บทที่ 206 คุณชายสามเย่เป็นคนใจดำอำมหิต(1)

บทที่ 206 คุณชายสามเย่ใจดำอำมหิต (1)

เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เย่อหยู่นานยังรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ยัง คงเชื่อใจคำพูดของหลี่หยุนอยู่

เย่หยู่นานไม่รู้ตัวว่าขณะนี้เขาเหมือนกับเป็นตัวตลกคน หนึ่ง

“คุณเย่ คุณหลงตัวเองมากไปแล้ว” เย่ซือเฉินกวาด สายตามองเขาหนึ่งแวบ ซึ่งเป็นแววตาที่ไม่ได้มีความรู้สึก อะไร แต่กลับสามารถดูถูกเย่หยู่นานให้จมดินได้

“……เย่หยู่นานเป็นใบ้ภายในพริบตา เมื่อสบตากับเย่ซือ เฉินก็ยิ่งตกตะลึงจนตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าปริปากพูดแม้แต่ คำเดียว

ความจริงแล้ว แววตาของเย่ซือเฉินไม่ได้มีอารมณ์ความ รู้สึกใดๆ แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงความเจตนาฆ่าอย่างน่า ขนลุก

เย่ซือเฉินอยากจะฆ่าเขา? เป็นเพราะอะไร? เขาไม่เคย ขัดแย้งกับเย่ซือเฉินมาก่อนเลยนะ

แน่นอน ถึงแม้เย่ซือเฉินจะจูบเงินลั่วฉิงให้เห็นกับตาในที่สาธารณะ เย่หยู่นานก็คิดไม่ถึงว่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับ เป็นลั่วฉิง คิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินอยากจะฆ่าเขาเพราะเรื่อง ของเวินลั่วฉิง

เย่ซือเฉินพาเวินลั่วฉิงหนีไปทันทีโดยไม่มองเย่หยู่นาน

แม้แต่แวบเดียว พอผ่านไปได้สักครู่ ทุกคนต่างพากันได้สติขึ้นมา เหล่าผู้

หญิงจึงได้กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

มันเป็นเสียงที่กลัดกลุ้ม เป็นเสียงที่โมโห และเป็นเสียงที่ เสียใจ

หลังจากที่เงินลั่วฉิงออกมาจากห้างสรรพสินค้ามาขึ้น รถ ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาจนสีหน้าเปลี่ยนไป จากเดิม “หมดกันทีนี้”

“เป็นอะไรเหรอ? “เย่ซือเฉินเห็นท่าทีของเธอก็ขมวดคิ้ว ขึ้นมา? เป็นเรื่องอะไรที่สามารถทำให้เธอตกใจขนาด

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอเป็นเช่นนี้ ปกติเธอเป็นคนที่ ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดินเลย

“เรื่องที่เกิดขึ้นที่ห้างสรรพสินค้า ต้องถูกเผยแพร่ออกไป แน่นอน พอถึงเวลานั้นปู่ของฉันก็ต้องเห็น” เงินลั่วฉิงตัวแข็งทื่อ ทําไมเมื่อกี้เธอทําอย่างนั้น? ทำไมต้องไปทั่ว เย่ซือเฉินก่อนด้วย

ความวู่วามมีผลเสียกับตนจริงๆ

เพียงแต่เธอคิดว่าเย่ซือเฉินอย่างมากก็แค่ให้ความร่วม มือร่วมเล่นละครด้วยกัน แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะ จูบเธอต่อหน้าผู้คนมากมายจริงๆ

หากคุณปู่เห็นภาพแบบนี้เข้า อย่าคิดว่าจะมีโอกาส อธิบายให้เข้าใจเลย คุณปู่จะไม่ให้เธอมีโอกาสเปิดปาก พูดเป็นอันขาด

คุณปู่เคยพูดว่า หากตระกูลเย่มีใจ คุณปู่มีความคิดที่ แน่วแน่จะให้เธอแต่งเข้าบ้านตระกูลเย่ ยิ่งไปกว่านั้นงาน เลี้ยงในครั้งก่อนก็ได้ทำให้คุณปู่สงสัยในความสัมพันธ์ ของเธอกับเย่ซือเฉินแล้ว

แล้วตอนนี้…….

