ตอนที่ 60 หนีพระได้แต่หนีไม่พ้นวัด (หนียังไงก็หนีไม่พ้น)

ตอนที่ 60 หนีพระได้แต่หนีไม่พ้นวัด (หนียังไงก็หนีไม่พ้น)

ถูกดักไว้แล้ว ชายหนุ่มบนรถกระตุกมุมปาก อารมณ์ไม่ได้ เปลี่ยนไปมากนัก แต่ว่าตอนที่เขาลดหน้าต่างรถลงเห็นว่า คนที่ลงมาจากรถกลับไม่ใช่เย่ซือเฉิน สายตาครุ่นคิด เป็นไป อย่างที่คิด เย่อเฉินไม่ได้หลอกกันง่าย ๆ ขนาดนั้น

เย่อเฉินออกมาจากห้องโถง ปฏิกิริยาการตอบสนองแรก คืออยากจะขึ้นรถตามไป แต่ว่าจู่ ๆ เขาก็คิดถึงคืนนั้นเมื่อห้าปี ก่อน ในปีนั้นเขาตามรถที่เธอนั่งอยู่ แต่ว่าเธอกลับไม่อยู่บนรถ เขาหรี่ตาเล็กน้อย

ในเมื่อครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก รถเริ่มสตาร์ท ด้านหลังมีรถอีก หลายคันที่ตามมาติด ๆ เธออยากจะลงจากรถกลางทางนั้น เป็นไปไม่ได้ แต่ว่าเขาต้องการที่จะป้องกันความเป็นไปได้ อย่างอื่น นั่นก็คือเป็นไปได้ว่าเธอจะลงจากรถที่สํานักงาน ตำรวจ

ดังนั้นท่าทางขึ้นรถของเย่ซือเฉินเพียงแค่แวบเดียว แต่อันที่ จริงไม่ได้ขึ้นรถไปจริง ๆ เพียงแต่ออกคำสั่งให้คนอื่นตามไป ส่วนเขากลับยืนอยู่ในสวน ดวงตาคู่นั้นหรี่ตากวาดมองไปที่รถ ตำรวจใกล้ ๆ ที่จอดอยู่ใกล้รถของนายคนนั้น

ไม่พูดไม่ได้ว่า ความคิดของเย่ซือเฉินรอบคอบจนน่ากลัว คาดเดาได้ถูกต้องมาก
เมื่อสักครู่เงินลั่วฉิงเห็นเย่ซือเฉินพุ่งออกมาจากห้องโถง ก่อน ที่รถจะเร่งความเร็ว เธอลงจากอีกด้านนึงของรถที่เย่ซือเฉินม องไม่เห็นจริง ๆ ไม่พูดไม่ได้ว่า ตำแหน่งที่จอดรถนี้ไม่เลว ตรง นี้เต็มไปด้วยรถตำรวจที่พร้อมจะออกตรวจตลอดเวลา

เป็นลั่วฉิงไม่ได้ขึ้นรถตำรวจค้นนั้นที่อยู่ใกล้ที่สุด แต่อ้อมไป สองคัน มองเห็นตำรวจสองคนกำลังขึ้นรถตำรวจคันหนึ่ง ใน ตอนที่ประตูรถยังไม่ได้จะปิดนั้น เป็นลั่วฉิงใช้เท้าดันประตูเอา ไว้ แล้วรีบขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว

เป็นลั่วฉิงขึ้นรถตำรวจแล้ว ผู้ชายที่มาช่วยเหลือเมื่อกี้ถึงจะ ขับรถออกไป ร่วมมือกันอย่างดี จากนั้นเวินลั่วฉิงมองเห็นเย่ซือ เฉินยืนอยู่ในสนาม มองมาทางที่เธออยู่พอดิบพอดี ริมฝีปาก กระตุกอย่างแรง เ ย ร้ายกาจจริง ๆ ตำรวจสองคนเห็นเธอขึ้น รถตำรวจมาแบบนี้ มึนงงอยู่ครู่หนึ่ง

“ไม่ต้องตึงเครียดไปค่ะ ฉันแค่จะติดรถไปด้วยค่ะ” เวินลั่วฉิง ยิ้มบาง ๆ ยิ้มนั้นอบอุ่นแล้วรู้สึกสบาย “คุณอย่าเพิ่งรีบขับรถ ออกไปนะคะ พวกคุณโทรหาหัวหน้าสำนักงานตำรวจก่อน ฉัน มีบางอย่างจะคุณกับหัวหน้าสำนักงานตำรวจของพวกคุณค่ะ”

