บทที่ 384 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความ จริง น่ากลัวเกินไปแล้ว (1)

บทที่ 384 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่า กลัวเกินไปแล้ว (1)

จี้หซีคิดอยู่ว่าพี่ใหญ่น่าจะรู้ช่องทางติดต่อของเงินลั่วฉิง จี้ห รีบหาเบอร์โทรศัพท์ของถังหลิน แล้วโทรออกไป

ถังหลินในขณะนี้พึ่งกลับมาจากการทําภารกิจ กำลังจะ อาบน้ำ ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นใช้ผ้าขนหนูพันตัวแล้ว เดินออกมาจากห้องน้าเลย เห็นว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์ของ จี้หซี ก็รีบรับ

“พี่ใหญ่ พี่มีช่องทางการติดต่อของเงินลั่วฉิงไหม?” พอ โทรติด จี้หซีก็รีบถามทันที

“ทำไมหรอ?” ได้ยินคำพูดของจี้หซีแล้ว แววตาของถัง หลินก็เริ่มดูหนัก

“พี่สามหย่ากับเงินลั่วฉิงแล้ว เลขาหลิวบอกว่าเงินลั่วฉิง เศร้ามา ฉันมีความกังวลเล็กน้อย….

“นายพูดว่าอะไรนะ?” แววตาที่ชิวๆ สบายๆ ของถังหลิน ทันใดนั้นก็หายไปเลย วินาทีนั้น ภายในดวงตาคู่นั้นมี ความดุร้ายดั่งสิงโตอยู่
ทางโทรศัพท์อีกฝ่างหนึ่ง จี้หซีได้ยินเสียงของเขา ตกใจ ไปเลย แต่ว่าก็ยังพูดซ้ำอีกครั้งด้วยความระมัดระวังว่า “พี่ สามหย่ากับเงินลั่วฉิงกะทันหัน เวินลั่วฉิงต้องเสียใจมาก แน่ๆ ฉะนั้นฉันมีความเป็นห่วงเขาเล็กน้อย”

“เสียใจ? วางใจได้ เธอไม่เสียใจแน่นอน จะเสียใจก็ ไม่ใช่เธอที่จะเสียใจ” ริมฝีปากของถังหลินเผยรอยยิ้มที่ เย็นชาออกมา เฮอะ คนที่สามารถทำให้คนในตระกูลถัง เสียใจได้? เกรงว่ายังไม่เกิดเลย

ดี ดีมาก ตอนนั้นเขาก็เคยบอกเย่ซือเฉินไว้แล้ว ในเมื่อ แต่งงานกับฉิงฉิงแล้ว ก็มีชีวิตอยู่ดีๆ ไม่ต้องไปคิดเรื่อง อะไรพวกนั้นแล้ว

คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีผลเป็นแบบนี้

“พี่ใหญ่ หมายความว่าอะไร? พี่คงจะไม่ใช่ว่าจะทำอะไร พี่สามหรอกนะ” ทันใดนั้นจี้หซีรู้สึกว่าเหมือนสายนี้จะโทร ผิดแล้ว ความพิเศษที่พี่ใหญ่มีต่อเวินลั่วฉิงนั้นไกลยิ่งกว่า ที่เขาคิด ฉะนั้น เขาคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่ใหญ่จะช่วย เวินลั่วฉิงจัดการพี่สาม

“ฉันจะไปทำอะไรเขาได้? อีกอย่างก็ไม่จำเป็นต้องทำ อะไรอยู่แล้ว” ถังหลินยิ้มอ่อน ไม่สามารถคาดเดาได้
ที่จริงเขามองออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเยซือเฉินหวั่นไห วกับเว็นลิ่วฉิง ครั้งที่แล้วที่เขาโทรหาเย่ซือเฉิน ตอนแรก อยากจะบอกความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฉิงฉิง แต่ว่า เย่ซือเฉินกลับเข้าใจผิดไปเลย เขายังไม่ได้พูดให้จบ เย่ซือเฉินก็วางสายแล้ว

ถ้าหากเย่ซือเฉินไม่มีการเคลื่อนไหว ตามความเงียบ ของเย่ซือเฉินแล้วไม่มีทางที่จะเกิดความเข้าใจผิดแบบ นั้นแน่นอน

ฉะนั้นเขารู้ การหย่าต้องเป็นความหมายของเย่ซือเฉิน แน่นอน

ที่เขาโมโหเพราะเย่ซือเฉินให้โอกาสการหย่ากับ เงินลั่วฉิง หรืออาจจะพูดว่าเย่ซือเฉินสร้างเงื่อนไขโอกาส การหย่ากับเงินลั่วฉิง

