บทที่ 314 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิต ข้างนอก คุณชายสามเย่ (6)

บทที่ 314 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้างนอก คุณชายสามเย่ (6)

“บินมาทั้งวัน เหนื่อยจ้ง” หลังจากเข้ามาในห้องเงินล้ว งก็ถอดเสื้อคลุมของเธอและทิ้งตัวลงบนเตียง

“เหนื่อยไหม? หรือจะไปอาบน้ำก่อน” คุณชายสามเ เห็นเธอรู้สึกผ่อนคลาย ก็ตามขึ้นไปนั่งบนเตียง แล้วมอง ดูเธอ มุมปากเม้มขึ้นความรู้สึกตื่นตัวในใจกลับลดลงเล็ก น้อย

จู่ๆ เงินลั่วฉิงก็หันข้างมา ดูเหมือนกับเป็นการหันข้าง อย่างสบาย ๆ แต่กลับมีการโพสต์ท่าทางที่น่าดึงดูดมาก แขนที่ยาวของเธอยืดออก ศีรษะของเธอถูกกดลงบน แขน ผมยาวของเธอกระจัดกระจายบนแขนสีขาวราวกับ หิมะของเธอ และกระจัดกระจายบนผ้าปูที่นอนสีขาว อย่างไม่เป็นระเบียบเล็กน้อย แต่กลับมีเสน่ห์จนไม่อาจ บรรยายออกมาได้

วันนี้เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้า อาจจะเป็นเพราะท่าทางของ การนอนตะแคง เสื้อเชิ้ตตรงกลางของเธอจึงรัดแน่น และ กระดุมด้านหน้าเธอก็แน่นยิ่งขึ้น ซึ่งดูเหมือนจะระเบิด ออกมาได้ทุกเมื่อ มันทำให้คนที่มองดูรู้สึกเลือดลมสูบฉีด
เนื่องจากท่าทางของเธอในขณะนี้ ทำให้ด้านล่างของ เสื้อของเธอเลื่อนขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ เผยให้เห็นเอว เล็กที่น่าดึงดูดของเธอและปลายนิ้วของเธอดูเหมือนจะ ไม่ได้ตั้งใจวางไว้ที่เอว

หุ่นของเวินลั่วฉิงนั้นดีมาก โคตรของโคตรดี ดีจนไม่ต้อง สงสัย

แต่ว่าเงินลั่วฉิงมักจะสวมเสื้อผ้าที่ปกปิดหุ่นดีของเธอ

แต่ในขณะนี้หุ่นที่ดีของเธอกลับปรากฏขึ้นตรงหน้า

แม้ว่า คุณชายสามเย่รู้ว่ารูปร่างของเธอดีมาก แต่การ ล่อลวงแบบนี้ ก็ถือเป็นครั้งแรกแน่นอน

เขารู้สึกว่าภรรยาของเขากำลังยั่วยวนเขา ยั่วยวนเขา

อย่างเห็นได้ชัด

เวินลั่วฉิงมองเขาด้วยดวงตาที่ยิ้มละมุน พร้อมกับเสน่ห์ ที่อันนุ่มนวลราวกับนางฟ้าที่อยู่ในสวนดอกไม้ และเสน่ห์ ก็เหมือนกับจิตวิญญาณที่สามารถดึงดูดจิตวิญญาณของ ผู้คนได้

แต่งงานกันมานาน คุณชายสามเย่สาบานเลยว่า เขาไม่ เคยเห็นเธอที่เย้ายวนและมีเสน่ห์แบบนี้มาก่อน
คุณชายสามเย่ยังคงมีความระแวดระวังอยู่ในใจ แต่เขา

ก็ยังคงเดินไปยืนตรงหน้าเธอ

ทันใดนั้นมือของเงินลั่วฉิงซึ่งเดิมอยู่ที่เอวของเธอ กลับ ยกขึ้นและจับไปที่คอของเขา

การกระทําที่เริ่มก่อนของเธอ ทำให้เขาตกตะลึง รู้สึก ได้ทันทีว่าเลือดลมที่พลุ่งพล่าน ในตอนนี้คุณชายสามเย่ ไม่มีเพียงรู้สึกถึงอันตราย แต่ในดวงตาของเขามีเพียงเธอ เท่านั้น ที่สามารถดึงวิญญาณของเขาได้

