บทที่ 315 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้างนอก คุณชายสามเย่ (7)

บทที่ 315 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้างนอก คุณชายสามเย่ (7)

เย่ซือเฉินออกจากห้องและเลี้ยวซ้าย เขาเพียงแค่ก้าว เพียงก้าวเดียวและหยุดอีกครั้ง มุมปากของเขาเม้มเล็ก น้อย จากนั้นเขาก็ไปที่ห้องทางขวา

ห้องพักที่เลขาหลี่จองไว้อยู่ติดกัน แต่ห้องที่อยู่ติดกันทั้ง สามห้องบนชั้นนี้เป็นห้องชุดประธานาธิบดี ดังนั้นเขาจึง สงสัยว่าเธอคงจะเปลี่ยนห้อง

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า คุณชายสามเย่พูดถูก

“เปิดประตู” คุณชายสามเย่เดินไปที่ประตูด้านขวาของ ห้อง แล้วเคาะอย่างแรง เสียงทุ้มที่เพียงพอที่เปล่งออกมา ทําให้คนตัวสั่นตกใจได้

เวินลั่วฉิงซึ่งกำลังดื่มน้ำอยู่ในห้องถือแก้วน้ำไว้แน่น ความเร็วของเขาช่างเร็วมากจริง ขนาดเธอเปลี่ยนห้อง แล้วก็ยังเห็นได้ชัดว่าไม่ส่งผลกระทบต่อเขาเลย

แต่เงินลั่วฉิง ไม่ได้ส่งเสียงออกไป แน่นอนว่าไม่คิดที่จะ ช่วยเขาเปิดประตูแน่นอน
คุณชายสามเย่ที่ยืนอยู่นอกประตูไม่ได้ยินเสียง ไม่ แปลกใจที่เวนลั่วนิ่งไม่อยู่ในห้อง ริมฝีปากของเขาค่อยๆ คลื่ออกมาอย่างน่าหลงใหลและแปลกประหลาดเล็กน้อย

“คุณจะเปิดประตูเอง หรือให้ผมเรียกคนมาเปิดให้?” คุณชายสามเย่พูดอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าพูดช้าลงเล็กน้อย แต่ฟังแล้วรู้สึกถึงอันตรายมากขึ้น

เวินลั่วฉิงที่อยู่ในห้องขนแขนของเธอลุกขึ้นเมื่อได้ยินฟัง แต่เธอก็ยังไม่สนใจเขา

เขาบอกว่าจะเรียกให้คนมาเปิดประตู

งั้นเธอก็รอให้เขาเรียกคนมาเปิดประตู

ไปเรียกมาซิ มาเลย เธอกำลังรออยู่

หลังจากที่รับสาย เลขาหลี่ก็คิดมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าต้อง มีบางอย่างผิดปกติแน่ เขาจึงรีบหันรถและรีบกลับไปที่ โรงแรมทันที

เลขาหลี่เพิ่งจัดการกับธุระเสร็จจึงไม่ได้ออกไปไกล เขา รีบกลับมาอย่างเร็ว เมื่อเห็นว่าท่านประธานของเขาถูกขัง ไว้ที่ประตูด้านนอก ก็เม้มริมฝีปากอย่างแรง เหตุการณ์ เช่นนี้คืออะไรกันแน่?
นั่นไม่ใช่ห้องที่เขาจองไว้สำหรับท่านประธานหรอกเห รอ? ทำไมท่านประธานถึงอยู่ข้างนอก?

“ท่านประธานเกิดอะไรขึ้น?” ในขณะนี้เลขาหลี่รู้ว่ามี บางอย่างผิดปกติ แต่เขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็น เช่นไร

“เรียกคนมาเปิดประตู” เย่ซือเฉินหันกลับไปจ้องมองเขา และสั่งด้วยเสียงที่เย็นชา

ห้องเป็นห้องที่เลขาหลี่จองไว้ เลขาหลีจะเรียกคนมา เปิดประตู โรงแรมก็คงจะเปิดให้อย่างแน่นอน

