ตอนที่ 66 เขาเจอแล้ว

ตอนที่ 66 เขาเจอแล้ว

“เมื่อครู่ใครมารับเด็ก ๆ?” ได้ยินคําพูดของจี้หยี ในดวงตา ของเย่ซือเฉินจู่ ๆ ก็เปล่งประกายบางอย่าง เพียงแต่หายไปใน รวดเร็ว ถ้าหากไม่สังเกตดี ๆ ก็ไม่รู้สึกตัว

“มามี้ของเด็ก ๆ” จี้หซีเห็นเย่ซือเฉินสนใจ ก็ประหลาดใจมาก ยากที่จะเห็นพี่สามสนใจเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเขา เพียงแต่เขา ไม่เข้าใจว่าก่อนหน้านี้เขาชมเด็กสองคนขนาดนั้น พี่สามไม่ ตอบสนองแม้แต่นิดเดียว ทำไมจู่ ๆ ถึงสนใจขึ้นมา?

“นายได้เจอแล้ว?” มีอารมณ์ที่แตกต่างไปเล็กน้อยในน้ำเสียง ของเย่ซือเฉิน

“ครับ เจอกันแล้ว ก่อนที่พี่จะมาได้ไม่นาน มามี้ของพวกเขา ก็รับพวกเขาไปแล้ว คำนวณเวลาดูแล้วพวกเราอาจจะได้เจอ กันที่ทางออก” เมื่อเห็นการตอบสนองของเย่ซือเฉิน จี้หซีตะลึง เล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว

เย่ซือเฉินอึ้งนิดหน่อย จู่ ๆ เขาก็นึกถึงความรู้สึกเมื่อสักครู่ที่ ราวกับมีคนกำลังมองเขาอยู่ และความรู้สึกแปลก ๆ ในใจพวก นั้น

เขามองกลับไปทางนั้นอีกครั้ง แต่ก็พบว่าไม่มีอะไรแล้ว แม้ กระทั่งรถที่จอดอยู่ออกไปหมดแล้ว
“ใช่เธอไหม?” เย่ซือเฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมายื่นไป ข้างหน้าเขา ในโทรศัพท์คือรูปภาพของเงินลั่วฉิง ถ้าหากดูดี ๆ จะพบว่าเวลานี้แรงที่เย่ซือเฉินจับโทรศัพท์ไว้เพิ่งมากขึ้นเล็ก น้อย

และในตอนนั้นในดวงตาของเขาแอบมีความรู้สึกซับซ้อนเพิ่ม

ขึ้น

“ไม่ใช่ครับ” จี้หซีส่ายหน้า สีหน้าประหลาดใจ “พี่สาม พี่เป็น อะไรเหรอครับ?”

ทําไมเขาถึงรู้สึกว่าพี่สามแปลกประหลาดนิดหน่อย

“ไม่เป็นไร” เย่ซือเฉินแอบสูดลมหายใจเข้า และเหมือนจะ หายใจออก เหมือนจะผิดหวังนิดหน่อย เขาอาจจะคิดมากไป มันจะมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง?

“ฉันจะไปประเทศ M ให้คนขับรถส่งนายกลับไป” ใบหน้า ของเย่ซือเฉินกลับสู่ความใจเย็น

“พี่สามจะไปประเทศ M? ทำไมไม่เห็นได้ยินพี่พูดเลย ถ้ารู้ ว่าพี่จะไปผมก็คงไม่ต้องรีบร้อนกลับมา” จี้ ซีคาดไม่ถึงนิด หน่อย ธุระหลาย ๆ เรื่องที่ประเทศ M เขาเป็นคนช่วยพี่สาม ดูแลจัดการทั้งหมด พี่สามจะไปประเทศ M เขาไม่รู้ด้วยซ้ำ “พี่ สามทำไมจู่ ๆ ไปกะทันหัน?”

