บทที่ 202 ฐานะที่แท้จริงของคุณชายสามเย่ (2)

บทที่ 202 ฐานะที่แท้จริงของคุณชายสามเย่ (2)

“แต่ด้วยอำนาจของเขา เมื่อเขาสืบหาขึ้นมา ฉันก็ไม่ สามารถจะปิดบังอะไรได้” ขณะที่เขาพูดประโยคนี้แวว ตาเป็นประกาย ฟังดูแล้วเหมือนประโยคธรรมดาทั่วไปแต่ กลับมีความลับอะไรซ่อนอยู่

เขาเชื่อในความฉลาดหลักแหลมของเธอ เขาไม่จําเป็น ต้องพูดอะไรให้ชัดเจน แค่เปรยออกมาเพียงเล็กน้อย เธอ ก็สามารถฟังออกแน่นอน

“อำนาจของเขาเหรอ” ไม่ผิดคาด เงินลั่วฉิงจับสังเกตใน สิ่งสำคัญที่เขาต้องการจะสื่อออกมาได้

อ๋านาจของเย่ซือเฉินเหรอ

รุ่นพี่พูดว่าอำนาจของเย่ซือเฉิน แต่ไม่ใช่อำนาจของตระ กูลเย่ ระหว่างสองอย่างนี้มันแตกต่างกันมากเลยนะ

“อืม” ชายคนนั้นยิ้มออกมาอย่างพอใจ แน่นอนว่า ปราศจากเสียง เวินลั่วฉิงไม่มีทางได้ยิน และไม่มีทางมอง

เห็นอีกด้วย

“อิทธิพลของเขานั้น เกรงว่าบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปสิบบริษัทก็เทียบไม่ได้ ฉันกลัวว่าจะต้านทานไม่ไหว” เขาพูด เสริมขึ้นมาอีกประโยค

ประโยคที่เขาพูดนั้นต้องการสื่ออะไรบางอย่างอย่างเห็น ได้ชัด บริษัทตระกูลเยกรุ๊ปสิบบริษัทรวมกันยังสู้อิทธิพล ที่เย่ซือเฉินมีไม่ได้งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นเย่ซือเฉินก็ไม่ได้ ต้องการครอบครองบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปจริง ๆ น่ะสิ

เวิน วฉิงเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมมาก ยังไงเธอก็ต้อง ฟังตรงจุดนี้ออก

แต่ไม่ว่าเย่ซือเฉินต้องการครอบครองบริษัทตระกูลเย่ กรุ๊ปหรือไม่นั้น สัญญาที่เธอได้ทำกับเย่ซือเฉินนั้นระบุ ไว้อย่างชัดเจน และเธอก็รับปากเย่ซือเฉินไว้แล้ว ว่าถ้า เย่ซือเฉินยังไม่ได้ครอบครองบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป เธอ ห้ามเอ่ยถึงเรื่องหย่าร้างเป็นอันขาด

ในเมื่อเธอรับปากเย่ซือเฉินไว้แล้ว เธอก็ต้องทำให้ได้ ไม่ ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ก็ไม่สามารถทำให้เธอกลาย เป็นคนผิดคำพูดไปได้เด็ดขาด

“รุ่นพี่คะ ฉันทราบแล้วค่ะ” เวินลั่วนิ่งไม่ได้พูดอะไร มากมาย เธอพูดเพียงว่าเธอรู้แล้วด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำลง แค่นั้น และไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างมันชัดเจน อยู่แล้ว
ผู้ชายที่อยู่ในสายนั้นได้แต่สูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ เขาคิดไม่ถึงว่าเขาพูดชัดเจนขนาดนี้แล้ว ทำไมเธอกลับ ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยแม้แต่น้อย ยังคงเลือกที่จะอยู่ข้าง เย่ อเฉิน

เธอบอกว่า เธอกับเย่ซือเฉินแต่งงานกันเพราะมีข้อตกลง บางอย่าง เขาก็เชื่อ

อีกทั้งเขาก็ได้สืบแล้วว่าตอนแรกเย่ซือเฉินบีบบังคับเธอ ด้วยซ้ำ

แต่เพียงเพราะถูกบังคับงั้นเหรอ ถ้าการบังคับเธอแล้ว มันได้ผล รู้อย่างนี้เขาใช้วิธีนี้ไปนานแล้ว ทำไมต้องเสีย เวลารอมาตั้งหลายปีด้วย

ในตอนแรกเย่ซือเฉินบีบบังคับก็จริงอยู่ แต่สำหรับเธอ แล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะหาทางหลีกหนีไม่ได้สักหน่อย

