บทที่ 275 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่ … พ่อของหนู คือท่านประธานของพวกคุณ (3)

บทที่ 275 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่ … พ่อของหนูคือท่าน ประธานของพวกคุณ (3)

เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เดิมทีเขาตั้งใจว่าวันนี้จะไป บ้านตระกูลเวินอีกครั้ง เพื่อพูดคุยกับคุณปู่เวิน ถ้าหาก ช่วงนี้คุณปู่เวินไม่อยู่ที่เมือง A เรื่องนี้ก็ยุ่งยากขึ้นมาแล้ว

“เอาโทรศัพท์มานี่ ฉันจะพูดกับคุณปู่…” ดวงตาเยซือเฉิน เป็นประกาย จากนั้นก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาทันที ตอนที่เขา พูดนั้น พูดใกล้โทรศัพท์เป็นลั่วฉิง เสียงก็ไม่เบาด้วย เห็น ได้ชัดว่าเขาจงใจทำแบบนี้

เวินลั่วฉิงตกใจ ที่จริงเธอคิดหลบหลีกเย่ซือเฉินตลอด แต่ไม่ว่าจะหลบเขายังไงก็หลบไม่พ้น เงินลั่วฉิงทําท่า บอกเขาให้เขาเงียบ เพราะตอนนี้เย่ซือเฉินอยู่บนตัวเธอ เธออยู่ด้านล่างเขา ท่าทางของพวกเขาในตอนนี้ เธอ ปิดปากเขาไว้ไม่ได้เลย

ทันใดนั้น เวินลั่วฉิงก็พลิกตัวทันที แล้วขึ้นมาทับตัวเขา ไว้ จากนั้นก็ใช้มือปิดปากเขา

เย่ซือเฉินไม่ได้เอามือเธอออก ถ้าจะพูดให้ถูก คือการที่ เธอทำแบบนี้ทำให้เขารู้สึกดีด้วยซ้ำ แต่เมื่อนึกถึงจุดประสงค์ของเธอแล้ว…

ดวงตาเขามีดดาลงแล้วมีประกายที่ดูอันตรายแฝงอยู่ เธอกลัวคุณปู่เวินจะรู้เรื่องของพวกเขาขนาดนี้เลยเหรอ

เธอคิดจะปิดบังคุณปู่เงินไปตลอดชีวิตเหรอ?

ทันใดนั้น เย่ซือเฉินก็นึกถึงคำพูดเธอคืนนั้นตอนอยู่กัน ที่หมิงเจ๋ เธอพูดว่าหลังจากหนึ่งปีเธอก็จะจากไป คุณชาย สามเย่หรี่ตาลง

“ฉิงฉิง หนูอยู่กับใคร ข้าง ๆ หนูมีผู้ชายอยู่ด้วยเหรอ?” น้ำเสียงของคุณปู่เวินฟังดูตกตะลึงมาก

“คุณปู่ หูแว่วแล้วล่ะค่ะ” เงินลั่วฉิงใช้มือปิดปากเย่ซือ เฉินไว้แน่น กลัวเขาจะพูดอะไรซัวออกมา

เย่ซือเฉินแสยะยิ้ม หูแว่วงั้นเหรอ เธอโกหกออกมาได้ อย่างหน้าไม่อายเลยสักนิด

“ยัยหนู กำลังหาว่าปู่หูตึงเหรอ?” เห็นได้ชัดว่าคุณปู่เงิน หลอกไม่ได้ง่ายนักเวินลั่วฉิงเม้มปาก กำลังจะเอ่ยพูด
“เป็นเล้งหรง? หนูอยู่กับเล้งหรงเหรอ?” เสียงของคุณปู่ เงินก็ดังขึ้นมา

เมื่อวานเล้งหรงไปบ้านตระกูลเวินเพื่อพูดเรื่องแต่งงาน ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ยังไม่ได้ตกลงอะไรกัน แต่ก็เป็นไปได้ว่า เล้งหรงจะนัดเจอกับฉิงฉิงอีก?

