บทที่ 210 แผนการของคุณชายสามเย่ มันอำมหิตมาก (1)

บทที่210 แผนการของคุณชายสามเย่ มันอำมหิตมาก(1)

“ครับ น่าจะซื้อให้กับเด็กอายุประมาณห้าขวบครับ”เฉิงจื่ อเสริมขึ้นหนึ่งประโยคตามหลักการพิจารณาของตน

เด็กอายุประมาณห้าขวบ? สีหน้าของเย่ซือเฉินมีความ สงสัยเล็กน้อย เด็กอายุประมาณห้าขวบ เธอจะซื้อให้ใคร นะ?

เขาจำได้ว่าครั้งก่อนเขาก็เห็นเธออยู่ที่จุดขายเสื้อผ้า เด็ก แต่ตอนนั้นเพราะธุระจึงรีบออกไป เลยไม่ได้ซื้อ

แต่ว่า เห็นได้ชัดว่าเวลานี้ไม่มีใครสามารถให้คำตอบ กับเขาได้ และตอนนี้เขากำลังคิดเรื่องอื่นอยู่จึงไม่ได้ ไตร่ตรองอะไรมาก

หลังจากที่วางสาย สีหน้าของเย่ซือเฉินก็ยิ่งเย็นชาเพิ่ม ขึ้น เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เวินลั่วฉิงที่เป็นคนสยบข่าวนั้น

ที่จริงหลังจากที่เงินลั่วฉิงลงจากรถก็ผ่านไปเวลาที่เกิด เหตุไปแล้วครึ่งชั่วโมง ถึงเธอจะเก่งขนาดไหนก็คงไม่ สามารถปิดข่าวทั้งหมดได้หรอก
ตอนนั้นคืออยู่ในห้างสรรพสินค้า มีคนพลุกพล่าน มากมายและมีโอกาสที่คนจะออกไปได้ตลอดเวลา เวลา ครึ่งชั่วโมงนี้ไม่รู้มีคนเข้าๆออกๆเป็นจำนวนเท่าไหร่

ดังนั้นอยากจะปิดข่าวให้มิด สามารถทำถึงขึ้นไม่มีแม้แต่ รูปเดียว คงต้องเป็นวิธีที่เริ่มทำการปิดข่าวตั้งแต่เกิด เหตุการณ์แล้ว

ดังนั้น คนที่ปิดข่าวต้องอยู่ในเหตุการณ์อย่างแน่นอน

อันที่จริงถึงแม้ว่าคนนั้นจะอยู่ในเหตุการณ์ แต่อยากจะ ปิดข่าวให้มิดชิดคงไม่ใช่เรื่องง่าย

ถึงแม้ตอนนั้นจะไม่มีนักข่าว แต่ตอนนั้นเขาเห็นมาคน ถ่ายรูปหลายคน

คนนั้นคงไม่มีทางเอามือถือคนที่ถ่ายรูปทุกคนมา แล้ว ลบรูปทิ้งหรอก

และหลายคนใจตอนนั้นก็อาจจะโพสต์ลงในแอพวีแชท แอพเวยโป๊แล้วก็ได้

แต่เมื่อกี้เขาหาดูในแอพเวยโป๊แล้ว ไม่พบรูปถ่ายแม้แต่รูปเดียว
คนที่มีความสามารถอย่างนี้ สามารถทำได้อย่างแนบ เนียนจนไม่มีจุดรั่วไหลเลย เย่ซือเฉินนึกชื่อได้หนึ่งคน

และที่สำคัญคนนั้นอยู่ที่เมือง A พอดี

ดวงตาของเย่ซือเฉินค่อยๆหรี่ขึ้น ในความเย็นชาได้แฝง ความซับซ้อนเอาไว้

เขาไม่อยากสงสัยในตัวของพี่ใหญ่ แต่หลายๆเรื่องมัน ฟ้อง เขาไม่อาจจะห้ามความคิดของตัวเองได้

เย่ซือเฉินยืนอยู่ที่ริมหน้าต่าง เห็นได้ชัดว่าสีหน้ามีความ เคร่งเครียด จากนั้นไม่นานเขาก็ได้โทรไปหาเบอร์เบอร์ หนึ่ง

“พี่ใหญ่ คืนนี้เจอกันหน่อยครับ เวลาห้าโมงที่หมิงเจ๋” เขาไม่อยากจะทายต่อไป เขาอยากจะไปพิสูจน์ดู

“ได้”อีกฝั่งหนึ่งของสายขานตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ฟัง อารมณ์ไม่ออกจากน้ำเสียงของเขา