เหตุผลที่เงินลั่วฉิงไม่รีบร้อนให้พวกเขาขับรถออกไปในตอน นี้ เป็นเพราะเกรงว่าถ้ารถเคลื่อนตัวในตอนนี้ จะกลายเป็นเป้า หมายของเย่ซือเฉิน ก่อนที่จะเตรียมตัวอย่างเต็มที่ เธอจะไม่ ผลีผลามเด็ดขาด
ตำรวจสองคนมึนงง สับสนนิดหน่อย แต่ว่าเพื่อได้ยินเธอ พูดว่าจะโทรหาหัวหน้าสำนักงาน ฟังดูแล้วน่าจะรู้จักหัวหน้า สำนักงาน หนึ่งในนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดเบอโทรของ หัวหน้าสำนักงาน

ในตอนนั้นเอง เวินลั่วฉิงเห็นเย่ซือเฉินเดินมาทางทิศทางของ เธออย่างรวดเร็ว

เงินลั่วฉิงกระพริบตา ไม่ตื่นตระหนก ยกมุมปากขึ้นนิดหน่อย

ดูเหมือนจะแอบหัวเราะอยู่เบา ๆ

“หัวหน้าสำนักงานฉิง” เมื่อเชื่อมต่อการโทร เงินลั่วฉิงให้นาย ต่ารวจกดเปิดล่าโพง เสียงหัวเราะของเธอด้งขึ้น

“หือ? เป็นเธอ!” คุณชายห้าฉิงตอบสนองอย่างเร็วมาก ครั้งนี้ แวบแรกก็ฟังออกว่าเป็นเธอ เสียงของเขาสูงขึ้นอย่างมาก

เย่อเฉินได้ยินเสียงของคุณชายห้าฉิง หยุดเดินชั่วขณะ หรี่ ตาอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ว่าเขากลับไม่ได้หมุนตัวกลับไปที่ คุณชายห้าฉิง แต่จู่ ๆ กลับเพิ่มความเร็วเดินมาทางรถตำรวจที่ เงินลั่วฉิงนั่งอยู่อย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าเดาได้แล้ว…….

“ฉันต้องการให้หัวหน้าสำนักงานช่วยฉันขัดขวางเขาเอาไว้ มุมปากของเวินลั่วฉิงกระตุกอย่างแรกอีกครั้ง เย่ซือเฉินคือคน ธรรมดาไหม? เธอคิดว่าเขาได้ยินที่เธอคุยโทรศัพท์กับคุณ ชายห้าฉิง อย่างน้อยเขาน่าจะหยุดอยู่ครู่นึง
เมื่อเห็นเย่ซือเฉินดินพุ่งมาทางนี้ เป็นลั่วฉิงไม่พูดรวบรัดไม่ได้

“เธอจะให้ฉันช่วยเธอขัดขวางพี่สาม เธอบ้าไปแล้วเหรอ?” คุณชายห้าฉิงได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ตากระตุกอยู่หลายครั้ง ถ้าหากเขาขัดขวางพี่สาม พี่สามจะต้องฆ่าเขาแน่ ๆ

“ถ้าหากหัวหน้าสำนักงานฉิ่งขัดขวางไว้ไม่ได้ งั้นเรื่องของคดี ก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว” เป็นลั่วฉิงไม่กลัวว่าหัวหน้าสำนักงานฉิงจะ ไม่ตอบตกลง เพราะเขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อคดีนี้ได้

ถ้าหากยังมีหลักฐานไม่เพียงพอ พรุ่งนี้ก็จำเป็นจะต้องปล่อย มู่เส้าป่ายไป

“ตกลง เธอใช้ได้ เธอร้ายกาจมาก” คุณชายห้าฉิงกัดฟัน กรอด แต่ว่าเขารู้ว่าเวลานี้ตนเองไม่ตอบรับไม่ได้

ถ้าหากพูดความสงสัยที่คุณชายห้าฉิงมีต่อเธอทั้งหมดก่อน หน้านี้ เรื่องเมื่อกี้ที่เพิ่งผ่านไป เขาเชื่อในความสามารถของเธอ อย่างเต็มที่ เขาสามารถหลอกเขาได้ สามารถหลอกพี่สามได้ เรื่องนี้ทำให้เขาไม่ยอมแพ้ไม่ได้

“งั้นก็ต้องขอบคุณหัวหน้าสำนักงานฉิงมากนะคะ” เวินลั่วฉิง ยิ้มแล้ว เสียงนุ่มนวลราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ เพียงแต่ว่า คุณชายห้าฉิงกลับกัดฟันอย่างแรง

