บทที่ 280 เขาเป็นพ่อคนแล้ว (2)

บทที่ 280 เขาเป็นพ่อคนแล้ว (2)

แน่นอนว่าคุณชายสามเยไม่ยอมรับ ว่าในใจเขาตอนนี้ที่ จริงรู้สึกอิจฉาริษยามาก

จี้ห โชคดีบ้าอะไรขนาดนี้ อยู่ ๆ ก็ได้เป็นพ่อคนขึ้นมา?

แถมยังมีทั้งสองคนในคราเดียว?

แต่ก็แค่เด็กไม่ใช่เหรอ? เขาก็มีได้เหมือนกัน

ตอนนี้เขาก็เป็นคนมีภรรยา ตอนนี้ขยันทำการบ้านทุก วัน พวกเขาไม่ได้ป้องกัน เชื่อว่าไม่นาน เขาก็คงได้เป็น

พ่อคนเหมือนกัน

แต่การที่เงินลั่วฉิงไม่ได้คุมกำเนิดนั้น เขารู้สึกเหนือ ความคาดหมาย และรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง

ก่อนที่พวกเขาแต่งงานกันได้เซ็นสัญญาข้อตกลง เขา รู้ว่าเธอจำข้อตกลงนั้นได้ดี อีกทั้งเธอวางแผนไว้ว่าครบ กำหนดเมื่อไหร่ก็จะจากไปทันที

ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ทำไมเธอถึงไม่คุมกำเนิด

แต่เย่ซือเฉินก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เขากลัวว่าถ้าเธอไม่ทันได้นึกถึงเรื่องนี้ ไม่ได้คิดว่าต้องคุมกำาเนิด แล้วเขา เอ่ยพูดออกไป จะเป็นการไปย้ำเตือนเธอ ถึงตอนนั้นถ้า เธอคุมกำเนิดขึ้นมา เขาก็คงไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนอีก

แต่เขาก็รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้เท่าไหร่นัก ในใจเขาจึง สงสัยมากขึ้นไปอีก

เมื่อจี้หซีวางสายไป เห่อถงถงคิดว่าจำเป็นต้องอธิบาย ให้เขาเข้าใจ จะให้เขาเข้าใจผิดแบบนี้ไม่ได้ : “ที่จริงแล้ว เด็กทั้งสองคนนี้ไม่ลูกของนายหรอก”

และก็ไม่ใช่ของเธอด้วย เป็นของเวิน วฉิงต่างหาก คุณ ชายสามเย่ตอนนี้ถือว่าเป็นพ่อใหม่ของพวกเขา แต่จี้หซี ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขาทั้งนั้น

จี้หซีอึ้งไป ดวงตาคู่นั้นจับจ้องไปที่เธอ คิดแล้วคิดอีก จากนั้นค่อย ๆ เอ่ยปากออกมา : “มีเรื่องหนึ่ง ที่ฉันอยาก บอกเธอ สองปีก่อน ฉันเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ หมอบ อกว่าฉันสูญเสียความทรงจำไปบางส่วน ดังนั้น ฉันเลย จําเธอไม่ได้ แต่ฉันคิดว่า เมื่อก่อนพวกเราต้องเคยรู้จักกัน แน่นอน อีกทั้งเธอต้องเป็นคนที่สำคัญมาก ๆ ในชีวิตของ ฉัน เพราะทุกครั้งที่เธอจากไป ฉันรู้สึกเจ็บปวดใจ รู้สึก อาลัยอาวรณ์มากเหลือเกิน”

เห่อถงถงตกใจ เมื่อสองปีก่อนเขาเกิดอุบัติเหตุเหรอ? เขาจำเธอไม่ได้ เป็นเพราะเขาสูญเสียความทรงจำบางส่วนไป

งั้นเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อน ก็ไม่ใช่ความตั้งใจ ของเขาน่ะสิ? หรือว่า ที่จริงแล้วเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย ด้วย !!