เนื่องจากมือของเธอยกขึ้น กระดุมที่อยู่ด้านหน้าของเธอ จึงตึงมากขึ้น แต่ก็ไม่หลุด ดวงตาของคุณชายสามเย่มืด ลงเรื่อยๆ

เขาก้มศีรษะลงเพื่อจูบเธอ เวินลั่วฉิงเอามือโอบรอบคอ เขาอย่างเบาๆ และดึงเขาเข้าใกล้ตาแหน่ง แต่เขาก็พลาด จูบไปอย่างไม่ทิ้งร่องรอยอะไร

คุณชายสามเย่กะพริบตาราวกับว่าไม่พอใจ และก็ดู เหมือนจะสงสัยบางอย่าง

“ที่รักไปอาบน้ำก่อนนะ” ริมฝีปากอันบางเบาของ เวินลั่วฉิง ริมฝีปากสีแดงของเธอเข้าใกล้กับใบหน้าของ เขา ลมหายใจของเธอ เหมือนกับลมอุ่นๆ และสบายๆ ที่ พัดผ่านไป แต่กลับนำพาเอาความคลุมเครือที่ร้อนแรงพัดผ่านมาด้วย

จากนั้นเธอก็จูบเขาเบา ๆ ที่ริมฝีปาก

“อืม” คุณชายสามเย่แอบกัดฟันเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่ อยากจากไป แต่ก็ยังตอบตกลงไป

ในตอนนี้ คาดกว่าไม่ว่าเธอจะขอให้เขาทำอะไร เขาก็จะ สัญญาทั้งหมด ก่อนที่เขาจะรู้จักเธอ เขาไม่เคยเชื่อว่าจะ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่จะทำให้เขาเสียการควบคุมได้ขนาดนี้

ในตอนนี้คุณชายสามเย่กลับไม่รู้สึกถึงอันตรายใดๆ ทั้ง สิ้น ไม่มีแม้แต่ความระมัดระ งสักเล็กน้อย และลืมสิ่งที่ เคยยั่วโมโหเธอก่อนหน้านี้ไปหมด

ตอนนี้มีแต่ความคิดในใจเพียงความคิดเดียว!!

เขาหายใจอย่างแรง แล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

คุณชายสามเย่เดินไปห้องน้ำด้านนอก หยุดหันไปมอง เวินลั่วฉิง เหมือนว่าจะเตรียมพร้อมป้องกันอะไรสักอย่าง

เวินลั่วฉิงนอนหันข้างอยู่บนเตียง โดยยังคงรักษาท่าทางเดิมไม่ขยับ มีเพียงสายตาคู่หนึ่งที่มองดูเขา และดู เหมือนจะนุ่มนวลและมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น

ดูเธอเป็นแบบนี้ คุณชายสามเย่ก็ยิ้มน้อยๆ ลดระดับ ความตื่นตัวในหัวใจลง แล้วเข้าไปในห้องน้ำ

หลังจากที่คุณชายสามเย่เข้าห้องน้ำ เงินลั่วฉิงยังคงไม่ ขยับ แต่รอยยิ้มบนใบหน้ากลับดูเบาบางลง ไม่มีความ อ่อนโยนของก่อนหน้านี้ แต่กลับแฝงไปด้วยความหมาย บางอย่าง

รอจนกระทั่งได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ หลังจากนั้นสักครู่ เวินลั่วฉิงจึงลุกขึ้นแล้วรีบออกจากห้องไป

เธอหยิบบัตรห้องอื่นที่เลขาหลีมอบให้และเปิดอีกห้อง หนึ่ง เมื่อเข้าไปแล้วเธอก็ล็อกประตูโดยตรง

เย่ซือเฉินทรมานเธอที่บ้านไม่พอ ออกมาทํางานด้าน นอกยังจะพาเธอมาด้วย แต่เธอจะไม่ทําตามในสิ่งที่เขา ต้องการ

