ตอนที่ 4 เขาโดนทิ้งแล้ว

ตอนที่ 4 เขาโดนทิ้งแล้ว

ในขณะที่เย่ซือเฉินกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เธอเอาเหรียญหนึ่ง หยวนที่เพิ่งจะคลำเจอในกระเป๋าเสื้อวางไว้ในมือของเขา แล้วพูด ประโยคหนึ่งขึ้นมาซึ่งทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก “นี่คือรางวัลที่ คุณควรได้รับ

ไม่ใช่เป็นเพราะเธอขี้เหนียวหรอก แต่เป็นเพราะว่าทั้งเนื้อทั้งตัว ของเธอตอนนี้มีเงินเหลืออยู่แค่นี้

ในระหว่างที่วางเหรียญใส่ในมือเขานั้น เป็นตัวนิ่งก็รีบถอยออก ไปอย่างรวดเร็ว

เย่ซือเฉินตกตะลึง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที เขาโกรธ มาก ราวกับน้ำและไฟรวมกันบนท้องฟ้าเป็นพายุก่อนที่ฝนจะเท

ลงมา

ภายในความมืดเธอมองไม่เห็นอะไรเลย แต่เธอรับรู้ได้อย่าง

ชัดเจน

เงินลั่วฉิงรู้ว่าเขาโกรธ และแน่นอนเธอก็รู้อีกด้วยว่าในตอนนี้เขา ตกตะลึงอย่างยากที่จะเชื่อได้
เธอพนันได้เลยว่า เมื่อผู้ชายที่อวดดีบ้าระห่ำแบบเขาต้องเผชิญ หน้า และปฏิกิริยาตอบสนองในสถานการณ์แบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขา บ้าระหามากขึ้นแน่ๆ ยิ่งเจอกับสภาพนี้อีก ก็จะยิ่งทำให้เขายากที่ จะเชื่อและตกใจมากยิ่งขึ้น หลังจากนั้นภายใต้จิตสํานึกของเขาก็ จะว่างเปล่าทันที

ความโกรธของเขาในตอนนี้ทวีคูณเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และนี่คือสิ่งที่ เธอต้องการ!

ในเวลาต่อมาขณะที่เย่ซือเฉินยังตั้งสติไม่ได้นั้น เวิน วฉิงหัน หลังกลับภายใต้ความมืดนั้นก้มหยิบชุดนอนของเขาที่ตกอยู่บน พื้น และคว้าเสื้อคลุมที่พาดอยู่บนเก้าอี้ แถมทั้งคว้าเอาโทรศัพท์ มือถือของเขาที่ชาร์ตแบตเตอรี่ไว้บนหัวเตียง หลังจากนั้นก็รีบวิ่ง ไปยังประตูห้อง

เมื่อเธอวิ่งออกมาที่ประตูห้อง เธอยังดึงคีย์การ์ดห้องของเขา มาอีกด้วย ดังนั้นต่อให้เขากดเปิดปิดสวิตซ์ไฟ เขาก็ยังต้องอยู่ใน ความมืดอยู่ดี

ความเคลื่อนไหวทั้งหมดของเธอเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วโดยที่ เย่ซือเฉินไม่ทันตั้งตัว แต่ต่อให้เขารู้ตัว ตอนนั้นเธอก็เปิดประตูวิ่ง หนีออกจากห้องไปแล้ว

“คุณคิดว่าจะหนีรอดอย่างนั้นเหรอ?” เสียงของเขือเฉินพุ่งออก มาจากความมืด เขาพูดด้วยความโกรธแฝงด้วยรอยยิ้มแต่คําพูดแต่ละคําที่ออกมาเปรียบเสมือนน้ำแข็งอาบยาพิษแล้ว ยิงตรงไปทีเธอ ดูเหมือนว่าเขาจะโหดเหี้ยมจนอยากจะจับเธอมา ตัดแขนตัดขาให้ได้ ในขณะนี้ภัยคุกคามอันตรายในคําพูดของเขา สามารถทำให้คนที่ได้ยินตกใจจนเสียสติได้เลยทีเดียว และใน เวลาเดียวกันเย่อเฉินก็ลุกจากเตียง……..

