บทที่ 383 ใบหย่าที่พึ่งออกมาจากเตาสดๆ ร้อนๆ(3)

บทที่ 383 ใบหย่าที่พึ่งออกมาจากเตาสดๆ ร้อนๆ (3)

“เป็นไปไม่ได้ พี่สามจะหย่าได้ยังไง นายเข้าใจอะไรผิด หรือเปล่า?” จี้หยีตกใจไปหมด สำหรับข่าวแบบนี้ เขาไม่ สามารถเชื่อในครั้งแรกที่ได้ยิน

“จะเข้าใจผิดได้ยังไง ฉันเป็นคนจัดการเอกสารการหย่า ด้วยตัวเอง ฉันเป็นคนมอบใบหย่าให้คุณหญิงด้วยตัวเอง” ขณะนี้เลขาหลิวเหมือนจะได้สติขึ้นมาบ้าง ตัดตอนคําพูด ของจี้ห กลับ

“นายเป็นคนจัดการ? เอกสารการหย่าของพี่สามนาย เป็นคนจัดการ?” จี้หซีอึ้งไปอีกครั้ง พี่สามหย่า ทำไมถึงให้ เลขาหลิวไปจัดการ?

“เพราะว่าท่านประธานและคุณหญิงเซนต์สัญญากัน แล้ว บนใบสัญญาเขียนไว้อย่างชัดเจน ถ้าหากในตอนที่ ท่านประธานไม่อยู่เมืองA ให้ฉันเป็นคนดำเนินการเรื่อง หย่า นายว่าเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับฉัน? ทำไมถึงต้องให้ฉัน มาจัดการ? ทำไมถึงต้องให้ฉันมาเป็นนักโทษ?” เลขาหลิว พูดถึงเรื่องนี้ก็ยิ่งเสียใจไปใหญ่

จี้หซีขมวดคิ้วแน่น ใบสัญญาการแต่งงานของพี่สามและ เวินลั่วฉิงนั้นเขารู้อยู่ แต่ไม่รู้ว่าบนใบสัญญาจะมีข้อนี้ด้วย

หากเป็นเหมือนที่เลขาหลิวพูดจริงๆ ให้เลขาหลิวจัดการ ก็ถือว่าโอเค แต่ว่าจี้หซีก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรผิดปกติ

“นายจัดการเรื่องหย่าให้พี่สาม พี่สามรู้ไหม?” จี้หรือดไม่ ได้ถามไปอีกหนึ่งประโยค

“แน่นอนว่ารู้อยู่แล้ว คุณหญิงนำใบสัญญามาให้ฉันไป ดำเนินเอกสารการหย่า ตอนนั้นฉันก็โทรหาท่านประธาน แล้ว ท่านประธานบอกว่าท่านรู้ เห็นด้วยกับการหย่า ท่าน ประธานบอกว่าคุณหญิงอยากได้อะไรก็ให้อะไร เห็นได้ อย่างชัดเจนเลยว่าท่านประธานอยากจะชดเชยให้คุณ หญิง แต่ว่าสุดท้ายแล้วคุณหญิงไม่เอาอะไรเลย” เลขา หลิวใช้แรงถอนหายใจไปหนึ่งที “คุณหญิงไม่ใช่คน ประเภทที่โลภมากอยู่แล้ว”

ดวงตาของจี้หซึกะพริบเบาๆ เรื่องนี้ไม่ถูก…….

“ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกๆ” ถึงแม้ว่าเลขาหลิวจะพูดได้มี เหตุมีผล แต่ว่าจี้หซีก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ

“พี่สามนอนกับพี่สะใภ้สามแล้ว เป็นไปได้ยังไงที่จะหย่า ต่อ?” ประโยคนี้ของจี้หซีไม่ได้พูดกับเลขาหลิว แต่ว่า กำลังพูดเองเออเอง
ครั้งก่อน พี่สามได้ส่งข้อความไปในกลุ่ม เห็นได้อย่าง ชัดเจนเลยว่าพี่สามนอนกับพี่สะใภ้สามแล้ว อีกอย่าพึ่ สามยังพูดอีกว่าคืนนั้น…..

ถ้าหากว่าเป็นการแต่งงานตามใบสัญญา ก็ไม่ควรที่จะ

มาของจริง ในเมื่อมาของจริงแล้ว นอนก็นอนแล้ว หย่าอีก

งั้นก็ไม่ถูกต้องแล้ว อีกอย่างนั้นไม่ใช่ครั้งที่เสียการควบคุม แต่เป็นทุกคืน

เขาจำได้ว่าตอนนั้นพี่สามได้เน้นย้ำว่าเป็นทุกคืน!