หลังจากที่วางสาย เย่ซือเฉินก็รีบโทรไปหาเงินลั่วฉิง

“คุณอยู่ไหน? “เมื่ออีกฝั่งหนึ่งรับสาย เย่ซือเฉินก็รีบเปิด ปากถามด้วยน้ำเสียงที่ลุ่มลึก แต่ก็ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรมากนัก

“ซื้อของในห้างสรรพสินค้าอยุ่ค่ะ”เงินลั่วฉิงรับสายจาก เขาแล้วตอบไปตามความเป็นจริง

“คืนนี้ไปกินข้าวด้วยกัน”เย่ซือเฉินพูดจุดประสงค์ที่เขา โทร แต่เขาเพียงแต่พูดว่ากินข้าวด้วยกัน ไม่ได้พูดอย่าง อื่นด้วย

“ได้ค่ะ ที่ไหนค่ะ? ” ตอนนี้อารมณ์ของเงินลั่วฉิงดีมาก เลย จึงตอบอย่างสดชื่น

“รอผมอยู่ตรงนั้น เดี๋ยวผมไปรับคุณเอง” ตอนนี้เย่ซือ เฉินไม่มีทางบอกเธอว่าที่ไหน แค่ให้เธอรอเขาอยู่ตรงนั้น

“ออ”หลังจากที่เงินลั่วฉิงวางสาย แล้วดูเวลาก็ยังไม่ถึงสี่

โมงเย็นเลย เวลานี้เขาก็เลิกงานแล้วหรือ?

เขาทำงานอย่างอิสระจริงๆ

หลังจากที่เงินลั่วฉิงวางสายนึกขึ้นได้ว่าเย่ซือเฉินบอกว่า จะรับสายเธอเดี๋ยวนี้ เธอจึงไม่ได้ซื้อของต่อ

เพียงแต่เห็นของชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ในมือก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก ของมากมายพวกนี้ส่วนมากจะซื้อให้เด็กๆ เธอคงไม่ สามารถถือของพวกนี้ไปพบเย่ซือเฉินได้หรอก

เวินลั่วฉิงคิดว่าเย่ซือเฉินคงจะมาถึงแล้ว เธออยากจะ เอาของไปให้เด็กๆก่อนคงจะไม่ทัน ตอนนี้จึงต้องเก็บของ พวกนี้ไว้ในห้างสรรพสินค้าก่อน

หลังจากที่ฝากของเสร็จแล้ว เงินล้วฉิงก็เอามือถือออก มาจะโทรหาเห่อถงถงให้เห่อถงถงมาเอาของตอนที่ สะดวก

แต่ว่า ตอนที่เธอคิดจะโทรศัพท์นั้นก็ได้หันหลังไป ดวงตาก็หรี่ขึ้นมากะทันหัน

เธอถูกสะกดรอยตามแล้ว! เป็นลั่วนิ่งไม่ได้สงสัย แต่

มั่นใจมาก

เธอมั่นใจว่าตอนนี้ถูกสะกดรอยตามแล้ว!

เธอไม่รู้ว่าคนนั้นตามเธอนานแค่ไหนแล้ว? ก่อนหน้า นี้เธอมัวแต่คิดเรื่องที่เกิดขึ้นในห้างสรรพสินค้า ไม่ได้ สังเกตเห็น และคนที่ติดตามก็มีความสามารถมาก

เทียบกับซงหยุนได้เลย
ความสามารถในการสะกดรอยตามของซ่งหยุนผ่าน การฝึกซ้อมมาอย่างดิบดี สามารถเทียบชั้นกับซ่งหยุนได้ คงจะไม่ใช่คนธรรมดา

หลี่หยุนคงหาคนที่เก่งๆอย่างนี้มาสะกดรอยตามเธอไม่

ได้หรอก

แล้วใครเป็นคนสะกดรอยตามเธออยู่ล่ะ?

เธอเพิ่งกลับเมือง Aไม่นาน คนในเมือง Aไม่มีใครรู้ อีกสถานะหนึ่งของเธอ เมื่อพูดตามหลักแล้วไม่น่าจะมี เหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นนะ

รุ่นพี่อยู่ที่เมือง A รุ่นพี่มีความสามารถนี้ แต่เธอรู้ว่าคนนี้ ไม่ใช่รุ่นพี่อย่างแน่นอน

แล้วยังมีใครอีก?

จู่ๆเวินลั่วฉิงก็นึกได้คนหนึ่ง——เย่ซือเฉิน!