หลังจากนั้นเวินลั่วฉิงก็ปิดโทรศัพท์

เวินลั่วฉิงรู้เลยว่า จากนิสัยของเย่ซือเฉินเรื่องมันคงจบ เพียงแค่นี้
แต่เรื่องหลังจากนี้ เธอได้วางแผนไว้แล้ว เธอเป็นลั่วฉิง ไม่ใช่คนที่จะโดนกลั่นแกล้งได้ง่ายๆ

ดังนั้นแทนที่จะรีบไปอาบน้ำและพักผ่อน แต่เธอกลับ 50…

เย่ซือเฉินหลังจากอาบน้ำออกมาไม่เห็นเวินลั่วฉิง ก็ ตกใจเล็กน้อย ในแต่ละห้องเขาก็หาจนทั่วทุกห้อง แต่ก็ยัง ไม่เห็นเธอ ดวงตาทั้งคู่หรี่ลงเล็กน้อย

เขาคือใคร? ราชานักธุรกิจที่ไม่มีใครสามารถมาคำราม ได้ หากเขายังไม่รู้ถึงสิ่งผิดปกติในขณะนี้ เขาก็ไม่ใช่ เย่ซือเฉินแล้ว

พอคิดได้ว่าเมื่อสักครู่เธอยั่วยวนเขาสารพัด เย่ซือเฉิ นกัดฟันอย่างแรง โกรธและเกลียด

เธอก็โคตรสุด เล่นเขาด้วยแผนแบบนี้

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดหมายเลขของเธออย่างรวดเร็ว

“ขออภัยหมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ใน ขณะนี้”
คุณชายสามเย่จ้องมองไปที่โทรศัพท์ในมือ ดวงตาทั้งคู่ หรี่ลงเล็กน้อย ดี ช่างดีจริง เธอถึงกับปิดเครื่อง

เธอคิดว่าจะหนีจากที่นี่ได้เหรอ?

รอเขาจับเธอกลับมาเสียก่อน แล้วดูซิว่าเขาจะจัดการ อย่างไรกับเธอ

ริมฝีปากของคุณชายสามเย่ยกขึ้นเล็กน้อยอย่างเลือด เย็น จากนั้นกดโทรศัพท์ของเลขาหลี่ คุณชายสามเย่กว่า คนฉลาดเพียงไหน ทันใดนั้นก็สามารถเดาได้ว่าเกิดอะไร ขึ้น

เพียงเพราะเมื่อครู่โดนเธอยั่วยวน ก็เลยไม่ได้คิดเกี่ยว กับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ไม่มีเธออยู่ข้างๆ ความสงบที่น่ากลัว และความเฉลียวฉลาดของเขากลับมาอย่างสมบูรณ์

“ท่านประธาน” เลขาหลี่อยู่บนถนนในขณะนี้ เมื่อเห็น โทรศัพท์ของท่านประธานเขาจึงหยุดรถไปข้างหนึ่ง และ รับโทรศัพท์

“คุณเปิดห้องไปกี่ห้อง?” คุณชายสามเย่ไม่ได้พูดอ้อม แต่กลับถามอย่างตรงไปตรงมา

“สองห้องครับ ห้องหนึ่งสำหรับท่านประธานและอีกคน สำหรับผู้ช่วยเวิน” เลขาหลี่รู้สึกว่าคำถามของท่านประธานแปลกจริงๆ ท่านประธานและผู้ช่วยเงินแน่นอนว่า ต้องจองสองห้อง หรือว่าต้องจองห้องเดียว?

“เลขของอีกห้องคือ?” ดวงตาเล็กๆ ดูเหมือนจะที่หนัก หน่วงของเย่ซือเฉินเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ริบหรี่ เขารู้ว่ามัน จะเป็นแบบนี้

“ท่านประธานถามหมายเลขห้องของผู้ช่วยเวิน? ท่าน ประธานกำลังหาผู้ช่วยเวิน?” เลขาหลี่สับสนไปหมด เขารู้ สึกแปลกๆ ในใจ แต่เขากลับตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ห้อง ของผู้ช่วยเวินคือห้องทางซ้ายของท่านประธาน…

คำพูดของเลขาหลี่ยังพูดไม่เสร็จ มุมปากของคุณชาย สามเย่ก็ยกขึ้นเล็กน้อย หลังจากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ลง