ผู้ชายคนหนึ่งจะต้องมีผู้หญิงคนหนึ่งมานอนด้วยทุกวัน สามารถพูดได้เลยว่าผู้ชายคนนั้นชอบผู้หญิงคนนั้น ถึง แม้ว่าจะไม่ใช่ด้านความรู้สึก อย่างน้อยด้านร่างกายก็ ถือว่าชอบ

สถานการณ์แบบนี้ พี่สามจะหย่าได้ยังไง?

“ฉะนั้นฉันเลยว่าท่านประธานคือสัตว์ดุร้าย ไม่ แม้แต่ สัตว์ดุร้ายก็เทียบไม่ได้” เลขาหลิวเมาแล้ว แต่กลับได้ยิน การพูดเองเออเองของจี้หซี ในใจยิ่งรู้สึกโมโหเข้าไปใหญ่ ขณะนี้ดื่มจนเมาแล้ว ด่าท่านประธานของตัวเองขึ้นมา ก็เพราะว่าลืมตัว แม้แต่สัตว์ดุร้ายก็เทียบไม่ได้คำนี้ก็พูด ออกมาแล้ว

“ฉันรู้สึกว่าพี่สามไม่น่าจะทำแบบนี้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่พี่สามจะทำ” จี้หซีนั้นเข้าใจเย่ซือเฉินดี จี้หซีก็รู้เรื่องของเย่ซือ เฉินและเงินลั่วฉิงบ้าง ฉะนั้นเขารู้สึกว่าพี่สามไม่มีทาง ใจร้ายแบบนี้กับเงินลั่วฉิง

“เป็นไปไม่ได้ได้ยังไง ใบสัญญายังอยู่ที่ฉันเลย นายดูสิ นายดู” เลขาหลิวนำใบสัญญาฉบับนั้นออกมาจากกระเป๋า

เลขาหลิวออกมาจากบริษัทแล้วก็มาดื่มสุราที่นี่เลย หลัง จากที่จัดการเอกสารการหย่าแล้ว สิ่งที่เป็นของเย่ซือเฉิน

ต่างก็อยู่ในกระเป๋าของเขา

“นี่ไม่ใช่ตัวหนังสือของพี่สาม” จี้หซีมองไปหนึ่งที ขมวด คิ้วแน่นยิ่งขึ้น

“นี่คือตัวหนังสือของคุณหญิง ท่านประธานต้องเป็นคน ให้คุณหญิงเขียนแน่นอน นายดูน้ำเสียงนี่สิ แนวนี้ ต้อง เป็นท่านประธานพูดแน่ๆ แล้วคุณหญิงเขียน” เลขาหลิว ในขณะนี้มั่นใจแล้วว่าท่านประธานของเขาคือผู้ชายที่ ใจร้าย ฉะนั้นไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็จะรู้สึกว่าเป็นความผิด ของท่านประธาน

จี้หซีดูใบสัญญาฉบับนั้นอย่างละเอียดอีกครั้ง จากนั้น จี้หซีก็รู้สึกว่าสิ่งที่เลขาหลิวพูดก็ถูกอยู่ น่าจะเป็นความ หมายของพี่สาม
เขารู้สึกว่า เงินลั่วฉิงน่าจะคิดไม่ถึงเรื่องที่ให้เลขาหลิว มาดำเนินการกับเอกสารการหย่า

ครั้งแรกที่จี้หนีไปดูใบสัญญา ขณะที่เห็นความว่าหลัง จากที่ได้หุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปแล้วดำเนินการ หย่าทันที บนใบหน้าก็มีความโมโหเล็กน้อย “พี่สามใจร้าย มากจริงๆ”

“ใช่แล้ว ท่าประธานใจร้ายมากจริงๆ ตอนนั้นคุณหญิง เสียใจมาก รู้สึกแย่มากแน่ๆ คุณหญิงอดกลั้นมาโดย ตลอด ไม่เช่นนั้นตอนนั้นคงจะร้องไห้ออกมาแน่ๆ ฉันคิด ว่าตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าคุณหญิงจะแอบไปร้องไห้ที่ไหน หรือเปล่า” เลขาหลิวคิดว่าเป็นลั่วฉิงคงจะเสียใจอยู่แล้ว หลังจากที่เมาแล้วความคิดนี้ก็สลักไว้อยู่ในใจ

“คงไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคุณหญิงหรอกมั้ง? คุณหญิง คงจะไม่เสียใจมากเกินไป รู้สึกแย่มากเกินไป แล้วทำ เรื่องบ้าๆ ขึ้นมาหรือเปล่า” แววตาของเลขาหลิวกะพริบ ไปมา ทันใดนั้นก็เผยเสียงที่ตกใจออกมา

“ไม่ ไม่ถึงขั้นนั้นหรอกมั้ง? เวินลั่วฉิงไม่ใช่คนประเภทที่ จะยอมรับอะไรไม่ได้” จี้หซีนึกถึงเรื่องครั้งนั้นที่เวินลั่วฉิง ทำตอนที่อยู่หมิงเจ๋ รู้สึกว่าไม่มีทางมีเรื่องที่เลขาหลิวพูด เกิดขึ้นได้

“นายไม่เข้าใจ เรื่องของความรู้สึกกับเรื่องอื่นไม่เหมือนกัน คนที่ปกติแล้วจะเข้มแข็งขนาดไหน พอพบเจอ กับเรื่องความรู้สึกก็จะเปลี่ยนเป็นคนที่อ่อนแอลงทันที” เลขาหลิวพูดเหมือนว่าตัวเองมีประสบการณ์เลย

“นายมีเบอร์โทรศัพท์ของเงินลั่วฉิงไหม? ฉันโทรไปถาม ดู” จี้หซีได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง

“ไม่มี แต่ว่าฉันเอาเบอร์โทรศัพท์ของฉันให้คุณหญิงแล้ว

ตอนที่คุณหญิงมีเรื่องอะไรให้โทรหาฉัน” เลขาหลิวอึ้งไป

สักพัก จากนั้นก็ตอบกลับไปประโยคหนึ่ง

“เฮอะ ยัยโง่ ถ้าเธออยากพูดกับนาย เธอพูดกับนาย ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว” จี้หซีมองเขาไปหนึ่งที อดไม่ได้จึงด่า ไปหน่งประโยค

“ฉันโทรถามพี่สามดู” จี้หซีรู้สึกว่าภายใต้สถานการณ์ แบบนี้ ไม่ว่าการหย่าจะเป็นความหมายของพี่สามหรือ เปล่า เรื่องนี้ก็ควรจะลองถามพี่สามดู

“นายไม่ต้องโทรหาท่านประธานหรอก โทรศัพท์ของ ท่านประธานแบตเตอรี่หมดแล้ว ฉันโทรไปหลายรอบ แล้ว” เลขาหลิวเม้มปาก “ฉันรู้สึกว่าคงจะเป็นเพราะว่า ท่านประธานกลัวว่าคุณหญิงจะโทรหาเขา กลัวว่าคุณ หญิงจะตอแยเขา ฉะนั้นก็เลยตั้งใจปิดเครื่อง เฮอะ”
เลขาหลิวในขณะนี้มุดจมดินไม่สามารถออกมาแล้ว จริงๆ

จี้หซีมองไปทางเลขาหลิวด้วยความสงสัย จี้หซียังยืน หยัดที่จะเชื่อว่าพี่สามของเขาไม่มีทางทำเรื่องที่ไร้จรรยา บรรณแบบนั้นแน่นอน

แต่ว่า เลขาหลิวบอกว่าโทรศัพท์ของพี่สามปิดเครื่อง เขาโทรหาพี่สามต้องโทรไม่ติดแน่ๆ เลย

จี้หซีฟังคำพูดเมื่อกี้ของเลขาหลิวแล้ว ก็นึกได้ว่า เวินลั่วฉิงหย่าได้กะทันหันแบบนี้ ก็คงจะรู้สึกแย่แน่ๆ ฉัน นั้นเขายิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วง

ทันใดนั้นจี้หซีก็นึกถึงพี่ใหญ่ถังหลิน พี่ใหญ่พิเศษต่อ เวิน วฉิงมาโดยตลอด

แต่ว่า เขามองออกว่าความพิเศษที่พี่ใหญ่มีต่อเงินลั่วฉิง ไม่ใช่เพราะความรู้สึกระหว่างหญิงชาย ตามนิสัยของพี่ ใหญ่แล้วก็ไม่มีทางที่จะชอบผู้หญิงของพี่น้องผองเพื่อน ตัวเอง

มีแต่พี่สามที่โง่เง่าคิดว่าพี่ใหญ่จะแย่งผู้หญิงกับเขา

จี้หซีคิดว่าพี่ใหญ่น่าจะมีช่องทางการติดต่อของ เวินลั่วฉิง จี้หซีรีบหาเบอร์โทรศัพท์ของถังหลิน แล้วโทรออกไป