หลายปีมานี้ เขาระมัดระวังเป็นอย่างมาก แต่ไหนแต่ไร มาไม่กล้าบังคับอะไรเธอแม้แต่น้อย

เพราะเขารู้ดีว่าเธอเกลียดคนที่หลอกลวงเธอ เกลียดคน ที่บีบบังคับเธอ

แต่ทำไมกับเย่ซือเฉิน เธอถึงยอมเขามากมายขนาดนี้
ท่าไมถึงได้ปฏิบัติต่อเชื่อเงินพิเศษกว่าคนอื่น

ที่จริงตอนนี้เขาอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินหลง เขายืนอยู่ บนที่สูง สามารถมองเห็นเธอได้อย่างชัดเจน ทั้งที่อยู่ใกล้ กันแค่นี้ แต่เขากลับรู้สึกว่าระหว่างเธอและเขากลับห่าง ไกลกันเหลือเกิน

“รุ่นพี่…” เงินลั่วฉิงเห็นเขาเงียบไปอยู่พักใหญ่ จึงเอ่ย เรียกขึ้นมา เธอรู้สึกวันนี้รุ่นพี่มีท่าทีแปลก ๆ

เดี๋ยวรุ่นพี่บอกว่ามีธุระ เดี๋ยวบอกว่าไม่มีอะไร ตกลงมัน เรื่องอะไรกันแน่เนี่ย

เขากลั้นหายใจชั่วครู่ ขณะที่เขายืนอยู่บนที่สูง ก็ได้มอง มาที่ร่างของเธอ นัยน์ตามืดลงเล็กน้อย สุดท้ายแล้วเขาก็ ไม่อยากบังคับเธออยู่ดี

เขาไม่อยากจบบทสนทนาลง แต่ก็ไม่อยากทำให้เธอ สงสัยไปมากกว่านี้ เขาถอนหายใจ และกำลังจะเอ่ยปาก พูด

แต่ทันใดนั้น เขาก็มองเห็นเย่ซือเฉิน เขาอยู่ที่ชั้นห้า เย่ซือเฉินอยู่ที่ชั้นสอง และเวินลั่วฉิงอยู่ที่ชั้นหนึ่ง

ห้างสรรพสินค้าหยินหลงเป็นห้างฯ ภายใต้การบริหาร ของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป วันนี้เย่ซือเฉินมีธุระที่นี่พอดี
แววตาชายคนนั้นเป็นประกาย ทันใดนั้นเขาก็เปลี่ยน ความคิด : “ฉิงฉิง เธออยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินหลงใช่ ไหม”

“ใช่ค่ะ รุ่นพี่รู้ได้ยังไง” เงินลั่วฉิงตกตะลึงเล็กน้อย รุ่นพี่รู้ ได้ยังไงกันว่าเธออยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินหลง

“ฉันก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน ฉันเห็นเธอแล้วล่ะ เธอยืนอยู่ตรง ไหนนะอย่าไปไหน รอฉันก่อน ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้” เขา ให้เงินลั่วฉิงยืนรอเขาอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ไม่ได้ให้เงินลั่วฉิงขึ้น มาหาเขา ก็เพราะเขารู้ว่าถ้าเขาไปหาเงินลั่วฉิงที่ชั้นหนึ่ง เย่ซือเฉินที่ยืนอยู่ชั้นสองยังไงก็ต้องมองเห็นพวกเขา

เขาตั้งใจอยากให้เย่ซือเฉินมองเห็น…

ถ้าหากเย่ซือเฉินเห็นเข้า จะต้องมีปฏิกิริยาตอบโต้ แน่นอน ถึงตอนนั้นเขาก็จะให้ฉิงฉิงเห็นจุดประสงค์ที่แท้ จริงของเย่ซือเฉิน

“รุ่นพี่ จะพบกันที่ห้างฯ นี้เหรอ” เวินลั่วฉิงตะลึงงัน แล้ว ถามกลับทันที

เดิมทีเธอรู้สึกว่าวันนี้รุ่นพี่มีท่าทีแปลก ๆ ยิ่งตอนที่ได้ยิน คำพูดของรุ่นพี่ ในใจเธอรู้สึกได้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล
ด้วยฐานะของรุ่นพี่ ไม่มีทางที่จะเอ่ยปากอยากพบหน้า กันในสถานที่อย่างนี้แน่นอน อีกทั้งนี่ไม่เป็นผลดีต่อตัว เธอและรุ่นพี่เลย ทันใดนั้น เธอก็สงสัยขึ้นมาว่ารุ่นพี่คนนี้ เป็นตัวปลอม

มีใครแอบขโมยโทรศัพท์ของรุ่นพี่หรือเปล่า แล้วเลียน แบบเสียงรุ่นพี่ สวมรอยเป็นรุ่นพี่แล้วโทรหาเธอ