“เพิ่งตัดสินใจ มีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย” เย่ซือเฉินไม่ได้อธิบายอะไรมากมายนัก น้ำเสียงเคร่งขรึมเล็กน้อย ที่ไปครั้งนี้ เพราะมีเรื่องนิดหน่อย เขาจะต้องตรวจสอบให้ชัดเจนให้ได้

หรือว่าเมื่อห้าปีก่อน เขาไม่น่าจะหยุดลง น่าจะตรวจสอบให้ ชัดเจนก่อน

“อ้อ” จี้ห ตอบรับเสียงเบา เพียงแต่ในใจเต็มไปด้วยความ สงสัย เรื่องของฝ่ายประเทศ M เขารู้ดีที่สุดแล้ว ทุกอย่าง เป็นปกติ โดยเหตุผลแล้วไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องให้พี่สามไป จัดการด้วยตนเอง

จี้ห ถึงแม้จะสงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ถึงแม้ความอยาก รู้อยากเห็นของเขาจะสูง แต่ก็รู้ว่าเรื่องไหนควรถาม เรื่องไหน ไม่ควรถาม

เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้ที่พี่สามไปเพราะเรื่องส่วนตัว แถมเรื่อง ส่วนตัวเรื่องนี้ พี่สามไม่อยากให้คนอื่นรู้รวมทั้งเขา

“เออใช่ ก่อนหน้านี้นายบอกว่าเคยโทรหาเด็กคนนั้น?” จี้ซี กำลังจะลงจากรถไป จู่ ๆ เย่ซือเฉินก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง

ถึงแม้รู้สึกว่าความคิดของเขาเมื่อสักครู่ดูเหลวไหล แต่เขาก็ อยากจะไปตรวจสอบดูหน่อย

ถ้าหากว่าเป็นเรื่องจริง……

“ครับ ก่อนหน้านี้ที่เจอพวกเขามีเพียงแค่เด็กสองคน ไม่มีผู้ใหญ่ เกรงว่าจะเกิดเหตุอะไรขึ้น เลยใช้โทรศัพท์ของเขา โทรหาผม” จี้ พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็อดไม่ได้ที่จะกลัดกลุ้มใจ เขาหวังดีกับเด็กสองคน แต่ผลลัพธ์หละ ถูกหลอกใช้แล้วก็ถีบ หัวส่งแบบนี้

“โทรติดแล้วยัง?” เย่ซือเฉินดวงตาเป็นกระกาย ถึงแม้น้ำ เสียงจะเฉยชา แต่ก็ดูเหมือนมีความรีบร้อนนิดหน่อย ถ้าหาก โทรติดแล้ว ถึงแม้บนโทรศัพจะถูกลบออกไป แต่ก็สามารถ ตรวจสอบได้

“ไม่ครับ” จี้ ตอบตรง ๆ อย่างไม่ลังเล ตอนนั้นเขาทําเพื่อ กันไว้ดีกว่าแก้ เพียงแค่ทิ้งเบอร์โทรไว้เพื่อให้เด็กสองคนนั้น สามารถโทรติดต่อเขาได้ แต่กลับโทรไม่ติด

คำพูดของจี้หซีทำลายความหวังสุดท้ายของเย่ซือเฉินจนไม่ เหลือ ติดต่อไม่ได้ ถึงแม้จะไปที่บริษัทโทรศัพท์เคลื่อนที่ ก็ ตรวจสอบไม่พบ

เพียงแต่เขาสามารถใช้วิธีอื่นตรวจสอบเรื่องนี้ได้

ถึงแม้เขารู้ว่าเรื่องนี้ไม่บังเอิญขนาดนั้น แต่จู่ ๆ ในหัวของเขา ก็มีความคิดแบบนั้นเกิดขึ้น ทำยังไงก็ไม่หายไป

ในเมื่อห้าปีก่อน คืนนั้นที่โรงแรมมันจริงเสียยิ่งกว่าจริง ดังนั้น ความคิดของเขาก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้