น่าจะเป็นเพราะแผนสกปรกที่หยางชิงชิงวางไว้ แน่นอน ว่าต้องใช่ และยังมีคุณหญิงจี้…

ฉะนั้น ที่ผ่านมาเธอเข้าใจเขาผิดไป

“พวกเรารู้จักกันใช่ไหม? พวกเราเคยเป็นคนรักกันใช่ หรือเปล่า?” ถึงแม้ว่าจี้หซีในตอนนี้ยังคงจําเรื่องระหว่าง พวกเขาไม่ได้ แต่ตอนนี้ เขากลับรู้สึกมั่นใจว่าเรื่องนี้ไม่ ผิดแน่

เห่อถงถงรู้สึกตกใจมาก และรู้สึกผิดรู้สึกเสียใจมาก เลย ไม่ได้ตอบคำถามเขา แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธในสิ่งที่เขาพูด

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ปฏิเสธ จี้หซีก็ยิ้มออกมา ดูท่า เขาเดา ไม่ผิดจริง ๆ ด้วย พวกเขาเคยเป็นคนรักกันมาก่อน

แต่เขากลับจำไม่ได้ เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจเขาก็อดไม่ ได้ที่จะรู้สึกผิดและเสียใจ รู้สึกปวดใจ เขามองไปที่เธอ สายตาดูมืดขึ้น : “เธอสามารถยกโทษให้ฉันที่จำเธอไม่ได้ ได้ไหม?”

จี้หยีหยุดพูดไปชั่วครู่ จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาอีกว่า : “ถ้าหา เธอไม่ยกโทษให้ฉัน เธอให้โอกาสฉันได้แก้ไขได้ไหม? ฉันรับรองว่าหลังจากนี้ฉันจะดูแลปกป้องเธอให้ดี จากนี้ ไปถึงแม้ฉันจะลืมว่าเป็นใคร แต่ฉันจะไม่มีวันลืมเธออีก เด็ดขาด”

ความในใจที่จี้หซีพูดออกมาทำให้คนรู้สึกซาบซึ้งใจ ผู้ หญิงคนไหนได้ยินก็ต้องรู้สึกซึ้งใจทั้งนั้น

โดยเฉพาะผู้หญิงที่รักเขาสุดหัวใจมาโดยตลอด

เห่อถงถงน้ำตารื้นไหล แต่ใบหน้ายิ้มแย้มออกมา ถ้าหาก นี่เป็นความจริงเมื่อสองปีที่แล้ว แสดงว่าเขาก็ไม่ได้ผิด อะไรเลย แต่เป็นเธอที่เข้าใจเขาผิดไป เป็นความผิดของ เธอ

เห็นท่าทีของเธอ จี้หซีมั่นใจโดยไม่สงสัยอะไรอีกแล้ว เขายื่นมือออกไป เช็ดน้ำตาให้เธอ จากนั้นลูบใบหน้าเธอ เบา ๆ

เขาเห็นเด็กทั้งสองคนกำลังจ้องเขาตาโต อดไม่ได้ที่จะ ยิ้มออกมา : “เด็กทั้งสองคนนี้เป็นลูกฉันใช่ไหม?”

เขาคิดว่า ที่เธอปฏิเสธไปเมื่อกี้นี้ เป็นเพราะเธอกำลังโกรธเขาอยู่ เลยจงใจปิดบังเขา ในเมื่อตอนนี้เรื่องเข้าใจ ผิดอธิบายชัดเจนแล้ว งั้นเธอก็คงไม่ปฏิเสธอีกแล้ว

“ไม่ใช่?” เห่อถงถงอึ้งไป จากนั้นก็ส่ายหน้าช้า ๆ

จี้หซีตกตะลึง มองเธออย่างแทบไม่น่าเชื่อ เธอกำลังล้อ เล่นเขาอยู่ใช่ไหม?

แต่เขาดูออก ว่าท่าทีของเธอดูจริงจังมาก ไม่ได้พูดเล่น น่าจะพูดเรื่องจริง

“ไม่ใช่ลูกของฉันจริง ๆ เหรอ? เธอหลอกฉันอยู่ใช่ไหม?” จี้หซีรับไม่ได้กับเรื่องนี้ เขารับไม่ได้ที่เรื่องลูกทั้งสองของ เขาไม่ใช่ความจริง

“ฉันไม่ได้หลอกนาย เด็กนี่ไม่ใช่ลูกนายจริง ๆ พวกเขา ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของฉัน ฉันเป็นแม่เลี้ยงของพวกเขา” เห่อ ถงถงเห็นท่าทางของเขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

แน่นอนว่าเธออธิบายอย่างชัดเจน จี้หซีไม่เชื่อไม่ได้

ไม่ใช่ผู้หญิงของเขาให้กำเนิด แล้วเด็กจะเป็นของเขาได้ ไหม?
เขารู้สึกผิดหวัง เมื่อสักครู่เขาอุตส่าห์ดีใจพูดโอ้อวดกับ พี่สามไปขนาดนั้น แต่กลับคิดไม่ถึงว่าผลที่ออกมาจะเป็น อย่างนี้

นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?