ในตอนนี้ เวินลั่วฉิงกำลังปิดปากเย่ซือเฉินแน่น เธอกับ เย่ซือเฉินอยู่ใกล้กันมาก โทรศัพท์ของเธอก็อยู่ที่ข้างหู เธอ และก็อยู่ใกล้กับเย่ซือเฉินเช่นกัน

ดังนั้น สิ่งที่คุณปู่เวินพูดออกมา เย่ซือเฉินได้ยินทั้งหมด อย่างชัดเจน

เย่ซือเฉินมองไปที่เธอ ดวงตาคู่นั้นหรี่ลง เขาจะคอยดู ว่าเธอจะตอบกลับไปยังไง!!

เวินลั่วฉิงรับรู้ได้ว่าตอนนี้อารมณ์เขาเปลี่ยนไป และรู้สึก ได้ว่าตัวเขามีรังสีอำมหิตแผ่ออกมา

เธอรู้ว่าเขาโมโหขึ้นมาอีกแล้ว เฮ้อ ไอผู้ชายขี้โมโห!

คุณปู่พูดถึงใครไม่พูด ดันมาพูดถึงเล้งหรง เรื่องของเล้ง หรงเมื่อคืนกว่าจะผ่านมันไปได้ก็แทบแย่
ยิ่งเย่ซือเฉินนิสัยบ้าอำนาจ ยโสโอหังแบบนี้ คุณปู่ดัน พูดถึงเล้งหรงให้เขาได้ยิน คนอย่างเขาก้าไม่โมโหกั แปลกแล้ว

เงินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ใช้มือปิดปากเย่ซือเฉิน ให้แน่นยิ่งขึ้น กลัวเขาจะพูดอะไรซ้ำวออกมา

แววตาของเยซือเฉินลุกเป็นไฟ เธอยอมให้คุณปู่เงิน เข้าใจผิดว่าเธออยู่กับเล้งหรง แต่ไม่ยอมให้คุณปู่เวินรู้ เรื่องของพวกเขาเหรอ?

“ที่จริงแล้วเล้งหรงก็ไม่เลวนะ ปู่รู้สึกว่าหนูรับเขาไว้ พิจารณาหน่อยก็ดี ปู่มองออกว่าท่านปู่เล้งชอบหนูมาก ๆ ถ้าเธอแต่งงานเข้าตระกูลเล้ง รับรองว่าไม่ลำบากแน่นอน เล้งหรงก็ดูเป็นคนรักและเอาใจใส่ดีอยู่นะ เมื่อวานเขาดู อ่อนโยนใส่ใจหนูดีมากเลย ปู่เห็นหนูกับเล้งหรงพูดคุยกัน ถูกคอเชียว พวกหนูดูเข้ากันได้ดี ดูมีความสุขดีนะ…” คุณ ปู่เวินที่ไม่รู้สถานการณ์ทางนี้ เมื่อเห็นเป็นลั่วฉิงไม่ตอบ อะไร ก็คิดว่าเธออยู่กับเล้งหรงจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าคุณปู่ เงินชอบเล้งหรงอยู่พอสมควร

ได้ยินที่คุณปู่เวินพูด สีหน้าเย่ซือเฉินยิ่งดูก็ยิ่งเย็นชา ตอนนี้เงินลั่วฉิงยังทับอยู่บนตัวเขา และยังปิดปากเขาไว้ อยู่

เย่ซือเฉินยกขาขึ้นมา แล้วออกแรงกระแทกไปที่เธอ
“อ๊ะ…” เวินลั่วฉิงคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำอย่างนี้ เพราะเกิด ขึ้นแบบกะทันหัน เธอเลยไม่ทันได้ป้องกัน เผลอร้องออก มาอย่างตกใจ

“ฉิงฉิง เป็นอะไรไป?” คุณปู่เวินเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“คุณปู่ ไม่เป็นอะไรค่ะ” เงินลั่วฉิงถลึงตาใส่เย่ซือเฉิน บ้า ไปแล้วหรือไง เธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับคุณปู่ เขายัง จงใจทําแบบนี้อีก!!