ในเมื่อพวกเขาหย่ากันแล้ว เขาจะต้องพาฉิงฉิงกลับบ้าน แน่นอน ที่จริงแล้ว เขาเองก็คิดไว้แล้วว่าจะพาฉิงฉิงกลับ ไปรู้จักกับบรรพบุรุษ

“พี่ใหญ่ ทำไมฉันรู้สึกว่าพวกเราสองคนไม่ได้อยู่ในช่อง ทางเดียวกัน ฉันเป็นห่วงว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับเงินลั่วฉิง ฉะนั้นถึงได้โทรหานาย…. จี้หซีมีความมึนเล็กน้อย รู้สึก เหมือนว่าเรื่องนี้ยิ่งอยู่ยิ่งสับสน
“วางใจได้เลย เธอไม่มีทางเกิดเรื่องแน่นอน” ถังหลินวาง สายไปเลย

คนในตระกูลถังของพวกเขา ไม่มีทางอ่อนแอขนาดนั้น อีกอย่างยัยฉิงฉิงนั่นก็ไม่ได้ตกหลุมรักเย่ซือเฉินอยู่แล้ว การหย่าเป็นความหมายของเธออยู่แล้ว เธอจะเสียใจได้ อย่างไร? จะเกิดเรื่องได้อย่างไร?

เขารู้ว่าเยซือเฉินหวั่นไหวแล้ว แน่นอนว่าต้องไม่เห็นด้วย กับการหย่า ไม่รู้ว่ายัยฉิงฉิงทำได้ยังไงกัน?

ถ้าหากว่าเป็นการผิดพลาดของเย่ซือเฉิน เขาจะโมโห เย่ซือเฉินก็เป็นเรื่องธรรมดา นั่นเป็นสิ่งที่เย่ซือเฉินสมควร ได้รับ

ถ้าหากยัยฉิงฉิงมีการวางแผนเรื่องนี้ เขาเองก็มีความสง สารเย่ซือเฉินแล้ว ไม่ว่ายังไงแล้วตามความสามารถของ ฉิงฉิง ถ้าหากอยากวางแผนเรื่องเรื่องหนึ่ง ก็ไม่มีเหตุผลที่ จะไม่สำเร็จ

แววตาของถังหลินกะพริบไปมา คงจะไม่ใช่เพราะยัย เด็กนั่นวางแผนเย่ซือเฉินจริงๆ หรอกมั้ง?

ถึงแม้ว่าฉิงฉิงจะเป็นคนในตระกูลถังของพวกเขา ถึง แม้ว่าถังหลินจะปกป้องครอบครัวของตัวเอง แต่ว่าก็ไม่ใช่ คนที่จะไม่มีเหตุผลเลย เขาก็แค่จะไม่มีเหตุผลในสถานการณ์พิเศษบางครั้ง

แต่ว่า ครั้งนี้ ความเป็นห่วงของถังหลินนั้นเป็นส่วนเกิน จริงๆ ครั้งนี้ เป็นลั่วนิ่งไม่ได้มีการวางแผนใดๆ ทุกอย่าง ต่างก็เป็นความบังเอิญ คือสิ่งที่ฟ้าลิขิต

“พี่ใหญ่ พี่กับเงินลั่วฉิงมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?” ใน ใจขอจี้หซียิ่งอยู่ก็ยิ่งตกใจ อดไม่ได้ที่จะเกิดความสงสัย ในใจ

“ในไม่ช้านายก็จะรู้แล้ว” ถังหลินไม่ได้พูดตรงๆ ตั้งใจ พูดอ้อมค้อม ตอนแรกก็ไม่ได้อยากจะปิดบัง แต่ว่าตอนนี้ เย่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิงหย่ากันแล้ว เขาก็ไม่อยากเปิดเผย เร็วขนาดนี้แล้ว

เขาจะรอให้ฉิงฉิงกลับไปยังตระกูลถัง หลังจากที่ทั้งหมด แน่ใจเรียบร้อยแล้วจึงจะเปิดเผย

จี้หซีอึ้งเล็กน้อย ถ้าหากพูดแบบนี้ ความสัมพันธ์ระหว่าง พี่ใหญ่และเวินลั่วฉิงไม่ธรรมดาจริงๆ