เวลานี้ เย่ซือเฉินเดินมาแล้ว เพียงแต่ว่ารถตำรวจที่จอดตรงนี้เยอะไปหน่อย และพอดีกับที่เวลานี้บนรถตำรวจหลายคันมี คนอยู่ น่าจะเตรียมออกไปลาดตระเวน ดังนั้นเขาไม่มั่นใจว่า เธออยู่บนรถคันไหน

เงินลั่วนิ่งเห็นเย่ซือเฉินเดินอ้อมรถไปหลายคัน และเดินมา ทางรถของเธอแล้ว

“พี่สาม ผมขอโทษ” คุณชายห้าฉิงสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง เดินมาอยู่ข้างหน้าของเย่ซือเฉิน แล้วขวางเขาเอาไว้

“นายจะขัดขวางฉันจริงเหรอ?” ถึงแม้ว่าเมื่อสักครู่เย่ซือเฉิน ไม่ได้หยุดเดิน แต่ว่าเสียงของคุณชายห้าก็ดังพอ เขาได้ยิน หมดแล้ว

“พี่สาม ผมขอโทษ” คุณชายห้าฉิงลำบากใจมาก แต่ว่าเขา ไม่มีทางเลือกอื่น หากเป็นคดีธรรมก็แล้วไป แต่ว่านี้มันเป็น เรื่องเกี่ยวกับชีวิตคน

“ออกรถได้” ในเมื่อคุณชายห้าฉิงยื่นมือออกไปขวางเอาไว้ แล้ว เงินลั่วฉิงก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้ว ถ้าหากหัวหน้า สำนักงานตำรวจคนนึง บวกกับคนทั้งสำนักงานขัดขวางเย่ซือ เฉินไว้ไม่ได้ งั้นหัวหน้าสำนักงานอย่างเขาก็ไร้ประโยชน์จริง ๆ

สายโทรศัพท์เมื่อสักครู่ ตำรวจบนรถได้ยินอย่างชัดเจนมาก เมื่อเห็นว่าหัวหน้าสำนักงานได้ช่วยขัดขวางคนเอาไว้ งั้นความ หมายก็ชัดเจนอยู่แล้ว มองดูรถตำรวจสตาร์ทรถออกไป จู่ ๆ เย่ซือเฉินก็หรี่ตาลง ในความเย็นชานั้นมีความ อันตรายที่ทำให้คนอกสั่นขวัญหายอยู่ แต่ว่าเขากลับไม่ได้ ตามไป เขาชัดเจนอย่างมากว่าที่นี่คือสำนักงานตำรวจ คุณ ชายห้าฉิงอยากจะขัดขวางเขาจริง ๆ เขาทำอะไรก็ไม่มี ประโยชน์ เขาจะเก่งแค่ไหนก็ไม่สู้คนทั้งสำนักงานตำรวจ

มองดูสีหน้าเย็นชาของเขาผ่านกระจกรถ เงินลั่วฉิงยิ้มมุม ปาก จากนั้นก็เปิดกระจกรถ ยื่นมือออกโบกมืออย่างสบายใจ

คุณชายห้าฉิงอึดอัดใจ อีกนิดเดียวจะกระอักเลือดแล้ว ผู้ หญิงคนนี้จะไปก็ไป เวลานี้ยังจะยั่วยุ สามอีก? ร้ายกาจจริง ๆ มุมปากของเย่อเฉินค่อยๆ ยกขึ้นช้า ๆ เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ ๆ ยิ้ม มุมปากนั้นยกขึ้นอย่างแปลกประหลาด

เมื่อกี้เขาไม่ได้ตามไปเพราะว่ามีเหตุผลอีกอย่างนึง ตอนนั้น เขาสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นก็คือเวินลั่วฉิง ถ้าเช่นนั้นครั้งนี้เขา อาจจะสามารถมั่นใจได้แล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเข้าใกล้เขา เขาพบว่าด้านหลังใบหูของเธอมีไฝเม็ดเล็กสีแดงอยู่หนึ่งเม็ด ส่วนอื่นอาจจะปลอมแปลงขึ้น แต่ว่าจุดที่ลับขนาดนั้นไม่น่าจะ เป็นปลอมแปลงได้

ดังนั้น เขาไม่รีบร้อน อย่างไรเสียเขาและเธอก็จดทะเบียนกัน แล้ว หนียังไงก็หนีไม่พ้น เขาจะกลับไปรอเธออยู่ที่บ้าน…….