“ครับ” เลขาหล็ตอบกลับพร้อมกับทําหน้าสงสัย เพียง แค่จะหันกลับไปเรียกคนให้เปิดประตู แต่ในเวลานี้ ประตู ห้องกลับถูกเปิดจากข้างใน

“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ท่านประธาน?” เวินลั่วฉิงเปิด ประตูแล้วยืนอยู่ที่ประตูด้านนอก พร้อมกับยิ้มและมองไป ที่เย่ซือเฉิน ในขณะนี้ใบหน้าของเธอแสดงออกอย่างไร้ ซึ่งความรู้สึกผิดและยังคงเต็มไปด้วยความสงสัยอยู่

หน้าตาแบบนั้นใครเห็นก็ไม่สงสัย

ดังนั้นเลขาหลี่จึงไม่สงสัยอะไรเลย
เย่ซือเฉินเพียงแค่มองไปที่เธอ จากนั้นก็เปิดประตู โดยตรงและเดินเข้าไป

เมื่อเห็นท่าทางของท่านประธานของเขาเช่นนี้ เลขาหลี่ ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะเป็นการไม่เหมาะสมที่ ท่านประธานจะเข้าไปในห้องของผู้ช่วยเวินนัก เพราะว่าผู้ ช่วยเวินเป็นผู้หญิง

แม้ว่าท่านประธานจะมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำจริงๆ ก็ไม่ ควรทําเช่นนี้

“มีธุระอะไรสำคัญเหรอคะ ท่านประธาน? หรือไม่มี ฉัน ว่าจะพักผ่อนก่อน ฉันเป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้ว มันไม่เหมาะ ที่ท่านประธานจะเข้าห้องของฉันในเวลานี้ สามีของฉัน เป็นคนที่ใจแคบมาก ถ้าเขาเข้าใจผิด เขาคงตีฉันตาย เลย” เวินลั่วฉิงไม่ได้หยุดเย่ซือเฉิน แต่ยังเขยิบไปอีกด้าน หนึ่ง

เมื่อยืนอยู่ข้างๆ เธอก้มศีรษะลง เสียงของหวาดกลัวและ ดูกระวนกระวายเป็นอย่างมาก

คำพูดประโยคนี้ของเงินลั่วฉิงนั้นเยี่ยมจริงๆ ตอนที่เธอ บอกว่ามีสามีแล้ว ต่อไปถ้าเย่ซือเฉินบอกว่าพวกเขาเป็น สามีภรรยากัน ตราบใดที่เธอไม่ยอมรับเลขาหลี่ก็คงจะ สงสัยเอาได้
แน่นอนว่าในเวลานี้เงิน วฉิงไม่ลืมที่จะด่าว่าคุณชาย

สามเย่สักสองสามประโยค

การกระทําของคุณจายสามเหยุดลง พร้อมกับหันไป มองที่เธอ ใบหน้านั้น คล้า

เขาใจแคบ? เขาตีเธอ?

เขาใจแคบตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาตีเธอเมื่อไหร่?

เดิมทีเลขาหลี่รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม เมื่อเขาได้ยินค่า พูดของเวินลั่วฉิง เขาก็ยิ่งรู้สึกแย่ เขาอยากจะพูดอะไร บางอย่าง แต่เมื่อเขาเห็นท่าทางของท่านประธานของเขา ในตอนนี้ เขากลับกลัวที่จะพูดออกมา

“คุณกลับได้แล้ว” คุณชายสามเย่ส่งสายตามองเลขา หลี่ด้วยความเย็นชา หลังจากนั้นก็ก้าวอีกครั้งตรงเข้าไป ในห้อง

“เลขาหลีช่วยเกลี้ยกล่อมท่านประธานให้หน่อยได้ไหม คะ?” เวินลั่วฉิงมองไปที่เย่ซือเฉิน และก็มองกลับไปที่ เลขาหลี่ เหมือนอยากจะร้องไห้