ชายคนนั้นหยุดนิ่งทันที เขากำโทรศัพท์ไว้แน่น เขา ฟังออกว่าน้ำเสียงเธอแฝงไปด้วยความคลางแคลงใจ ถึง ขั้นหวาดระแวง

เธอสงสัยในตัวเขาเหรอ ถึงขั้นหวาดระแวงเขาเลยงั้นเห

รอ

การที่เขารับรู้ทำให้ใจเขาแทบสลาย

เขาดูแลปกป้องทะนุถนอมเธอมาหลายปี แต่เธอกลับ สงสัยเขา หวาดระแวงเขา

มันทำให้เขาเจ็บปวดเหลือเกิน

แต่เขาก็นึกถึงความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านของเธอ เธอมี สัญชาตญาณการระวังตัวสูงมาก อาการของเขาในวันนี้ดู ผิดปกติมากเกินไป มีความขัดแย้งกันอย่างเห็นได้ชัด ไม่ แปลกที่เธอจะระแวงสงสัย
เขานึกถึงสไตล์การจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ของเธอขึ้น มาได้ รู้ว่าเธอเป็นคนเด็ดขาด ทำอะไรคล่องแคล่วปราด เปรียว ไม่อืดอาดยืดยาดให้เสียเวลา

หลายปีมานี้ ในเรื่องความรัก แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคย ให้โอกาสผู้ชายคนไหนได้เข้าใกล้หรือมาพัวพันกับเธอ เลย

ในเรื่องความรัก เธอปิดตัวเองแน่นหนามาตลอด เธอมี เส้นขอบเขตที่เธอสร้างขึ้น เธอจะไม่มีวันล้ำเส้นนั้นแม้แต่ ก้าวเดียว และแน่นอนว่าเธอก็ไม่ยอมให้ใครก้าวล้ำเข้ามา เช่นกัน

ตั้งแต่เริ่มแรก เธอให้สถานะเขาเป็นได้แค่รุ่นพี่ เพื่อน จน กระทั่งเป็นญาติ แต่ยังไงก็ไม่ใช่คนรัก

ดังนั้น หลายปีมานี้ เขาจึงไม่กล้าแสดงความในใจออก มา อีกทั้งเธอไม่เคยเปิดโอกาสให้เขาได้พูดความในใจ เลยสักครั้ง

ถ้าหากตอนนี้เขาลงไปพบหน้าเธอ เพื่อให้เธอได้เห็น ธาตุแท้ของเย่ซือเฉิน แต่เขาก็กลัวว่าจะเกิดเรื่องที่เหนือ การควบคุม

ช่างเถอะ ก็แค่เวลาอีกหนึ่งปีเอง เขากุมหัวใจเธอมา หลายปีแต่ก็ไม่สามารถทำให้ใจเธออบอุ่นขึ้นมาได้เลยเขาไม่เชื่อว่าเวลาเพียงหนึ่งปีเย่ซือเฉินจะทําให้ใจเธอ ละลายได้

ยิ่งเธอกับเย่อเฉินนั้นแต่งงานกันเพราะมีข้อตกลง เธอ จึงไม่มีทางที่จะเปิดโอกาสแบบนั้นให้เย่ซือเฉินแน่นอน

เขาน่าจะร้อนรน คิดมากเกินไปหน่อย

“ฉิงฉิง พอดีฉันมีธุระเร่งด่วน ต้องขอตัวก่อนนะ ไว้คราว หน้ามีโอกาสค่อยพบกันนะ” เขาไม่ได้ตอบคําถามของ เงินลั่วฉิง แต่กลับเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่นแทน

เขารู้จักเธอดีมาก รู้ว่าจะทำอย่างไรถึงจะทำให้เธอหาย สงสัยและหวาดระแวงได้

“…” เวินลั่วฉิงได้ยินที่เขาพูดก็รู้สึกโล่งอก ดูท่าเมื่อกี้เธอ คงจะระแวงมากเกินไป นี่คือรุ่นพี่ตัวจริง ไม่ได้มีใครมา สวมรอยเป็นเบา

เป็นเพราะอาชีพของเธอทำให้เธอเป็นคนที่ระแวดระวัง ตัวมากเกินไปหน่อย หวังว่ารุ่นพี่จะไม่ได้คิดมากนะ

จากนั้นเขาก็วางสายไปโดยไม่ลังเลสักนิด แต่หลังจาก วางสาย เขากลับไม่ไปจากที่นี่ ยังคงยืนอยู่ด้านบนคอย มองดูเธอ และคอยดูเย่ซือเฉินที่อยู่ชั้นสอง เขาอยากคอยดูว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น