ตอนที่ 7 จับได้ว่าสามีมีชู้

ตอนที่ 7 จับได้ว่าสามีมีชู้

“คุณชายเย่ครับ เป็นรถคันด้านหน้าคันนั้นครับ” เลขาอู่แอบถอน หายใจเบาๆ ยังดีที่ตามมาทัน ดูจากสีหน้าคุณชายเย่แล้วหาก ปล่อยให้เธอหนีไปได้ มีหวังคุณชายเย่ต้องฆ่าเขาแน่ๆ

โชคดี ยังโชคดีอยู่……..

คนขับแท็กซี่สังเกตเห็นว่ามีรถขับตามอยู่ด้านหลัง เขาจึงเร่ง ความเร็วขึ้นทันที

“ยังจะคิดหนีอีกเหรอ?” ครานี้เลขาไม่รีรอคำสั่งของคุณชายเย่ เขารีบเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น และขับไปขวางหน้ารถแท็กซี่ไว้

เลขา รีบลงจากรถเดินไปขวางหน้ารถแท็กซี่คันนั้น เขามอง เข้าไปด้านในรถกลับเจอเพียงแค่คนขับแท็กซี่คนเดียวเท่านั้น ไม่มีแม้แต่เงาของผู้หญิงคนนั้นเลย เขาตกใจจึงเข้าไปถามคนขับ แท็กซี่ว่า “ผู้หญิงคนนั้นล่ะ คนที่ขึ้นรถมาจากหน้าโรงแรมเมื่อสัก ครู่เธอหายไปไหน?

“ผมไม่รู้” เห็นได้ชัดแจ้งว่าคนขับแท็กซี่ตอบแบบขอไปที
“เป็นไปได้ยังไง?” ทันใดนั้นคุณชายเย่ก็เดินลงมาจากรถ สายตา

เย็นยะเยือกก็กลับมาอีกครั้ง

คนขับแท็กซี่เห็นสายตาของคุณชายเย่ จู่ๆ ก็สําลักน้ำลายจาก นั้นก็ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “เธอบอกกับผมว่า เมื่อสักครู่นี้ที่ โรงแรมเธอจับได้ว่าสามีเธอมีชู้ ตอนนี้สามีเธอกำลังตามตัวเธอ อยู่ เธอบอกผมว่าสามีเธอเป็นนักเลงอันธพาล สามารถปิดตา ฆ่าคนได้เลย หากเธอโดนสามีเธอตามตัวเจอเขาจะฆ่าเธอ เธอ ขอร้องให้ผมช่วยเธอ ดังนั้น…….

เลขา กระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย มิน่าล่ะว่าทำไมสักครู่นี้คนขับ แท็ก ถึงได้มีท่าทางแปลกๆ

คนที่ตามผู้หญิงคนนั้นก็คือคุณชายเย่ คุณชายเย่เป็นสามีของ เธอเหรอ? เรื่องนี้ทำไมเขาถึงไม่รู้มาก่อน?

คุณชายเย่มีชู้? แล้วโดนเธอจับได้เหรอ?

แล้วคุณชายเย่เป็นนักเลงอันธพาลเหรอ? แถมยังปิดตาฆ่าคน เนี่ยนะ?

ผู้หญิงคนนั้นกล้าพูดได้ยังไง!

คุณชายเยจะดีเธอจนตายเหรอ? อือ อันนี้พอจะเป็นไปได้
เลขาหันไปมองคุณชายเยซึ่งกำลังหน้าดำคร่ำเครียดราวกับว่า มีคนไปขุดหลุมศพบรรพบุรุษยังไงอย่างนั้น

ดูคุณชายเยู่ในตอนนี้แล้ว เขาเชื่อเหลือเกินว่าหากผู้หญิงคนนั้น อยู่ตรงนี้ คุณชายเย่ต้องจับเธอฆ่าตายไปแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นช่างกล้ามาก! และก็เก่งมากด้วยที่ยั่วโมโหคุณชาย

เย่ได้ เธอเป็นคนแรกที่ทำแบบนี้กับคุณชายเย่

เห็นหน้าเธอชัดหรือปล่าว?” สีหน้าของคุณชายเยโกรธมาก น้ำ เสียงอาจจะดูนิ่งๆ แต่มันฟังแล้วน่ากลัวมากเช่นกัน

“ไม่เห็นครับ เธอเอามือปิดหน้านั่งร้องไห้อยู่ด้านหลัง ร้องไห้ แบบเสียใจมากๆ คนขับแท็กซี่พูดไปด้วยส่ายหัวไปด้วย

คุณชายเยกระตุกมุมปากขึ้น เธอเสียใจมากอย่างนั้นเหรอ? เธอเสียใจเหรอ? เหอะ! เขาจำได้ชัดเจนว่าตอนที่เธอหนีออก จากห้องไปเธอเหมือนคว้าชัยชนะยังไงอย่างนั้น

เสียใจเหรอ? แปลกประหลาด

เธอลงจากรถไปตั้งแต่เมื่อไหร่?” เสียงของคุณชายเย่ไม่สูงนัก แต่ดูเหมือนว่ากัดฟันพูด เลขาอู่ที่ยืนอยู่ข้างๆ นั้นได้ยิน แล้วถึงกับขาสั่น

ท่าทางของคุณชายเย่ตอนนี้น่ากลัวมาก!!

*ออกมาจากโรงแรมไม่นานประมาณห้าร้อยเมตรเธอก็ลงจาก รถครับ…ผมเห็นเธอปีนข้ามรั้วเหล็กแล้วเดินข้ามไปฝั่งตรง ข้าม…..คนขับแท็กซี่ตกใจจนพูดไม่ชัดถ้อยชัดคำ

“คุณชายเย่ครับ ดูเหมือนว่าเราตกหลุมพรางแล้ว…….เลขา ยิ่ง ตกใจ ความคิดของผู้หญิงคนนั้นน่าทึ่งมาก เธอวางแผนทุกอย่าง ไว้หมดแล้ว ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอเป็นคนยังไงกันแน่?

“คุณชายเย่ครับ เราย้อนกลับไปตอนนี้ยังมีโอกาสตามตัวเธอเจอ นะครับ เวลานี้รถน้อย เธอจะเรียกรถยาก

เลขาอู๋พูดด้วยน้ำเสียงสั้นๆ

ในขณะนี้เงินลั่วนิ่งได้ข้ามมาทางเดินฝั่งตรงข้าม เธอไม่มี โทรศัพท์ติดตัวมาเลย คงต้องหวังเพิ่งโชคชะตาแล้ว

หวังว่าจะมีรถขับผ่านมาพาเธอออกไปจากที่นี่เร็วๆ

โชคดีมาเยือน ผ่านไปครู่หนึ่งก็มีรถคันหนึ่งมาจอดอยู่หน้าเธอ กระจกรถเปิดลง ชายหนุ่มในรถยิ้มมุมปาก และมองเธอด้วย

รอยยิ้ม