บทที่120 แรงกระตุ้นนี้มีมากเกินไป (2)

บทที่120 แรงกระตุ้นนี้มีมากเกินไป (2)

หากปลายสายนี้ไม่ใช่ผู้ชายคนที่เขาเจอวันนั้น คำพูด เขานั้นก็กระตุ้นเขานิดหน่อย ให้เขาดึงๆบ้าง และร้อนรน บ้าง

ไม่แน่อาจมีเรื่องที่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้ แล้วที่เขาทำไป ทั้งหมดก็เพื่อความสุขของฉิงฉิงของเขานั้นเอง

จุดประสงค์เดียวของเขาคือต้องการให้ฉิงฉิงของเขาเจอ ผู้ชายที่พึ่งพาได้ แล้วรีบแต่งงานซะ

แต่คุณปู่เวินคิดไม่ถึงว่า ขณะนี้คนในปลายสายนั้นได้ เป็นหลานเขยเขาไปแล้ว

เพราะฉะนั้น สิ่งที่คุณปู่เวินพูดในตอนนี้นั้นได้กระตุ้นไป อย่างแรง

“คุณปู่ คิดมากไปแล้ว ……”เนยั่วนิ่งนึกถึงตอนที่เรียน มหาลัยประเทศMนั้นปกติเธอไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคน ไหนเลย เหตุการณ์ที่คุณปู่พูดมานั้น หนึ่งเดียวที่เป็นไป ได้อาจเพราะเห็นเธอกับมู่หรงดัวหยาง

เธอกับมู่หรงดัวหยางนั้นเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด คุณปู่คิดมาไปแล้วจริงๆ

“เธอกล้าพูดไหมล่ะว่าผู้ชายโทรมานั้นไม่ได้มีความ สัมพันธ์อะไรกับเธอเลย” ทว่า จู่ๆคุณปู่เงินก็ขัดจังหวะใน การพูดของเธอ แล้วถามคำถามที่โคตรตรงออกมา

เห็นได้ชัด ว่าคำถามของคุณปู่เวินนั้นเป็นการจงใจถาม

“ไม่……มี” อาจเป็นเพราะไม่มั่นใจเล็กน้อย ตอน เวิน วฉิงตอบนั้น เสียงถึงได้ติดขัดเล็กน้อย แต่นิดหน่อย เท่านั้นเอง อาจฟังไม่ออกมาก ติดขัดเล็กน้อยเท่านั้นแต่ ไม่อาจกระทบความหมายของสองคำนี้ได้

ตอนเวิน วฉิงตอบคำถามนั้น ก็นําโทรศัพท์ในมือมาไว้ ภายในกระเป๋า

มุมปากเย่ซือเฉินกระตุกขึ้นในทันที มุมปากที่กระตุกนั้น ซ่อนความน่ากลัวประหลาดจนน่าขนพองสยองเกล้า

เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ

ดี ดีมาก

“ไม่ได้เป็นอะไรกันสักนิดเดียวเลยเหรอ” คุณปู่เงินชะงักเล็กน้อย แล้วสำหรับคำพูดเธอนั้น เขาไม่เชื่อ แน่นอน

เมื่อกี้ฉิงฉิงเธอนั้นยังไม่ได้ตัดสายทิ้ง และฉิงฉิงยังไม่รู้ สีกตัว และผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้วางสายเช่นกัน ตอนฉิงฉิง นำโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋านั้น เขาเห็นได้ชัดเลยว่าในสาย ยังอยู่

เพราะฉะนั้น ผู้ชายคนนั้นก็ได้ฟังที่พวกเขาพูดทั้งหมด แค่นี้ก็บอกได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นสนใจ..………….

