บทที่ 183 คุณชายสามเย่หึงแล้ว คนบางคนต้อง แย่แน่ (4)

บทที่ 183 คุณชายสามเย่หึงแล้ว คนบางคนต้องแย่แน่ (4)

คุณชายห้าฉิงพ่นลมออกจากมุมปากอย่างแรง เขาไม่ได้ ตาบอดไปใช่ไหม เป็นลั่วฉิงหลบพี่สาม แล้วไปหาเย่อหย่ นานเนี่ยนะ

ไม่ เขาไม่ได้ตาบอด เป็นเวินลั่วฉิงต่างหากที่ตาบอดไป แล้ว ใช่ ต้องใช่แน่ ๆ

“เรียกฉันทำไม” เป็นลั่วฉิงนั่งลงบนเก้าอี้ขาสูง ปรายตาม องไปที่เย่อหยู่นานอย่างนิ่ง ๆ

“ฉันอยากเข้าห้องน้ำ” เย่อหยู่นานจ้องเธอ เขากดเสียง ตี๋าแฝงไปด้วยอารมณ์โกรธ

“แล้วยังไงเหรอ” เป็นลั่วฉิงเลิกคิ้วถาม เขาอยากเข้า ห้องน้ำ แล้วเรียกเธอทำไมกัน

หรือจะให้เธอช่วยเข้าห้องน้ำแทนเขางั้นเหรอ

“เธอต้องช่วยฉัน” เย่อหยู่นานพูดเสียงลอดไรฟัน
“ทำไมฉันต้องช่วยนาย หรือนายจะให้ฉันช่วยเอาขวด น้ำมาให้งั้นเหรอ จะเอายี่ห้อหวาฮาฮาหรือหยินหยางได ว่เสี้ยนล่ะ” เงินลั่วฉิงเลิกคิ้วถาม พลางจ้องมองเขา แล้ว พูดต่อว่า : “ฉันว่าสําหรับนายใช้แค่ยี่ห้อหวาฮาฮาก็น่าจะ พอแล้ว…”

“เวินลั่วฉิง….” สีหน้าเย่อหยู่นานเคร่งขรึมขึ้นทันที ทั้ง โกรธ ทั้งอาย

เขามันบ้าไปแล้ว หาเรื่องใส่ตัวเองแท้ ๆ ที่ไปเรียกเธอมา หา

ที่จริงแล้วเขารู้ดีว่าทำไมถึงเรียกเธอมา ยังไงเธอก็ช่วย อะไรเขาไม่ได้อยู่ดี เรื่องนี้ไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้ เขาแค่ทนไม่ได้ที่ตัวเขาเองนั่งเดือดร้อนอยู่ตรงนี้ แต่ เงิน วฉิงกลับสบายใจไม่ทุกข์ร้อนอะไ

แน่นอนว่าเสียงที่ทั้งคู่คุยกันไม่ดังเท่าไหร่ เพราะยังไง เรื่องนี้ก็ไม่ควรที่จะให้คนอื่นได้ยิน

“เธอมันร้าย เธอคอยดูแล้วกัน” เย่อหยู่นานในตอนนี้ โกรธจัดแล้ว แต่กลับทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ทำได้แค่พูด ขู่ไปเท่านั้น

เงินลั่วฉิงเหลือบมองเขา เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ข่มขู่เธอ เหรอ เธอเกลียดการถูกคนอื่นข่มขู่ที่สุด เวินลั่วงยิ้มออกมา แล้วจงใจผิวปาก

แน่นอนว่าเสียงผิวปากเธอไม่ดังเท่าไหร่ แค่ให้เย่อหย่ นานได้ยินก็พอแล้ว

“เวินลั่วฉิง เธอจําไว้นะ” เย่อหยุ่นานกัดฟันพูดเสียงแข็ง ถ้าหากเขาขยับตัวได้เมื่อไหร่ เอาเธอตายแน่

รู้ทั้งรู้ว่าเขาขยับตัวไม่ได้ รู้อยู่แก่ใจว่าเขาร้อนรน แต่ เธอกลับจงใจผิวปาก เย่อหยู่นานยิ่งโมโหไปกันใหญ่ รู้สึก แทบจะทนไม่ได้แล้ว

เย่อหยู่นานเกลียดจนกัดฟันกรอด แต่เป็นลั่วฉิงกลับนิ่ง เฉยไม่สะทกสะท้าน

คุณชายห้าฉิงมองไปยังเวินลั่วฉิงที่นั่งอยู่กับเย่อหยู่นาน

แล้วหันไปมองเย่ซือเฉินที่อยู่ข้าง ๆ เขา

สีหน้าของเย่ซือเฉินดูไม่ค่อยออกว่ากำลังรู้สึกยังไง สายตาคู่นั้นดูเย็นชามาก แต่อารมณ์โกรธที่ปะทุอยู่รอบ ตัวกลับทำให้รู้สึกหนาวเหน็บ อีกทั้งอุณหภูมิโดยรอบ ๆ เขาก็เหมือนจะลดต่ำลงไปหลายองศา