รุ่นพี่เคยบอกว่าอำนาจของเย่ซือเฉินน่าเกรงขามมาก เขามีลูกน้องอย่างนี้ก็ไม่น่าจะแปลกอะไร

และที่สำคัญ เย่ซือเฉินกำลังตรวจสอบเธออยู่ และกำลัง สงสัยในตัวเธอ การลอบถามครั้งก่อนคือสิ่งที่สามารถอธิบายได้ดีที่สุด

เพียงว่าเยซือเฉินอยากจะสืบอะไรจากตัวเธอล่ะ?

ตอนนี้เธอเริ่มสงสัยอีกครั้งว่า ตั้งแต่แรกที่เย่ซือเฉินสู่ขอ เธอแต่งงานก็ไม่ได้มีจุดประสงค์อยากจะได้หุ้นส่วนของ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปอย่างเดียว

แต่เธอคิดจุดประสงค์อย่างอื่นของเย่ อเฉินไม่ออกใน เวลาอันสั้น…….

เวิน วงไม่ได้แสดงสีหน้าที่ผิดปกติ เพียงแต่เก็บมือ ถืออย่างแนบเนียบ ในเมื่อถูกสะกดรอยตามแล้วก็คงไม่ สะดวกที่จะโทรอีก

เงินลั่วฉิงแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เธอออกจากห้างสรรพ สินค้ามาไม่นาน เย่ซือเฉินก็มาถึง หลังจากที่เธอถึงรถ ของเย่ซือเฉินแล้วก็พบว่าคนที่สะกดรอยตามก็ไปแล้ว

เมื่อเป็นเช่นนี้ ยิ่งเป็นการพิสูจน์การคาดเดาของเธอได้ ว่า คนที่สะกดรอยตามเธอเมื่อกี้เป็นคนของเย่ซือเฉินนั้น เอง!

“คุณสามีค่ะ เมื่อกี้ตอนฉันอยู่ในห้างรู้สึกมีคนคอย ติดตามฉันด้วยค่ะ? “หลังจากที่ออกรถไปได้ระยะหนึ่ง เวินลั่วฉิงก็พูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
มือที่กําลังจับพวงมาลัยของเขือเฉินแน่นขึ้นเล็กน้อย ถึงแม้จะเล็กน้อยแต่เงินลั่วฉิงก็สังเกตเห็นแล้ว

ดวงตาของเวินลั่วฉิงได้ฉายแสงแห่งรอยยิ้มมาแวบหนึ่ง ใช่จริงๆด้วย!

“มีความระมัดระวังตัวสูง? มีความสามารถในการสังเกต สูง? นี่เป็นสิ่งที่ผู้หญิงธรรมดาควรจะมีหรือ? “เย่ซือ เฉินไม่ได้ตอบคําถามเธอ แต่กลับถามกลับอย่างมี เจตนารมณ์ น้ำเสียงแฝงการสอบสวนไว้ด้วย

“สัมผัสที่หกของผู้หญิงบางครั้งก็ผิดปกติจนน่ากลัว หรือ คุณไม่เคยรู้เหรอ? “ราวกับรู้มาก่อนว่าเขาจะพูดแบบนี้ มุมปากของเวินลั่วฉิงยิ้มขึ้นเล็กน้อย

เย่ซือเฉินจ้องมองเธอที่พูดอย่างนี้ใส่ จนไม่รู้จะโต้ตอบ ยังไงดีในเวลาอันสั้น

เขารู้ว่าท่าทางเธอที่ดูสบายๆไม่มีร่องรอยอะไรกับ คำถาม ที่จริงแล้วก็รู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นคนส่งไป

ตอนนี้เธอพูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา ทีแรกเขาคิดจะซัก ถามอะไรบางอย่างสักหน่อย แต่สุดท้ายก็ต้องเจอกับดัก ของเธอเข้าให้
ผู้หญิงคนนี้เมื่อเข้าสู่โหลดปกติก็ฉลาดจนน่ากลัวมาก เขาชอบตอนที่เธอถูกเขาจูบจนสับสนมึนๆมากกว่า

เย่ซือเฉินมองริมฝีปากที่แดงฉ่ำของเธอด้วยดวงตาที่ มืดมนเล็กน้อย

“สามีค่ะ คุณได้ยินฉันบอกว่าถูกคนสะกดรอยตามก็ ดูเหมือนจะไม่แปลกใจเลยนะคะ” เพียงแต่ว่าเวลานี้ เวินลั่วฉิงได้ส่งเสียงพูดขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้เขาหลุดออก จากภวังค์แห่งความคิด!!

เวลานี้เงินลั่วฉิงจงใจจะถามอย่างนี้ เธอจะดูสิว่าเขาจะตอบยังไง?