แต่ว่าตอนนี้พี่ใหญ่ยังไม่พูด เขาก็ไม่ดีที่จะถามเพิ่มอีก

“ถามช่องถามการติดต่อของคุณหญิงดู ในตอนที่ฉัน จัดการเอกสารการหย่าเรียบร้อย แล้วมอบให้คุณหญิง คุณหญิงเสียใจมาก รู้สึกแย่มาก ต้องรีบหาคุณหญิงเจอจึงจะได้” เลขาหลิวอดไม่ได้ที่จะพูดเพิ่มหนึ่งประโยค ปกติในสถานการณ์แบบนี้เลขาหลิวจะไม่พูดมากแน่นอน แต่ว่าตอนนี้เขาเมาแล้ว

“เลขาหลิวเป็นคนจัดการกับเอกสารการหย่า?” เพียง แค่แวบเดียวถังหลินก็ได้ยินเสียงของเลขาหลิวแล้ว และ ทันใดนั้นก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาก็ว่า เย่ซือเฉินจะหย่าง่ายๆ แบบนั้นได้ยังไงกัน ที่แท้ ฉิงฉิงก็ใช้โอกาสที่เย่ซือเฉินไปทำธุระแล้วไปหาเลขาหลิว ให้จัดการให้

แต่ว่า เลขาหลิวต้องไม่กล้าที่จะจัดการกับเรื่องนี้คน เดียวแน่นอน ก่อนที่จะจัดการต้องถามเย่ซือเฉินก่อนแน่ๆ เลขาหลิวช่วยจัดการกับการหย่า จะต้องให้เย่ซือเฉิน ตกลงก่อนจึงจะได้

ดูเหมือนว่า เรื่องนี้จะซับซ้อน แต่ว่า เรื่องที่เกี่ยวข้อ งกับฉิงฉิงก็มักจะซับซ้อนตลอด

“อืม เลขาหลิวเป็นคนช่วยจัดการให้” จี้หซีถอนหายใจ อีกครั้ง “ฉันรู้สึกว่าไม่ใช่แนวของพี่สามเลย รู้สึกว่าเหมือน จะไม่ใช่ความหมายของพี่สาม”

ครั้งนี้ ถังหลินแค่ยิ้มอ่อน ไม่ได้พูดอะไรมาก
“พี่ใหญ่ พี่จะติดต่อกับเงินลั่วนิ่งอยู่ใช่ไหม” ถึงแม้พี่ใหญ่ พูดว่าจะเวินลั่วนึงจะไม่มีเรื่อง แต่จี้หซีก็ยังคงไม่วางใจ ไม่ ว่ายังไงแล้วเงินตั๋วฉิงก็คือผู้หญิง

“อืม ฉันจะติดต่อเขาเอง” ครั้งนี้ ถังหลินตอบกลับด้วย ความตรงไปตรงมามาก

จี้หยีจึงจะค่อยๆ วางใจลง เขายังอยากจะพูดอะไรบาง

อย่าง แต่ถังหลินวางสายไปแล้ว

หลังจากที่ถังหลินวางสายแล้ว ก็ไม่ได้ไปอาบน้ำต่อ แต่ กลับหาเบอร์โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิง แล้วโทรออกไป

และในขณะนี้ เวินลั่วฉิงยังอยู่ที่สนามบิน เครื่องบิน ดีเลย์แล้วดีเลย์อีก ตอนนี้เจ็ดโมงกว่าแล้ว เครื่องบินก็ยัง ไม่ได้บิน

มีผู้โดยสารมากมายรอไม่ไหวแล้ว เริ่มวุ่นวายแล้ว สถานการณ์มีความวุ่นวายเล็กน้อย มีความเสียงดัง ขณะนี้เวินลั่วฉิงยืนในที่ไกล แต่ว่าเสียงก็ยังดังมาก ฉะนั้น เธอไม่ได้เสียงสายโทรเข้าของโทรศัพท์เลย
เงินลั่วฉิงไม่ได้รับสาย ถังหลินค่อยๆ หรี่ตาขึ้น เกิดอะไร ขึ้น? ทําไมฉิงจึงไม่รับสาย?

เพราะว่าเป็นเบอร์แปลกหน้าหรอ ฉะนั้นก็เลยไม่รับ?

หรือว่ามีเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ถังหลินโทรออกอีกครั้ง เวินลั่วฉิงก็ยังไม่รับ

จากนั้นถังหลินก็โทรอีกเบอร์ออกไป “สืบให้หน่อยว่า เวินลั่วฉิงอยู่ที่ไหน? เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

เสียงของเขาก็ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม แต่ดูออกอย่าง ชัดเจนเลยว่ามีความเป็นห่วงอยู่!