ตอนที่ 42 เธอไม่แต่งงานกับเขาได้ไหม

ตอนที่ 42 เธอไม่แต่งงานกับเขาได้ไหม

“อะไรนะ?” ครั้งนี้เป็นลิ่วฉิงอึ้งไปเลย พรุ่งนี้สิบเอ็ดโมง เจอกัน ที่อำเภอ? นี่มันมีกี่ความหมาย? ไปอำเภอหมายถึงจะไปจด ทะเบียนสมรสเหรอ?

ใครพอจะบอกเธอได้บ้าง ว่าไปอ่าเภอนอกจากไปจด ทะเบียนสมรสแล้วยังไปทําอะไรได้อีก?

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เงินลั่วฉิงไม่สามารถคิดเป็น เหตุผลอื่นได้จริง ๆ

แต่ว่า เขาไม่รู้สึกว่ารีบร้อนเกินไปหน่อยเหรอ?

นี่พวกเขาเพิ่งพบหน้ากันครั้งแรก คุยกันไม่เกินสิบประโยค ทําไมถึงกระโดดข้ามไปที่อำเภอเลย?

“ถ้าหากเธอไม่ปรากฏตัว ตระกูลเย่อก็จะมาสู่ขอถึงบ้าน” เย่ซือเฉินไม่อธิบายอะไร เพียงแต่พูดเสริมขึ้นประโยคนึง อย่างช้า ๆ

“นี่มันแตกต่างกันตรงไหนเหรอ?” เงินลั่วฉิงบอกตัวเองว่า โมโหไม่ได้ โมโหไม่ได้ แต่ในใจกลับทนต่อความหงุดหงิดไม่ ได้ มีใครเขารังแกคนอื่นแบบนี้กันไหม?
อะไรที่เรียกว่าเธอไม่ปรากฏตัว ตระกูลเย่อก็จะมาสู่ขอถึง

บ้าน?

ถ้าจะสู่ขอก็มาสู่ขอก็จบเรื่อง จำเป็นต้องขู่กันขนาดนี้เหรอ?

สองตัวเลือกนี้มีความแตกต่างกันไหม? เป็นการบังคับให้เธอ แต่งงานทั้งนั้น

ในใจของเวิน วฉิงรู้อย่างชัดเจน ถ้าหากตระกูลเย่อมาสู่ขอ คุณปู่จะต้องตอบตกลงแน่นอน

เพียงแต่ว่า เธอรู้สึกว่าเทียบกับวันพรุ่งนี้สิบโมงที่จะต้องไป อำเภอดีกว่านิดหน่อยไหม?

แน่นอนว่า นี่คือความคิดของเวินลั่วฉิง พูดได้อย่างมั่นใจว่านี่ คือความคิดของเงินลั่วฉิงก่อนที่จะได้ฟังคําอธิบายของเย่ซือ

เฉิน

“มี ถ้าเธอไปเอง สิทธิการตัดสินใจอยู่ในมือเธอ เรื่องทั้งหมด ให้เธอเป็นคนจัดการ” เย่ซือเฉินดวงตามีรอยยิ้ม ชักจูงเธอ อย่างใจเย็นมาก

ในตอนนี้เป้าหมายของเย่ซือเฉินมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือคิด หาหนทางที่จะรักษาเธอไว้ข้างกาย จะไม่ยอมให้เธอหนีไปได้ อีกแล้ว

เรื่องทั้งหมด ให้เธอเป็นคนจัดการ? เงินลั่วฉิงกระพริบตาช้าๆ ฟังแล้วดูเหมือนค่อนข้างดึงดูดใจดี!

เพียงแต่ว่า ไม่รู้ว่าที่เขาพูดว่าทุกเรื่องนั้นรวมถึงเรื่องอะไร บ้าง?