คุณชายห้าฉิงพ่นลมออกมา เวลานี้รู้สึกได้ว่าด้านหลัง เขามีลมเย็นประทะเข้ามา ต้นคอรู้สึกเย็นขึ้นมาทันที เขา เอามือขึ้นมาลูบต้นคอ นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าเรื่องสนุกครั้งนี้น่าจะอันตรายถึงชีวิตได้เลย

เวินหรวนหรวนไม่ได้โง่ โดยเฉพาะในสถานการณ์เช่นนี้ เธอ ปฏิกิริยาตอบรับเธอค่อนข้างไว เธอเห็นสีหน้าท่าทาง ของคุณชายห้าฉิงแล้วก็พอจะมองออกว่าอะไรเป็นอะไร

เวินหรวนหรวนจงใจมองไปที่เป็นลั่วฉิง แล้วแกล้งพูดขึ้น มาว่า : “พี่สาวคนนี้ชอบพี่เย่มาโดยตลอด เมื่อห้าปีก่อน ที่พี่เย่ล้มเลิกงานหมั้น กระทบจิตใจพี่สาวอย่างมาก พี่ เสียใจแทบบ้า ป่วยใจอย่างหนัก คุณปู่เลยจำเป็นต้องส่ง พี่สาวไปประเทศ M ตอนนี้พี่สาวหายป่วยดีแล้ว ที่กลับมา ครั้งนี้ก็เพื่อกลับมาหาพี่เ

“เธอว่าเวินลั่วฉิงกลับมาเพื่อมาหาเย่อหยู่นานเหรอ” คุณ ชายห้าฉิงอึ้งไปเล็กน้อย เขารู้สึกสับสับมึนงง เวินลั่วฉิงก ลับมาเพราะเย่อหยู่นานงั้นเหรอ

เรื่องนี้… คุณชายห้าฉิงรีบมองไปยังเย่ซือเฉินทันที

“ใช่น่ะสิ พี่สาวหายป่วยแล้วก็ให้คุณปู่ไปรับเธอกลับมา พี่สาวบอกว่ายังคงชอบพี่เย่อยู่ ให้คุณปู่หาวิธีให้เธอได้ แต่งงานกับพี่เย่ แต่คุณปู่ไม่ค่อยเห็นด้วยนัก ดังนั้นคุณปู่ เลยตั้งใจจัดงานเลี้ยงนี้ขึ้นมาเพื่อพี่สาวโดยเฉพาะ คุณปู่ หวังว่าพี่สาวจะสามารถหาคู่ที่เหมาะสมได้จากงานเลี้ยง ครั้งนี้ แต่ตอนนี้ดูท่าในใจพี่สาวคงจะมีแต่พี่เย่เท่านั้น ทั้งงานเลี้ยง นอกจากพี่เย่แล้ว พี่สาวก็ไม่สนใจ ใครอื่นเลย” เวินหรวนหรวนเดาอะไรบางอย่างได้จาก เสียงของคุณชายห้าฉิง เธอพูดเรื่องโกหกได้อย่างหน้า ตาย

“ก็พอดูออก ว่าพี่สาวฝังใจกับพี่เย่มาก เพราะเรื่องของพี่ เย่พี่สาวเลยเข้าใจฉันผิดไป ถึงตอนนี้ก็ยังคงโกรธฉันอยู่” เงินหรวนหรวนเม้มปาก ตีหน้าเศร้าท่าทางน่าสงสาร

คุณชายห้าฉิงเป็นถึงผู้กํากับการสถานีตำรวจ จะมองไม่ ออกว่าเงินหรวนหรวนพูดจาโกหกได้ยังไง อีกอย่างเขาก็ เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจากบนชั้นสามแล้ว เห็นชัดเจนว่า เกิดอะไรขึ้นบ้าง

“พี่สาม ไปดื่มเหล้ากันเถอะ นั่งดูของสกปรกน่า ขยะแขยงตรงนี้อยู่ได้ ฉันแทบจะอ้วกแตกแล้ว” ไม่พูดไม่ ได้จริง ๆ บางครั้งคุณชายห้าฉิงก็อ่อนโยนไม่เป็นสักเท่า ไหร่

คำพูดนี้ค่อนข้างแรง และเจ็บแสบมาก ตอนที่คุณชาย ห้าฉิงพูดนั้นเขาตั้งใจที่จะพูดเสียงดัง ๆ

ผู้คนต่างพากันหันมามอง ทุกคนฟังออกว่าคุณชายห้าฉิ งด่าเงินหรวนหรวน หลายคนกลั้นขำไม่ไหวหลุดหัวเราะ ออกมา
คุณชายห้าฉิงและเย่ซือเฉินเดินไปที่เค้าเตอร์เครื่องดื่ม