“เธอเป็นแม่เลี้ยง งั้นฉันก็เป็นพ่อเลี้ยงสิ” แต่เมื่อจี้หรื ได้สติ ก็รีบเอ่ยพูดออกมา

“เหอะ นายนี่คิดจะเอาง่าย ๆ เลยนะ” เห่อถงถงพึมพำ ๆ ออกมาเบา ๆ สีหน้าดูกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“เมื่อกี้ลูกเรียกว่าพ่อแล้ว ฉันก็ถือว่าเป็นพ่อของพวกเขา แล้ว” สีหน้าจี้หซีดูได้ใจมาก

“ต่อไปนี้นายไม่พูดเรื่องลูกทั้งสองคนต่อหน้าคนอื่นได้ ไหม ครอบครัวของพวกเขาไม่อยากให้เรื่องของพวกเขา แพร่งพรายออกไป กลัวพวกเขาจะได้รับอันตราย” เห่อ ถงถงคิดถึงความจำเป็นของเงินลั่วฉิงกับเด็กทั้งสองคนนี้ กลัวว่าจี้หซีจะพูดอะไรออกไป แล้วจะทำให้เดือดร้อนกัน ไปหมด

“แล้วแม่แท้ ๆ ของพวกเขาคือใคร?” จี้หซีรู้สึกงงงวย แวว ตาเต็มไปด้วยความสงสัย แล้วมีเรื่องอะไรถึงได้ทำให้ คนในครอบครัวกังวลเรื่องของเด็ก
ตอนนี้เขาอยากรู้มากว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอเป็นใคร? พ่อแม่อยู่หน้าตายังไงถึงได้เกิดลูกที่ทั้งน่ารัก สวย ฉลาดขนาดนี้?

“ฉันยังบอกนายไม่ได้ตอนนี้” เห่อถงถงนึกถึงความ สัมพันธ์ระหว่างจี้หซีกับเย่ซือเฉินแล้ว ยิ่งไม่สามารถบอก ให้เขารู้ได้

“แม้แต่กับฉันก็ต้องเป็นความลับเหรอ? ฉันเป็นพ่อเลี้ยง ของพวกเขานะ” จี้หซีไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก เขา ไม่ชอบที่เธอมีความลับกับเขา

ที่จริงเขาสูญเสียความทรงจำไปบางส่วน ลืมเรื่องราว ระหว่างพวกเขา ความรู้สึกนั้นทำให้เขารู้สึกไม่ได้ รู้สึก อึดอัดใจมาก

“นายถามเยอะแยะไปทำไม? พูดไปนายก็ไม่รู้จักหรอก” เห่อถงถงหาข้ออ้างกลบเกลื่อนเขา

ถังจื่อโม่ยิ้มออกมา แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งคำพูดของเห่อ

ถงถง

ถังจื่อซีขยับปากไปมา แม่ถงถงโกหกคนอื่น คุณลุงกับ คุณพ่อทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน อีกทั้งก่อนหน้านี้เธอได้ยินคนอื่นเรียกคุณลุงว่ารองประธาน ในเมื่อคุณลุงเป็น ถึงหัวหน้าในบริษัท จะไม่รู้จักคุณพ่อได้ยังไงกัน

แต่แม่ถงถงเดิมทีก็ไม่ยอมให้เธอไปหาพ่อ ดังนั้นถังจื่อซี จึงไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอตัดสินใจรอให้แม่ถงถงไม่อยู่ เสียก่อน แล้วค่อยแอบถามคุณลุง

คุณลุงต้องรู้จักคุณพ่อแน่นอน ต้องช่วยพาเธอไปเจอ พ่อได้แน่ ๆ ถึงตอนนั้นเธอก็สามารถแอบหนีแม่ถงถงไป หาพ่อได้

เห่อถงถงตอนนี้ไม่ได้สังเกตท่าทีของถังจื่อซี ดังนั้นจึง ไม่รู้ว่าถังจื่อซีวางแผนอะไรอยู่