เพียงแค่สนใจ แผนกระตุ้นของเขานั้นถึงจะได้ผล

“ใช่ค่ะ” ครั้งนี้เงินลั่วฉิงดูไม่ลังเลใดๆ แล้วตอบยังรวดเร็ว กลัวว่าคุณปู่จะสงสัย แล้วจะถามไปเลยอีก ครั้งนี้เป็นลั่ว ฉินตอบอย่างแนวแน่ เสียงดังฟังชัดขึ้นเป็นอย่างมาก

สําหรับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินนั้นจะให้ คุณปู่รู้ไม่ได้เด็ดขาด หากคุณปู่รู้เข้าว่าเธอกัยเย่ซือเฉิน แต่งงานกันแล้ว เธอไม่กล้ารับประกันเลยว่าคุณปู่จะทํา เรื่องบ้าบออะไรขึ้นมาอีก

เธอกับเย่ซือเฉินแต่งงานเพราะมีข้อตกลงกัน ถ้าหาก คุณปู่บังคับให้เขาแต่งงานกับเธอจริง คงเป็นเรื่องที่น่าอา ยมากๆแน่
ถึงแม้ตอนนี้เวิน วฉิวจะน่าโทรศัพท์มาไว้ที่กระเป๋าแล้ว แต่เพราะเวินลั่วฉิงพูดเสียงด้วยระดับเสียงที่ดังขึ้น ปลาย สายอย่างคุณชายสามเย่ก็ย่อมจะได้ยินด้วย

คุณชายสามเย่กระตุกมุมปากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดว่า เยือกเย็นแค่ไหน ไม่มีอะไรกันเลยแค่น้อยเหรอ

ดี เธอช่างดีเสียจริง

“เอาล่ะ ไม่มีก็ไม่มี คุณปู่หาดีๆให้เอง “คุณปู่เวินเห็นท่า ทางเวินลั่วฉิงแล้ว รู้ได้เลยว่าถามไปก็เท่านั้น คุณปู่เวิ นพูดคำนี้นั้นก็ตั้งใจเพิ่มเสียงให้ดังขึ้นเหมือนกัน เพื่อให้ ใครบางคนที่อยู่ในปลายสายนั้นได้ยิน

เมื่อได้ยินที่คุณปู่เวินพูดนั้น แววตาเย่ซือเฉินนั่นได้ เปลี่ยนเป็นขุ่นถึงขีดสุด

“คุณปู่ หนูยังมีเรื่องต้องทำอีก ไปก่อนนะคะ”เงินลั่วนิ่งไม่ อยากพูดต่อถึงหัวข้อนี้อีก และเธอก็กังวลว่าเย่ซือเฉินจะ มารับเธอ เพราะแบบนี้เงินลั่วผฉิงถึงได้อยากรีบไปนัก

“ฉิงฉิง เธอจะรีบไปไหนกัน แล้วตอนดึกจะกลับมาอีก ไหม”คุณปู่เวินมองดูเธอที่รีบจากออกไปนั้น เขาก็เดาได้ เลยว่าต้องเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนที่โทรมา
เพราะเหตุนี้ ใบหน้าของคุณปู่เวินตอนนี้นั้นได้แสดงออก ถึงความดีอกดีใจขึ้นเล็กน้อย

ดูเหมือนละครให้ดู มีละครจริงๆด้วยสิ

แต่ไม่รู้ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแน่น

ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นใน ขอแค่นิสัยใจคอไม่มีปัญหา และชอบเวิน วฉิงจากใจจริง เขาจะไม่คัดค้านใดๆเลย

เวินลั่วฉิงได้ยินความดีอกดีใจจากน้ำเสียงของคุณปูเวิน ทำให้ร่างเธอแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย แต่เธอหยุดนิ่งได้ไม่นาน ก็รีบลงไปชั้นล่างทันที

ขณะที่เวินลั่วฉิงยีอยู่หน้าบันไดนั่น ได้เห็นห้องโถงนั้นมี หญิงชราอายุราวๆหกสิบกำลังจัดโต๊ะอยู่

หญิงชราได้ยินเสียงจึงลุกขึ้นมา แล้วเดินมาทาง

เวินลิ่วฉิง

เวินลั่วฉิวตะลึงเล็กน้อย คนนี้คือใคร คนใช้ใหม่ที่บ้าน ตระกูลเวินหรือไง

แต่ตระกูลเวินจะจ้างคนใช้คงไม่จ้างอายุมากขนาดนี้
“ฉิงฉิง นี่คือคุณย่าเหอของเธอ เธอเป็น.………..” คุณปู่เวิ นที่เดินตามเวินลั่วฉิงไปได้หันมองหญิงชราในห้องโถง ภายในแววตานั้นมีความอ่อนโยนอยู่มากมาย

