บทที่ 251 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน (5)

บทที่ 251 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน (5)

คุณผู้ชายน่าจะกลับมาแล้ว

แต่วันนี้ทั้งวันไม่รู้คุณผู้หญิงไปไหนกันแน่ ? คุณผู้หญิง บอกว่าไปทำงาน ถ้าคุณผู้หญิงไปทำงานแล้วทำไมคุณ ผู้ชายถึงตามหาคุณผู้หญิงไม่เจอหล่ะ?

“คุณผู้หญิง วันนี้คุณผู้ชายตามหาคุณทั้งวันเลย”คุณป้า หลิวคิดว่าน่าจะต้องเตือนคุณผู้หญิงก่อน เพื่อให้คุณผู้ หญิงได้เตรียมใจ

เวินลั่วฉิงหยุดเคลื่อนไหวกะทันหัน เย่ซือเฉินตามหาเธอ ทั้งวัน? มันหมายความว่ายังไงเหรอ?

เขาตามหาเธอ และตามหาทั้งวัน?

เขาตามหาเธอเพราะอะไรเหรอ? ต้องการคิดบัญชีกับ เธออย่างนั้นเหรอ?

เช้าวันนี้เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เย่ซือเฉินได้ออกไปจากห้อง แล้ว ตอนแรกเธอนึกว่าเรื่องนี้มันจะผ่านไป แต่เย่ซือเฉิน ตามหาเธอทั้งวันมันเพราะอะไรเหรอ?
“ป้ารู้ได้ยังไงว่าเขาตามหาฉันมาทั้งวัน? “เงินลั่วฉิงรู้สึก คำพูดของคุณป้าหลิวมีปัญหา เย่ซือเฉินตามหาเธอ คุณ ป้าหลิวรู้มันเป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว แต่คุณป้าหลิวรู้ได้ยัง ไงว่าเย่ อเฉินตามหาเธอมาทั้งวัน?

เงินลั่วฉิงรู้สึกว่าคำพูดนี้ของคุณป้าหลิวพูดเกินจริงเกิน

ไป! !

“ตอนเช้าคุณผู้ชายได้กลับมาที่บ้านแล้วครั้งหนึ่ง พอ ตอนเที่ยงก็กลับมาอีกครั้ง เมื่อช่วงเย็นก็โทรศัพท์กลับมา หลายครั้ง ถามว่าคุณผู้หญิงกลับมาแล้วหรือยัง? “คุณป้า หลิวเป็นคนซื่อ เมื่อถูกเวินลั่วฉิงถาม ก็ตอบตามความจริง ออกมาทุกอย่าง

เมื่อเวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ของเธอ สีหน้าเปลี่ยน ไปทันที ดูแล้ว คำพูดของคุณป้าหลิวเมื่อกี้ไม่ได้พูดเกิน จริงอะไรเลย

ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ออกตามหาเธอทั้งวัน? วัน นี้ทั้งวันเขาไม่มีอะไรทำเลยเหรอ?

จะว่าไปแล้ว เธอก็แค่ไปทำงาน กลางคืนก็กลับมา เขา จำเป็นต้องรีบตามหาเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?

แน่นอนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เวินลั่วฉิงรู้สึกผิด รู้สึกผิดมากเป็นพิเศษด้วย
เนื่องจากเมื่อคืนเธอเมาเหล้า และเธออาจทำอะไร

“คุณป้าหลิว ป้าดูแล้วคุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไง บ้าง? “เวินลั่วฉิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วลองถามออก มา

“ตอนที่คุณผู้ชายกลับมาครั้งแรก สีหน้าดูน่ากลัว มาก……”คุณป้าหลิวกำลังอธิบายสถานการณ์ตอนที่เย่ซือ เฉินกลับมา

สายตาของเงินลั่วฉิงกะพริบเล็กน้อย ตอนที่กลับมาครั้ง แรกน่ากลัว ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าหลังจากนั้นก็ดีขึ้น…….

เวินลั่วฉงนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอทํากับเย่ซือเฉิน ถ้า เย่ อเฉินโกรธมากในตอนแรกก็เป็นเรื่องปรกติ แต่เมื่อ เขาค่อยๆสงบลง ก็คงจะไม่ค่อยโกรธแล้วมั้ง

“ตอนที่คุณผู้ชายกลับมาครั้งที่สอง…”คำพูดของคุณ ป้าหลิวชะงักไปสักครู่ เสมือนกำลังคิดหาคำศัพท์ที่จะมา อธิบายให้ฟัง

เวินลั่วฉิงมองไปที่เธอ สายตานั้นเต็มไปด้วยความหวัง และคาดหวังไม่น้อยอย่างเห็นได้ชัด
จากนั้น คุณป้าหลิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มีอาการสั่น เล็กน้อยแล้วพูดขึ้นว่า: “มันน่ากลัวมาก!