“ผู้ช่วยเวินห้องนี้เป็นห้องของท่านประธาน ถ้าไม่อย่าง นั้นคุณไปที่ห้องข้างๆ?” แม้ว่าเลขาหลี่จะกลัว แต่ก็เห็น สภาพเวินลั่วฉิงแบบนี้ ก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้จริงๆ
ในตอนนี้เลขาหลี่ไม่รู้จริงๆ ว่าท่านประธานหมายถึง อะไร แม้ว่าท่านประธานที่เขารู้จักจะไม่ใช่คนแบบนั้น แต่ เขาก็ไม่น่าจะคิดเล็กคิดน้อยเรื่องห้องได้

แต่เขาก็ไม่สามารถคิดถึงเหตุผลอื่นใด เขาคิดว่าในเมื่อ ท่านประธานต้องการเข้ามาในห้องนี้ งั้นผู้ช่วยเวินจะไป ห้องอื่นก็คงไม่มีปัญหาอะไร?!

“อืม ค่ะ” เวินลั่วฉิงพอใจเป็นอย่างมาก พร้อมกับพยัก หน้า และจากไปด้วยกับคำพูดของเลขาห

“เวินลั่วฉิง เธอกล้าขยับก็ลองดู” คุณชายสามเย่ในขณะ นี้กำลังนั่งอยู่บนเตียง แต่แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ แต่ท่าทางก็ ยังคงกดดันจนผู้คนหายใจไม่ออก

ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นคำขู่ของคำพูดของเขา

เลขาหลีขาสั่นอย่างช่วยไม่ได้!!!

เงินลั่วฉิงหยุดขยับ ศีรษะก้มต่ำลง และมือทั้งสอง

ประสานกัน แล้วบิดอย่างแรง ดูเหมือนกลัวและกลัวมาก

เลขาหลี่รู้สึกว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากเขายัง จะจากไป แล้วปล่อยให้ผู้ช่วยเวิน อยู่คนเดียวก็คงจะไม่ ยุติธรรม เขาไม่สามารถทำในสิ่งที่ไม่เป็นธรรมได้!!
“ท่านประธาน ผู้ช่วยเวินนั้นเป็นผู้หญิงและก็แต่งงาน แล้วด้วย สามีของเขายังเป็นคนใจแคบอีก และมีแนว โน้มที่จะใช้ความรุนแรงว่ากันว่าคนที่มีแนวโน้มใช้ความ รุนแรงนั้นเป็นคนโหดร้าย …” เลขาหลี่แอบสูดลมหายใจ แล้วเกลี้ยกล่อมท่านประธานของเขาเอง

คำพูดเหล่านี้เป็นข้อสรุปที่เลขาหลี่ได้มาจากเงินลั่วฉิง ต้องบอกเลยว่า เลขาหลี่เข้าใจ “ข้อความสําคัญ” ทั้งหมด ในคําพูดของเวิน วง

เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเลขาหลี่ก็รู้สึกตกใจ เธอไม่ได้ คาดหวังว่าเลขาหลี่จะพูดคำพวกนี้ออกมา เธออดไม่ได้ที่ จะยกย่องเขาในใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสวดอ้อนวอนให้ เขาอย่างลับๆ คุณต่อหน้าท่านประธานของคุณเองว่าเป็น คนใจแคบ ด่าว่าท่านประธานของคุณว่ามีแนวโน้มจะเป็น พวกหัวรุนแรง และยังด่าว่าท่านประธานของคุณเองว่า เป็นพวกคนโหดร้าย คุณช่างกล้ามาก!!

นัยน์ตาของเย่ซือเฉินค่อยๆ เงยขึ้นและมองไปที่เลขา หลี่ การมองเห็นในนั้นดูเรียบง่ายมาก ดูเหมือนว่าจะไม่ ได้ใช้ความรู้สึกใดๆ มอง เมื่อมองดูใกล้ ๆ ก็ดูสงบ สงบ เหมือนกับไม่มีคลื่นใดๆ

แต่เลขาหลี่รู้สึกราวกับว่าเขาตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง เป็นเวลาหลายพันปีในชั่วพริบตา เขาถูกแช่แข็งอย่าง สมบูรณ์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ดูเหมือนว่าเลือดในร่างกายของ เขาจะแข็งและไม่มีอบอุ่นขึ้นเลย