“คุณหนูใหญ่” คุณย่าเหอไม่รอให้คุณปู่เวินพูดเสร็จ ก็ มองเงินลั่วฉิงแล้วเรียกเบาๆ

คุณปู่เวินจ้องมองเธอ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

คุณย่าเหอส่ายหัวเบาๆให้กับคุณปู่เงิน

ใบหน้าคุณปู่เวินแสดงสีหน้าไม่เห็นด้วยเล็กน้อย แต่ ด้วยท่าทางที่แน่วแน่ของเธอ ทำให้ไม่อาจพูดอะไรอีก

เงินลั่วฉิงคือนักจิตวิทยา ที่สังเกตได้ละเอียด มองแป๊บ เดียวก็รู้ว่าคุณย่าเหอที่มาอยู่กับคุณปู่เวินนั้นต้องมีความ สัมพันธ์ที่ไม่ธรรมาดแน่นอน

ส่วนไม่ธรรมดายังไงนั้น

เงินลั่วฉิงอดที่จะอมยิ้มไม่ได้ คนก็พากลับมาแล้ว เรื่องก็ ควรชัดเจนได้แล้วมั้ง

เงินลั่วฉิงได้หันมา มองที่คุณปู่เงินแป๊บเดียว จากนั้นก็รีบ เดินไปตรงหน้าของคุณย่าเหอ”สวัสดีค่ะคุณย่าเหอคุณเรียกหนูเหมือนคุณปู่ฉิงฉิงก็พอค่ะ”

“หา อะไรนะ “คุณย่าเหอไม่คิดเลยว่าเป็นลั่วฉิงจะมีท่าที แบบนี้ ทำให้หยุดนิ่งไปชั่วคราว

“คุณย่าเหอ วันนี้หนูยังมีเรื่องด่วน วันหลังจะมาหาคุณ กับคุณปู่นะคะ ฮ่าๆ”ใบหน้าเงินลั่วฉิงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม หากไม่ใช่เพราะเธอกำลังกังวลเรื่องเย่ซือเฉิน เธอคงจะ อยู่ให้รู้เรื่องมากกว่านี้แน่นอน

“คุณปู่ หนูไปก่อนนะคะ”เวินลั่วฉิงหันกลับมา แล้ว โบกมือทักทายคุณปู่เวินด้วยดีใจ ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ที่สดใสมากมาย

แต่ว่า เวิน วฉิงไม่เสียเวลาไปมากนัก ก็รีบออกไปจากที่

“เด็กคนนี้นี่ บ้าๆบอๆทั้งวัน ” คุณปู่เวินมองดูเงาเป็นลั่วนิ่ง ที่เดินจากไป แล้วส่ายหัวเบาๆ แต่บนใบหน้านั้นกลับมี รอยยิ้มอย่างเห็นได้ชัด

“คุณทําไมไม่ให้ผมบอกฉิงฉิง”คุณปู่เวินหันไปมอง ผู้ หญิงที่ตรงห้องโถง “ฉิงฉิงเป็นเด็กที่ดี”

“ฉันรู้ว่าฉิงฉิงเป็นเด็กที่ดี แต่พวกเราจะทำให้เด็กอัดอึด ได้ไง” คุณย่าเหอถอนหายใจเบาๆ และใบหน้ามีความสับสนเล็กน้อย

คุณปู่เงินคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

หลังจากที่เงินลั่วฉิงได้ออกจากบ้านตระกูลเงินแล้ว ก็นึก อยากจะโทรหาเยซือเฉินสักหน่อย เพื่อไม่ให้เย่ซือเฉินไม่ มารับเธอ

เธอหยิบมือถือออกมา จึงเพื่อสังเกตเห็นว่าสายโทรศัพท์

ยังอยู่

สายยังอยู่งั้นเหรอ

เวินลั่วฉิงเห็นเวลาโทรที่ปรากฏบนโทรศัพท์แล้ว ถึงกับ สั่นกลัวด้วยความตกใจ