คุณชายห้าฉิงยืนอยู่ด้านหนึ่งของเย่อหยู่นาน ส่วนเชือ เฉินนั่งลงอีกด้านของคุณชายห้าฉิง ไม่ได้อ้อมไปนั่งด้าน ข้างเวิน วฉิง

เงิน วฉิงขมวดคิ้ว เย่ซีอเฉินแสดงออกชัดเจนว่าไม่ อยากมาตรงนี้ แต่น่าจะเป็นเพราะคุณชายห้าฉิงลากมา เรื่องที่เธอกับเย่ซือเฉินแอบแต่งงานกันนั้นจำเป็นต้องเก็บ เป็นความลับ ฉะนั้นเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นต้องรักษาระยะ ห่างให้ดี

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าวันนี้คุณชายห้าฉิงไม่ควรทำอย่างนี้สัก เท่าไหร่

“คุณชายเย่ ดื่มกันสักแก้วสิ” คุณชายห้าฉิงยกแก้วเขย่า ไปมายื่นไปทางเย่อหยู่นาน แต่สายตากลับมองไปยัง เวินลั่วฉิงที่นั่งอยู่ด้านข้างเย่อหยู่นาน

เย่อหยู่นานรู้สึกแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าคุณชายห้าฉิงจะ เป็นฝ่ายขอชนแก้วกับเขา ก่อนหน้านี้มีคนมาชวนเขาดื่ม เหล้าตลอด แต่เขาก็ปฏิเสธไป คราวนี้คนที่มาชวนดื่ม กลับเป็นคุณชายหาฉิง คุณชายสามเย่ก็มาด้วย เขาไม่ อาจปฏิเสธได้
“หยิบเหล้าให้ฉันแก้วหนึ่งสิ” เย่อหยู่นานขยับตัวไม่ได้ ตัวเองจึงไม่สามารถไปหยิบเหล้าเองได้ จึงออกปากให้ เงินลั่วฉิงช่วยหน่อย

เวินลิ่วฉิงขมวดคิ้ว เค็ม ไม่อยากขยับตัวไปไหน แต่เมื่อ

สายตาเหลือบไปเห็นเบียร์แก้วใหญ่ที่อยู่ด้านข้าง เธอจึง ยกเบียร์แก้วใหญ่แก้วนั้นมาวางไว้ตรงหน้าเย่อหยู่นาน

“ทําไมเหรอ ประธานเวินกลัวว่าคุณชายเย่จะเมาเหรอ” คุณชายห้าฉิงกระพริบตาแล้วเอ่ยประโยคนั้นขึ้นมา

เย่ซือเฉินที่ถือแก้วเหล้าอยู่ในมือเริ่มบีบแก้วจนแน่น แต่ สีหน้าเขายังคงเย็นชา ไม่แสดงอาการใด ๆ ทั้งสิ้น

เขาไม่พูดอะไร และไม่ได้หันไปมองเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงแววตาเข้มขึ้น เธอรู้ว่าฉิงถิงตั้งใจพูด เดิมทีเธอ แค่อยากเอาคืนเย่อหยู่นาน และเรื่องนี้ก็เป็นเพียงเรื่อง ธรรมดาเรื่องหนึ่งเท่านั้น ถูกฉิงถิงพูดขึ้นมาแบบนี้ กลาย เป็นเข้าใจผิดไปกันใหญ่

ถึงแม้ระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินจะเป็นแค่การแต่งงาน ตามข้อตกลง และถึงแม้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นพวกเขาจะ ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ต้องรักษาระยะห่างไว้ แต่ เวินลั่วฉิงก็ไม่อยากให้ระหว่างทั้งสองคนเกิดการเข้าใจผิดกัน

เย่อหยู่นานถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ เขาต้องกล้ำกลืน ฝืนทนอย่างมากที่จะไม่บีบคอเธอ ผู้หญิงคนนี้รู้อยู่แก่ใจ ว่าเขาอยากจะเข้าห้องน้ำแต่ก็ไปไม่ได้ เธอยังจงใจยื่น เบียร์ให้เขาอีก

ในตอนนี้ มีเพียงเย่อหยู่นานเท่านั้นที่รู้ว่าเป็นลั่วฉิงตั้งใจ เอาคืนเขา เพราะคำพูดของคุณชายห้าฉิงเมื่อสักครู่นี้ ถ้า เป็นคนนอกมาได้ยินก็คงคิดว่าเป็นลั่วนิ่งเป็นห่วงเป็นใย เขา คิดว่าเป็นลั่วนิ่งกลัวเย่อหยู่นานจะดื่มจนเมาเลยหยิบ เบียรให้เขาแทน