เงินลั่วนิ่งได้ยินเสียงและความเคลื่อนไหวของเขา เธอแอบ หายใจเบาๆ และบอกได้เลยว่าผู้ชายคนนี้มีการตอบสนองได้เร็ว พอควรและเขาก็โหดเหี้ยมพอที่จะกลับมาเอาคืนเธอแน่ๆ!

ด้วยสภาพการณ์เช่นนี้แล้ว หากเป็นคนทั่วไปก็ต้องตกตะลึง งุนงงเป็นแน่ เพราะในตอนนี้พลังของเขานั้นน่าตกใจมาก

แต่หากคิดจะทำให้เธอกลัวเกรงว่ามันจะไม่ง่ายขนาดนั้น เวิน วฉิงไม่กลัวเหรอ?

คำพูดนั้นของเย่ซือเฉันไม่สามารถทำให้เธอสะทกสะท้านเลย แม้แต่น้อย

“เรื่องใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ? อารมณ์แรงขนาดนี้ท่าจะไม่ดี แน่” เวิน วฉิงทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงอันแทบห้าวพร้อมทั้งยิ้มมุม ปาก

แน่นอนว่าความเคลื่อนไหวของเธอไม่มีหยุดชะงักเลยแม้แต่ น้อย ในขณะที่เย่อเฉินก้าวขามานั้น เธอก็เปิดประตูวิ่งออกมาแล้ว

ขณะที่ประตูห้องปิดนั้น เธอหันหลังแล้วโบกมือขึ้น ทิ้งท้ายด้วย คำว่า “ไปก่อนนะสุดหล่อ หวังว่ามีโอกาสคงได้เจอกันอีก

เป็นไงล่ะ ยังมีความภาคภูมิใจอีก!

หนีไม่รอดเหรอ? ถ้าไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไง? หากไม่หนีตอนนี้ก็เท่ากับรอให้เขารุกรานอย่างนั้นเหรอ? เธอไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ!

ในขณะที่เย่ซือเฉินวิ่งตามมานั้น เขาตามมาทันก็ตอนที่เป็นวง ปิดประตูออกมาแล้ว เหลือเพียงแค่เงาและความมืดไว้เท่านั้น

เวินลั่วฉิงได้หยิบเสื้อ และชุดนอนของเขาไปแล้ว เขาไม่กล้า ตามเธอออกมาหรอก

เย่อเฉินจ้องตามเงาเธอด้วยสายตาเขม็ง กัดฟันพูดประชด ดี! ดีมาก! เธอข้ามระเบียงเข้ามาในห้องเขา หลังจากนั้นก็…….……
หลังจากนั้นก็หนีไปง่ายๆ แบบนี้เหรอ?

ผู้หญิงคนนี้สมควรตายจริงๆ คาดไม่ถึงเลยว่าจะเอาเสื้อผ้ากับชุด นอนเขาไปด้วย

แถมยังเอาเงินแค่หยวนเดี่ยวให้เขาอีก! เขามีค่าแค่หนึ่งหยวน เท่านั้นเหรอ!! สมควรตายจริง

แต่ไหนแต่ไรมามีแต่เขาที่เป็นฝ่ายทำแบบนี้กับคนอื่น และไม่ กล้ามีใครกล้าทำแบบนี้กับเขามาก่อนเลย!

เย่ซือเฉินพลิกมือเป็นเมฆาคว่ำฝ่ามือเป็นห่าฝน ไม่มีใครสู้เขาได้ แต่ในวันนี้ถูกแมวป่ามาหักหน้าแบบนี้

ผู้หญิงคนนั้นช่างกล้าจริงๆ เยี่ยม เยี่ยมมาก