เวินลั่วฉิง:

เรื่องนี้ยิ่งอยู่ยิ่งร้ายแรง? สถานการณ์เหมือนไม่ค่อยดี เท่าไหร่!

“หลังจากนั้นคุณผู้ชายโทรศัพท์กลับมา ฟังน้ำเสียงนั้น แล้วทำให้รู้สึกขนลุกและน่ากลัวมาก ความรู้สึกนั้นเหมือน ตอนเด็กเดินกลับบ้านคนเดียวตอนกลางคืนแล้วต้องเดิน ผ่านสุสานขนาดใหญ่อย่างนั้นเลย ไม่ น่ากลัวยิ่งกว่านั้น อีก” คุณป้าหลิวไม่รู้ถึงความรู้สึกของเวินลั่วฉิงในเวลานี้ จึงอธิบายต่อไปอีก

เงินลั่วฉิงมองไปที่คุณป้าหลิว อืม คุณป้าหลิวอธิบายได้ ดีมาก พูดให้เห็นภาพ พูดดีจนเธอรู้สึกว่าอยู่ในเหตุการณ์ ด้วยเลย

“ฉันกินอิ่มแล้ว ขอตัวขึ้นไปนอนก่อน”เวินลั่วฉิงวาง ตะเกียบและถ้วยในมือลง แล้วลุกขึ้นอย่างอ่อนโยน เตรียมเข้าไปในห้อง

“คุณผู้หญิง เมื่อกี้ฉันได้โทรศัพท์ไปหาคุณผู้ชาย คุณ ผู้ชายน่าจะกลับมาเร็วๆนี้ คุณไม่รอคุณผู้ชายก่อนเห รอ ? “คุณป้าหลิวรู้สึกสงสัยเล็กน้อย เมื่อกี้คุณผู้หญิงยังกินอย่างอร่อย ทำไมจู่ๆก็หยุดกินขึ้นมา อีกอย่างคุณ ผู้ชายก็ใกล้จะกลับมาแล้ว คุณผู้ชายตามหาคุณผู้หญิง มาทั้งวัน คุณผู้หญิงจะไม่รอคุณผู้ชายหน่อยเหรอ?

เงินลั่วฉิงที่ตอนแรกเดินอยู่อย่างมั่งคงจู่ๆก็อ่อนแรง ลงเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าขามีอ่อนแรงเล็กน้อย น่าจะเป็น เพราะเหนื่อยเกินไป ใช่ ต้องเป็นเพราะเหนื่อยเกินไป แน่นอน ดังนั้นเธอจำเป็นต้องพักผ่อน

“ฉันเหนื่อยแล้ว ขอตัวเข้าห้องก่อน”วินาทีต่อมา เวินลั่วฉิงเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น รีบขึ้นไปชั้นบน กลับไปห้อง ตัวเองอย่างรวดเร็ว

สายตาของคุณป้าหลิวกะพริบเล็กน้อย เมื่อกี้คุณผู้หญิง ยังเดินเหมือนไม่มีแรงอยู่เลย ทำไมอยู่ๆก็วิ่งเร็วขนาดนี้? หรือว่าเป็นเพราะได้กินข้าวแล้วจึงมีแรงขึ้นมา?

เมื่อเข้าไปข้างในห้อง เป็นลั่วฉิงคิดดูแล้ว จึงรีบล็อก ประตูห้อง

เวินลั่วฉิงคิดว่าในเมื่อเธอล็อกห้องแล้ว กลางคืนเย่ซือ เฉินคงไม่พังประตูเข้ามาในห้องเธอหรอกมั้ง?

ความจริงแล้วบางครั้งเย่ซือเฉินก็เป็นลูกผู้ชายเหมือนกัน ดังนั้น ถ้าเธอล็อกประตูห้องตอนนี้ หรือ เขาก็คงจะไม่ เข้ามา

ต้องบอกเลยว่า ความคิดของเวินลั่วฉิงช่างฝันหวาน เหลือเกินจริงๆ!!

ตอนแรกเวินลั่วฉิงคิดว่าตัวเองน่าจะนอนไม่หลับ แต่ เขา เหนื่อยมากจริงๆ เมื่อนอนลงไปที่เตียง ไม่กี่นาทีก็นอน หลับไป

เมื่อเย่ซือเฉินกลับมาถึงคฤหัสถ์ ไม่เห็นเวินลั่วฉิง สีหน้า เปลี่ยนไปทันที: “คุณผู้หญิงหล่ะ? ”

ไหนบอกว่ากลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่เห็นเธอ

หล่ะ?

