บทที่ 215 คุณชายสามเย่หึงหวงจนสามารถ เข้าสู่มิติใหม่ได้ (1)

บทที่ 215 คุณชายสามเย่หึงหวงจนสามารถเข้าสู่มิติใหม่ได้ (1)

ดังนั้น สิ่งสำคัญในตอนนี้คือเธอต้องคิดหาวิธีทำให้คุณ ปู่เย่รีบยกบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปให้กับเย่ซือเฉิน เธอถึงจะ ไปได้อย่างสมเหตุสมผล

ตอนที่เย่ซือเฉินกลับมาถึงก็ดึกมากแล้ว เวินลั่วฉิงจึงได้ นอนหลับไปแล้ว

พอวันที่สอง ฟ้ายังไม่ทนสว่างเย่ซือเฉินก็ได้รับสายจาก

“พี่สาม ทางนี้เกิดเรื่องแล้ว พี่มาดูเร็วๆ”จี้หซีมีน้ำเสียงรีบ ร้อน แสดงถึงความรุนแรงของเรื่องที่เกิดขึ้น

เย่ซือเฉินยิ้มเยาะเย้ย ตอบสนองได้รวดเร็วดี เมื่อ วานเขาเพิ่งจะหาคนแซ่ถังเจอ วันนี้คนแซ่ถังก็มีการ เคลื่อนไหวแล้ว และเห็นได้ชัดว่าไม่ได้เคลื่อนไหวแบบ ธรรมดาด้วย

ดูเหมือนว่าคนแซ่ถังจะรู้เรื่องของเขาดีมาก มันจะใช่จะ สืบได้ในเวลาวันสองวันนี้ ดังนั้นคนแซ่ถังน่าจะสืบประวัติ ของเขามานานแล้ว
นานแค่ไหนกัน? หรือจะเป็น 5 ปีก่อน!

5 ปีก่อน……

ดวงตาก้นลึกของเย่ซือเฉินกำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่

ไม่เป็นอะไร เขาจะดูสิว่าคนแซ่ถังจะทำอะไรได้?

ในเมื่อคนแซ่ถังอยากจะล่อเขาออกไป เขาก็จะให้ความ ร่วมมือหน่อยถึงจะสามารถล่อเสือออกจากถ้ำมาได้

เย่ซือเฉินไปที่ห้องนอนของเวินลั่วฉิงในเวลาอันเช้าตรู่ เวินลั่วฉิงยังไม่ได้ตื่นนอน เมื่อเขามองผู้หญิงที่นอนอยู่บน เตียง มุมปากของเขาก็ค่อยๆยกขึ้น

พอเขากลับมา……..

พอเขากลับมา คงจะสะสางทุกอย่างได้เรียบร้อยแล้ว พอถึงเวลานั้นเรื่องราวทุกอย่างก็จะกระจายเสียที เธอก็ อย่าคิดจะปิดบังต่อไปอีกเลย

เขาก็ไม่อนุญาตให้เธอปิดบังต่อ

ตอนที่เวินลั่วฉิงตื่นนอน เย่ซือเฉินก็ออกไปแล้วเงินลั่วฉิงรู้สึกคุ้นชินกับเรื่องนี้แล้ว จึงไม่ได้คิดอะไรมาก

เวินลั่วฉิงได้เดินทางไปที่บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปเหมือนปกติ ทุกวัน แต่คิดไม่ถึงว่าเมื่อเธอเพิ่งจะถึงหน้าตึกบริษัทเงิน ชื่อกรุ๊ปก็เห็นมีคนมาดักรอ

เงินลั่วฉิงจ้องมองไปยี่รุ่ยที่มาดักรอเธออยู่ ดวงตาไม่ ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ แต่สีหน้าไม่มีความผิดปกติใดๆ และไม่ได้พูดอะไรด้วย

“คุณกำลังหลบผมอยู่เหรอ? “ไป์ยี่รุ่ยมาดักรอเธอโดย เฉพาะ เธอได้เปลี่ยนเบอร์และเขาตรวจหาเบอร์ใหม่ของ เธอไม่เจอ เพราะเบอร์ใหม่ของเธอนั้นคนในบริษัทก็ไม่รู้ เสียด้วยซ้ำช่วงนี้ไม่ว่าเขาจะนัดเจอเธอทั้งทางตรงและ ทางอ้อม แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะเข้าพบทุกครั้งเสมอมา

ดังนั้นเขาจึงได้แต่ดักรอเธออยู่ตรงนี้

“ไม่ใช่ มันไม่จำเป็น”เงินลั่วฉิงตอบด้วยเสียงเบาๆด้วย น้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติหนึ่งประโยค หลบเขา? เธอไม่ได้ คิดเช่นนั้น เพียงแต่รู้สึกไม่จำเป็นต้องพบแค่นั้นเอง