หลังจากเห่อถงถงขับรถออกจากสนามบิน จึงใส่หูฟังแล้วโทรศัพท์หาเงินลั่วฉิง

“ฉิงฉิง ฉันรับเด็กสองคนมาแล้ว ดีมาก ๆ ไม่มีปัญหาเลยสัก นิด เธอไม่ต้องกังวลแล้ว” เมื่อรับสาย เห่อถงถงก็พูดขึ้นอย่าง รวดเร็ว เธอรู้ว่าฉิงฉิงเป็นกังวลเรื่องเด็กน้อยสองคนอยู่

“อื้ม ดีแล้ว” เป็นลั่วฉิงโล่งใจไปที เด็กสองคนไม่เป็นไรเธอก็ วางใจแล้ว

“ฉิงฉิง เมื่อกี้ที่สนามบินฉันเจอเย่ซือเฉิน”

“เยซือเฉิน เขาไปสนามบินทําไม?” เมื่อได้ยินคำพูดของเห่อ ถงถง เวินลั่วฉิงตกใจอย่างมาก

การตอบสนองเหมือนกับเห่อถงถงก่อนหน้านี้ เวินลั่วฉิงก็คิด ว่าเวลานี้เย่ซือเฉินไปสนามบินจะเกี่ยวกับลูกรักสองคน

“เธอไม่ต้องเป็นกังวลเกินไป เย่ซือเฉินไปรับคนที่สนามบิน ไม่ ได้เกี่ยวกับเด็กสองคน” เห่อถงถงปลอบใจเธอ

คำพูดของเขากระตุกเล็กน้อย แล้วจึงพูดขึ้นอีกครั้ง “แต่ว่า คนที่เขาไปรับคือจี้หซี แล้วบังเอิญว่าจี้หซีก็คือคนที่ช่วยพา เด็กสองคนนี้ขึ้นเครื่อง เรื่องนี้บังเอิญจริง ๆ ฉันกลัวว่าจี้หซีจะ พูดมั่วอะไร แล้วทำให้เย่ซือเฉินสงสัย”

“จี้หซี?” เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว “คุณหกจี้?”
ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้มาก่อน เป็นเพราะแต่ง งานกับเย่ อเฉิน ดังนั้นจึงต้องสืบดูนิดหน่อย

“ใช่ เด็กสองคนขึ้นเครื่องบินไม่ได้ ก็เลยให้จี้ห ช่วยพาพวก เขาขึ้นเครื่อง ฉันกลัวว่า ห จะพูดมั่วอะไร ถึงเวลาจะทำให้ เย่ซือเฉินสงสัย” เห่อถงถงแอบสูดลมหายใจเข้า พยายาม ระงับความแปลกในเสียง สําหรับเรื่องของเธอกับจี้หยี เธอไม่ ได้บอกแม้กระทั่งเวิน วฉิง เพราะว่าเรื่องนี้มันเจ็บปวดเกินไป แม้ความกล้าในการเล่าเรื่องก็ไม่มี

.” อีกด้านนึงของโทรศัพท์ เวินลั่วฉิงเงียบไปชั่วขณะ เรื่องนี้บังเอิญจริง ๆ ถึงแม้เธอจะยังมั่นใจไม่ได้ว่าผู้ชายในตอน นั้นคนนั้นคือเย่ซือเฉิน แต่เรื่องนี้เธอไม่ระวังตัวไม่ได้

เย่ซือเฉินฉลาดเฉลี่ยวเกินไป และก็อันตรายเกินไป เธอรู้สึก ว่าถ้ามีพิรุธแค่นิดเดียว เย่ซือเฉินก็จะทำลายจุดจบได้

เงินลั่วฉิงกำลังครุ่นคิดอยู่ จู่ ๆ ก็มีสายโทรเข้ามา ตอนที่ เวินลั่วฉิงมองเห็นเบอร์โทรที่แสดงบนหน้าจอ เธอใจสั่นเล็ก น้อย เย่ซือเฉินโทรมาหาเธอเวลานี้ทำไม?

หรือว่าเขารู้อะไรแล้ว?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เวินลั่วฉิงร่างกายแข็งทื่อ รู้สึก เพียงความหนาวสั่นที่สันหลัง ความน่ากลัวที่หนาวสะท้าน………