ตอนที่ 8 มองข้ามเขา

ตอนที่ 8 มองข้ามเขา

“นี่ใช่คุณเงินหรือเปล่าครับ? ช่างบังเอิญจริงๆ นะครับ เสียง หัวเราะ และสายตาคู่นั้นของชายหนุ่มที่มองเธอด้วยความเย้ย หยันที่ยากจะปกปิดได้ “ไม่ทราบว่าคุณเป็นไปทำอะไรมาเหรอ ครับ? คุณเว้นแต่งตัวแบบนี้ ในเวลานี้ คงไม่ใช่เรื่องปกติแน่ๆ

เงินถั่วนิ่งมองหน้าเขาแล้วขมวดคิ้วขึ้น ไม่ได้โต้ตอบ เธอคาดไม่ ถึงว่าจะเจอเย่อหย่เฟิงตอนนี้

ถ้าหากเป็นคนอื่น เป็นลั่วนิ่งก็คงจะติดรถออกไปจากที่นี่โดยไม่ ลังเลแม้แต่น้อย แต่นี่เป็นเย่อหยู่เฟิง

วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอและเย่อหยู่นาน เย่อหย่เพิ่งเป็นน้อง ชายของเย่อหยู่นาน

ในเวลานี้ คนที่เธอรู้จักขับรถผ่านมาทางนี้ ถ้าอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่ เรื่องยากที่ผู้ชายที่โรงแรมคนนั้นจะตามตัวเธอเจอ

เหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ทำให้เธอรู้ว่าผู้ชายคนนั้นไม่ธรรมดาเลย จริงๆ และชัดเจนกว่านั้นคือเขาไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่ ดัง นั้นเธอจึงต้องระวังตัวเองให้มากกว่าเดิม
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเย่อหยู่เฟิง เย่อหยู่เฟิงเป็นคนที่อันตราย คนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เขาเป็นคนที่ชอบดูถูกเหยียดหยามคนอย่าง ไม่มีความเคารพ เป็นคนที่สอดรู้สอดเห็น เจ้าเล่ห์ และใจดำ เหมือนสุนัขจิ้งจอก

“คุณเวินเพิ่งออกมาจากโรงแรมใช่ไหม?” เย่อหยูเฟิงถามแต่เธอ ไม่ตอบ เย่อหยู่เฟิงก็ไม่เคือง แต่ใบหน้ากลับยิ้ม เหมือนเขาเป็น สุนัขจิ้งจอกที่กำลังมองเงินถั่วนิ่งอยู่

ที่นี่ห่างจากโรงแรม The Kerry Center Hotel ไม่ไกล หรือว่า เขาจะเห็นตอนที่เธอวิ่งข้ามถนนมา

เงินลั่วฉิงรู้อยู่แก่ใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร เธอยิ้มมุมปาก เจอเขาก็เหมือนเจอปัญหา

และก็เป็นปัญหายากที่จะกำจัด

“เวลานี้! แต่งตัวสภาพนี้! ออกมาจากโรงแรมเนี่ยนะ? อย่าบอก นะว่าคุณเป็นแค่มานอนพักที่โรงแรมเฉยๆ?” สายตาของเย่อหย่ เฟิงมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ้มมุมปากผิดแปลก ถามจงใจจะให้เธอ บอกความจริงให้ได้

วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอและพี่ชายของเขา แต่ดูเหมือนว่าเมื่อ คืนจะเกิดเรื่องขึ้น!
“ฉันจําเป็นต้องบอกคุณเหรอ?” เป็นลั่วฉิงตวัดสายตาไปจ้องเขา หากนี่เป็นการทําให้เขาสงบปากสงบคำลง

เย่อหยู่เฟิงนิ่งอึ้งไป คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าเธอจะตอบโต้กลับมา แบบนี้!

สภาพของเวินลั่วฉิงในตอนนี้ เขามองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเกิด อะไรขึ้น ตอนนี้เธอควรจะตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกหรอก และ ควรจะหวาดผวาไม่ใช่เหรอ?แต่ทำไมดูเธอเฉยๆ ทำเหมือนว่าไม่มี อะไรเกิดขึ้น?

เป็นไปได้ไหมว่าเขาเดาผิด?

เป็นไปไม่ได้หรอก!

แต่เอ๊ะ! ปกติแล้วผู้หญิงคนนี้โง่นิ กิริยาท่าทางก็ดูเหมือนคน

ปัญญาอ่อน แต่กิริยาท่าทางของเธอตอนนี้มันปกติเหรอ?

เย่อหย่เฟิงจ้องหน้าเธอด้วยแววตาที่สงสัยงุนงง ทำไมวันนี้เขา ถึงรู้สึกว่าเธอผิดแปลกไปจากเดิม?

แต่ตอนนี้เป็นลั่วฉิงกลับไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย สายตา เธอมองไปยังถนน เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังรอรถอยู่
“จะขอติดรถไปด้วยไหม?”เย่อหย่เพิ่งพูดขึ้น ทันใดนั้นก็เกิด ความสงสัย เขาขับรถมาจอดตรงหน้าเธอขนาดนี้เธอมองไม่เห็น เหรอ?

เธอตั้งใจจะมองข้ามเขาใช่ไหม?

เงิน วฉิงไม่มองหน้าเขาแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเธอเห็นรถคันหนึ่ง ขับมุ่งหน้าเข้ามาแต่ไกล ในใจรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ปกติแล้วใน เวลานี้รถวิ่งบนถนนน้อยมาก ดูเหมือนว่าวันนี้โชคจะเข้าข้างเธอ แล้ว

เธอต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นแล้วหากผู้ชาย คนนั้นเจอรถแท็กซี่ที่เธอนั่งมาแล้วไม่เจอเธอ เขาจะต้องกลับ มาตามหาเธอแน่ๆ ถึงตอนนั้นเธอก็ช่วยกันพอดี

เงินลั่วฉิงรีบวิ่งออกไปที่ริมถนน จากนั้นโบกมือเรียกรถคันนั้นให้ จอด แน่นอนว่ามายืนโบกรถในเวลานี้ไม่มีใครจอดง่ายๆ แน่

แต่โชคเข้าข้างเธอจริงๆ รถที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงคันนั้นกำลัง ชะลอความเร็วแล้วจอดข้างๆ เธอ จอดในระดับที่พอดี ไม่ใกล้และ ไม่ไกลเกินไป!