“ฉิงฉิง พวกเรามาคุยกันก่อนนะ”ไป่ยี่รุ่ยแอบถอนหายใจ หนึ่งครั้ง เขาดูออกว่าเธอนั้นเฉยชา และฟังออกว่าน้ำ เสียงของเธอมีความห่างเหินกันมาเพียงใด ดังนั้นเขาต้อง คุยกับเธอดีๆสักครั้งหนึ่ง
“ขอโทษค่ะ ระหว่างเราไม่มีอะไรต้องคุยกัน” สีหน้า เงินลั่วฉิงมีความเคร่งขรึม ตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นเกิด เขากับ เธอก็ได้จบลงกันแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก

เธอเป็นคนที่ไม่ชอบติดค้างอะไร จะไม่ปล่อยให้มีเยื่อใย หลงเหลืออยู่ เธอจะตัดขาดให้สนิทไปเลย

เวินลั่วฉิงพูดจบแล้วอยากจะเดินผ่านไป์ยี่รุ่ยเข้าไปที่ตึก

ของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป

ตอนนี้เป็นเวลาที่เข้ามาทำงาน นอกประตูมีคนมากมาย กำลังจ้องมองมาที่พวกเขา เวินลั่วฉิงไม่อยากจะให้เกิด ความเข้าใจผิดหรือไม่อยากให้เกิดปัญหาอะไรขึ้นมา

“คุณกับเย่ซือเฉินเป็นอะไรกัน? “ไป์ยี่รุ่ยเห็นเธอจะเดิน หนีไป จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาหนึ่งประโยคด้วยสีหน้า ที่กลัดกลุ้มใจ ซึ่งน้ำเสียงเหมือนถามอย่างกับสามีจับได้ ว่าภรรยาของคนมีชู้กับคนอื่นยังไงอย่างนั้น

เงินลั่วฉิงหยุดเดิน จ้องมองเขาแล้วนิ่งแล้วครู่หนึ่ง จาก นั้นก็ตอบด้วยน้ำเสียงที่เชื่องช้าว่า “มีความสัมพันธ์ฉาน สามีภรรยากัน

ตอนแรกเธอกับเย่ซือเฉินแต่งงานกันเป็นความลับที่รู้กัน ไม่กี่คน จึงได้เก็บเป็นความลัลบมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เวินลั่วฉิงกลับบอกไปู่ยี่รุ่ยอย่างง่ายดาย

เธอไม่อยากจะเกี่ยวพันอะไรกันกับไปยี่รุ่ย เธอจึงคิดว่า นี้เป็นสิ่งที่จะหยุดให้ไป์ยี่รุ่ยเกิดความคิดที่เป็นไปไม่ได้

“ฉิงฉิง คุณไม่เคยพูดปมมาก่อนเลยนะ, “ไปยี่รุ่ยตก ตะลึง ถึงแม้วันนั้นคำพูดของเย่ซือเฉินจะทำให้เกิดความ เข้าใจผิดได้ง่าย และเขาก็ไม่พอใจด้วย แต่เขาคิดไม่ถึง เลยว่าเงินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินจะมีความสัมพันธ์กันอย่างนี้

เขาไม่เชื่อว่าเธอกับเย่ซือเฉินจะเป็นสามีภรรยากัน ไม่ เชื่อเด็ดขาด และไม่ยอมเชื่อเป็นอย่างมาก

“ค่ะ ดังนั้นสิ่งที่ฉันพูดจึงเป็นความจริงทั้งหมดเป็นลั่วฉิ งมองเขาแล้วยิ้มเบาๆ“ดังนั้นฉันก็จะไม่คุยอะไรมากกับ คุณไป๋แล้ว ฉันกลัวว่าสามีเห็นแล้วจะเข้าใจผิดได้”

คำพูดประโยคนี้ของเวินลั่วฉิงนั้นแสดงการปฏิเสธอย่าง ชัดเจนมาก

เธอคิดว่าไป์ยี่รุ่ยน่าจะไม่คิดจะรั้งเธออีกต่อไป เงินลั่วฉิง จึงก้าวเท้าเดินต่อไปอีกครั้งหนึ่ง

“ฉิงฉิง”เพียงแต่ไปยี่รุ่ยดึงข้อมือเธอไว้“พวกเราคุยกันก่อนนะ..…..”

ดวงตาของเงินลั่วฉิงเย็นชามากอย่างเห็นได้ชัด เขาจะ ไม่ยอมจบสิ้นกันใช่ไหม? เธอพูดชัดเจนขนาดนี้แล้ว เขา ยังคิดจะทำอะไรอีก?

