก็สามารถเคลียร์ปัญหาออกไปได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

หากไม่พบเย่อเฉิน โรงแรม คืนนี้เธอคงไม่กลับไป อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้สถานการณ์มันไม่เหมือนเดิม แล้ว….…….

แน่นอน เวินลั่วฉิงไปที่โรงแรมที่จองก่อน เธอเช็ดเครื่อง สําอางบนใบหน้าออก แล้วทำตัวเองเหมือนปกติ จากนั้นก็ เปลี่ยนกลับมาใส่ชุดเสื้อผ้าที่เคยใส่ในวันนี้

ตอนเวินลั่วฉิงกลับไปถึงคฤหาสน์ ในคฤหาสน์มืดมัวไป หมด เงียบกริบอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเย่ซือเฉินยังไม่ได้ กลับมา

ช่วงนี้เป็นเพราะเธอไปทำงานที่บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปทุกวัน อยู่บ้านน้อยมาก คุณป้าหลิวเลยไม่ได้เตรียมอาหารให้ พวกเขา เพราะฉะนั้นทุกวันที่คุณป้าหลิวทำความสะอาด เสร็จก็กลับไปเลย

เวินลั่วฉิงเข้ามาในคฤหาสน์ แล้วไม่ได้เปิดไฟ เพราะเธอ กลัวว่าเย่ซือเฉินอาจจะกลับมาในเวลานี้พอดี งั้นเป็นเช่น นั้นเธอก็คงโดนเขาจับได้แน่

ยังดีที่แสงสว่างข้างนอกส่องเข้ามา จึงไม่ได้มืดไปหมด เวินลั่วฉิงขึ้นไปชั้นบน ก็เข้าไปห้องตัวเองทันที
หลังจากเข้ามาในห้องแล้ว เธอก็รีบถอดเสื้อผ้าในตัว ออกอย่างรวดเร็ว เริ่มจากเสื้อคลุมก่อน จากนั้นก็เสื้อเชิ้ต สุดท้ายคือชุดชั้นในที่อยู่ข้างใน

หลังจากเงินลั่วฉิงถอดชุดชั้นในออก ก็จะเอาเอสซี การ์ดที่อยู่ข้างในออกมา แต่พอเธอพลิกชุดชั้นในเข้ามา นั้น เธอถึงกับแข็งทื่อไปชั่วขณะ ลมหายใจก็เกือบหยุด เพราะตกใจ เลือดทั่วร่างก็เกือบหยุดที่อเอาไว้

เอสซี การ์ดที่เธอซ่อนไว้ในชุดชั้นในตั้งแต่แรกได้หาย

ไปแล้วเหรอ

เมื่อกี้เธอไปโรงแรมได้เปลี่ยนเพียงเสื้อที่อยู่ข้างนอก ชุดชั้นในไม่ได้เปลี่ยน ตอนนั้นเธอไม่ได้แตะชุดชั้นในเลย เพราะฉะนั้น จึงไม่ตกหายที่โรงแรมแน่นอน ตอนนั้นเป็น เพราะเธอไม่คิดจะพักที่โรงแรม ดังนั้นจึงไม่ได้เอาเอสซี การ์ดจากชุดชั้นในออกมา

เธอเชื่อมาตลอด ว่าการนำของมาไว้กับตัวนั้นปลอดภัย

ที่สุด

หากไม่ได้ตกหายที่โรงแรม งั้นหายตอนไหนกันนะ