ในเวลานี้ เสียงเรียกข้าวของเงินลั่วฉิงก็ได้ดังขึ้น เงินลั่วฉิงเอามือถือออกมาดูเบอร์ที่โทรเข้ามา สีหน้าของ เธอก็กลายเป็นซีดขาวอย่างกับหมดอาลัยตายอยากยังไง อย่างนั้น

คุณปู่รู้เร็วจัง หมดกันล่ะทีนี้
โทรคุณโทรมาเร็วขนาดนี้ เห็นทีว่าคุณปู่จะตื่นเต้น เอาการอยู่นะ

เวินลั่วฉิงไม่จําเป็นต้องรับสายก็รู้ว่าคุณปู่จะพูดอะไร

เป็นลั่วฉิงกำมือถือไว้แน่น ไม่อยากจะรับสายและไม่กล้า จะรับสายด้วย

ขณะอยู่ในมุมที่เธอมองเย่ซือเฉินไม่เห็น มุมปากของเขา ก็ค่อยๆยกขึ้น

เวินลั่วฉิงไม่รับสาย เสียงมือถือก็ดังอยู่อย่างนั้น

เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร นิ่งรออยู่เงียบๆ

เวินลั่วฉิงถอนหายใจหนึ่งครั้ง สุดท้ายก็ต้องกดปุ่มรับ สาย

เธอกลัวหากเธอไม่รับสายอย่างนี้ต่อ คุณปู่ต้องเป็นห่วง

เธอแน่ๆ

“ค่ะ คุณปู่”น้ำเสียงของเวินลั่วฉิงมีความระมัดระวังและ ความกังวล ดังนั้นน้ำเสียงจึงต่ำกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด เธอเตรียมพร้อมรับฟังเสียงที่คุณปู่จะพูดจนสามารถหูชา แล้ว
“ฉิงฉิงจ๊ะ” คุณปู่เวินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สงบและ ธรรมดาเป็นอย่างมาก

“ค่ะ? ” เวินลั่วฉิงหยุดชะงัก ทำไมเงียบอย่างนี้ล่ะ? คุณ ปู่ยังไม่รู้เรื่องใช่ไหม? หรือเป็นความเงียบก่อนพายุฝนจะ พัดกระหนําหรือเปล่า?

“หนูยังจำคุณน้าฉิงได้ไหม? ” น้ำเสียงคุณปู่อ่อนโยนไม่ ต่างจากปกติเลย

“คุณน้าฉิง? คุณน้าฉิงคนไหนค่ะ? ” เงินลั่วฉิงคิดไม่ ออกในเวลาอันสั้น ทำไมจู่ๆก็พูดถึงคุณน้าฉิงล่ะ? คุณน้า ฉิงคนไหน?

“ก็คนที่เป็นเพื่อนกับแม่ของหนูไง หนูจำไม่ได้แล้ว หรือ? “เงินลั่วฉิงหยุดชะงักเหมือนกำลังลังเลว่าจะพูดต่อ ดีไหม

“อ่อ หนูจำได้แล้วค่ะ คุณน้าฉิง มีอะไรหรือค่ะ? “น้ำ เสียงของเวินลั่วฉิงมีความเบาใจลงอย่างเห็นได้ชัด

มีคนที่ชื่อคุณน้าฉิงจริงๆ แต่ไม่ได้สนิทชิดเชื้อกับคุณแม่ มากนัก แต่หลังจากที่เธอกลับมาอยู่ที่บ้านเวิน ผู้หญิงคน ที่บอกว่าเป็นเพื่อนรักของคุณแม่ก็ได้ผลประโยชน์จาก ตระกูลเวินไปไม่น้อย
แต่ทว่าก็มิได้ติดต่อกันนานแล้ว ทําไมคุณปู่จึงพูดถึงเธอ กะทันหันล่ะ?

“คุณน้าฉิงบอกว่าอีกไม่กี่วันจะมาที่เมือง A บอกว่าอยาก จะเจอหน้าหนู อยากเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับแม่ของหนูให้หนู ฟัง หนูอยากเจอไหม? “น้ำเสียงของคุณปู่เงินเป็นน้ำ เสียงของการเจรจา นั่นก็หมายความว่าจะฟังความคิด ของเงินลั่วฉิงเป็นหลัก

“เรื่องที่เกี่ยวกับแม่? ” เป็นลั่วฉิงคิ้วขมวด คุณน้าฉิงรู้ 11 เรื่องราวของแม่อะไรนะ?

หรืออยากจะใช้ข้ออ้าง กอบโกยผลประโยชน์จากตระ กูลเป็นอีก? หรือรู้เรื่องอะไรจริงๆ?