“ถ้าหากตระกูลเมาสู่ขอถึงบ้าน เมื่อถึงเวลานั้นเรื่องทุกอย่าง ก็ไม่สามารถให้เธอเป็นคนจัดการได้แล้ว แม้กระทั่งสิทธิ์การ เลือกของเธอก็ไม่มี” เย่ซือเฉินช่วยเธอวิเคราะห์สถานการณ์ อื่นอีกครั้ง

ต้องบอกว่า ที่เย่ซือเฉินพูดมา ทั้งสองตัวเลือกค่อนข้างแตก ต่างกันอยู่มาก

“พูดเหมือนกับว่าตอนนี้ฉันมีสิทธิ์ในการเลือกงั้นแหละ” เงินลั่วฉิงกระตุกมุมปาก ตอบกลับอย่างกลัดกลุ้มใจ เห็นได้ชัด ว่าสถานการณ์ทั้งสองนี้ เธอไม่มีสิทธิ์เลือก ยังไงก็ต้องแต่ง

ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนกับหมาป่ากำลังลักพาตัวหนูน้อยห มวกแดงยังไงยังงั้น แถมหนูน้อยหมวกแดงคนนี้ถึงแม้ว่าจะ มองออกว่าเป็นหมาป่าแต่ก็ไม่สามารถต่อต้านได้

“นอกจากเรื่องแต่งงานที่เธอไม่สามารถเลือกได้นั้น เรื่องอื่น เธอเลือกได้หมด” ดูเหมือนจะมีรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากของ เย่ซือเฉิน เป็นเพราะรอยยิ้มบาง ๆ นั้น ทำให้มุมปากของเขาดู ดีมาก
เงินลั่วนิ่งมองรอยยิ้มของเขา รู้สึกว่าใจลอยนิดหน่อย แต่ว่า เธอก็ทําให้ตัวเองใจเย็นลงได้อย่างรวดเร็ว เวลานี้ห้ามฟุ้งซ่าน เด็ดขาด

“งั้นฉันสามารถเลือกไม่แต่งงานกับคุณได้ไหม?” เป็นลั่วฉิงม องไปทางเขา กระพริบตาช้า ๆ นี่เป็นการถามอย่างจริงจังมาก

“ไม่ได้” เย่ซือเฉินสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย ตอบปฏิเสธอย่าง ไม่เหลือทางหนีทีไล่

เธอไม่อยากแต่งงานกับเขา เธออยากจะแต่งงานกับคนอื่นงั้น เหรอ? อย่าแม้แต่จะคิด

เวินลั่วฉิงจ้องมองเขา ใบหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด สีหน้า จนปัญญาและหมดแรง สรุปคือแสดงออกถึงความไม่พอใจ ออกมาอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช

เธอหวังเป็นอย่างมากว่าเขาจะดูออกถึงความไม่เต็มใจของ เธอจากนั้นก็เปลี่ยนใจ ผู้หญิงบนโลกนี้มีตั้งเยอะแยะ ทำไม เขาจะแต่งงานกับเธอให้ได้?

“จำไว้นะ พรุ่งนี้ห้ามสาย ถ้าหากไม่ไปเธอได้รู้ถึงผลที่ตามมา แน่” เพียงแต่ว่า พูดถึงความไม่พอใจของเธอ เย่ซือเฉินกลับ เลือกที่จะเมินสายตา แถมคำพูดนั้นไม่มีการปิดบังการข่มขู่แต่ อย่างใด
เงินลั่วนิ่งแอบกัดฟัน มีความฮึกเหิมที่อยากจะฟาดเขาให้เป็น หัวหมู แต่ว่าในสถานการ์แบบนี้เธอไม่อดทนไม่ได้ หลังจาก ที่เขาจากไป เงินลั่วนิงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ค้นหา Baidu เกี่ยวกับบริษัทเย่อชือกรุ๊ป เกี่ยวกับเย่ซือเฉิน จากนั้นก็ รู้สึกสับสนขึ้นมาทันที อุบ๊ะ! ผู้ชายคนเมื่อกี้คือเย่ซือเฉินจริง ๆ ด้วย!

ชาติที่แล้วเธอไปขุดสุสานบรรพบุรุษตระกูลเย่อเหรอ? ถึงได้ ไปแหย่คนที่จิตใจเหี้ยมโหดขนาดนี้