เย่อเฉินหรี่ตาเล็กน้อยมองไปที่เธอ แล้วยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นที่ไม่เหมือนยิ้มนั้นดูเจ้าเล่ห์และชั่วร้ายมาก

“ฉิงฉิง พวกเธออยู่ที่ไหนกัน?” คุณปู่เวินอายุปูนนี้แล้ว พบเจออะไรมาเยอะ จึงฟังออกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล

“อยู่ด้านนอกค่ะ ทานข้าวอยู่” เวินลั่วฉิงฟังออกว่าคุณปู่ เวินกำลังสงสัย ในใจก็รู้สึกตกใจ แล้วรีบหาข้ออ้าง

“หนูกับเล้งหรงทานข้าวกันอยู่ด้านนอกเหรอ?” คุณปู่เวิ นอึ้งไปเล็กน้อย แต่น้ำเสียงยังคงฟังดูสงสัยอยู่

แววตาของเย่ซือเฉินตอนนี้ดูน่ากลัวและอำมหิตมาก เขา อ้าปาก แล้วงับเข้าออกแรงงับเข้าไปที่มือเธอทันที
“ไม่ใช่ค่ะ หนูไม่ได้อยู่กับเล้งหรง คุณปู่คะหนูมีธุระ ขอ วางสายก่อนนะคะ” เป็นลั่วฉิงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จาก นั้นก็วางสายคุณปู่ทันที

ถ้ายังไม่วางสาย เธอไม่รู้เลยว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก!

โชคดีที่ตอนนี้เป็นตอนเที่ยง ไม่ใช่ตอนเช้าหรือตอน กลางคืน ไม่อย่างนั้นคงอธิบายอะไรยากกว่านี้

เมื่อวางสายคุณปู่แล้ว เป็นลั่วฉิงก็ปล่อยมือออกจากปาก เย่ซือเฉิน ขณะเดียวกันก็พลิกตัวออกจากเขา

แต่ทันใดนั้น เย่ซือเฉินก็ยื่นมือมาคว้าตัวเธอไว้ ไม่ยอม ให้เธอไปไหน ถึงขนาดขยับตัวไม่ได้

“ทานข้าวอยู่ด้านนอกกับเล้งหรง? เหรอ?” เห็นได้ชัดว่า ผู้ชายชอบคิดเล็กคิดน้อยบางคนไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่

คำพูดที่เขาพูดออกมารู้สึกเหมือนเขากำลังกัดฟันพูดอยู่ ในแววตาคู่นั้นเหมือนมีไฟแค้นปะทุออกมา

ถึงแม้เมื่อกี้นี้เธอไม่ได้ยอมรับ แต่เธอก็ไม่ได้อธิบายให้ คุณปู่เวินเข้าใจ นั่นทำให้เขายิ่งรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
เวินลั่วฉิงรู้ว่าทำให้เขาโกรธอีกแล้ว เรื่องเมื่อคืนยัง เคลียร์ไม่จบ คำพูดของคุณปู่เมื่อสักครู่ยิ่งไปกระตุ้น อารมณ์เขาขึ้นมาอีก ฉะนั้น เวลานี้ไม่ควรจะไปแหย่เขา จะดีที่สุด

“เอาอย่างนี้ไหม พวกเราไปทานข้าวด้วยกัน” เวินลั่วฉิงม องเขา ใบหน้ามีรอยยิ้มเอาใจเขา

หญิงสาวรู้จักยืดรู้จักหด เธอรู้สึกว่าตั้งแต่อยู่กับเขามา ความสามารถในการปรับตัวให้เข้ากับสังคมของเธอก็ยิ่ง เก่งมากขึ้น

เย่ซือเฉินมองเธอ เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ ดวงตา ก็เป็นประกาย เธอฉลาดมาก ที่รู้จักอ่อนข้อในเวลาแบบนี้ รู้ว่าจะจัดการกับอารมณ์โกรธของเขายังไง

แต่เธอคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เพียงแค่ยิ้มมาก็จบเรื่อง แล้วเหรอ?”

แน่นอนว่าครั้งนี้ เขาไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ

“เมื่อวานคุยกับเล้งหรงมีความสุขมากไหม?” เย่ซือเฉิน นึกถึงคำพูดคุณปู่เวินเมื่อสักครู่ น้ำเสียงฟังดูเย็นชาขึ้น มา : “เล่าหน่อยสิ ว่าคุยอะไรกันบ้าง?”

แน่นอนว่าตอนนี้ เย่ซือเฉินจะรวบยอดคิดบัญชีเธอทั้งเก่าทั้งใหม่พร้อมกันทีเดียว!!