เพราะตอนนี้เธอสงสัยว่าการตายของแม่เธอมีอะไรไม่ ชอบมาพากล ดังนั้นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับแม่ของเธอ เธอจะ รู้สึกอ่อนไหวง่ายกว่าปกติ

“อืม เธอพูดอย่างนี้ แต่ปู่คิดว่าคำพูดของหล่อนอาจจะ ไม่เป็นความจริง หนูตัดสินใจเองแล้วกันว่าจะเจอหรือไม่ เจอ”คุณปู่เวินเป็นห่วงเวินลั่วฉิงมาก และให้

เกียรติเธอ

ยอมรับในการตัดสินใจของเธอด้วย
“ออ หนูรู้แล้วค่ะ ถ้าหล่อนมาหนูจะไปเจอค่ะ” เป็นลั่วฉิง ตัดสินใจเข้าพบหล่อน หากหล่อนรู้อะไรบางอย่างจริงๆ ล่ะ

“คุณปู่ยังไม่รู้! “เป็นลั่วฉิงวางสายแล้วจ้องมองเย่ซือเฉิน ด้วยสีหน้าที่ตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าคุณปู่ยังไม่รู้เรื่อง เมื่อกี้ แต่ตอนนี้เป็นลั่วฉิงก็ยังไม่ได้วางใจเต็มร้อย

น้ำเสียงกลับแฝงความกังวลเอาไว้

เธอกังวลว่าคุณจะรู้เรื่องได้ตลอดเวลา

ตอนนี้เพิ่งเกิดเรื่องได้ไม่นาน คุณปู่จึงยังไม่ได้ข่าว แต่ เธอรู้ดีว่าปิดไม่ได้นานหรอก อีกไม่นานคุณปู่ก็ต้องรู้ แน่นอน

“ไม่ต้องกังวลเกินไป” เย่ซือเฉินมองเธอแล้วยิ้มเบาๆ น้ำ เสียงก็อ่อนโยนด้วย

“อืม” ได้ยินคำพูดของเขา เงินลั่วฉิงก็รู้สึกดีขึ้น เขาพูด อย่างนี้แสดงว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ทั้งหมด ดังนั้นเธอจึง ไม่ต้องเป็นกังวลให้มาก

ถึงแม้ปกติเขาจะเป็นคนใจดำหน่อยๆ แต่พอถึงเวลาที่ จำเป็นเขาก็เป็นที่พึ่งพาได้ ด้วยความสามารถของเขา แล้ว หากเขาตัดสินใจจะจัดการเรื่องนี้ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร อย่างน้อยก็สามารถปิดบังคุณปู่ไว้ได้ เธอก็ วางใจแล้ว

เย่ซือเฉินมองเธอแวบหนึ่ง จากนั้นมุมปากก็ค่อยๆยก ขึ้นแล้วพูดเสริมอีกหนึ่งประโยคอย่างไม่ช้าและไม่เร็วว่า “คุณปู่ไม่ได้หูหนวก ไม่ได้ตาพร่ามัว ต้องรู้แน่นอน”

ต้องรู้แน่นอน! ต้องรู้แน่นอน! ต้องรู้แน่นอน!!

..….….……….วฉิงมองเขาแล้วหยุดชะงัก เธอเป็นคนที่ฉลาด มากคนหนึ่ง แต่เวลานี้อึ้งไปหลายวินาทีถึงจะเข้าใจ

เธอเป็นกังวลอย่างมาก แต่เธอเป็นกังวลเรื่องนี้เหรอ?

หรือเธอจะกังวลคุณปู่ไม่รู้เรื่องนี้เหรอ?

“เย่ซือเฉิน คุณ คุณจงใจใช่ไหม? “เมื่อเวินลั่วฉิงรู้ทัน ก็ จ้องมองเขาด้วยแววตาที่โกรธเคือง

เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจ พูดให้เธอว่าไม่ต้องกังวล เธอจึง แอบซาบซึ้งต่อเขาเล็กน้อย

แต่สุดท้ายเป็นยังไงล่ะ?!

“เพราะคุณยั่วผมไม่ใช่เหรอ? ” เย่ซือเฉินทำสีหน้าว่าตนเป็นคนบริสุทธิ์ใจ ทำปากอย่างกับตัวเองไม่ได้รับ ความยุติธรรม ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนได้กลับมาทำเป็นว่าตัว เองเป็นคนเสียเปรียบอย่างนั้น