“พวกเรามาคุยกันเรื่องหุ้นส่วนของบริษัทเวินชื่อกรุ้ ปกัน”ไป่ยี่รุ่ยดูจากความเฉยชาที่เธอมีต่อเขา เขาจึงคิด ว่าหากรั้งเธอด้วยเหตุผลความสัมพันธ์ของทั้งคู่คงจะไม่ ได้ผล ดังนั้นเขาจึงพูดถึงเรื่องหุ้นส่วนของบริษัทเวินชื่อ กรุ๊ป

เวินลั่วฉิงหยุดชะงัก หางคิ้วกระตุกเล็กน้อย เขาจะคุย เรื่องหุ้นส่วนของเวินซี่กรุ๊ป?

หุ้นส่วนของบริษัทเวินซี่อกรุ๊ปเกี่ยวอะไรกับเขา?

แต่เงินลั่วฉิงมีปฏิภาณไหวพริบเป็นเลิศ เธอจึงคิดได้ ทันทีว่า ไป่ยี่รุ่ยน่าจะกวาดซื้อหุ้นส่วนของบริษับเงินซื่อกรุ๊ ปตอนที่บริษัทอยู่ในวิกฤต

“คุณกวาดซื้อหุ้นส่วนของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปแล้วเท่า ไหร่? “ดวงตาของเงินลั่วฉิงหรี่ขึ้นเล็กน้อย เธออยากจะ แน่ใจก่อนว่าไป์ยี่รุ่ยซื้อหุ้นไปแล้วเท่านั้น เพราะมันคือ ประเด็นสําคัญ
“ร้อยละ 56”ไปยี่รุ่ยตอบอย่างรวดเร็วและตรงไปตรงมา เพราะอัตราส่วนของตัวเลขนี้ทำให้เขามีสิทธิ์พูดได้

เวินลั่วฉิงรู้สึกตกใจ ไปยี่รุ่ยมีหุ้นส่วนของเวินชื่อกรุ๊ป ร้อยละ 56?

ตอนแรกคุณปู่เงินมีหุ้นอยู่ที่บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปร้อยละ 35 เวินจีหยันมีหุ้นอยู่ร้อยละ 12 เฉินหรวนหรวนมีหุ้นร้อยละ 5 รวมกันเป็นร้อยละ 52

เพราะตระกูลเงินมีหุ้นส่วนรวมกันร้อยละ 52 ตอนแรก คุณปู่เวินจึงไม่ได้กังวลอะไรมากนัก

ดูเหมือนว่าตอนนี้เวินจีหยันกับเงินหรวนหรวนคงจะขาย หุ้นให้กับไป์ยี่รุ่ยเสียแล้ว

เวินลั่วฉิงรู้ดีว่าหากไป์ยี่รุ่ยถือหุ้นในบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปร้อ ยละ 56จริง ไปู่ยี่รุ่ยก็จะมีอำนาจในการสั่งการและตัดสิน ในบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป

สถานการณ์อย่างนี้ไม่มีผลดีกับตระกูลเงินเลย คุณปู่ เป็นโรคหัวใจอยู่ด้วย หากคุณปู่รู้เรื่องนี้เข้า…….……

เวินลั่วฉิงกำลังครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ ดังนั้นจึงลืมสะบัดมือ ของไป์ยี่รุ่ยที่จับแขนเธออยู่ทิ้ง
บัดนี้หน้าตึกบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปหนาแน่นไปด้วยผู้คน ทุก คนเริ่มซุบซิบนินทาว่าท่านประธานใหม่จะมีความสัมพันธ์ อย่างไรกับประธานบริษัทฉิงรุ่ยกรุ๊ป?

เลขาหลิวก็อยู่หน้าตึก จึงเห็นภาพที่เกิดขึ้นนี้ด้วย

ครั้งนี้เย่ซือเฉินออกไปทำงานนอกสถานที่ไม่ได้ให้เลขา หลิวติดตามไปด้วย แต่เย่ซือเฉินสั่งให้เลขาหลิวอยู่ดูแล งานที่ได้ร่วมลงทุนกับบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป เลขาหลิวรู้ดีว่า ท่านประธานต้องการให้เขาจับตามองคุณนายไว้ให้ดี เขา ควรจะรายงานให้ท่านประธานรับทราบถึงเรื่องที่เกิดขึ้นดี ไหมนะ!

หลังจากที่เลขาหลิวตริตรองดูแล จึงได้นำมือถือออกมา ถ่ายรูปหนึ่งภาพ จากนั้นก็ส่งไปให้ประธานของตนดู