“คุณผู้หญิงเหนื่อยมาก กลับห้องไปพักผ่อนแล้ว”เมื่อ คุณป้าหลิวเห็นสีหน้าของเย่ซือเฉินเย็นชาลงในพริบตา ทำให้ตกใจจนร่างกายหดลงโดยปริยาย แต่คุณป้าหลิว ก็ทำใจแข็งพูดขึ้นว่า: “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงเหนื่อยแล้ว

ตอนนี้ เย่ซือเฉินได้ขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็วแล้ว ไม่รู้ว่า ได้ยินคำพูดของคุณป้าหลิวหรือเปล่า

เมื่อเย่ซือเฉินขึ้นไปถึงชั้นบน รีบวิ่งเข้าไปที่ห้องของเงินลั่วฉิงทันที เมื่อบิดลูกบิดเพื่อจะเปิดประตูปรากฏว่า ประตูได้ลือกไว้

เย่ซือเฉินตะลึงเล็กน้อย มีความโกรธเล็กน้อย แต่ก็รู้สึก ข่าเล็กน้อย ปรกติไม่ได้ล็อกประตูห้องอยู่แล้ว ตอนนี้กลับ ล็อกประตูห้อง เธอคิดจะทำอะไร?

แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของคุณป้าหลิว เย่ซือเฉินจึงไม่ได้ เคาะประตูห้อง แต่ไปเอากุญแจมาไขประตูห้องเลย

เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปแล้ว สิ่งที่เขาเห็นคือเธอกำลัง นอนหลับฝันดีอยู่

ตอนนั้น เขารู้สึกว่าหัวใจที่รุ่มร้อนของเขาสงบนิ่งลงไป

ในทันที

ยังดีที่เธอกลับมาแล้ว!!

เขาคิดว่า ครั้งนี้ถ้าเธอยังกล้าหนีไปอีก ถึงแม้ต้องพลิก แผ่นดิน ก็ต้องตามหาเธอออกมาให้ได้

เมื่อเย่ซือเฉินเดินเข้าไปหา แล้วนอนลงข้างๆเธอ ยื่นมือ ไปจับหน้าเธอเบาๆ เขารู้ว่าเธอเหนื่อยแล้ว แต่เขาตามหา เธอมาทั้งวัน ตามหาเธออย่างคนบ้าคลั่งมาทั้งวัน ขณะนี้ เธอได้อยู่ข้างกายเขา ทำให้เขาหักห้ามใจไม่ได้ที่จะเตะ ต้องตัวเธอ
เย่ซือเฉินก้มหน้าลงไป จูบเธอเบาๆ ท่าทางเบามาก และ อ่อนโยน เวลานี้บริเวณที่เขาจูบไม่ใช้ริมฝีปาก กลับเป็น ใบหน้าของเธอ เขาจูบมันลงไปจูบแล้วจูบอีก

“เบบี้ อย่าเล่น”เวลานี้เวินลั่วฉิงเหนื่อยจริงๆ เธอรู้สึก ได้ว่ามีคนกำลังจูบเธออยู่ แต่ว่าเธอลืมตาไม่ขึ้นจริงๆ เนื่องจากไม่ได้ลืมตาขึ้น ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าคนที่จูบเธอคือ ใคร

ระหว่างครึ่งหลับครึ่งตื่น เธอนึกว่าคนที่จูบเธอคือลูกจอ

โม่

เบบี้? ริมฝีปากของเย่ซือเฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย ผู้หญิง คนนี้เหมือนจะชอบเรียกคนอื่นแบบนี้ เมื่อคืนเธอก็เรียก เขาแบบนี้เหมือนกัน

เมื่อนึกถึงเมื่อคืน สายตาของเย่ซือเฉินดิ่งลงเล็กน้อย ท่าทีที่จูบอยู่เปลี่ยนเป็นเร่าร้อนอย่างเห็นได้ชัด เขารู้ว่า เธอเหนื่อย แต่เขาห้ามใจไม่ได้จริงๆที่จะจูบเธอ

ถึงแม้จะได้แค่กอดเธอไว้แบบนี้ หรือได้แค่จูบแบบนี้ก็ยัง

“เบบี้ อย่าเล่น ฉันเหนื่อยมาก อยากนอน” เวินลั่วฉิงยัง คงลืมตาไม่ขึ้น ได้แต่ยื่นมือออกไปตามสัญชาตญาณ อยากพลักเขาออกไป เวลานี้เธออยู่ระหว่างครึ่งหลับครึ่งตื่น เสียงอ่อนโยนถืออออออ ทำให้เกิดอาการหวั่น ไหว เสียงที่ได้ยิน ช่างยั่วยวนยิ่งนัก